Επιχειρούν διχοτόμηση της Κύπρου με δικούς μας Ελλαδίτες ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
Οι αποκαλούμενοι "Διχοτομιστές" Σταύρος Λυγερός και Γιώργος Καραμπελιάς εμπροσθοφυλακή σε σχέδια του ΝΑΤΟ και της Δύσης προς όφελος της Τουρκίας.
Η λέξη ντροπή είναι λίγη για να περιγράψει το μέγεθος της προδοσίας.
Η λέξη ντροπή είναι λίγη για να περιγράψει το μέγεθος της προδοσίας.
Καθηγητάδες και άλλοι παρατρεχάμενοι του δοσιλογικού υπουργείου Εξωτερικών πλαισιώνουν την όλη προσπάθεια της διχοτόμησης.
Σε λίγο το σχέδιο Ανάν θα μοιάζει σαν μια απλή φάρσα σε αυτό που επιχειρούν οι συγκεκριμένοι "ύποπτα κινούμενοι" Σταύρος Λυγερός και Γιώργος Καραμπελιάς.
Σταύρο Λυγερέ τα αφεντικά σου στην Καθημερινή θα είναι πολύ ευχαριστημένα μαζί σου.
Γιώργο Καραμπελιά κρίμα την ιστορία σου.
Μέχρι τώρα σε σεβόμαστε κι εσύ ήρθες να τα γκρεμίσεις όλα σε όφελος του Νεο-Οθωμανισμού!
Μέχρι τώρα σε σεβόμαστε κι εσύ ήρθες να τα γκρεμίσεις όλα σε όφελος του Νεο-Οθωμανισμού!
Τι κρύβεται από πίσω σας;
Ποιοί κινούν τα νήματα;
Ποιοί κινούν τα νήματα;
Σταύρος Βιδάλης
Δείτε τα βίντεο, ενώ πιο κάτω απαντά με δριμύτητα το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια:
First video covers St. Lygeros and Chr. Yiallourides
At 32 minutes Lygeros is explicit: He proposes to marry what the Turkish Cypriots want with what the Greek Cypriots want. His solution offers the occupied area to the Turks in a plate as a SEPARATE STATE. And whilst admitting that YES WHAT HE PROPOSES IS PARTITION, he contradicts himself when
Second video covers the introduction by academic St. Perrakis, then G. Karampelias and last St. Lygeros when he “explodes” in answer to Stratigos Demetris Alevromageiros remarks that his solution proposes partition. Lygeros admits in no uncertain terms that YES, WHAT I AM PROPOSING IS PARTITION.
Τhe third video covers reaction from the public and another statement by G. Karambelias repeatedly stating that Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ, and asks us to admit it and TO DECLARE as the Republic of Cyprus the free part only! In other words supporting Lygeros’ proposal for two states.
More precisely at 22 minutes G. Karambelias calls on us to DECLARE as the Republic of Cyprus the free part (abandoning the international status of the RoC and ignoring that the RoC has become a full member of the EU as a whole entity) and ignore the occupied. He repeatedly says that it is anAFTAPATI (ILLUSION) to regard Cyprus as ENIAIA. It is not ENIAIA. And we have to overcome this ILLUSION. At the end Lygeros closing up the discussion claims that NOBODY wrote criticising his book and nobody asked him to clarify etc apart from a group of 20 businessmen from Greece . The only person he said that wrote was a certain κυρία, namely Fanoulla Argyrou with a small ivristiko kimeno !!
At 18o minutes Chr. Yiallourides intervenes to blame as the source of all evils the Zurich Agreements having provided for bizonality and bicommunality etc but later on in another intervention he somehow contradicts himself calling for the need to retain the ELLINIKOTITA and AGONISTIKOTITA in Cyprus and reverts to the patriotic line.
Note: Criticism was known as forthcoming from Adouloti Kyrenia before the presentation of the book in Athens . Written criticism however was issued and published on 7th November 2014. Added for quick reference herebelow.
Fanoulla Argyrou London 23.11.2014
Two states on Cyprus
The continued deadlock in the Cyprus peacemaking process and uncompromising preconditions of the Greek Cypriots to kick off what they already claim to be doomed to fail the new round of inter-communal talks point at one highly probable culmination: The “de facto” becoming the “de jure.” That is the two-state reality on the land becoming the eventual resolution of the Cyprus problem with both states accorded international recognition.
The Greek Cypriot insistence to write the end product of the talk process beforehand and declaring it as a joint statement from the two leaders after their first meeting and thus providing a road map to the new process is not going anywhere. Almost four months were spent with aloof discussions and immense Turkish Cypriot and international energy was spent to satisfy the caprice of Nikos Anastasiades so that he might agree to the resumption of the process from where the process was left by his predecessor Demetris Christofias and Turkish Cypriot leader Dr. Derviş Eroğlu.
Well, perhaps it was wrong for Turkish Cypriots to halt talks when Greek Cypriots assumed the rotating European Union presidency in July 2012, but was it not the Turkish site that reaffirmed in a written letter to the U.N. secretary-general moments after Eroğlu took over presidency from Mehmet Ali Talat? Did not Eroğlu, well under pressure of Ankara and the international community, agree to walk a road laid down by his predecessor and which he indeed bitterly criticized during the campaign? He was known to be an “anti-settlement” hardliner; he proved his statesmanship by succumbing to the reality of continuity in the governance principle and continuing a process outlined by his predecessor, yes with great pain. Was not Anastasiades the “pro-settlement” GreekCypriot leader? Was not he the one who supported the Annan plan of 2004? Why he has been trying to evade talks ever since he came to power in February last year?
More and more Greek Cypriot intellectuals are commenting that the “bi-zonal, bi-communal federal settlement” target and the concept of “inter-communal talks under the auspices of the U.N. secretary-general” have become out of date. For example, in a recent editorial Alithia newspaper claimed the current framework of talks did not help a settlement but contributed to the consolidation of the results of the “Turkish occupation” and thus, it was high time for it be abandoned. The paper charged that as the Cyprus problem evolved and changed over time, the process ought to be changed as well; otherwise even if it was resumed it was doomed to collapse again.
A bitter compromise settlement on Cyprus requires the existence of political will and responsible politics that will guide people to accept such painful compromises for the sake of a common better future for the two peoples on their joint homeland. In the absence of will, on either, side to create a federation, insisting on establishing one is of course futile, as we have been experiencing in Cyprus since federation jargon entered the semantics of the process in late 1970s. Greek Cypriots want a federal arrangement that will help them buyout the poor Turkish Cypriot north, while Turkish Cypriots insist on a web of preemptive framework be embedded in any agreement that will not let Greek Cypriots achieve any sort of osmosis or convert the new federation into a GreekCypriot hegemony over Turkish Cypriots.
Now, not only Turkish Cypriots, international observers have started talking of the need of a“velvet divorce” and the two states of the island making a “divorce agreement” and uniting in the EU.
The Greek Cypriot insistence to write the end product of the talk process beforehand and declaring it as a joint statement from the two leaders after their first meeting and thus providing a road map to the new process is not going anywhere. Almost four months were spent with aloof discussions and immense Turkish Cypriot and international energy was spent to satisfy the caprice of Nikos Anastasiades so that he might agree to the resumption of the process from where the process was left by his predecessor Demetris Christofias and Turkish Cypriot leader Dr. Derviş Eroğlu.
Well, perhaps it was wrong for Turkish Cypriots to halt talks when Greek Cypriots assumed the rotating European Union presidency in July 2012, but was it not the Turkish site that reaffirmed in a written letter to the U.N. secretary-general moments after Eroğlu took over presidency from Mehmet Ali Talat? Did not Eroğlu, well under pressure of Ankara and the international community, agree to walk a road laid down by his predecessor and which he indeed bitterly criticized during the campaign? He was known to be an “anti-settlement” hardliner; he proved his statesmanship by succumbing to the reality of continuity in the governance principle and continuing a process outlined by his predecessor, yes with great pain. Was not Anastasiades the “pro-settlement” GreekCypriot leader? Was not he the one who supported the Annan plan of 2004? Why he has been trying to evade talks ever since he came to power in February last year?
More and more Greek Cypriot intellectuals are commenting that the “bi-zonal, bi-communal federal settlement” target and the concept of “inter-communal talks under the auspices of the U.N. secretary-general” have become out of date. For example, in a recent editorial Alithia newspaper claimed the current framework of talks did not help a settlement but contributed to the consolidation of the results of the “Turkish occupation” and thus, it was high time for it be abandoned. The paper charged that as the Cyprus problem evolved and changed over time, the process ought to be changed as well; otherwise even if it was resumed it was doomed to collapse again.
A bitter compromise settlement on Cyprus requires the existence of political will and responsible politics that will guide people to accept such painful compromises for the sake of a common better future for the two peoples on their joint homeland. In the absence of will, on either, side to create a federation, insisting on establishing one is of course futile, as we have been experiencing in Cyprus since federation jargon entered the semantics of the process in late 1970s. Greek Cypriots want a federal arrangement that will help them buyout the poor Turkish Cypriot north, while Turkish Cypriots insist on a web of preemptive framework be embedded in any agreement that will not let Greek Cypriots achieve any sort of osmosis or convert the new federation into a GreekCypriot hegemony over Turkish Cypriots.
Now, not only Turkish Cypriots, international observers have started talking of the need of a“velvet divorce” and the two states of the island making a “divorce agreement” and uniting in the EU.
January/08/2014
Subject: FW: Two states on Cyprus – YUSUF KANLI
Criticism by Mr. Alecos Michaelides refugee from occupied Karavas Kyrenia area.
Αλέκου Μιχαηλίδη
Εκ Καραβά της Επαρχίας Κερύνειας
Η «Αιρετική Λύση» του Λυγερού και η πολιτική της απελευθέρωσης…
ΟΧΙ κ. ΣΤΑΥΡΟ ΛΥΓΕΡΕ
Πισώπλατη μαχαιριά στον αντικατοχικό αγώνα του Κυπριακού Λαού αποτελούν οιπροτάσεις του δημοσιογράφου Σταύρου Λυγερού δια του βιβλίου του « Κυπριακό: η αιρετική λύση». Η πρόταση( και ιδιαίτερα απο εκεί που προέρχεται) για διχοτόμηση της Κύπρου και τη δημιουργία δύο Κρατών και ένταξη τους ισότιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελεί πισώπλατη μαχαιριά η οποία φθάνει μέχρι το κόκκαλο.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ και καταγγέλλουμε τέτοιες πρωτοβουλίες και απαντούμε ότι ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν θα ακολουθήσει το δρόμο της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας που εισηγείται ο Σταύρος Λυγερός. Αγανακτούμε και οργιζόμαστε επίσης να ακούμε αδελφούς Έλληνες που θεωρούσαμε ( και θέλουμε να συνεχίσουμε να θεωρούμε) συναγωνιστές στον αντικατοχικό μας αγώνα, να αγκαλιάζουν το βιβλίο και να του προσφέρουν «προστασία». Η ξαφνική εμφάνιση και προβολή τέτοιων προτάσεων, που υπονομεύουν τον αντικατοχικό μας αγώνα, σε μια στιγμή που η Τουρκία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι οι Τουρκοκύπριοι που την ενδιαφέρουν αλλά η Κύπρος, μας δίδει το δικαίωμα να θεωρούμε ότι η πέμπτη φάλαγγα διευρύνεται και οργιάζει και παίρνει όλων των ειδών τις μορφές.
Καλούμε τους Έλληνες αδελφούς να συνειδητοποιήσουν ακριβώς αυτό και να φράξουν το δρόμο σε τέτοιες πονηρές προτάσεις, διότι Θράκη και Αιγαίο θα ακολουθήσουν. Κύπρος, Αιγαίο , Θράκη πρέπει να είναι ενιαίο μέτωπο θωράκισης του Ελληνισμού ενάντια στον Τουρκικό επεχτατισμό και οχι μέτωπο διείσδυσης της Τουρκίας.
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΜΑΣ
Η διχοτόμηση δεν θα απομακρύνει την Τουρκία απο την Κύπρο όπως διατείνεται ο κ. Λυγερός. Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, η Διχοτόμηση, τα δύο Κράτη αποτελούν επιλογές νομιμοποίησης της Τουρκίας στην Κύπρο. Οποιαδήποτε απο τις πιο πάνω επιλογές θα αποτελέσει εφαλτήριο για την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου με όλες τις συνεπακόλουθες συνέπειες, οχι μόνο για την Κύπρο αλλά για τον Ελληνισμό ολόκληρο. Αποτελούν επιλογές πλήρους Τουρκοποίησης και Ισλαμοποίησης των κατεχομένων. Και οι τρείς επιλογές καταδικάζουν εμάς τους πρόσφυγες σε μόνιμη προσφυγιά και κανένας μας δεν έδωσε το δικαίωμα στο Σταύρο Λυγερό, ούτε στους εδώ πεμπτοφαλαγγιτες, να πραγματεύονται την απεμπόληση των Δικαιωμάτων μας με ιδέες, προτάσεις, ούτε καν σκέψεις. Λύση άλλη απο την απελευθέρωση και εκκένωση της κατεχόμενης γης μας απο τους κατακτητές και τους Τούρκους και ξένους σφετεριστές δεν θα επιτρέπει την επιστροφή των προσφύγων. Η επιστροφή όλων των Ελληνοκυπρίων προσφύγων είναι το μόνο εχέγγυο για απομάκρυνση της Τουρκίας απο την Κύπρο. Θυμίζουμε ότι στα κατεχόμενα ο πληθυσμός ήταν 85% Ελληνικός και η ιδιοκτησία γης ήταν 85% Ελληνική και μόνο η αποκατάσταση αυτής της Δημογραφίας θα διώξει την Τουρκία απο την Κύπρο. Η Κύπρος χρειάζεται πατριώτες συνοδοιπόρους στον αντικατοχικό αγώνα και οχι υπηρέτες της κατοχής. Οχι μόνο αναθεώρηση στρατηγικής χρειάζεται στο Κυπριακό αλλά χρειάζεται και αναθεώρηση στόχου ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος απο την απελευθέρωση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗΣ δια μέσω των αιώνων Κύπρου , την οποία δεν έχει κανένας μας το δικαίωμα τόσο ελαφρόμυαλα να την παραδίδει στον κατακτητή. Κατακτητές ήλθαν και έφυγαν όπως θα φύγει και ο σημερινός.Απαντούμε δε με την ευκαιρία, στην Πέμπτη φάλαγγα που προωθεί το δίλημμα για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας τώρα, ώστε τάχα να αποφύγουμε τη διχοτόμηση ( μήπως η πρόταση Λυγερού να έρχεται σκόπημα για να ενισχύσει το εκβιαστικό αυτό δίλημμα;): Η κατοχή εδραιώνεται, μόνο με σχοινοβασίες όπως αυτές που κάνουν οι Ηγέτες μας 40 χρόνια και όπως αυτές που προτείνονται απο τον κ. Λυγερό. Όταν η κατοχή αντιμετωπίζεται καθαράαντικατοχικά δεν εδραιώνεται, όσα χρόνια και να παιρνούν. Η μόνη συνέπεια είναι να συνεχίζεται αλλά πάντοτε με ημερομηνία λήξης.
Θέλουμε τέλος να θυμίσουμε σε όλους όσοι βιάζονται να παραδώσουν την κατεχόμενη Κύπρο επίσημα στην Τουρκία τί διδάσκει η ιστορία : την προδοσία την αγάπησαν πολλοί απο τουςκατα καιρούς δυνατους, αλλά τους προδότες κανένας.
Απο το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου