Η ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

της

Αλεξίου Ελένης-Μαρίας (Μαριλένας)

Νευρολόγου

Υποψήφιας Συμβούλου Δημοτικής Κοινότητας Χολαργού

με την “Ανεξάρτητη Ενωτική Κίνηση”

      Από την εποχή της κλασικής αρχαιότητας σε αυτή του 15ου αιώνα στον οποίο τα ιστορικά γεγονότα σηματοδότησαν συγκλονιστικές εξελίξεις, η ζωγραφική της ιατρικής πράξης ξεδιπλώνεται με τρόπο μαγευτικό.

        Η τέχνη και η ιατρική ακολούθησαν παράλληλους δρόμους στην ιστορία του πολιτισμού. Η Ελλάδα του Περικλή, του Σοφοκλή, του Σωκράτη και του Φειδία, γέννησε και τον Ιπποκράτη που απάλλαξε την ιατρική από τις δοξασίες και την πίστη σε υπερφυσικά φαινόμενα.

        Το τέλος του μεσαίωνα και η εποχή της Αναγέννησης έφεραν την μεγάλη αλλαγή. Όταν ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος ανέτεμναν και απέδιδαν στους πίνακες και τα γλυπτά τους την αλήθεια του ανθρώπινου σώματος.

        Μεγάλοι πρωτοπόροι ζωγράφοι όπως ο Βελάσκεθ, ο Χοσέ Πέρες, ο Σιμόνετ και ο σερ Λιουκ Φάιλντς φιλοτέχνησαν πίνακες εξαιρετικής ομορφιάς, δραματικές αυτοπροσωπογραφίες και αναπαραστάσεις βίαιων γεγονότων βασιζόμενοι στην ανθρώπινη ανατομία και στην περιγραφή με το πινέλο ηρώων με παθολογικές καταστάσεις όπως ο νανισμός, η βρογχοκήλη, η αγωνία της δύσπνοιας.

        Υπέροχα έργα, κυρίως με βιβλική η μυθολογική θεματολογία, αποδίδουν τον θάνατο ενός προσώπου. Η «Σταύρωση» του Ελ Γκρέκο απεικονίζει το παράδοξο περιστατικό ότι, μετά από χτύπημα με την λόγχη, από την πληγή του Χριστού ανάβλυσαν αίμα και νερό. Το «Μάθημα ανατομίας του δόκτορος Τουλπ» του Ρέμπραντ είναι ο πιο εμβληματικός από όλους τους πίνακες με το ίδιο θέμα, και παρά την τεράστια φήμη του η ζωή του γιατρού Τουλπ παραμένει άγνωστη.

        Κάθε έργο τέχνης αντιπροσωπεύει την ψυχή του δημιουργού του. Πέραν της εικαστικής τέχνης οι παράλληλοι εαυτοί μας ζωγραφίζουν τους πίνακες της καθημερινότητας. Άλλοτε νοσταλγικούς με αίσθημα, χρώματα, άνοιξη και άλλοτε σκληρούς, αγωνιώδεις με κεντρικό άξονα τον αγώνα της ζωής. Οι παράλληλοι εαυτοί που ζουν μέσα μας μέρα και νύχτα, ο ένας πιο χαρούμενος, ο άλλος λυπημένος, ο ένας γελαστός, ο άλλος σοβαρός, ο ένας ποιητής και ο άλλος ρεαλιστής που συνομιλούν όπως τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου και καθορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.

        Ο εγκέφαλος μας έχει τεράστια αποθέματα δύναμης και διαύλων ελέγχου του πόνου, του άγχους, της ασθένειας της άμυνας και της προσαρμογής. Ζωή χωρίς πόνο δεν θα ήταν ποτέ παράδεισος. Ο πόνος είναι από τα πιο πολύτιμα βοηθήματα που διαθέτουμε στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τι είναι ευεργετικό και επιζήμιο στον κόσμο που ζούμε.

        Εκατοντάδες ζωγραφιές περνούν από τα μάτια μου, ως έκθεση αφιερωμένη στη ζωή, όλων των ασθενών με το υπέροχο σθένος ψυχής που συμπορεύονται και διδάσκουν ξεχασμένα συναισθήματα όπως η εμπιστοσύνη, η συγκίνηση και η μετριοπάθεια για το αύριο. Ανθρώπινες ιστορίες αισιοδοξίας και φλόγας για τη ζωή ανθρώπων που συμφιλιώθηκαν με τις σωματικές και κινητικές αδυναμίες της ασθένειας και κατάφεραν να χαράξουν μία νέα πορεία. Το «μαχητικό πνεύμα» που ακόμα και οι φυσιολόγοι μελετητές των ανωτέρων εγκεφαλικών λειτουργιών δεν μπορούν να το ερμηνεύσουν πειστικά και αντανακλά τη θέληση και την πίστη για θεραπεία. Νέοι άνθρωποι που «πέταξαν» πατερίτσες και αναπηρικά αμαξίδια, γιατί ο δρασκελισμός της ζωής δεν γίνεται με τα πόδια αλλά με το πνεύμα και τη καρδιά. Με την ηρεμία και τον επαναπροσδιορισμό των στόχων, χωρίς άγχος και αίσθημα απελπισίας.

        Πόσο λυτρωτικοί είναι όλοι αυτοί οι πίνακες που κοσμούν τη ζωή ενός γιατρού. Κρεμασμένοι στους ατελείωτους, φωτισμένους με νέον, διαδρόμους ενός νοσοκομείου, στο σπίτι, στη καρδιά του.

        Ενθυμούμενη και παραφράζοντας το ρητό του Λεταμέντι: «ο γιατρός που γνωρίζει μόνο περί ιατρικής δεν γνωρίζει ούτε την ιατρική» θα έγραφα ότι «ο γιατρός που αναζητά μόνο τη διάγνωση χάνει την ευκαιρία να πλουτίσει από τα μηνύματα δύναμης, αξιοπρέπειας και καρτερίας του ασθενούς του».

        Σε λίγες μέρες πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές και οι συνάνθρωποί μας είναι πληγωμένοι μέσα από τα προβλήματα της καθημερινότητας, την απουσία του δήμου στα προβλήματά του, την έλλειψη προσδοκίας για κάτι καλύτερο στο μέλλον.

        Η συνάντησή μου με τον υποψήφιο Δήμαρχο Κων/νο-Πολυχρόνη Τίγκα και η ανταλλαγή απόψεων για το τι χρειάζεται ο τόπος μας, μου γέννησαν την επιθυμία να εκφράσω τις προσδοκίες μου για το ανθηρότερο μέλλον του δήμου μας, κυρίως από κοινωνικής προσφοράς.

        Η πνοή της αναγέννησης, η ασφάλεια και η υποστήριξη να χτυπήσουν κάθε πόρτα. Η νέα εποχή που θα ανατείλει να επικεντρωθεί σε κάθε δημότη μας, να αξιολογήσει τις ανάγκες του και να αναζητήσει λύση.

        Δεν υπάρχουν νούμερα και ποσοστά, μόνο ξεχωριστοί άνθρωποι με ελπίδες και επιδιώξεις. Γι’ αυτό και επέλεξα να εκτεθώ απέναντί σας. Να ζητήσω την υποστήριξή σας.

        Θα ήταν τιμή μου να επιλέξετε τον συνδυασμό μας και μαζί να ζωγραφίσουμε την άνοιξη σε κάθε σπίτι, να βελτιώσουμε την υγεία, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και προπαντός την κοινωνική και ασφαλιστική πρόνοια.

       Η στήριξη κάθε κινητικής και ψυχικής ιδιαιτερότητας καθώς και η δημιουργία χώρων και ομάδων αλληλοβοήθειας, αποτελεί προσωπική δέσμευση.

       Σας αποστέλλω τις θερμότερες ευχές μου για μακροημέρευση με δύναμη και αισιοδοξία και θα είμαι πάντα δίπλα σας, ανεξάρτητα της επιλογής σας.