ΔΕΙΤΕ ΠΟΙΑ ΣΕΞΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΣΚΑΪ

Kι’ όμως ο Σταμάτης Μαλέλης κατόρθωσε να αρπάξει φλουρί κωνσταντινάτο μέσα από τα χέρια του STAR.

H Eλεονώρα Μελέτη στον νέο ΣΚΑΙ που οραματίζεται ο Σταμάτης με άτυπο σύμβουλο τον Φώτη Κουβέλη.

Ο Πάστορας Κουβέλης εκτιμά πως η ενασχόληση της Ελεονώρας με την πολιτική μόνο κέρδος θα είναι.

Eνα γερό χαρτί στο πολιτικό προσωπικό της χώρας.

Πρώτα όμως θα πρέπει να εκπαιδευθεί στο μεγάλο σχολείο του ΣΚΑΙ που συναγωνίζεται σε εγκυρότητα το MEGA.

Έρχεται λοιπόν η Ελεονώρα να δώσει βάθος στην ομάδα του ΣΚΑΙ μετά την αποχώρηση της Κατερίνας Ακριβοπούλου.

Χθες μάλιστα έκανε την εμφανισή του στον ΣΚΑΙ και καθηγητής του Πανεπιστημίου Μακεδονία που κάνει εκείνες τις μερακλήδικες δημοσκοπήσεις.

Όσο για την Ελεονώρα καιρό τώρα ήτο προβληματισμένη με το ποιότητα του τηλεοπτικού της προιόντος (λες και κάποιος άλλος κι όχι η ίδια ήταν υπέυθυνη γι αυτό (!). Έτσι σε πρόσφατο άρθρο της στοmustonline περνούσε γενεές 14 τον εαυτό της 

Πρωτομαγιά. Έχω μόλις ξυπνήσει στα νότια προάστια και περιμένω 

να παραλάβω τον καφέ μου σε αγαπημένο πόστο, προκειμένου να αναχωρήσω για 

την προπόνηση μου.

Μία σικάτη κυρία, καλοβαλμένη με τρόπο που αποπνέει παιδεία αλλά και καλλιέργεια, 

με πλησιάζει και με ρωτάει αν μπορεί να με απασχολήσει για λίγο. Της χαμογελάω

καταφατικά και ξεκινά να μου μιλά...

«Κυρία Μελέτη, με όλο τον σεβασμό που σας έχω, δεν σας γνωρίζω προσωπικά, αλλά 

σας παρακολουθώ. Όχι γιατί μου αρέσει η εκπομπή σας, αλλά γιατί από όλα αυτά που 

παρουσιάζει η ελληνική τηλεόραση και μέσα στην ομοιομορφία που διακρίνει τους 

συναδέλφους σας, έχω ξεχωρίσω σε εσάς μία διαφορετικότητα που με κάνει να 

αναρωτιέμαι για ποιο λόγο ασχολείστε με αυτή τη δουλειά.»

«Για ποιό λόγο ασχολούμαι με αυτή τη δουλειά ή με το συγκεκριμένο είδος εκπομπής;» 

Τη ρωτάω, καθώς την ίδια ερώτηση μου έχουν κάνει και άλλοι στο παρελθόν;

«Γιατί υποβιβάζετε τον εαυτό σας, τη μόρφωση σας και την παιδεία σας με 

κάτι τόσο χαζό και δεν κάνετε κάτι να αλλάξετε τον κόσμο και τα πράγματα;»

Δεν θα σας κουράσω ξεδιπλώνοντας σας όλο τον διάλογο που ακολούθησε και 

κράτησε συνολικά 35 λεπτά, ωστόσο θα σταθώ σε αυτή την τελευταία ερώτηση 

που τοσο μα τόσο πολύ με προβλημάτισε.

Μπορώ εγω να κάνω κάτι για να αλλάξω τον κόσμο; Μπορείς εσύ; Μπορεί κάποιος;

Πως είναι δυνατόν να περιμένει κάποιος από μένα να αλλάξω μία καλά παγιωμένη 

κατάσταση από τη στιγμή που δεν το έχουν κάνει τόσο και τόσοι άλλοι, ισχυροί 

λόγω θέσης και κύρους.

Έχω θέσει αντίστοιχα ερωτήματα άπειρες φορές στον εαυτό μου.

Τι μπορώ να κάνω για να αλλάξω τον κόσμο;

Και πάντα κατέληγα στο ότι απλά εγώ δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο.

Ούτε εσύ.

Ούτε ο Χριστός μπόρεσε ( αν υπήρξε, με το συμπάθειο) , ούτε ο Γκάντι, ούτε 

η Μητέρα Τερέζα, ούτε ο Κόφι Ανάν, ούτε κανείς.

Γιατί αν όντως τον είχαν αλλάξει,τα πράγματα τώρα δεν θα ήταν έτσι...

Ακούω συνεχώς στις τηλεοράσεις όλου του κόσμου, διαβάζω εφημερίδες και 

κλικάρω ειδήσεις όπου ο κάθε ένας κάνει το κήρυγμά του και καλεί τους πάντες σε μία 

ριζική αλλαγή, μία επανάσταση. Σε μία δράση που θα αποτελούσε αντίδραση στην 

υπάρχουσα αταξία, ένα ταρακούνημα στην αθλιότητα που ζει ο κόσμος παγκοσμίως. 

Και όλοι αυτοί που κάνουν τις αντίστοιχες προσκλήσεις, είναι άνθρωποι βαθιά 

διαμορφωμένοι, καθοδηγούμενοι και προκατειλειμμένοι, που αναλύουν χωρίς

να το κάνουν με ελευθερία και απαλλαγή από καλούπια και στερεότυπα.

Και νιώθω ότι με κοροϊδεύουν.

Βλέπω βαθιά υπνωτισμένους να καλούν αντίστοιχα βαθιά υπνωτισμένους να δράσουν, 

και η εικόνα που μου έρχεται στο μυαλό είναι αυτή από την ταινία «Το ξύπνημα των 

νεκρών» που τα ζόμπι ξεχύνονται στο δρόμο και τρώγονται μεταξύ τους, χωρίς να ξέρουν 

το γιατί.

Δεν τα έχουν καταφέρει άλλοι και άλλοι να αλλάξουν τον κόσμο. Γιατί να νιώθω εγώ

μία τέτοια ευθύνη;

Αυτό όμως που κάποιοι άλλοι έχουν καταφέρει, και αυτή την ευθύνη όντως μπορώ 

να αναλάβω, (για τον εαυτό μου και μόνο για εκείνον όμως, και για κανέναν άλλον) 

είναι το ότι αποφάσισαν να αλλάξουν τον τρόπο που ζούσαν μία στερεότυπη 

καθημερινότητα διαμορφώνοντας έναν δικό τους τρόπο για να βιώνουν τη ζωή τους

Δεν χρειάζεται χρήματα για να κάνεις κάτι τέτοιο, δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια

 και σε τάξη γύρω σου , δεν χρειάζεται καμία απολύτως συνθήκη για να πάρεις μία 

τέτοια αποφαση. Χρειάζεται μόνο να παρατηρείς τον τρόπο που ζουν όλοι και

απλά να διαφοροποιηθείς από αυτόν.

Όχι από αντίδραση, όχι από πείσμα, όχι για να τραβήξεις την προσοχή, αλλά για 

να ξεφύγεις από μία επαναλαμβανόμενη και διαιωνιζόμενη ιστορία που κάνει 

κύκλους γύρω από τον εαυτό της και να εκμεταλλευτείς το ταξίδι της ζωής για να 

μπορείς να ζεις αληθινά τις επιλογές σου.

Μόνο αν ζεις με τον τρόπο σου ως μονάδα μέσα στο σύνολο, -χωρίς να εμποδίζεις 

τον διπλανό σου να έχει το δικαίωμα να ζει στη μάζα ως μάζα , -(αν αυτό τον 

καλύπτει),- μόνο και μόνο τότε θα μπορέσεις να δεις την αλλαγή, τουλάχιστον στη 

δική σου ζωή. Και σιγά σιγά, και κάποιος άλλος θα κάνει το ίδιο και για τον εαυτό 

του, και μετά ακόμα ένας, και ακόμα ένας και ακόμα ένας... Και θα αλλάζουν και 

αυτοί, και μετά και άλλοι και πάει λέγοντας.

Η αλλαγή όμως παρά το ότι είναι διαθέσιμη για όλους, δεν είναι όλοι διαθέσιμοι για 

αλλαγή, γι αυτό θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που θα ζουν στα μάτια κάποιων 

«εναλλακτικά», «αναρχικά», «επαναστατικά», αλλά και εκείνοι που θα προτιμούν 

την ασφάλεια της μαζικοποίησης. Είτε εκφράζεται μέσα από μία αντίληψη, μία 

ψήφο, μία πεποίθηση, είτε με την ανάγκη τους να περπατούν ανάμεσα στο 

πλήθος, τόσο ίδιοι με αυτό, στα ρούχα, στα γούστα , στις δραστηριότητες και 

στις ανάγκες, που απλά δεν θα ξεχωρίζουν ποτέ από τους γύρω τους.

kourdistoportocali.com