Σελίδες

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΒΒΑΚΟΥΜ: "Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΣΕΧΤΑ"


ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ: ΤΙ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ ΠΟΥ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΑΝ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙ'΄ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΗΜΩΣ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ;


XRISI-ABGI
Καλεί την Εκκλησία να πάρει θέση για τον «δούρειο ίππο του αντιχριστιανισμού»
«Oσοι ψήφισαν Χρυσή Αυγή, δεν ψήφισαν κόμμα, αλλά ψήφισαν αίρεση, ψήφισαν... σέχτα, βάσει επισήμως διακηρυγμένων θρησκευτικών τους πεποιθήσεων». Αυτή είναι η άποψη του αγιορείτη μοναχού Αββακούμ, όπως την περιγράφει στο νεοεκδοθέν βιβλίο του με τίτλο «Η Χρυσή Αυγή ως "Δούρειος Ιππος" του Αντιχριστιανισμού». Ο πατέρας Αββακούμ, που κατάγεται από τα Ζαγοροχώρια, δεν είναι ένας συνηθισμένος μοναχός του Αγίου Ορους, αφού γράφει, πάντοτε με το πολυτονικό σύστημα, πολιτικά βιβλία, εκφέρει γνώμη για τα πολιτικά κόμματα και τον Πρωθυπουργό, για τον ΣΥΡΙΖΑ, το μνημόνιο, τον Πάπα, τις αμβλώσεις, το θρήσκευμα στις ταυτότητες, τα ναρκωτικά και κάθε τι που ενδιαφέρει, κατά τη γνώμη του, την κοινωνία και τους χριστιανούς. Δηλώνει πολιτικοποιημένος λέγοντας μάλιστα ότι είναι ένας... δεξιός, «αλλά όχι όπως τους άλλους δεξιούς, τους βασιλόφρονες, απλώς δεξιός». Ηταν, προτού γίνει μοναχός στη Μονή Μεγίστης Λαύρας, δημόσιος υπάλληλος στο υπουργείο Παιδείας, αλλά «μπούχτισε» φαίνεται ο άνθρωπος από την υποσχεσιολογία των πολιτικών, τη στείρα πολιτική, τα χρέη, τα ρουσφέτια και τα ψεύδη και κατέφυγε στο πάντα φιλόξενο Αγιο Ορος για να μονάσει.

"Η Χρυσή Αυγή δεν είναι απλώς ένα ακόμη πολιτικό κόμμα, αλλά είναι συνάμα ένα παγανιστικό (νεοειδωλολατρικό) κίνημα με συγκαλυμμένη ιδεολογική βάση και μεθοδολογία διάβρωσης του Χριστιανισμού, σε μια τέτοιου βαθμού συγκρητιστική βάση ώστε να συνιστά πραγματικά έναν επιτηδευμένης εξαπάτησης φορέα αντιχριστιανισμού» γράφει ο πατέρας Αββακούμ, στο βιβλίο του.
Τι συμβαίνει, θα πείτε, ξεσηκώθηκαν και οι μοναχοί κατά της Χρυσής Αυγής; Ο πατέρας Αββακούμ λέει «Ναι», ορισμένοι ξεσηκώθηκαν, και καλεί την Εκκλησία να ξεκαθαρίσει τη θέση της ή ορθότερα, όπως αναφέρει, να διατυπώσει την επίσημη θέση της σε σχέση με το θέμα της Χρυσής Αυγής. Αλλωστε, όπως τονίζει, «αν επιφυλάσσεται η Εκκλησία να αγγίξει την πολιτική διάσταση του θέματος, μπορεί να καταπιαστεί, ως αρμοδιοτέρα όλων, με την αποκρυφιστική-παγανιστική διάστασή του».
Δεν παρακολουθεί τηλεόραση, δεν διαβάζει εφημερίδες, απλώς ακούει ραδιόφωνο, διαβάζει βιβλία και έτσι, όπως λέει, δεν είναι επηρεασμένος από κανέναν. Μόνος του διαπίστωσε από την ως τώρα δράση των χρυσαυγιτών, ότι «ο Χριστός της Χρυσής Αυγής δεν είναι ο ίδιος ο Χριστός που λατρεύουμε εμείς. Αν και οι χρυσαυγίτες γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, τη γέννηση του Χριστού, ωστόσο ο δικός τους Χριστός δεν είναι άλλος από την ενσάρκωση του Θεού Απόλλωνος ή του (περσικού θεού) Μίθρα, είναι δηλαδή ειδωλολάτρες». Τον Μίθρα τον θεωρούσαν στην αρχαιότητα θεό του φωτός και της σοφίας, τον παρουσίαζαν ως «αγαθοεργό» (γιαζάτα), υπερασπιστή και φύλακα της αλήθειας και της τάξης, ήταν ο μεσίτης μεταξύ ουρανού και ανθρώπων. Κάτι τέτοιο ταιριάζει γάντι, όπως λέει ο αγιορείτης μοναχός, στη Χρυσή Αυγή, για να ξεγελά τους ορθόδοξους χριστιανούς και να υπενθυμίζει παράλληλα ότι την περσική θεότητα «Μίθρας» την περιελάμβανε και η ιδεολογική εθνικοσοσιαλιστική (ναζιστική) «μυθολογία» του Χίτλερ.
Προειδοποιεί, μέσα από το 98 σελίδων βιβλίο του, τους ιεράρχες (κυρίως όσους έχουν ταχθεί υπέρ της Χρυσής Αυγής), αλλά και τους ιερείς, ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος από τα πρεσβεύω της Χρυσής Αυγής, κίνδυνος, όπως λέει, να διασπαστεί η Εκκλησία, αφού οι χρυσαυγίτες επιχειρούν με διάφορα τεχνάσματα περί «πατρίδος, θρησκείας και πίστης» να υποκαταστήσουν τη θρησκευτικότητα της Εκκλησίας με τη θρησκευτικότητα του έθνους, που είναι καθαρά νεοειδωλολατρισμός. Χωρίζει μάλιστα τους ιεράρχες και τους ιερείς σε τρεις κατηγορίες: τους αδιάφορους για τις όποιες αντιχριστιανικές μεθόδους χρησιμοποιεί η Χρυσή Αυγή, τους αντιμαχόμενους τη Χρυσή Αυγή και αυτούς που σήμερα μειδιούν με τη δράση της και προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρύψουν το μειδίαμά τους. «Η τελευταία κατηγορία ιεραρχών είναι ίσως και η πιο επικίνδυνη» συμπληρώνει ο πατέρας Αββακούμ.
Χαρακτηρίζει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του τη Χρυσή Αυγή «δούρειο ίππο του αντιχριστιανισμού»: «Μιλάμε περί επιτηδευμένης παραπλάνησης και εξαπάτησης, καθώς πολλοί και ανυποψίαστοι ορθόδοξοι έλληνες πολίτες θα έχουν παρατηρήσει (και θα έχουν ίσως ενθουσιασθεί, αν όχι γοητευθεί...) με το με πόσο σεβασμό μιλούν στελέχη της Χρυσής Αυγής για τον Χριστό και με πόση θέρμη τον υπερασπίζονται, όπου χρειαστεί, Αυτόν. Μόνο που οι απλοί αυτοί και ανυποψίαστοι πολίτες δεν ξέρουν πως όταν μιλούν για τον Χριστό οι "ιδεολόγοι" της Χρυσής Αυγής, ο "Χριστός" τους δεν είναι ο Χριστός, ο Ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού στον οποίο πιστεύουμε εμείς οι χριστιανοί».
Παρ' ότι δεξιός, ο πατέρας Αββακούμ ήταν από τους πρώτους, όπως λέει, που χειροκρότησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Οσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει ότι ναι μεν διαθέτει προσωπικότητες που μπορούν να προσφέρουν στην πατρίδα, αλλά πρέπει τα στελέχη του να αποκτήσουν επιτέλους ιδεολογική ταυτότητα, καθότι, πώς να το κάνουμε, όπως σημειώνει, πάσχουν από... ταυτότητα. Για τον Πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά λέει ότι «με εξέπληξε η πολιτική του, όπως εξέπληξε πιστεύω πολλούς. Ορισμένοι νόμιζαν στην αρχή ότι επρόκειτο για μία μετριότητα, αλλά στην πορεία αποδείχθηκε ότι διαθέτει χαρίσματα και απομένει τώρα να τα επιβεβαιώσει αυτά τα χαρίσματα». Για το μνημόνιο λέει ότι δεν έπρεπε να υπογραφεί ή τουλάχιστον δεν έπρεπε να μετέχει σε αυτό το ΔΝΤ. Και τέλος, η πολιτική του γνώμη για τη Χρυσή Αυγή είναι η εξής: «Λειτουργεί στη συγκυρία αυτή εκλογικώς ωσάν "αναλγητικό". Είναι... μία δόση οπίου που προτίμησε να πάρει μια μερίδα του εκλογικού σώματος για να κάνει υποφερτό τον πόνο του».
«Κατηχητικό»
«Αλλοτρίωση των νέων»
Για την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής, ο πατέρας Αββακούμ αναφέρει στο βιβλίο του: «Είναι εμποτισμένη από "ιδεώδη" εωσφορικά με τα οποία γαλουχεί τη νεολαία της και μάλιστα τούτο εκφράζεται απροκάλυπτα». Παραθέτει το τεύχος 5, του Ιανουαρίου 2000, του περιοδικού «Αντεπίθεση» της Νεολαίας της Χρυσής Αυγής, που μεταξύ άλλων γράφει: «Ο Ανίκητος Ηλιος! Ο Εωσφόρος! Τίθεται εκτός παραδείσου/ Οι ανά τον κόσμο δούλοι υποταγμένοι θα τον πουν Διάβολο, Σατανά και αυτός θα γελά, θα καγχάζει. Μόνος του. Με τους συντρόφους του. Με τους συμπολεμιστές του. Ο Εωσφόρος. Αυτός που φέρνει το Λευκό Φως, την Αυγή κάθε χιλιετία...».
Εμφανίζεται εξοργισμένος με την κατήχηση παιδιών σε... «σχολές» «Διάπλασης των Παίδων», χαρακτηρίζοντας αυτή τη δραστηριότητα «παγανιστικό μόρφωμα με στόχο την αλλοτρίωση της σκέψης των νέων· να υποκαταστήσει το ορθόδοξο χριστιανικό φρόνημα με ένα νέο καλυμμένο ειδωλολατρικό». Παράλληλα καλεί τα παιδιά και κυρίως τους γονείς τους να απέχουν από τέτοιες «επικίνδυνες δράσεις». Επιπλέον ζητεί από τον πνευματικό κόσμο, αλλά και από τους ιερωμένους και από τους αγιορείτες, να «αφυπνιστούν» διότι η δράση της Χρυσής Αυγής εγκυμονεί κινδύνους για τον χριστιανισμό: «Οφείλουμε να επιβεβαιώνουμε παντού και πάντοτε, με τα λόγια και τα έργα μας, ως ορθόδοξοι χριστιανοί πολίτες, ότι η πραγματική ομολογία πίστεως είναι αυτή που εκδηλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις χωρίς υποχωρήσεις ή κατά περίπτωση διαφοροποιήσεις. Καθ' ότι η "επιλεκτική ομολογία πίστεως" δεν μπορεί να λογίζεται ως όντως γνήσια ομολογία πίστεως» σημειώνει στο βιβλίο του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου