Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ-ΠΑΠΑΓΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙ:

ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ" ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΧΟΛΑΡΓΟ-ΠΑΠΑΓΟ

Διαστάσεις παλλαϊκού κινήματος παίρνει η αντίσταση κατά της κατοχικής Κυβέρνησης.  Η «Ανοιχτή  Λαϊκή Συνέλευση Χολαργού-Παπάγου», όπως αποκαλείται εξέδωσε δριμεία ανακοίνωση-καταπέλτη, με την οποία ζητεί να αντισταθεί σύσσωμος ο κόσμος του Χολαργού-Παπάγου και να μην πληρώσουν τα χαράτσια της «νέας Χούντας» όπως ονομάζει την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.  «Είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε εάν θα μείνουμε σκλάβοι ή ελεύθεροι», καταλήγει το μήνυμα των αγανακτισμένων του Χολαργού-Παπάγου, τα κυριότερα σημεία του οποίου είναι τα εξής:

"Δεν πληρώνουμε τα χαράτσια τους

                              Πολεμάμε τη σύγχρονη χούντα.

Τα χαράτσια, το μεσοπρόθεσμο, η έκτακτη φορολογία, τα νέα μέτρα μας επιφυλάσσουν  ένα μέλλον όλο και πιο δυσοίωνο. Ζούμε μια βίαιη διαδικασία μαζικής προλεταριοποίησης. Καθόλου τυχαίας, αλλά καλά σχεδιασμένης ώστε να πληρώσουμε εμείς την δική τους κρίση. Για να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά αναλώσιμοι και φοβισμένοι εργάτες τους.

Οι μισθοί διαρκώς μειώνονται παντού, τα δώρα και ο 13^ος μισθός έχουν περιοριστεί όσο τίποτε, οι συντάξεις έχουν περικοπεί στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης, τα ελάχιστα εργατικά δικαιώματα καταργούνται και αυτά. Ετοιμάζονται σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που οι τεχνοκράτες θα αποκαλούν «Ειδικές Οικονομικές Ζώνες». Ολόκληρες περιοχές δηλαδή με χαμηλό «εργατικό κόστος», ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ειδικό φορολογικό και ειδικό νομικό καθεστώς.

…Η αστυνομία επιβάλλεται σαν μια σύγχρονη ΕΑΤ-ΕΣΑ. Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν, ξυλοκοπούν διαδηλωτές, επιτίθενται με χημικά σε κάθε απεργία, σπάνε τις μαθητικές καταλήψεις, παρακολουθούν λαϊκές συνελεύσεις και αγωνιστές. Αποτελούν την τελευταία εφεδρεία ενός συστήματος που παραπαίει. Ενός συστήματος που δεν έχει πια να πουλήσει παρά μόνο το φόβο.

…Στις γειτονιές φυτρώνουν σαν μανιτάρια τα ενεχειροδανειστήρια. Μαυραγορίτες που δεν τους λείπουν τα χρήματα, εκμεταλλεύονται τη φτώχεια και την ανέχειά μας για να πλουτίσουν. Οτιδήποτε έχει αξία για λίγα ευρώ. Για το νοίκι, τη δόση ενός δανείου, το γιατρό, το φαγητό.

Και όλα αυτά, με τους δημοσιογράφους να αποκαλούν όσους δεν σκύβουν το κεφάλι και αγωνίζονται, «αλήτες» και «μειοψηφίες»…Την τρόϊκα να κυβερνά. ΤΗΝ ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να κηρύσσουν εκτονωτικές απεργίες. Όλους μαζί να μιλάνε, παριστάνοντας τους στενοχωρημένους, για τον μονόδρομο που πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθήσουμε.

Η ελπίδα υπάρχει όμως στους αγώνες μας. Στις φοιτητικές και μαθητικές καταλήψεις, στις δυναμικές διαδηλώσεις, στις απεργίες. Στην αυτό-οργάνωση της οργής μας. Στα χαριστικά-ανταλλακτικά παζάρια, στις λαϊκές συνελεύσεις, τα κοινωνικά ιατρεία. Στην ενότητα και όχι στους τεχνητούς διαχωρισμούς. Στην αλληλεγγύη που σπάει την εξατομίκευση και την ηττοπάθεια.

Στο χέρι μας είναι αν θα επιβληθούν. Ή αν θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Το δίλημμα τίθεται επιτακτικά κάθε μέρα: Ή σκλάβοι ή ελεύθεροι".