Πριν από περίπου 20 μέρες, ο μικρός μου γιος, μαθητής της Ε' Δημοτικού είχε μάθημα αφιερωμένο στις εμβληματικές-ηρωικές μορφές του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα. Των δύο ρωμαλέων Ελλήνων που τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, κατέβασαν τη χιτλερική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης.
Ο γιος μου εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ, που ήθελε να τους γνωρίσει από κοντά! Του υποσχέθηκα ότι θα προσπαθούσα να τούς πάρω συνέντευξη, μια και ο Μανώλης Γλέζος αλλά και ο Λάκης Σάντας ήταν σπουδαίες μορφές της σύγχρονης ιστορίας. Ήταν λίγες ημέρες μετά τις δηλώσεις Θεοδωράκη, τότε που κατακεραύνωνε την κυβέρνησητου Μνημονίου, κατηγορώντας την για προδοτική στάση.
Οι Λάκης Σάντας και Μανώλης Γλέζος σίγουρα θα είχαν να πουν πολλά.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να φανώ συνεπής.
Μ.Β.
Ο Λάκης Σάντας απεβίωσε σήμερα, σε ηλικία 89 ετών, ένα μήνα πριν την συμπλήρωση 70 χρόνων από το κατέβασμα της “σβάστικας” από τον ιερό βράχο.
Ο Απόστολος Φιλίππου Σάντας γεννήθηκε στις 22/2 του 1922 στην Πάτρα, με καταγωγή από τη Λευκάδα. Το 1934, η οικογένεια του εγκαθίσταται στην Αθήνα. Τελειώνει το γυμνάσιο το 1940 και εισάγεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1942 εντάσσεται στο ΕΑΜ και λίγο αργότερα στην ΕΠΟΝ και βγαίνει στο βουνό με τον ΕΛΑΣ. Πήρε μέρος σε αρκετές μάχες στην Αιτωλοακαρνανία, στη Φθιώτιδα και στην Αττικοβοιωτία και το 1944 τραυματίστηκε. Το 1946 εξορίζεται στην Ικαρία, το 1947 φυλακίζεται στην Ψυττάλεια, απ’ όπου το 1948 στέλνεται στην Μακρόνησο. Θα διαφύγει στην Ιταλία και θα ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά, όπου θα ζήσει μέχρι το 1962. Το 1963 θα επιστρέψει στην Ελλάδα.
«Δεν κυνηγάω ποτέ τη δημοσιότητα γιατί θεωρώ ότι έχει εξευτελιστεί το ζήτημα πάρα πολύ. Την αντίσταση δεν την κάναμε μόνο εμείς, έχουν σκοτωθεί χιλιάδες παλικάρια, γυναίκες και άνδρες, “ανώνυμοι”» έλεγε.
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της σημαίας στον Ηλία Πετρόπουλο, είχε πει: «Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε… το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ’ αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας».
Η οικογένειά του ευχαριστεί θερμά τον διευθυντή, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του Κέντρου Αναπνευστικής Ανεπάρκειας στη Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας (Μ.Α.Θ.) του νοσοκομείου “Σωτηρία”, που έκαναν ό,τι ήταν δυνατόν για να τον σώσουν.
Τα ιστορικά στοιχεία τα δανειστήκαμε από το
ΑΠΕ – ΜΠΕ
This entry was posted in Επικαιρότητα. Bookmark the permalink.