ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΧΟΛΑΡΓΟ-ΠΑΠΑΓΟΥ

Ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ έκανε η εφημερίδα "30 ΜΕΡΕΣ" για τους πρωτεύσαντες στις πανελλήνιες εξετάσεις στον δήμο Παπάγου-Χολαργού. Φιλοξενεί συνεντεύξεις από τους 3 πρώτους. Συγχαρητήρια στα παιδιά και στους γονείς τους. Να τα χαίρονται. Δείτε και τα πρόσωπά τους. Φωτισμένα πρόσωπα, γεμάτα πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Αυτά τα παιδιά θα σηκώσουν στους ώμους την Ελλάδα. Ναι, αυτή την Ελλάδα που τους παραδίδουν οι βρωμύλοι πολιτικοί.
Ας διαβάσουμε τη συνέντευξη:
Περήφανος είναι ο δήμος μας για τους τρεις μαθητές που ήρθαν πρώτοι στο στίβο των πανελλαδικών εξετάσεων. Πρόκειται για την Μαρία-Χριστίνα Βλάχου που πέρασε στη Νομική Αθηνών και φοίτησε στο 2^ο Λύκειο Χολαργού, τη Δανάη Παπαδημητρίου που πέρασε στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών εκπροσωπώντας το 1ο Λύκειο Χολαργού και τον Αναστάση Βοσκό που επίσης πέρασε στη Νομική Αθηνών από το 1ο Λύκειο Παπάγου. Εμείς συνομιλήσαμε μαζί τους και συνειδητοποιήσαμε για ποιο λόγο διέπρεψαν στις πανελλήνιες. Αξίζουν συγχαρητήρια και τους ευχόμαστε ό,τι καλύτερο.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να κατακτήσετε τη συγκεκριμένη βαθμολογία; Χρειάστηκε να στερηθείτε πράγματα από την καθημερινότητά σας προκειμένου να φτάσετε σε αυτό το επίπεδο; Και εν τέλει νιώθετε ότι δικαιώθηκαν οι κόποι σας; (συνεχίζεται μέσα)

 

Μαρία-Χριστίνα: Λοιπόν…. Αυτή η χρονιά ήταν αρκετά δύσκολη και κουραστική. Βέβαια μπορώ να πω ότι δεν στερήθηκα εξόδους και βόλτες τα σαββατοκύριακα, κυρίως μέχρι τον Φεβρουάριο. Αυτό που μου έλειψε περισσότερο ήταν μάλλον ο ύπνος τα πρωινά αφού ακόμα και τα σαββατοκύριακα είχα πρωινό ξύπνημα.  Χρειάστηκε επίσης περισσότερο διάβασμα από τις άλλες χρονιές και σωστή διαχείριση του χρόνου.
Τελικά όμως αυτή η προσπάθεια είχε το αποτέλεσμα που επιθυμούσα, αφού ο αρχικός μου στόχος-να περάσω στη σχολή που θέλω-επετεύχθη!
Δανάη: Δεν μπορώ να πω ότι ήταν εύκολο να κατακτήσω τη συγκεκριμένη βαθμολογία κυρίως λόγω της σκληρής μελέτης, ούτε όμως θεωρώ ότι ήταν ακατόρθωτο. Γενικότερα στόχος μου αυτή τη χρονιά ήταν να γράψω όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούσα. Ωστόσο ποτέ δεν πίστεψα ότι οι στερήσεις ήταν αναγκαίος παράγοντας για την επιτυχία στις πανελλήνιες. Γι’ αυτό παράλληλα με το σχολείο και με το φροντιστήριο, που αποτέλεσαν σημαντικούς αρωγούς, πρόσθεσα στο πρόγραμμα μου και τη διασκέδαση. Φυσικά εκ του αποτελέσματος αισθάνομαι δικαιωμένη, διότι ανταμείφθηκα και με το παραπάνω!

Αναστάσης: Καταρχήν, θα ήθελα να αναφέρω ότι μάλλον είναι μύθος το σκεπτικό του “ατελείωτου και εξαντλητικού διαβάσματος” που θεωρείται ότι απαιτείται για να πετύχει κανείς υψηλή βαθμολογία. Η ευκολία της επίτευξης του στόχου αυτού καθορίζεται, πιστεύω, από τον ίδιο τον μαθητή. Δεν είναι ανάγκη να στερηθεί κανείς τις εξόδους ή τις δραστηριότητές του, αλλά απλώς να τις περιορίσει σε έναν μικρό βαθμό. Αυτό που τελικά χρειάζεται ένας μαθητής δεν είναι άπειρες ώρες πάνω από ένα βιβλίο, που τελικά περισσότερο βλάπτουν παρά βοηθάνε, αλλά λίγο μα ποιοτικό διάβασμα, χωρίς να αποσπάται η προσοχή του.  Έτσι, καθίσταται δυνατή η επίτευξη υψηλής βαθμολογίας χωρίς περιττό άγχος ή κούραση, και ταυτόχρονα η 3η λυκείου μπορεί να γίνει και η καλύτερη σχολική χρονιά. Βέβαια, σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία είναι και η γενική καλλιέργεια, που, δυστυχώς, αποκτάται μόνο μέσα σε βάθος χρόνου, και γι' αυτό είναι απαραίτητο και λίγο διάβασμα στις προηγούμενες τάξεις του σχολείου. Η μοναδική, λοιπόν, συμβουλή, προς τους επόμενους υποψηφίους είναι μία: σωστή αξιοποίηση του χρόνου και πρόγραμμα, μαζί με ποιοτικό διάβασμα και την απαραίτητη διασκέδαση, ώστε να μειωθεί και το αναπόφευκτο άγχος στο ελάχιστο.

Με ποια κριτήρια επιλέξατε τις σχολές σας; Έπαιξε ρόλο ο παράγοντας της επαγγελματικής αποκατάστασης;
Μαρία-Χριστίνα: Τη Νομική την επέλεξα κυρίως επειδή είναι ένα ευρύ πεδίο με πολλές εναλλακτικές ως προς την επαγγελματική αποκατάσταση που σου ανοίγει πολλούς δρόμους.
Δανάη: Αποφάσισα να δηλώσω το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στην Αθήνα με βάση τις επιθυμίες μου και όχι τόσο τις πιθανότητες της επαγγελματικής αποκατάστασης, αν και κατά τη γνώμη μου ο τομέας της παιδείας είναι ανεξάντλητος.

Αναστάσης: Η υψηλή βαθμολογία  δίνει τη δυνατότητα εισαγωγής σε σχεδόν κάθε σχολή. Εκεί ακριβώς προκύπτει και το βασικό πρόβλημα: “ποια σχολή θα επιλέξω και με ποια κριτήρια;”. Αντιμετώπισα δυστυχώς και εγώ αυτό το πρόβλημα. Τελικά, μετά από πολλή σκέψη, κατέληξα στη Νομική. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ανακάλυψα ορισμένα “ασφαλή” κριτήρια για την καλύτερη δυνατή επιλογή: τα προσωπικά ενδιαφέροντα του υποψηφίου, η φύση του αντικειμένου και οι δυνατότητες που αυτό παρέχει για την υλοποίηση των ονείρων του, και φυσικά οι επαγγελματικές προοπτικές. Ειδικά σήμερα, με τις καταστάσεις που βιώνουμε, ο παράγοντας της επαγγελματικής αποκατάστασης πρέπει, δυστυχώς, να συνδυαστεί με τα όνειρα του καθενός, χωρίς όμως να τα υπονομεύει, γιατί τότε το αποτέλεσμα, τελικά,  θα είναι μια άσχημη καθημερινότητα, μία  αστείρευτη πηγή  πίεσης και άγχους, που δεν θα δίνει δυνατότητες διαφυγής.

Πώς βιώνετε το ασταθές κοινωνικοπολιτικό σκηνικό της Ελλάδας; Νιώθετε αβεβαιότητα για το μέλλον της γενιάς σας;
Μαρία-Χριστίνα: Η κατάσταση που επικρατεί τώρα στη χώρα μας με στενοχωρεί και με ανησυχεί, κυρίως γιατί η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και ηθική και η κοινωνία μας προς το παρόν δεν δείχνει σημάδια βελτίωσης. Ελπίζω όμως να βελτιωθούμε σύντομα και όχι μόνο οικονομικά αλλά κυρίως σαν άνθρωποι!
Δανάη: Σίγουρα η σημερινή κατάσταση δεν προδιαγράφει ένα βέβαιο μέλλον για τη γενιά αυτή και τις επόμενες, όμως πιστεύω ότι κάθε γενιά αποκτάει, έστω και καθοδόν, τα κατάλληλα εφόδια για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της εποχής της.

Αναστάσης: Όλοι μας, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή τα αποτελέσματα της. Όπως και με τις πανελλήνιες, έτσι και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει μόνο μία λύση: αισιοδοξία και προσπάθεια του καθενός για να αλλάξει η κατάσταση αυτή. Η αυτολύπηση και η απαισιοδοξία επιτείνουν το αδιέξοδο, δεν το αντιμετωπίζουν. Βέβαια, όπως συμβαίνει σε κάθε εποχή, η αιχμή του δόρατος για ένα καλύτερο μέλλον θα πρέπει να είναι η νέα γενιά, παρά την αβεβαιότητα και τις τεράστιες ευθύνες που άδικα την επιβαρύνουν. Η έλλειψη σιγουριάς και οι δυσκολίες για τη νέα γενιά σίγουρα είναι εμφανείς, αλλά ακριβώς έτσι μπορεί να αναδειχθεί πολύ περισσότερο από τις προηγούμενες.

Τι θα αλλάζατε στο σχολείο σας και στην πόλη μας αν είχατε τη δυνατότητα;
Μαρία-Χριστίνα: Στο σχολείο μου και στην πόλη μου θα ήθελα λίγο περισσότερο χαμόγελο, αισιοδοξία, συνεργασία και ομαδικότητα. Θα άλλαζα αν μπορούσα το σύστημα των πανελληνίων ώστε τα σχολικά χρόνια να είναι χρόνια ανέμελα και χαρούμενα γεμάτα με ουσιαστική μάθηση και δημιουργικότητα χωρίς περιττό άγχος.
Δανάη: Πιστεύω ότι το σχολείο μου είναι από τα πιο υποδειγματικά τόσο όσον αφορά το έμψυχο υλικό όσο και το άψυχο και ελπίζω να μην υποβαθμιστεί παρά τη γενικότερη οικονομική κρίση! Όσο για την πόλη μου το μόνο που θα επιθυμούσα, για να βελτιωθεί, είναι να δημιουργηθούν ποδηλατοδρόμοι. Με αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλιστεί η ασφαλής μετακίνηση όσων χρησιμοποιούν ποδήλατα και θα περιοριστεί η χρήση αυτοκινήτων.

Αναστάσης: Μετά από 12 χρόνια στα σχολεία του Παπάγου, θα ήθελα κυρίως να αλλάξω ένα πράγμα: τη σχέση μεταξύ καθηγητών και μαθητών, που δυστυχώς δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι συνεργάτες, και όχι εχθροί. Δυστυχώς, και εδώ τείνει να επικρατήσει η διχόνοια που χαρακτηρίζει χιλιετίες ελληνικού πολιτισμού, και υπονομεύει πολλές επιτυχίες. Ελπίζω πως κάποτε θα αναθεωρηθεί αυτή η φιλοσοφία, και αυτό μπορεί να γίνει μόνο από τα σχολεία και τη νέα γενιά.