«ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ»

από τον Μάκη Βραχιολίδη

Φτάσαμε στις εσχατιές των ανθρωπίνων συναισθημάτων; Η βάρβαρη συμπεριφορά της Πολιτείας προς τους πολίτες την οποία ζούμε τα τελευταία τρία χρόνια, έχει ήδη εξαπλωθεί ως ιός και στις σχέσεις του Δήμου με τους δημότες. Η Ελλάς μετατρέπεται ταχύτατα σε τριτοκοσμική  χώρα, χάνοντας τη μίνιμουμ ευπρέπεια και ανθρωπιά που τη διέκριναν, ο δε πολίτης δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως προσωπικότητα, αλλά ως αριθμός ή σκεύος! Ένα σκεύος άχρηστο, που αφού καταναλώθηκε, πρέπει να πεταχτεί.

Το μόνο που ζητεί πλέον ο Έλληνας και η Ελληνίδα, είναι να μπορέσει να πεθάνει με αξιοπρέπεια!  Μοιάζει με τον καταδικασμένο μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα που εκφράζει την τελευταία του επιθυμία.  Ζητεί απλά να ζήσει τις τελευταίες του στιγμές, χωρίς να γευθεί άλλο την σκληρότητα και αναλγησία. Μπούχτισε πια από αυτές.

«Δώστε μου το δικαίωμα να πεθάνω με αξιοπρέπεια»! Αυτή η ύστατη επιθυμία, βγαίνει ως σπαρακτική κραυγή από τα στήθη της βαριάς ανάπηρης  Κυριακής Μαστοροπούλου. Νεφροπαθής στο τελικό στάδιο και καθηλωμένη εδώ και χρόνια σε αναπηρικό αμαξίδιο, η κα Μαστοροπούλου, μοιάζει να  είναι ενοχλητική για τον Δήμο Αγίας Παρασκευής και το  γιατρό-Δήμαρχο κ. Ζορμπά. Μόνο και μόνο επειδή επιμένει να ζητεί το –κατά πολλούς- αυτονόητο δικαίωμά της: να διαθέτει θέση στάθμευσης έξω από το σπίτι της, για να μπορεί να την μεταφέρει οδηγός, τρεις φορές την εβδομάδα στην κλινική όπου κάνει την απαραίτητη για την επιβίωσή της αιμοκάθαρση. Μια θέση που άλλωστε ο ίδιος ο Δήμος της Αγίας Παρασκευής της είχε παραχωρήσει θέση εδώ και πολλά χρόνια, αλλά τελικά, όπως μας λέει ο δήμαρχος, εδώ και 9 περίπου μήνες αποφάσισε να εφαρμόσει το νόμο!!!

Τόσα χρόνια που ο Δήμος της έχει παραχωρήσει θέση στάθμευσης, είχε παρανομήσει;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Την θέση στάθμευσης την είχα δώσει εγώ το 2004 , ως Αντιδήμαρχος, αλλά οι υπηρεσίες του δήμου όταν ελέγξανε όλες τις θέσεις στάθμευσης, της την αφαιρέσαμε. Ναι, επί τόσα χρόνια  παράνομα της είχαμε παραχωρήσει την θέση!

Η «Ελεύθερη Ώρα»  προ μηνός  είχε δημοσιοποιήσει το σοβαρό αυτό κοινωνικό θέμα. Σήμερα η ανάπηρη γυναίκα νιώθει κοινωνικά απαξιωμένη και αργοπεθαίνει, η Δημοτική Αρχή Αγίας Παρασκευής δεν δείχνει διατεθειμένη να ικανοποιήσει το αίτημά της.

Ο δήμαρχος Βασίλης Ζορμπάς απαντά για το ζήτημα: «Στην Αγία Παρασκευή ανάπηροι αυτού του είδους υπάρχουν πολλοί. Διακόσιους ξέρω εγώ. Βάσει του κανονισμού του Δήμου, η κα Μαστορροπούλου δεν δικαιούται θέση. Δεν διαθέτει τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Κατ’ αρχάς πρέπει νά’χει αυτοκίνητο και δεν έχει αυτοκίνητο. Εμείς παρ’όλα αυτά της ζητήσαμε να μας πει κάθε πότε πάει για αιμοκάθαρση. Τρεις φορές την εβδομάδα.  Ωραία. Για τρεις φορές την εβδομάδα από τις 8.30 το πρωί εώς τις 6.00 το απόγευμα της παραχωρούμε θέση. Τις υπόλοιπες όμως ώρες και μέρες η θέση θα παραμένει ελεύθερη προς χρήση για όλο το κοινό».

Κύριε Δήμαρχε, η γυναίκα αυτή όπου νάναι πεθαίνει. Η υγεία της έχει κλονιστεί βαρύτατα και διαρκώς επιδεινώνεται. Πέραν από την αιμοκάθαρση,  η κα Μαστοροπούλου χρειάζεται να της ψωνίσουν γάλα και ψωμί από το μπακάλικο ή να ανάψει ένα κεράκι στην εκκλησία. Να αποστερηθεί αυτών των ελάχιστων κοινωνικών δικαωμάτων;

ΔΗΜΑΡΧΟΣ: Για να το ξεκαθαρίσουμε. Η κα Μαστοροπούλου θέλει τελικά την υπηρετριά της για 7 ημέρες την εβδομάδα. Θέση για υπηρέτριες δεν θα δώσουμε σε κανέναν.

Η κα Μαστοροπούλου συνέταξε μία εκπληκτική στο περιεχόμενό της επιστολή, η οποία ραγίζει καρδιές!  Η επιστολή έχει παραλήπτη τον Δήμαρχο κ. Ζορμπά και έχει ως επιμύθιο μια φράση που συγκλονίζει:   «Για ένα μέτρο γης που ζητώ, προκειμένου να επιβιώσω λιγότερο βασανιστικά, μη φαίνεστε στενόκαρδος. Το ίδιο μέτρο γης, όταν ο Κύριος με καλέσει, ξέρω θα το δώσετε χωρίς δισταγμό. Όμως τότε δεν θα έχω τη δυνατότα να... σας ευχαριστήσω»!

Διαβάστε την:

               Αγία Παρασκευή 1/6/2012

                             Προς

                                                κ. Βασίλειον Ζορμπά

                                                Δήμαρχον

Δήμου Αγ. Παρασκευής Αττικής

          Κύριε Δήμαρχε,

Απευθύνθηκα με επιστολές μου πολλές φορές σε σας για ένα θέμα που άπτεται των αρμοδιοτήτων σας και είναι ζωτικής σημασίας για μένα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Πρόκειται για την επανατοποθέτηση των αναπηρικών πινακίδων έξωθεν της πολυκατοικίας όπου διαμένω σε μικρό ιδιόκτητο διαμέρισμα από το 1988, οι οποίες αφαιρέθηκαν, χωρίς καν να ενημερωθώ, τον Οκτώβριο του 2011.

Λόγω της ιατρικής σας ιδιότητος ήλπιζα, ότι θα εύρισκα κατανόηση, συμπαράσταση, και φυσικά, λύση. Ματαίως όμως. Έτσι το άγχος, για τις δυσκολίες στις μετακινήσεις μου, έχει επιβαρύνει σοβαρά την υγεία μου.

          Πριν από λίγο καιρό, έλαβα από τις υπηρεσίες σας ένα έντυπο προς συμπλήρωση, προκειμένου, δήθεν, να επανατοποθετηθούν οι πινακίδες. Και λέω δήθεν, γιατί στο έντυπο ζητείται να γίνει συμπλήρωση στοιχείων του αιτούντος νεφροπαθούς, εφ' όσον υπάρχει Ι.Χ αυτοκίνητο, για το οποίο θα χρησιμοποιηθεί ο χώρος στάθμευσης.

          Όμως εγώ δεν διαθέτω Ι.Χ, και αν ακόμη διέθετα, λόγω των προβλημάτων μου δεν οδηγώ πλέον. Το ότι δεν έχω αυτοκίνητο, το γνωρίζατε.  Γι' αυτό η όλη ιστορία και η ανεπαρκής δικαιολογία της αφαίρεσης των πινακίδων.

          Κύριε Δήμαρχε,

          Όταν ήμουν νεφροπαθής μεν αλλά σε καλή φυσική κατάσταση, δηλ. από το 1980-2004, δεν είχα ανάγκη να έχω χώρο ειδικό για τις μετακινήσεις μου. Οπότε δεν χρειάστηκε να μπω στη διαδικασία να σας ζητώ άδεια. Όμως ο νόμος για τη χορήγηση αδείας στους νεφροπαθείς για χώρο στάθμευσης, εφ' όσον έχουν Ι.Χ, είναι είναι κραυγαλέα ελλειπής. Γιατί δεν ορίζει τι γίνεται για όσους έχουν σωματική αναπηρία 90%, όπως εγώ, αλλά όμως δεν διαθέτουν Ι.Χ.

         

Κύριε Δήμαρχε,

          Λόγω της πολυετούς υποβολής μου σε αιμοκάθαρση (32 έτη) έχω υποστεί και λόγω της νόσου πολλαπλά κατάγματα και πολλά άλλα μικρότερης σημασίας συμβάντα, τα οποία όμως με έχουν καταστήσει ανάπηρη και οι μετακινήσεις μου, από τον Οκτώβριο του 2004, γίνονται   μόνο  με αναπηρικό καροτσάκι.

          Ο Σύλλογος νεφροπαθών με διεβεβαίωσε ότι είναι στην ευχέρεια του Δημάρχου εκάστου Δήμου να χορηγεί άδεια στάθμευσης σε περιπτώσεις σαν την δική μου.

          Εσείς, κ. Δήμαρχε, γιατί ενεργείτε με τόση στενότητα σκέψεως για ένα τόσο απλό ζήτημα; Κάνετε ένα συμβούλιο και καλέστε με να σας τα διευκρινήσω. Έχω πλήρη όλα όσα δικαιολογητικά χρειάζονται για να βεβαιωθείτε.

Εξ’ άλλου είναι οφθαλμοφανής η αλήθεια των λόγων μου.

Όταν το 2005 χρειάστηκε να κάνω στο Δήμο αίτηση για το ίδιο πρόβλημα, για χορήγηση δηλ. αδείας χώρου στάθμευσης, έστειλα τα σχετικά βεβαιωτικά στοιχεία στον τότε προκάτοχό σας κ. Γιαννακόπουλο (τον οποίον σημειωτέον ούτε καν γνώριζα) και ο οποίος με επεσκέφθη εντός ολίγου χρόνου και έλαβε ιδίαν αντίληψιν περί του προβλήματός μου.

Η απάντηση ήλθε τάχιστα!

Αντιμετωπίζοντας το αίτημά μου με ανιδιοτέλεια (αφού δεν γνώριζε την πολιτική μου τοποθέτηση), με λεπτότητα, διάκριση και ευγένεια, αλλά προπαντός με ανθρωπιά, χωρίς καν να σταθεί στο ξερό γράμμα του νόμου, το οποίο εσείς επικαλείσθε με... θρησκευτική ευλάβεια, συμπεριφέρθηκε με τρόπο εξαίρετο, που τιμά φυσικά τον ίδιο, αλλά ιδιαιτέρως το Δημάρχειο αξίωμα! Γιατί, κ. Δήμαρχε, ο νόμος έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το νόμο!

Πληροφορήθηκα, πως κατόπιν και της δημοσιότητος που πήρε το θέμα μου, συγκατατεθήκατε στη λύση, τρεις φορές της εβδομάδος, όσες δηλ. φορές πηγαίνω για αιμοκάθαρση, να έχει ευχέρεια στάθμευσης το ταξί που με μεταφέρει. Όμως αυτή η λύση είναι απαράδεκτη, μικρόκαρδη και ουδόλως εξυπηρετεί.

Κύριε Δήμαρχε,

Επειδή είστε και ιατρός, σας υπενθυμίζω ότι:

α) Η ζωή ενός νεφροπαθούς βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει ανάγκη, τάχιστης μετάβασης στην ΜΤΝ. Λ.χ. από υπερκαλιαιμία (το σύνηθες), από αιμορραγία, από κάταγμα και χίλιες δυο άλλες ξαφνικές αιτίες. Ένα λεπτό καθυστέρησης αποβαίνει τότε μοιραίο! Για τον λόγο αυτό, η οικιακή βοηθός μου προσελήφθη έχουσα Ι.Χ.

β) Πολλές φορές, για διαφόρους λόγους, μεταβάλλεται η ώρα ή και η ημέρα της αιμοκάθαρσης, ή δια λόγους υγείας, ή εξυπηρετήσεως του ασθενούς, ή από απαίτηση της κλινικής, δια λόγους κάποιας αλλαγής με άλλον ασθενή με επείγον θέμα.

γ) Ο νεφροπαθής, έστω και σε αναπηρικό καροτσάκι, παύει να είναι άνθρωπος; Δεν έχει κοινωνικές, ψυχικές ή άλλες ανάγκες να ικανοποιήσει; Πρέπει να βρίσκεται σε κατ' οίκον περιορισμό; Ποια λογική συναινεί; Εάν δεν έχει αυτοκίνητο, όπως λ.χ. εγώ, βρίσκει λύση. Συγγενείς, φίλοι κ.λ.π. συμμετέχουν και εξυπηρετούν. Πού θα σταθμεύσουν; Τρακόσια μέτρα μακριά; Εγώ πώς θα πάω εκεί; Αλλοτε βρέχει, άλλοτε έχει ζέστη κ.λ.π. Όλα αυτά είναι αυτονόητες ανάγκες και η ανάλυση αυτών των αναγκών είναι νομίζω περιττή.

Κύριε Δήμαρχε,

Όλοι βιώνουμε μια ακατανόητη και αβέβαιη κατάσταση. Αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι έγιναν ψυχροί υλιστές και περιφρόνησαν τις πνευματικές αξίες, που δίνουν νόημα στη ζωή του ανθρώπου. Εξέλειπε ο φόβος του Θεού και όπως λέει ο Ντοστογιέφσκυ «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται».

Όταν ο άνθρωπος ζει και ενεργεί με την καρδιά, βλέπει τον συνάνθρωπο με τον τρόπο που ορίζει ο λόγος του Ευαγγελίου. Σαν τον εαυτό του! Τότε βρίσκει λύση σε όλα τα προβλήματα!

Κύριε Δήμαρχε,

Σας παρακαλώ, φανείτε ταχύς και ουσιαστικός στο πρόβλημά μου. Δεν έχει οικονομικό κόστος εξάλλου. Για ένα μέτρο γης που ζητώ, προκειμένου να επιβιώσω λιγότερο βασανιστικά, μη φαίνεστε στενόκαρδος. Το ίδιο μέτρο γης, όταν ο Κύριος με καλέσει, ξέρω θα το δώσετε χωρίς δισταγμό. Όμως τότε δεν θα έχω τη δυνατότα να... σας ευχαριστήσω!

                                                            Με εκτίμηση

                                                Κυριακή Στ. Μαστοροπούλου

                                            Αγ. Παρασκευή