Σελίδες

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΝΑΚΗΣ: Ο ΔΗΜΟΣ ΠΑΠΑΓΟΥ-ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΟΥ!


ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΙΔΙΟΤΥΠΗ ΕΞΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ!


Ο Νικήτας Κανάκης, Πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου πριν από περίπου 20  μέρες, έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στον Μάκη Βραχιολίδη, για λογαριασμό του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ και της «Ελεύθερης Ώρας». Του έγιναν όμως ερωτήσεις και για το αν του έχει ζητηθεί βοήθεια από τον Δήμο Παπάγου-Χολαργού, ως Πρόεδρος της Οργάνωσης που εκπροσωπεί Οι απαντήσεις που δημοσιεύουμε σήμερα, είναι «χαστούκι» προς τους υπευθύνους της παρούσας αλλά και της προηγούμενης Διοίκησης του Δήμου!

Ξέρετε πόσες είναι οι οικογένειες στον Χολαργό που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας ή κάτω από αυτό;
Όχι, δεν ξέρω πόσες είναι ακριβώς, αλλά το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν αρκετές φτωχές οικογένειες ειδικά στον άνω Χολαργό. Δεν είναι όμως δική μου υποχρέωση να ξέρω πόσοι είναι οι φτωχοί, υποχρέωση του Δήμου είναι. Ο Δήμος που έχει κοινωνικές υπηρεσίες, μπορεί να πει πόσους φτωχούς έχει;

Προθυμοποιηθήκατε ως οργάνωση «Γιατροί του κόσμου» να βοηθήσετε τον δήμο Παπάγου-Χολαργού;
Βεβαίως, αλλά ήταν μια συζήτηση που έμεινε στα χαρτιά. Καταλαβαίνω ότι υπάρχει μια αμηχανία. Ίσως η επίσημη πόλη να μην θέλει να παραδεχτεί ότι υπάρχει θέμα. Αλλά το θέμα υπάρχει. Δεν μπορεί μια πόλη, για παράδειγμα το Παλαιό Φάληρο, πριν από λίγο διάστημα ανακοίνωσε ότι θα συνδράμει ακόμη και νομικά αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν τα χαράτσια  κι εδώ να μην γνωρίζουμε πόσοι είναι οι φτωχοί;
Ποια είναι σήμερα η στρατηγική της πόλης για τους ανθρώπους που χάνονται; Ξέρει ο Δήμος, το νομικό συμβούλιο, πόσους φτωχούς έχει; Πόσοι βρε παιδί μου είναι οι Χολαργιώτες που ζορίζονται οικονομικά; Εσύ μπορεί να ξέρεις πιο πολύ γιατί σου φτάνουν μηνύματα. Η πόλη όμως; Ο Δήμος; Που είναι και δουλειά του; Δεν δικαιολογείται. Δεν λέω να πει ονόματα, αλλά να πει: «Μαζέψαμε 100 κιλά τρόφιμα και τα δώσαμε σε 10 οικογένειες» Αυτό δεν το έχουνε. Άρα, όταν αύριο-μεθαύριο αν ζητήσουν από έναν από μας τους Χολαργιώτες να βοηθήσουμε, γιατί να πάμε;
Εγώ προθυμοποιούμαι γιατί εδώ είναι το χωριό μου και θέλω να βοηθήσω. Ξεκινώντας από τα παιδιά που δεν έχουν πρόσβαση στο γιατρό, με πολύ διακριτικότητα, να καλύψω τις ιατρικές τους ανάγκες και τον εμβολιασμό. Να βρω επίσης τρόφιμα σε οικογένειες ξεκινώντας από τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, που έχουν δηλαδή πολύ σοβαρό πρόβλημα και να βοηθήσω. Εάν οι κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου χρειάζονται τους «Γιατρούς του Κόσμου», δεν κάνουμε τους έξυπνους, για βοήθεια τεχνογνωσίας μιλάω, είμαστε στην διάθεσή τους. Αλλά επαναλαμβάνω, δεν με έχει ενοχλήσει ποτέ κανείς! Μερικές φορές νιώθω αόρατος ή πολλοί δεν θέλουν να με δουν να ασχολούμαι με την πόλη!


Αυτά όλα για ποιους τα λες; Για τη σημερινή Δημοτική Αρχή;
Και για τη σημερινή..

Την ώρα που σε αυτή  υπάρχει ένας Αντιδήμαρχος φίλος σου στο ψηφοδέλτιο του οποίου ήσουν υποψήφιός του;
Ο Χρήστος ο Δασκαλόπουλος είναι φίλος μου, ένας άνθρωπος έντιμος και πολύ ικανός. Το θέμα δεν είναι να ανταλλάσουμε λόγια καλά, δημόσια και ιδιωτικά. Το θέμα είναι τι εισπράττω: είμαι σε  ένα είδος ιδιότυπης εξορίας στον Χολαργό και τιμωρίας. Μπορεί οι πάντες να λένε "τι καλός, τι ωραίος άνθρωπος που είσαι", αλλά ποτέ κανένας επισήμως δεν μου ζήτησε βοήθεια. Και να σου πω την αλήθεια; Νιώθω πολύ άσχημα να  προσφέρω την βοήθειά μου στο Πέραμα όπου και το Πολυϊατρείο και να μην ζητούν τη βοήθειά μου εδώ στον Χολαργό. Είμαι Χολαργιώτης μέχρι το κόκκαλο, εδώ μεγάλωσα, εδώ ζω κι εδώ κινούμαι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου