ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΓΑΒΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ

γιατί, ποιο, πως

Το θέμα της ανέγερσης του Δημαρχείου Αγίας Παρασκευής, είναι και πάλι στην επικαιρότητα και βέβαια όσοι συμμετέχουν στο Δημ.Συμβούλιο και εκπροσωπούν δημότες είναι υποχρεωμένοι να καταθέσουν την άποψή τους.

Η απάντηση σε τρία βασικά ερωτήματα αποσαφηνίζει το θέμα και γίνεται εύκολο το ξεκαθάρισμα.

1^ο ερώτημα:

τι θεωρούμε πως είναι ένα ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ και συνεπώς πρέπει να έχει η πόλη μας δημαρχείο;

Κάθε δήμος αποτελεί την βασική σύγχρονη μορφή οργάνωσης της κοινωνίας με ιστορική αναφορά από την αρχαιότητα. Το ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ συμβολοποιεί με την ύπαρξή του την ιστορική βεβαιότητα της ύπαρξης οργανωμένης κοινωνίας με συνεκτικά χαρακτηριστικά και τοπική αναφορά.

Βέβαια όταν μιλάμε για ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ δεν εννοούμε ένα κτήριο γραφείων που στεγάζονται οι υπηρεσίες Ληξιαρχείου, Γρ. Προσωπικού και Τεχνικών Υπηρεσιών. Μιλάμε για την κτηριακή δομή που στεγάζει τις κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες της πόλης.

Ένα τέτοιο ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ, κέντρο και πυρήνα της κοινωνικής και πολιτιστικής  ζωής της πόλης, το θέλουμε, το έχουμε ανάγκη, έστω και αν ένας νέος «Καλλικράτης» εξαφανίσει την διοικητική δομή «Αγία Παρασκευή». Δεν θα μπορέσει να εξαφανίσει την ιστορία μιας κοινότητας ανθρώπων, που υπήρξαν σε ένα τόπο που λεγόταν Αγία Παρασκευή.

Αυτό το σκοπό δεν τον εκπληρώνει ένα κτηριακό συγκρότημα Γραφείων, όσο και αν το χαμηλό κόστος του το κάνει ιδιαίτερα ελκυστικό.

2^ο ερώτημα:

θέλουμε αυτό το δημαρχείο που έχει σχεδιαστεί;

Είναι γεγονός πως όταν άρχισε να σχεδιάζεται το Δημαρχείο (2002) ήταν άλλοι καιροί. Καιροί πλούτου και ευμάρειας που ο οικονομικός παράγοντας δεν ήταν ο κυρίαρχος. Οι σχεδιαστές είχαν την ευχέρεια να σχεδιάσουν ένα άνετο – large κτήριο, με Δημαρχιακό Δώμα, γραφεία για πολλούς περισσότερους υπαλλήλους, από αυτούς που υπάρχουν σήμερα.

Με τα σημερινά δεδομένα τα 3.700τμ ανωδομή είναι πολλά. Τα 7.000τμ υπόγειοι χώροι (140 θέσεις parking) σε μια περιοχή με πολλά νερά οδηγεί σε υπερβολικό κόστος για την στεγάνωση και την αναγκαία στερέωση που θα αποτρέπουν τις ανωστικές δυνάμεις. Με αυτές τις σκέψεις το 2^ο υπόγειο φαίνεται πως θα μπορούσε να μην κατασκευαστεί, με αποτέλεσμα σημαντική μείωση του τελικού κόστους.

Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπ’ όψιν μας, πως η σημερινή νομοθεσία, αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης οργανωμένων κοινωνικών ομάδων με τους πολιτικούς, ΔΙΝΕΙ ΚΙΝΗΤΡΟ στους σχεδιαστές να υπάρχει αυξημένο κατασκευαστικό κόστος και άρα για πληθωρικό σχεδιασμό και ανάπτυξη του δημαρχείου. Σύμφωνα με τον νόμο το ΓΕ/ΕΟ 18% (γενικά έξοδα & εργολαβικό όφελος), απρόβλεπτα 15%, ΦΠΑ 23% υπολογίζονται  επί του προϋπολογισθέντος κατασκευαστικού κόστους.

Εκτιμώ πως θα υπήρχε μια τελείως διαφορετική αρχιτεκτονική πρόταση αν αυτή εκπονείτο κάτω από τις σημερινές οικονομικές συνθήκες λιτότητας και φτώχειας.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας πως μέχρι σήμερα μας έχουν κοστίσει ήδη 1.300.000€ οι αρχιτεκτονικές, στατικές και Η/Μ μελέτες και τεύχη δημοπράτησης.

3^ο ερώτημα:

Με ποια κριτήρια θα επιλέξουμε τον τρόπο για την κατασκευή του;

Η σημερινή εκτίμηση του κόστους αποπεράτωσης, σύμφωνα με τους νόμους το Ελληνικού κράτους προϋπολογίζεται στα 20.600.000€, ενώ ταυτόχρονα η εκτίμηση που υπάρχει για το πραγματικό κόστος το τοποθετεί στα 11.000.000€. Θα πρέπει δε να συνυπολογίσουμε πως ο τρόπος κατασκευής με την μέθοδο της Δημοπράτησης, κατά πάσα πιθανότητα θα επιβαρύνει το κόστος άλλα 2-3.000.000€. Και όλα αυτά γιατί η συμπαιγνία των συναρμοδίων έχει δώσει νομιμότητα σε όλη αυτή τη απαράδεκτη μεθόδευση, που οδηγεί στην καταλήστευση του δημόσιου χρήματος.

Η συγκεκριμένη μέθοδος κατασκευής (ανοιχτή δημοπράτηση) με ταυτόχρονη λήψη δανείου από τον Δήμο, συνεπάγεται οικονομική επιβάρυνση του Δήμου για την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων. Ταυτόχρονα συνεχίζουμε να πληρώνουμε ενοίκια για τις υπηρεσίες που ήδη στεγάζονται σήμερα αλλού για όσα χρόνια κατασκευάζεται το νέο δημαρχείο.

Αυτή η μέθοδος (ανοιχτή δημοπράτηση) συνεπώς είναι ασύμφορη και αμφίβολης επιτυχίας, μια και στηρίζεται σε επισφαλείς υπολογισμούς αμφίβολων εσόδων. Το φάντασμα του «Κολυμβητήριου», που μόλις πέρσι ξεχρεώσαμε την πληρωμή του σκελετού (μπετά), χωρίς να έχουμε απολαύσει κανένα όφελος και χωρίς καμιά προοπτική για το άμεσο μέλλον, είναι εδώ μπροστά μας ζωντανό και προσβάλλει όλους όσους έχουν διοικήσει μέχρι σήμερα το Δήμο.

Το μοντέλο χρηματοδότησης λοιπόν που έχει πιθανότητα επιτυχίας και σιγουριά για την ολοκλήρωση του ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ, πρέπει να στηρίζεται σε πιο ασφαλείς πηγές χρηματοδότησης από αυτές που αναφέρθηκαν στον δημαρχιακό σχεδιασμό. Θα πρέπει να στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά ή έστω καθ’ υπεροχήν στην εξοικονόμηση που προκύπτει από τα ενοίκια που σήμερα είναι υποχρεωμένος ο δήμος να δαπανά για τις στεγαστικές του ανάγκες, χωρίς να προκαλείται επιπλέον επιβάρυνση των δημοτών.

Αυτό το ποσό υπολογίζεται περίπου στα 600-720.000€ (12x50-60.000€). Με βάση λοιπόν αυτή τη οικονομική δυνατότητα συμπληρούμενη και από μικρότερες επιμέρους πηγές, θα πρέπει να υπολογιστεί η ετήσια τοκοχρεολυτική ικανότητα του Δήμου.

Αποκλείοντας λοιπόν της μέθοδο της Ανοιχτής Δημοπράτησης, για τους παραπάνω λόγους, απομένει η αναζήτηση άλλων μορφών εκτέλεσης του έργου, όπως αυτές προσδιορίζονται από τον ισχύοντα σήμερα ΚΩΔΙΚΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ.

Ο μοναδικός λοιπόν δρόμος είναι η αναζήτηση εναλλακτικής μορφής χρηματοδότησης και κατασκευής, με έναρξη των υποχρεώσεων όταν παραδοθεί το κτίριο τελειωμένο.

Με αυτούς τους όρους θα πρέπει να γίνει η πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος από τους κατασκευαστικούς επιχειρηματίες της χώρας.

Μιχάλης Γαβράς

Ορθοπαιδικός Χειρουργός

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Δημοτικός Σύμβουλος