ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ (ποίημα)

του π. Σταύρου Τρικαλιώτη

Πόσο στοργικά
μέ κοίταξες Μητέρα
τήν ὥρα τοῦ Χερουβικοῦ!

..............................................
Βλέμμα ἁπαλό, ἱλαρό, γαλήνιο
στή γιορτή τοῦ Υἱοῦ σου
ἕνα κομμάτι οὐρανοῦ.
..............................................
Εἶδα ξαφνικά μέσα στό βλέμμα σου
τό φῶς τοῦ δειλινοῦ πού γλυκαίνει
τίς κουρασμένες ἀπ᾽ τόν κάματο
τῆς ἡμέρας καρδιές.
..............................................
Θά κλείσω μέσα στήν καρδιά μου
γιά πάντα
τή ζεστασιά τῆς ἀγάπης σου.
Θά πιάσω τό κράσπεδο τοῦ ἱματίου σου
μήν κλονιστῶ ἀπ᾽ τῆς ζωῆς τά κύματα.
..............................................
Μή, μή μοῦ φύγεις Μητέρα!
Κάτσε ὥς τήν ὥρα τοῦ Ἑσπερινοῦ .
Ποιός θά σκουπίσει τά πικρά μου δάκρυα
μέ τό μαντῆλι τῆς συμπόνοιας;
..............................................
Τό δροσερό Καλοκαιράκι σου,
Μητέρα,
ἄς δροσίσει τήν διψασμένη μου καρδιά
μέ τό ἀεράκι πού ἔρχεται
τήν ὥρα τῆς γαλήνης τή βραδινή.