ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ "ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ" ΣΤΟΝ ΤΣΑΚΟ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ!

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΚΑΙΟΥ

Μέσα σ᾿ ἕνα θαυμάσιο χῶρο -᾿Αρκαδίου καί Προβελεγγίου  στόν Τσακό ῾Αγίας Παρασκευῆς- ὅπου κυριαρχοῦσε  ἕνα καλοδιατηρημένο γκαζόν πού ἔδενε μέ τά ὑπόλοιπα δένδρα τῆς πλατείας, ἔγιναν χθές (23/09/2012) τά ἐγκαίνια  «Πλατείας «Μικρᾶς ᾿Ασίας». Λίγο πρίν τό ἡλιοβασίλεμα καί καθώς ὁ ἥλιος ἔριχνε...
τίς χρυσές του ἀκτῖνες στό φρεσκοπλυμένο γρασίδι τῆς πλατείας, ἄρχισε νά μαζεύεται σιγά σιγά ὁ κόσμος, οἱ ἱερεῖς νά ἑτοιμάζουν τά σχετικά μέ τόν ἁγιασμό τῶν ἐγκαινίων καί νά φτάνουν σιγά σιγά οἱ «ὑψηλοί προσκεκλημένοι», κατά τήν γλαφυρή ἔκφραση τῆς Προέδρου τῶν Μικρασιατῶν ᾿Ανατολικῆς ᾿Αττικῆς κ. Παρασκευῆς Παπαγεωργίου.
῾Η Πρόεδρος ἦταν φανερά συγκινημένη, ἀλλά καί σοκαρισμένη ἀπό τά γνωστά «βραδυνά ἔργα». ᾿Εδῶ ἴσως ταιριάζει ἡ παροιμία: «Τῆς νύκτας τά καμώματα...». ᾿Αλλά καλύτερα ὅλα αὐτά νά μείνουν στή λήθη, νά ἀποτελέσουν ἕνα παρελθόν... ᾿Εκεῖνο πού μετράει εἶναι τό παρόν καί τό μέλλον καί κυρίως ἡ κληρονομιά πού θά ἀφήσουμε στίς ἑπόμενες γενιές, οἱ ὁποῖες βλέποντας τήν ὀνομασία «Πλατεία Μικρᾶς ᾿Ασίας», ἴσως, λέω, ἴσως,  θελήσουν νά μάθουν τί τέλος πάντων ἦταν αὐτή ἡ Μικρά ᾿Ασία, τί μνῆμες καί τί παρελθόν κουβαλάει καί ἴσως θελήσουν κάποτε νά ἀνοίξουν κανένα βιβλίο ἱστορίας...
᾿Ακούστηκαν πολλά, καί πικρίες καί παράπονα καί εὐχάριστα πράγματα. ῞Ενα συμβολικό πού ἀξίζει νά ὑπογραμμιστεῖ: Τήν ὥρα πού οἱ ἰσλαμιστές ἔκαναν συγκέντρωση στήν Ὁμόνοια κι ἔπειτα ἐπιδίδονταν  καί σέ ἄλλου εἴδους «ἔργα», ἐδῶ,  στήν ῾Αγία Παρασκευή -κι ἐνῶ ψαλόταν ὁ ᾿Εθνικός ὕμνος- ὑψωνόταν στόν καταγάλανο ἀττικό οὐρανό ἡ  γαλανόλευκη ἑλληνική σημαία. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη -ἰδίως αὐτές τίς δύσκολες ὧρες-ἀπό τέτοιες ἐκδηλώσεις-ὀάσεις πού ἀναπτερώνουν τό ἐθνικό μας φρόνημα καί μᾶς ἑνώνουν...
  ᾿Εκεῖνο πού μέ παρηγόρησε ἦταν τά χαρούμενα πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων πού ἀντίκρυσα, οἱ ἐλπίδες πού ἔκρυβαν μέσα τους καί τά ὄνειρα πού ἀναδύονταν ἀπό τήν ὅλη πανηγυρική ἀτμόσφαιρα γιά ἔνα καλύτερο μέλλον, γιά ἕνα καλύτερο αὔριο.
   ῎Ας μή μείνουμε στήν γκρίνια καί στή μιζέρια. ῎Ας κρατήσουμε μέσα μας τό ἱλαρο ἀττικό φῶς αὐτοῦ τοῦ καταπληκτικοῦ φθινοπωρινοῦ ἀπογεύματος καί τά χαμόγελα τῶν παιδιῶν πού χόρεψαν τούς ὄμορφους μικρασιάτικους χορούς.
     ᾿Επιτέλους, σέ καιρούς δύσκολους, ὑψώνονται στίς γειτονιές φάροι συμβολικοί,  πού φωτίζουν τά σκοτεινά μονοπάτια τῶν ψυχῶν μας!
᾿Αλκαῖος
 aganargyroi.gr