γράφει ο Γιάννης Σκουτέρης
Δικηγόρος
τ. Αντιδήμαρχος Χολαργού
Με την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου
Αθηνών, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα ημερησίων εφημερίδων κλπ. ΜΜΕ το Ειδικό
Τέλος ηλεκτροδοτημένων δομημένων επιφανειών (χαράτσι) κρίθηκε αντισυνταγματικό,
καθ’όσον δεν συνιστά ανταποδοτικό Τέλος, αλλά φόρο, αφού δεν αποτέλεσε
αντικειμενικό μέτρο το εμβαδόν του κτίσματος, η παλαιότητα και αξία αυτού.
Ούτε οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις μπορούν να
χαρακτηρισθούν έκτακτες υπό την έννοια του φόρου που επιβάλλεται για την
αντιμετώπιση εκτάκτων και απρόβλεπτων καταστάσεων δοθέντος ότι δεν υπήρξε
σχετική πρόβλεψη στο Προϋπολογισμό του έτους 2001 κατά τους ορισμούς του
Συντάγματος.
Μετά ένα περίπου μήνα από την θέσπιση του εν
λόγω δυσβάστακτου μέτρου δημοσιεύτηκε άρθρο μου στην ημερήσια Εφημερίδα «Εστία»
την 2 Νοεμβρίου 2011 υπό τον τίτλον «Φόρος επί φόρων τέλη βαπτιζομένων» το
οποίον συμπορεύεται εν πολλοίς με την ως άνω απόφαση του Πολ. Πρωτοδικείου,
αντίθετη προς την τοιαύτη του Συμβουλίου Επικρατείας το οποίον έκρινε εν όψει
της είσπραξης 2,5 δις ευρώ, το σχετικό νόμο Συνταγματικό πλην της διακοπής του
ηλεκτρικού ρεύματος, σε περίπτωση μη πληρωμής του λογαριασμού.
Όμως αμφότερα τα Δικαστήρια της ουσίας και το
Ακυρωτικό δεν απεφάνθηκαν ως προς το εάν για την βεβαίωση του τέλους αρκεί και
μόνον μία ειδοποίηση, της ΔΕΗ και να επιδιωχθεί η είσπραξη του χωρίς την
σύνταξη φορολογικών καταλόγων και την κοινοποίησή τους για τυχόν άσκηση ενδίκων
μέσων από τους ενδιαφερόμενους. Δηλαδή εξατομικευμένων διοικητικών πράξεων,
πράγμα το οποίο ελέγχεται και εξ επαγγέλματος, η οριστικοποίηση των οποίων
καθιστά το χρέος εισπράξιμο. Και το περίεργο είναι ότι οι Εφορίες παραδέχονται
την παρανομία αυτή, πλην όμως την δικαιολογούν ότι δεν υπάρχει το απαιτούμενο
προσωπικό στο πληροφοριακό σύστημα οπότε περιορίζονται στα ελλιπή στοιχεία
αυτής.
Επομένως η είσπραξη και για τον πρόσθετο
τούτο λόγο του Ειδικού Τέλους «βεβαιωμένο» κατά τρόπον ανορθόδοξο είναι
προδήλως παράνομη, αφού πέραν των άλλων δεν συνδέεται και με το εισόδημα και
την περιουσία του φορολογούμενου.
Πρόκειται για νέο κεφαλικό φόρο, βαραίνει την
απόγνωση των εντίμων Ελλήνων και ανεβάζει τη θερμοκρασία της κοινωνίας, η οποία
είναι εξαντλημένη από άμεσους, εμμέσους
φόρους, έκτακτες εισφορές, μείωση μισθών και συντάξεων.
Εάν η Πολιτεία έλεγε την αλήθεια ολόκληρο,
δηλαδή ότι είναι αναγκαία άδικος φόρος ίσως τότε ο αναστεναγμός του πολύπαθου
λαού να ήταν πιο ελαφρύς και η Ελλάδα μεγαλύτερη.
Το Υπουργείο οικονομικών φοβούμενο μήπως
τιναχθεί στον αέρα ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης για την είσπραξη 2,5 δις ευρώ
μέχρι τον Μάϊο του 2013, προσπαθεί μάταια ίσως να ανατρέψει την απόφαση του
Πρωτοδικείου η οποία είναι προσωρινά άμεσα εκτελεστή. Τούτο διότι νομικοί
κύκλοι την θεωρούν θεμελιωμένη αρκετά σε συνδυασμό προς το γεγονός ότι υπάρχει
έντονος συντεχνιακή τάση του Σώματος των Δικαστών μετά την δραστική περικοπή
του μισθολογίου τους.
Το Ελληνικό Δημόσιο και η ΔΕΗ έχασαν την
«πρώτη» μάχη ενώπιον του Αρείου Πάγου, καθώς απορρίφθηκε το αίτημα τους για
χορήγηση προσωρινής διαταγής περί αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως του
Πρωτοδικείου. Δηλαδή ο Πρόεδρος Υπηρεσίας του Αρείου Πάγου έκρινε ότι το αίτημα
του, δεν ήταν απλώς αόριστον αλλά ότι δεν συντρέχουν εν προκειμένω οι νομικές
προϋποθέσεις καθώς επίσης διότι δεν θα επέλθει καμία ζημία μη ευχερώς
επανορθώσιμη στο Δημόσιο και ΔΕΗ μέχρι εκδόσεως αποφάσεως επί της αιτήσεως
αναστολής.
Πάντως γεννάται δικαίωμα στους καταναλωτές να
ζητήσουν – με αγωγή τους τα χρηματικά ποσά που έχουν ήδη καταβάλει στη ΔΕΗ η
οποία έχει εισπράξει 700 εκατ. Ευρώ μέχρι σήμερα, ως αχρεωστήτως εισπραχθέντα,
καθώς επίσης και 300 ευρώ ημερησίως όταν παραβιάζονται τα όσα προβλέπονται στην
απόφαση.
Δεν παραλείπουμε να σημειώσουμε ότι μετά την
έκδοση της παραπάνω αποφάσεως του Πρωτοδικείου, σταμάτησε προσωρινά την
εκντύπωση λογαριασμών με το έκτακτο ειδικό τέλος, ενώ στη συνέχεια με εντολή
του κ.Στουρνάρα Υπουργού των Οικονομικών παρεμβαίνοντα ανεπίτρεπτα και χωρίς
σεβασμό προς την δικαστική εξουσία τυπώθηκαν προς είσπραξη 3.000.000
λογαριασμοί λαμβανομένου υπ’όψη ότι η Διοίκηση της ΔΕΗ αναζητεί ρευστότητα για
να αναχρηματοδοτητεί δάνεια και προχωρήσει σε επενδύσεις.
Παράλληλα δε, δρομολογεί αυξήσεις σοκ για
όλους τους καταναλωτές αρχής γενομένης από 1η Ιανουαρίου του 2013
κατά ποσοστόν 48% όταν 350.000 περίπου καταναλωτές έχουν ανεξόφλητους τους
λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.
Αναμένεται η έκδοση της αποφάσεως του Αρείου
Πάγου η οποία φρονούμε ότι θ’απορρίψει την αίτηση του Δημοσίου με σκεπτικό
ταυτόσημο με εκείνον της Πρωτοδικειακής απόφασης όπως:
Η επιβολή και θέσπιση του χαρατσιού είναι
αντισυνταγματική πλήττει την φοροδοτική ικανότητα του πολίτη, κακώς
εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ, πρόκειται περί φόρου και όχι ανταποδοτικού τέλους
και προ παντός ότι η Κυβέρνηση ως εκ τούτου δεν νομιμοποιείται να αναζητήσει
ισοδύναμα μέτρα.
Οπότε στην περίπτωση αυτή το θέμα, αφού
υπάρχει αντίθετη απόφαση του ΣτΕ δηλαδή σύγκρουση αποφάσεων, θα επιλυθεί από το
Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο της Χώρας, χωρίς όμως μέχρι τότε να είναι νόμιμη η
είσπραξη του επίμαχου τέλους που ίσως υπερβαίνει και τα 3 δις ευρώ.
Αν και το ΣτΕ δέχεται ότι το επίδικο τέλος
δεν επιβάλλεται σε ανταπόδοση συγκεκριμένης υπηρεσίας παρεχομένης από το Κράτος
προς τους βαρυνόμενους με αυτό, τα δε έσοδα καλύπτουν δημοσιονομικό έλλειμμα,
και ως εκ τούτου αποτελεί φόρο κατά την έννοια του άρθρου 78 του Συντάγματος.
Όμως επειδή τούτο αφορά μόνον τα έτη 2011 και
2012 κατά το σκεπτικό της σχετικής αποφάσεως του Ακυρωτικού Δικαστηρίου
μεταβαπτίζεται σιωπηρώς σε φόρο επειδή δήθεν θα ενταχθεί στο Εθνικό Σύστημα
φορολογίας, από το 2013 σύμφωνα και με τις δηλώσεις του Υπουργού οικονομικών
κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής.
Δηλαδή θεραπεία «αντισυνταγματικότητας» βάσει
μέλλοντος και αβέβαιου γεγονότος, η πλήρωση του οποίου δεν μπορεί να ανατρέψει
στο παρελθόν.
Η εμμονή του κ.Στουρνάρα στο να συνεχίσει
κανονικά να εισπράττει η ΔΕΗ το τέλος για λόγους Δημοσίου συμφέροντος δεν
προσβάλλει ούτε αγνοεί την δικαστική εξουσία μόνον αλλά εκθέτει την Κυβέρνηση
και το Κράτος το οποίον όταν δεν σέβεται τους πολίτες δεν είναι Κράτος. Πάντως
η Πολιτεία σκόπιμον θα ήταν πριν νομοθετεί να αποστέλλει όλα τα νομοσχέδια, όπως γίνεται με τα
διατάγματα, στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου ν’αποφαίνεται για την
αντισυνταγματικότητά τους.
Επί του προκειμένου ας μου επιτραπεί να
σημειώσω σχετική νομολογία του ΣτΕ δια της οποίας έχει κριθεί ακλόνητα ότι
διάφορα τέλη που επεβλήθησαν στο παρελθόν συνιστούν φόρον π.χ. το 2% εις βάρος
καταστημάτων αρ. αρ. 2817/2000 Τμ. ΣΤ ειδικόν πρόσθετο τέλος δημοσίων θεαμάτων
751/1986 Ολομέλειας κ.α.
Αντί λοιπόν η Τρόϊκα, να ενεργεί σύμφωνα με
το προσχέδιο του νέου Μνημονίου ασφυκτικούς ελέγχους για τα δημοσιονομικά εν
γένει μεγέθη με σκοπό την είσπραξη εσόδων για να τα εισπράξει πάραυτα η ίδια,
μέσα στην «Τεχνογνωσία» της που διαθέτει
ας περιλάβει και την νομιμότητα των θεσμών οι οποίοι αποτελούν πηγές οικονομίας
και ανάπτυξης.
Η δε Κυβέρνηση δεν είναι ανάγκη να δεσμεύεται
να υποβάλλει δέκα επτά (17) διαφορετικές αναφορές σε μηνιαία ή ακόμα και
εβδομαδιαία βάση και για θέματα μετατάξεων μετακινήσεων υπαλλήλων προσλήψεων
προσωπικού με το περιβόητο «μπλοκάκι» αφού δεν έχει ακόμη δυστυχώς «ξεκαθαρίσει» εάν πρόκειται για υπαλλήλους ή
επαγγελματίες ασφαλισμένους στον ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ).
