ΟΤΑΝ ΣΤΟ ΜΟΣΧΑΤΟ ΒΡΕΘΗΚΕ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑΟ ΚΑΙ ΣΩΘΗΚΕ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, τα μάτια όλων στρέφονται σε πλουτοπαραγωγικές πηγές οι οποίες μπορούν να απαλλάξουν το κράτος και τους πολίτες από τα καθημερινά βάσανα. Έτσι, σε εποχές που το κράτος δήλωνε οικονομική αδυναμία, όπως στις αρχές της δεκαετίας του 1930, άλλοι στρέφονταν σε κρυμμένους θησαυρούς από τα χρόνια του Αλή πασά και άλλοι αναζητούσαν κοιτάσματα χρυσού.

Αλλά το ανεπανάληπτο συνέβη πριν από ογδόντα χρόνια στο Μοσχάτο, λίγα μέτρα από την οδό Πειραιώς, όπου «ανεκαλύφθη πετρελαιοπηγή», την οποία «οι ειδικοί θεωρούν πολύ αξιόλογη»! Συγκεκριμένα το βεβαίωναν και γνωστοί χημικοί της εποχής, στους οποίους δόθηκε δείγμα για ανάλυση!

 Ο Ζαμπέλης

Όλα ξεκίνησαν όταν ο υπάλληλος κεντρικού καφενείου των Αθηνών ...

Χαράλαμπος Ζαμπέλης έσκαβε στο οικοπεδάκι του στο Μοσχάτο για να ανοίξει πηγάδι το 1933. Τότε το Μοσχάτο ήταν μόνο λαχανόκηποι, βιομηχανικά εργοστάσια και λίγα φτωχικά σπιτόπουλα. Από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπιζαν όσοι ήθελαν να κατοικήσουν την περιοχή ήταν το νερό, αφού η «Ούλεν» (το κοινό δίκτυο ύδρευσης) κάλυπτε μόνο το 1/3 του πληθυσμού. Ο κόσμος αναγκαζόταν να ανοίγει πηγάδια στις αυλές, παρά το γεγονός ότι το άφθονο νερό του υπεδάφους ήταν υφάλμυρο και δεν πινόταν Έτσι και ο ήρωάς μας ο Ζαμπέλης, μόλις έφτασε στα πέντε μέτρα, είδε έκπληκτος να αναβλύζει νερό ανακατεμένο με πετρέλαιο!

Στην αρχή ο δόλιος νόμιζε ότι κάποιοι γείτονες έριξαν πετρέλαιο στο πηγάδι που άνοιγε για να τον εκδικηθούν. Μάλιστα, πήγε στο αστυνομικό τμήμα και κατέθεσε μήνυση κατ’ αγνώστων. Ταυτοχρόνως αποτάθηκε στον πρόεδρο της κοινότητας Μοσχάτου Δημήτρη Μιχαλοδημητράκη, ο οποίος μετέβη επιτόπου και έκπληκτος αναφωνούσε: «μα εδώ αναβλύζει πετρέλαιο»!

Η πρώτη ανάλυση δεν άργησε να έλθει από τον γερουσιαστή και χημικό Ζαμάνο, ο οποίος εξετάζοντας το δείγμα διαπίστωνε ότι περιείχε πετρέλαιο, εξαιρετικής μάλιστα ποιότητας! Ο Ζαμπέλης κόντεψε να χάσει τα λογικά του. Έσπευσε στο υπουργείο οικονομικών δηλώνοντας ότι θα εκμεταλλευθεί την πετρελαιοπηγή που ανακάλυψε στο οικόπεδό του και σύστησε εταιρία με τρεις συνεταίρους.

Οι δημοσιογράφοι κάλυπταν με διαρκή ρεπορτάζ το ζήτημα, παρουσιάζοντας και διάφορα πρόχειρα πειράματα που πραγματοποιούσαν επί τόπου: όποιος έβαζε μια ποσότητα νερού σε ένα ποτήρι, διαπίστωνε ότι σημαντικό μέρος μαύρου χρώματος καθόταν στον πάτο του. Επίσης όποιος βουτούσε ένα πανί στο άφθονο γλοιώδες νερό και άναβε ένα σπίρτο, παρατηρούσε ότι το πανί καιγόταν όπως όταν βουτιόταν στο ακάθαρτο πετρέλαιο.

Οι εργασίες συνεχίστηκαν πυρετωδώς σε μεγαλύτερο βάθος και αποδεικνυόταν ότι όσο έσκαβαν, τόσο μεγαλύτερη ποσότητα ανάβλυζε. Σε δύο ημέρες είχαν εξαχθεί 1,200 οκάδες, ενώ υπολογιζόταν ότι για να αποκαλυφθεί η πετρελαιοφόρος πηγή έπρεπε να συνεχίσει η εκσκαφή σε βάθος τριακόσιων μέτρων

Σε λίγες ημέρες όλο το Μοσχάτο έψαχνε για πηγές πετρελαίου. Ο καθένας αισθανόταν ότι στο οικόπεδό του «μύριζε» ο μαύρος χρυσός. Ξαφνικά, τα ίδια σχεδόν συνέβαιναν στην Κατερίνη, όπου φήμες ήθελαν Γερμανούς μηχανικούς να ανακαλύπτουν κοιτάσματα! Και όσο οι ειδικοί επιβεβαίωναν ότι υπήρχε πετρέλαιο, τόσο συνέχιζε το σκάψιμο των χωραφιών στο Μοσχάτο.

Σωτηρία της χώρας

Βέβαια υπήρχαν και οι δύσπιστοι, οι οποίοι επέμεναν να ερευνηθούν για τυχόν διαρροή τα γύρω εργοστάσια που διέθεταν μεγάλες δεξαμενές πετρελαίου. Αλλά οι υποστηρικτές των πετρελαιοπηγών απαντούσαν ότι το ίδιο φαινόμενο παρουσιαζόταν και στο πηγάδι της «εταιρείας φαρμακευτικών και χημικών προϊόντων» που ήταν σε τριακόσια μέτρα απόσταση από το οικόπεδο του Ζαμπέλη.

Έτσι συνεχίζονταν οι εργασίες μέχρι τον Φεβρουάριο 1933. Τι κι αν ο χημικός Ζαμάνος επέμενε ότι έπρεπε να φτάσουν στα τριακόσια μέτρα για να τεκμηριώσουν την ύπαρξη κοιτάσματος; Την σκυτάλη παρέλαβε ο Τίμος Μωραϊτίνης, ο οποίος θα γράψει ότι η χώρα θα σωζόταν από την οικονομική κρίση από την ελληνική γη και όχι την κυβέρνηση και τους οικονομολόγους! Το σκωπτικό του πνεύμα θα γεννήσει και το τετράστιχο:

Θα ξαναγίνει επί τέλους
εστία του φωτός εκ νέου
και όχι διά του Αριστοτέλους
αλλά διά του πετρελαίου!

Η οδυνηρή διαπίστωση

Τελικά η διαπίστωση πως υπήρχε διαρροή πετρελαίου από παρακείμενο εργοστάσιο υπήρξε οδυνηρή για τον Ζαμπέλη. Είχε επενδύσει όλες τις οικονομίες του για να κατασκάψει το χωραφάκι του των 450 πήχεων και έβλεπε τα όνειρά του να καταρρέουν. Οι εφημερίδες σιγά-σιγά σταμάτησαν να γράφουν και οι πετρελαιοπηγές του Μοσχάτου έμειναν ως ανέκδοτο, να συζητιούνται από στόμα σε στόμα πολλών κατοίκων.

Τουλάχιστο κάτι κέρδισε το Μοσχάτο. Τράβηξε το ενδιαφέρον της πολιτείας, η οποία αποφάσισε την επέκταση του δικτύου της «Ούλεν» με ειδικό τιμολόγιο (4 δραχμές το κυβικό) για την περιοχή του Μοσχάτου και την άρδευση των κήπων του.

(από την εφημερίδα “Δημοκρατία” / www.ppol.gr) το διαβάσαμε στο moschatotavros.gr