ΤΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΤΗΣ ΛΗΣΤΕΙΑΣ

γράφει ο Γεώργιος Δημητράκης

Επικοινωνιολογία ως επιστήμη δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως ως κλάδοι άλλων επιστημών, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας ή των οικονομικών , ένα σύνολο μαθημάτων, αντικείμενο των οποίων είναι η δημοσιογραφία, δημόσιες και διανθρώπινες σχέσεις κ.λ.π. Πολλοί εντρυφούν εις τα μαθήματα αυτά, γράφουν και κάποιες εργασίες με αυτό το αντικείμενο, αποκτούν έστω και κάποια εξειδίκευση και αυτοτιτλοφορούνται κατόπιν όπως θέλουν. Δικαίωμά των. Έτσι μας προκύπτουν και οι επικοινωνιολόγοι. Οι υπηρεσίες που προσφέρουν δεν είναι πάντοτε ανεγνωρισμένου επιπέδου. Αντιθέτως, έχουν δημιουργήσει πολλές φορές παντού πολλά προβλήματα. Συνήθως ασχολούνται εις τα κόμματα, αλλά και από μεμονωμένους υποψήφιους βουλευτές, δια να διοργανώσουν τον προεκλογικό των αγώνα.

Βεβαίως έχει και η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και όλα τα Κόμματα, που ευθύνονται για την κατάντια της Πατρίδας μας,   τους επικοινωνιολόγους τους. Αυτοί προφανώς ζούνε εις ένα άλλο πλανήτη ή έστω εις την...

Ελβετία ή την Σουηδία –εκεί δηλαδή που μόνον ελάχιστα ίχνη διαφθοράς υπάρχουν, αν υπάρχουν. Υποθέτομε, λοιπόν, ότι ειδοποιήθηκαν, μάλλον τηλεφωνικώς, από το κόμμα. Το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος αυτού το φανταζόμαστε περίπου, ως εξής:  Βοήθεια! Λέγει το κόμμα. Το υπ’  αριθμόν ένα θέμα συζητήσεων των ανθρώπων εις την Ελλάδα είναι η διαφθορά και η διαπλοκή. Δυστυχώς, υπάρχει πράγματι πρόβλημα, συνεχίζει το κόμμα. Οι δημόσιες υπηρεσίες «λαδώνονται» για να λειτουργήσουν, οι ιατροί «λαδώνονται» για να πιάσουν το ακουστικό, μη ρωτάτε τι γίνεται με τους χειρούργους! Αυτοί έχουν μία περίεργη αντίληψη περί της αριθμητικής. Γνωρίζουν να μετρούν μόνον εις χιλιάδες Ευρώ, βεβαίως. Κάμετε κάτι! Δεν μου λες, λέγει ο επικοινωνιολόγος, με τους πολιτικούς τι γίνεται; Τι λες τώρα! Ερωτήσεις θα μου κάνεις; Εντολή σου δίδω! Κάμε κάτι, κατά τις δημοσκοπήσεις το κόμμα βουλιάζει! Με συγχωρείς, απαντά ο επικοινωνιολόγος, αλλά συνάντησα τυχαίως ένα περαστικό Έλληνα. Μου είπε ότι είναι δάσκαλος εις την Ελλάδα και μου περιέγραψε  πόσο άθλια είναι τα σχολεία και πως οι βίλες «τρώγουν»  σιγά-σιγά την Πεντέλη. Είναι αλήθεια αυτά; Άφησέ τα αυτά σου είπα!  Είναι υπερβολές! Έχομε τα καλύτερα σχολεία της Αφρικής και ίσως και  των Βαλκανίων. Κάνε κάτι! Γρήγορα!

Έτσι εις τα γρήγορα ο επικοινωνιολόγος «έκαμε κάτι»: Ένα πλακάτ με φόντο τον Αρχηγό του Κόμματος ή τον Πρωθυπουργό και με χονδρά ευκρινή γράμματα με τις φράσεις «Το ήθος της δημοκρατικής παράταξης είναι αδιαπραγμάτευτο. Το «π.χ. Κόμμα……..» οφείλει να είναι η ψυχή των μη προνομιούχων!» Μάλιστα! Αυτό θέλουμε όλοι! Έξυπνος ο επικοινωνιολόγος. Και μορφωμένος.  Ο Γκέμπελς, ο αρχιπροπαγανδιστής του Χίτλερ, έλεγε, ότι ένα πλακάτ πρέπει να διαβάζεται και από έναν αμόρφωτο το πολύ εντός ενός λεπτού και να το κατανοεί.  Αυτό το έχουν μάθει όλοι οι επικοινωνιολόγοι. Την προϋπόθεση αυτήν την εκπληρώνει απολύτως τα πλακάτ που τοιχοκολλούνται  ανέκαθεν σε όλη την Ελλάδα, ή οι διαφημίσεις εις τις Εφημερίδες και τα Κανάλια. Έλα όμως που ο επικοινωνιολόγος  που το σχεδιάζει δεν ζει εις την Ελλάδα. και συνεπώς δεν ακούει τι λέγει ο μη προνομιούχος Έλληνας  που εξερχόμενος από την Εφορία ή την Πολεοδομία ή το ΚΤΕΟ ή το Νοσοκομείο του ΕΣΥ, του ΕΟΠΥΥ ή από οιανδήποτε άλλη δημόσια υπηρεσία αντικρίζει  το πλακάτ αυτό.

Είναι και από τους αντιπάλους του αποδεκτό, ότι ο Πρωθυπουργός  κ. Σαμαράς  ούτε χρηματίζεται, ούτε εις κυκλώματα διαπλοκής ανήκει. Είναι προς τιμήν του, ότι ελάχιστοι Έλληνες γνωρίζουν πόσα τέκνα έχει και με τι ασχολούνται.  Ο κ. Σαμαράς δεν ανήκει μεταξύ εκείνων, που αγωνίζονται και εν πολλοίς επιτυγχάνουν να καταστήσουν την Βουλή των Ελλήνων φέουδο ολίγων οικογενειών.  Είναι προς τιμήν του. Παρόμοιο παράδειγμα έδωσε μόνον ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Εκ των δύο υιών του  ο μεν Κυριάκος έπασχε από φυματίωση, τον δε Σοφοκλή έστειλε εις την εκστρατεία της Μικράς Ασίας.

Πάντοτε οι ηγέτες σφραγίζουν την εποχή των. Όμως αξίζει ο κ. Σαμαράς να παραμείνει εις την Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός  της εφαρμογής των Μνημονίων που υπέγραψε ο προκάτοχος του, αλλά και των Πλεονασμάτων που «πέτυχε» ο ίδιος; Φοβούμεθα όμως, ότι κινδυνεύει να παραμείνει εις την Ιστορία ως ο Πρωθυπουργός, κατά την εποχή του οποίου ο Ελληνικός Λαός υπέστη τα πάνδεινα εξαιτίας των τεραστίων λαθών των δεκαετιών της διεφθαρμένης και παρακμάζουσας Ελλάδος που κατασπάραξαν  και τα τελευταία ίχνη ήθους του Δημοσίου.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται από κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα είναι: έχει αλλάξει τίποτε από την εφαρμογή των Μνημονίων;  Η φιλοσοφία των Μνημονίων και οι συντελεστές της ΤΡΟΙΚΑ, ως επιβλέποντες την εφαρμογή της, έχει  ως κεντρικό πυρήνα μόνον τις διαθρωτικές αλλαγές εις την από την διαπλοκή και την διαφθορά τελείως  διαλυμένη Δημόσια Διοίκηση και όλων των άλλων Θεσμικών Οργάνων της Ελληνικής Πολιτείας. Η οποία καταβρόχθιζε τους πόρους του Ελληνικού Λαού, αλλά διασπάθιζε και τα κοινοτικά κονδύλια και τα δάνεια των Τραπεζών, τα οποία με όλα τα προαναφερθέντα χρεοκόπησαν την Ελλάδα.

Τα Μνημόνια επιβάλλουν την αναγκαιότητα περικοπής, περιορισμού ή σε μερικές περιπτώσεις και την κατάργηση των δαπανών και λειτουργιών της Δημόσιας Διοίκησης και των Οργάνων της. Όμως σε καμία περίπτωση την κατάργηση π.χ. της Δημόσιας Υγείας και άλλων βασικών παροχών. Όλα αυτά τα γνωρίζει η ΤΡΟΙΚΑ, η οποία κάθε τόσο απαντά με προαπαιτούμενα, όταν βλέπει ότι η Κυβέρνηση και όλο το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας αντιστέκεται εις τον περιορισμό του σπάταλου Δημοσίου Τομέα, για τους σε όλους μας γνωστούς λόγους.

Είναι πλέον γνωστόν σε όλους, τους εκτός της Ελλάδος πολιτικούς και διαμορφωτές της παγκόσμιας πολιτικής, ότι το πολυδιαφημιζόμενο «Πλεόνασμα» της Ελληνικής Κυβέρνησης, το οποίο προκαλεί τον παγκόσμιο χλευασμό, προέρχεται από την καταλήστευση των δεινοπαθούντων κοινωνικών τάξεων, όπως π.χ. τον περιορισμό ή κατάργηση φαρμάκων, μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις παντελή έλλειψη Ειδικοτήτων Ιατρών εις το Σύστημα Υγείας. Και ότι ως γνωστόν και πάλιν εις τους εκτός της Ελλάδος παρατηρητές, ένα μέρος της ληστείας αυτής  επιστρέφεται σε εκείνες και γνωστές Συντεχνίες εις τις οποίες στηρίζεται το Πολιτικό Σύστημα Εξουσίας της Ελλάδος. Ο νοών, νοείτω!

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

    

Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.