Την ιστορια της Μαριας – Νεφελης σας την ειχα ξανανεβασει πιο παλια …στην σελιδα. Τυχαια… Επεσα σε ενα ποιημα της.
Σκόρπιες σκέψεις και συναισθήματα ενός ανήσυχου μυαλού..
Ξερω πως η ζωη ειναι ανασα, ανασα ελευθεριας,..προσπαθω να το νιωσω αυτο..μου λειπει τοσο πολυ…ποσο θα ηθελα να ειχα μια ανασα ελευθεριας!!!
Φευγω…..για να χωθω στην ψυχη μου…δεν εχω τη δυναμη πια…οσο και να προσπαθησα ματαια ηταν και ειναι ολα. παιδι ημουν τοτε οπως παιδι ...
ειμαι ακομα..(με την εννοια πως δεν ξερω να αντιμετωπισω την κατασταση γιατι δεν ξερω, ισως θα επρεπε να μαθω, μα οσο και να προσπαθησα δεν τα καταφερα..) και δεν τα αντεχω ολα αυτα.. οι μεγαλοι παντα αντεχουν πιο πολλα και δεν πονανε τοσο… κανεις τουλαχιστον δεν το δειχνει. δεν ειμαι παραξενη, μιζερη, ουτε διαφορετικη απο εσενα που θα με διαβασεις… εξασθενισμενη ειμαι, μα κουραζομαι καθε τοσο που πρεπει να το κρυβω… γιατι βαρεθηκα πλεον να προσπαθω και να νομιζω πως ολα θα πανε καλα… δεν μπορω παντα να χαμογελω και μετα τα αστερια να μαζευουν τον πονο μου. όχι, δεν αντεχω αλλο. φευγω για να χωθω στην ψυχη μου….
φευγω γιατι πονος και χαρα δεν συμβαδιζουν και δεν τα θελω ετσι στον κοσμο μου εγω… δε ζητω ουσια πια… φευγω κι ας μην με αγγιζει τιποτα… κι ας ποναω ακομη… κι ας μη με γεμιζει τιποτε…εκει ομως θα βρω την νυχτα που θελω να ηρεμησω απο ολα που προσπαθουν να μου στερησουν την ζωη μου, ετσι οπως την ονειρευτηκα… αν τα καταφερω… αν αντεξω το δρομο…. γιατι κι αυτος δυσκολος μου μοιαζει. «ειμαι αδυναμη.» μην με πολεμας επιτελους ρε ζωη… δεν αντεχω αλλο… φευγω…..
δεν ξερεις ποσο αδεια νιωθω. δε ζηταω πλεον ν’ ανοιξουν οι ουρανοι….. μονη τρεχω στο λαβυρινθο… μονη στα στενα του λαβυρινθου μου. μονη τον αφησα να χτιστει μα πιστεψε με δεν ηταν επιλογη μου… άφησα να μπουνε τερατα μεσα… μια ολακερη ανασα ελπιδας αν υπαρχει θα ειναι ωραια… δεν υπαρχει ομως. έτσι κι αλλιως δεν μπορω να κοιταξω τη ζωη καταματα, φοβαμαι… δεν με νοιαζει πια. αυριο φευγω να χωθω στην ψυχη μου που μονο αυτη εμεινε αλωβητη απο ολα..
ξερεις γιατι φευγω? ξερεις γιατι οι νεραιδες εχουν φτερα? για να πετουν μακρια. ελευθερες. όποτε θελησουν. χωρις να σου πουν γιατι φευγουν. όσοι δεν εχουν φτερα περπατουν αργα. πρεπει να δικαιολογουν καθε τους κινηση, καθε τους βημα. γιατι σκονταψες? γιατι ζαλιστηκες? κουραστηκα… δεν αντεχω αλλο… εκει που παω να πιστεψω πως ολα θα πανε καλα γιατι υπαρχει μια ελπιδα στο βαθος που θα με κανει καλυτερα, αμεσως μετα μου λενε τα αποτελεσματα… οι νεραιδες μπορουν και να δακρυσουν ξερεις. να ξεσπασουν οταν το θελησουν. οι θνητοι διχως φτερα τα πετουν ολα σε μια αδιαφορη γωνια της ψυχης μαζευοντας τον πονο κομματι κομματι και τον πετουν ς’ ενα κομματι χαρτι. και γιατι παλι εκει? και γιατι δεν μπορουν να μιλησουν?
φευγω γιατι χανεται ο κοσμος μου. όλα τα ονειρα που εχτισα. κεινα που νομιζα πως θα γινουν πραγματικοτητα.. κεινα που ονειρευομαι χρονια …σημερα γκρεμιζονται μοναχα με μια ανασα. με μια κουβεντα απ’ αυτους που ειχα ελπιδες να μου δωσουν….ίσως το αυριο να ειναι αλλιωτικο. δεν εχω αλλο κουραγιο….
ο χρονος εξαφανιζεται, η στιγμη στροβιλιζεται, γινεται αιωνιοτητα …
μονη εχω να παλεψω ενα μεγαλο σκοτεινο δρομο μερα-νυχτα και να παραμιλω στο χαρτι. …
υγ1: » κι εμεινα εκει πεσμενος αγγελος σε μιαν ασφαλτο απο σκληρο τσιμεντο . ο ηλιος εκαιγε το προσωπο μου και τα τσακισμενα μου φτερα ανημπορα να υψωθουν και παλι , αφησαν σημαδια ΄πανω στην λασπη που δημιουργησαν τα πρωτοβροχια ενω οι δεικτες του ρολογιου ετρεχαν πατοντας γκαζι και προσπερνωντας τις αναμνησεις μου που εστεκαν στο απεναντι πεζοδρομιο να με κοιταζουν ουρλιαζοντας πως ειναι ακομη εδω … πως , παντα , εδω θα ειναι …
Συγκλονίστικα…
Αυτο το κοριτσι , ενα κουρασμενο κοριτσι απο την παλη με χιλια μετωπα , προσπαθει να κρατηθει στην ζωη.
Ωρες ωρες νιωθει πολυ κουρασμενη πολυ απογοητευμενη…
Ωρες ωρες ειναι τετοια η θλιψη της για την αδιαφορια του κοσμου στον γολγοθα της που σε συνδυασμο με τους εντονους πονους λυγιζει και θελει να φυγει….
Ειναι ενας αγγελος..
Ενας αγγελος που δοκιμαζεται καθημερινα αλλα δεν το βαζει κατω και ονειρευεται.
Ονειρευεται μια ελευθερη ζωη, σχεδον παραμυθενια …
Νεραιδες ξωτικα αγγελους.
Διαβασα κατι που μου εσκισε την καρδια…
Εγραψε… Αν πιστευετε πως μου αξιζει να ζω Βοηθηστε με….
Δεν επαιτει ζηταει την βοηθεια μας για μια ποιοτητα ζωης…
Για ενα αγαθο που αξιζει σε καθε ανθρωπινο πλασμα….
Η σελιδα της στο facebook ειναι
Η Μαρία αγωνίζεται να ζήσει!! ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
ΕΡ: Πόσων χρονών είσαι;
• 27 Ετών
ΕΡ: Πότε γεννήθηκες;
• 13/07/1985
ΕΡ: Τι πρόβλημα αντιμετωπίζεις ακριβώς με την υγεία σου;
• Τα προβλήματα με την υγεία μου είναι αρκετά, όπως και αρκετά σύνθετα, περίπλοκα και μοναδικά θα έλεγα μιας και μου το λένε κάθε φορά οι γιατροί.. άλλο τόσο είναι και επώδυνα φρικτά…
Η νόσος Αδαμαντιάδη – Behçet
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ από Maria Nefeli D, Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2012 στις 3:36 π.μ. •
• Η νόσος Αδαμαντιάδη – Behçet (ΝΑΒ) είναι μία υποτροπιάζουσα, πολυσυστηματική, φλεγμονώδης νόσος χαρακτηριζόμενη από επαναλαμβανόμενα επεισόδια στοματικών εξελκώσεων, γεννητικών εξελκώσεων, φλεγμονή των οφθαλμών, δερματικές αλλοιώσεις και συμμετοχή των αγγείων και των αρθρώσεων, του γαστρεντερικού και του νευρικού συστήματος. Μπορεί να προσβάλει σχεδόν κάθε όργανο ή σύστημα του σώματος. Είναι ετερογενής όσον αφορά τα αρχικά συμπτώματα και σημεία και οδηγεί σε αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Η ακριβής αιτιολογία της παραμένει άγνωστη, αν και πολλοί γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες έχουν διαπιστωθεί ή προταθεί ότι συμβάλλουν στην ανάπτυξή της
Ιστορικά στοιχεία:
• Η ΝΑΒ αναφέρθηκε πρωταρχικά από τον Ιπποκράτη τον 5ο αιώνα π.Χ. στο έργο «Τρίτο βιβλίο ενδημικών νοσημάτων». Μετά από αυτή την περιγραφή δεν υπήρξαν άλλες αναφορές έως το 1931, όταν ο Έλληνας οφθαλμίατρος Βενέδικτος Αδαμαντιάδης την περιέγραψε κλινικά. Το 1937 ο Τούρκος Δερματολόγος Hulusi Behçet πραγματοποίησε μία ολοκληρωμένη περιγραφή και αργότερα αποκάλεσε τη νόσο του συμπλέγματος των τριών συμπτωμάτων των «στοματικών, γεννητικών και οφθαλμικών ελκών» Πολυάριθμες αναφορές και μελέτες ακολούθησαν αυξάνοντας τις γνώσεις γύρω από την ασθένεια.
• Επιδημιολογία
Η ΝΑΒ παρατηρείται συχνότερα στις περιοχές της «Οδού του Μεταξιού», που ήταν μία αρχαία εμπορική διαδρομή εκτεινόμενη από τη Μεσόγειο ως την Άπω Ανατολή. Έχει επιπολασμό μεταξύ 1/1.000 και 1/10.000 (ο υψηλότερος στην Τουρκία με αναφορές για 80-420/10.000 και στην Ιαπωνία με αναφορές για 7-8,5/10.000). Ο επιπολασμός της είναι επίσης υψηλός στη Νοτιοανατολική Ασία, αλλά είναι αρκετά μικρότερος στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Άτομα που μετανάστευσαν από ενδημικές περιοχές σε χώρες με χαμηλό επιπολασμό εμφανίζουν έναν ενδιάμεσο κίνδυνο (όπως Τούρκοι που έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία) και σε ορισμένες μελέτες τον ίδιο κίνδυνο να εμφανίσουν τη νόσο. Ορισμένες από τις εκδηλώσεις της νόσου επίσης εμφανίζουν γεωγραφικές διαφορές ως προς τη συχνότητα, όπως η γαστρεντερική συμμετοχή, που είναι συχνή στην Ιαπωνία και σπάνια στην Τουρκία και η δοκιμασία της παθέργειας, που είναι συχνή στην Τουρκία και στην Ιαπωνία, αλλά πολύ λιγότερο συχνή στις Δυτικές Χώρες. Η ΝΑΒ είναι ελαφρώς πιο συχνή στους άνδρες στους οποίους έχει και βαρύτερη πορεία, όπως και όταν η έναρξή της συμβαίνει σε μικρή ηλικία. Η ηλικία έναρξης παρατηρείται συνήθως την τρίτη και την τέταρτη δεκαετία, ενώ σπάνια εμφανίζεται η νόσος σε παιδιά και ηλικιωμένους . Κληρονομικότητα αναφέρεται σε 1-18% των ασθενών….
ΠΡΟΣΘΕΤΕΙ Η ΙΔΙΑ
• Έχω επίσης αυξημένη ενδοκράνια υπέρταση, χρόνια εγκεφαλίτιδα, γλοίωμα στο κεφάλι (είναι είδος όγκου), όγκους στη κοιλιά… και πολλά άλλα.. πιστεύω για να καταλάβει κανείς, μόνο ένα ιατρικό έγγραφο θα είναι ικανό για κατανόηση και για να πιστέψει κανείς… και αυτά που γράφει η μαμά μου στην ομάδα που έφτιαξαν για μένα – «Η Μαρία αγωνίζεται να ζήσει…» … για παράδειγμα στέλνω εδώ κάποια λινκ που ίσως βοηθήσουν να καταλάβετε περισσότερα για την υγεία μου…κάποια λινκ όπου να μπορείτε να διαβάσετε τι έχω…
έχω και αυτή τη νόσο όπου μου χτύπησε παντού…
σας στέλνω και τις τελευταίες γνωματεύσεις του γιατρού αν και προχθές που πήγαμε άλλαξαν καταστάσεις και έγιναν χειρότερα… καλό θα ήταν να διαβάσετε σχεδόν όλα αν όχι όλα…
Η ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΒΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ
• πονώ φρικτά το κεφάλι μου λόγω ενδοκράνιας υπέρτασης και λόγω γλοιώματος (όγκου)… έχω 4 όγκους στη κοιλιά.. καρκίνος.. αλλά δεν πρόλαβαν καν να κάνουν βιοψίες… και άλλα πολλά… ο σακατεμένος πλέον εγκέφαλος μου, δίνει εντολές για λάθος λειτουργίες του σώματος, και παθαίνω σχεδόν καθημερινά συγκοπή καρδίας… παίρνω μορφίνη καθημερινά… και πολλά άλλα φάρμακα
ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ…
ΕΡ: Πως το αντιμετωπίζεις καθημερινά. Θέλω να πω αν πονάς, πόσο, ποιοί είναι δίπλα σου, με ποιους κάνεις παρέα, οι γιατροί σου και οι συνήθειες σου;
• Προσπαθώ όσο και να πονάω φρικτά, να χαμογελάω πάντα… τα καθημερινά θέλω, εδώ και 3 χρόνια, δεν γίνονται σχεδόν καθόλου… για να αντέχω και να ζω με αυτούς τους φρικτούς πόνους, όπως και να παραμένω ζωντανή, μου χορήγησαν μορφίνη σε καθημερινή βάση και άλλα τόσα φάρμακα επιβίωσης…
• Δίπλα μου πάντα είναι η οικογένεια μου.. η μαμά μου που την λατρεύω, τα δυο μου αδέρφια, οι παππούδες μου, όπως και επίσης, όπως την λέω εγώ «η δικιά μου νεράιδα», η κολλητή μου φίλη που γνωριζόμαστε εδώ και 2 χρόνια, μα δυστυχώς μένει μακριά.. είναι από Ελλάδα… έρχεται συχνά Κύπρο να με βλέπει και να κάνουμε ότι πιο όμορφο μπορούμε… Φυσικά και μιλάμε καθημερινά σε sms, αλλά και μέσω σκάιπ…
• Οι γιατροί μου, είναι φίλοι μου πάνω απ όλα, ΑΝΘΡΩΠΟΙ και μετά γιατροί…και μου έμειναν μόνο δυο… (ο πρώτος οικογενειακώς μου γιατρός που με ξέρει εδώ και δέκα χρόνια, άρα και ξέρει τα πάντα για μένα, όπως και ο δεύτερος μου γιατρός είναι ο ογκολόγος μου)… αυτό πιστεύω τα λέει όλα..
• Οι συνήθειες μου είναι να γράφω ότι σκεφτώ… και να σχεδιάζω.. όταν μπορώ σαφώς τα κάνω όλα αυτά με την πρώτη ευκαιρία…
ΕΡ: Τι σου αρέσει να κάνεις;
• Μου αρέσει να γράφω ποιήματα, είτε δικά μου βιώματα, αποτυπώνοντας τα σ’ ένα καμβά με ζωγραφική, είτε γράφοντας τα πάνω σε μια λευκή κόλλα… όπως και όταν μπορώ, λατρεύω το σινεμά..
ΕΡ: Τι σε θλίβει;
• Η κοινωνία και η αδιαφορία της
ΕΡ: Τι σου δίνει χαρά;
• Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, και ένα φιλί από τα λατρεμένα μου πρόσωπα
ΕΡ: Ποια μουσική ακούς;
Ροκ, έντεχνα, ελληνικά και μπαλάντες…
ΕΡ: Τι διαβάζεις, τι παρακολουθείς στην τηλεόραση;
• Όταν παρακολουθούσα τηλεόραση, έβλεπα συνήθως προγράμματα κοινωνικού περιεχομένου, και αυτά που πίσω από κάθε βλέμμα έκρυβαν απέραντο πόνο… όπως και ιατρικά θέματα… το ίδιο είναι και όταν διαβάζω.. με αληθινές ιστορίες… Και λέω «όταν» διότι, εδώ και 2 μισή χρόνια που αρρώστησα πιο βαριά, το φως με ενοχλεί και δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση, εκτός από τις μέρες που έρχεται η νεράιδα μου και βλέπουμε μαζί κανένα dvd…
ΕΡ: Όταν βγαίνεις που πας;
• Σινεμά εφόσον έχω χρήματα για το εισιτήριο, μια βόλτα στο mall, για ένα καφέ… και τρελαίνομαι για λούνα Παρκ.. είμαι παιδί του λούνα Παρκ… που δυστυχώς εδώ στην Κύπρο δεν έχουμε αυτά που λατρεύω..
ΕΡ: Από τι εξαρτάται η εξέλιξη της υγείας σου;
• Από την άμυαλη κοινωνία, την πολιτεία, το κράτος… και το χρήμα… δυστυχώς…
ΕΡ: Ποιοι είναι οι ήρωες σου;
• Αν μιλάμε για ήρωες cartoon, θα πω όλοι οι ήρωες της disney όπως και οι loοney tunes για παράδειγμα ο tweety, κοκ… αν μιλάμε για ανθρώπους, θα έλεγα η ΜΑΜΑ μου.
ΕΡ: Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον σου;
• Δεν μπορώ να κάνω όνειρα για το μέλλον… διότι η ίδια η κοινωνία που με έφερε εδώ με σπρώχνει διαρκώς προς το χαμό μου… στο θάνατο…
ΕΡ: Ποιες εικόνες αγαπάς;
• Ότι περιέχει νεράιδες, καρτούν και οτιδήποτε έχει ομορφιά…την φύση..
ΕΡ: Ποιους ανθρώπους αγαπάς;
• Την οικογένεια μου, και όπως είπα ξανά, τη κολλητή μου.. τη νεράιδα μου (και όταν λέω οικογένεια, δεν εννοώ μόνο την οικογένεια εξ’ αίματος πάντα… αλλά υπάρχουν άτομα που είναι κάτι περισσότερο και από οικογένεια)
ΕΡ: Τι σου λείπει;
* Η ζωή
ΕΡ: Τι είναι ευτυχία;
* Ένα χαμόγελο
ΕΡ: Τι δυστυχία;
• «Ακούω τους νέους διαρκώς να μιλούν για ανεργία και να αναρωτιούνται τι να κάνουν. Ενώ καλύτερα είναι να λένε «που θα βρω μεροκάματο»… Δεν είναι σωστό να κάνεις επιλογή δουλειάς…Για αυτό και δεν δέχομαι καμία κλάψα και καμιά μιζέρια… Πρέπει Να δουλέψουμε και να διεκδικήσουμε…Δεν θα μας χαρίσει κανείς τίποτα». Και ας είναι λίγο…
• Με μια λέξη σιχαίνομαι τη μιζέρια… και τους δύστυχους ανθρώπους που έχουν την ζωή στα χέρια τους και την πετάνε στον αέρα…
ΕΡ: Από που αντλείς δύναμη;
* Από τον Παντοδύναμο μας, και έπειτα, από τους λατρεμένους μου ανθρώπους που μου έβαλε στο δρόμο μου, ο Θεός
ΕΡ: Μίλησε μου για τις πιο όμορφες σου αναμνήσεις;
* Το καλοκαίρι τον Αύγουστο 2012 που μου έκαναν δώρο το ταξίδι στο Παρίσι, και Disney Land… ήταν πραγματικά υπέροχα και θέλω αν τα καταφέρω αν προλάβω να ξαναπάω.. γιατί σαφώς δεν πρόλαβα να δω και να κάνω όσα προγραμμάτισα… λόγω πόνων, αλλά και πολύ περιορισμένων χρημάτων που είχαμε για να περάσουμε…
ΕΡ: Ενα ταξίδι που θα ήθελες να πας;
* Dubai, Barcelona… Γαλλία…Βιέννη…δεν μπορώ να πω μόνο ένα… και τα πιο μακρινά είναι ο Καναδάς, Καλιφόρνια και η Αυστραλία… άλλωστε είπα πως τρελαίνομαι για ήρωες καρτούν όπως και λουνα παρκ… και δεν μπορώ να πω μόνο ένα ταξίδι, ίσως ζητώ πολλά μα αν σκεφτείτε πως και η ζωή ζητά πολλά από μένα… θα είναι κατανοητό… ξερω πως δεν θα προλάβω να κάνω από αυτά τίποτα… είναι θέμα οικονομικού, Εφόσων η υγεία διαρκώς θέλει, και από την άλλη δεν μπορώ να σκεφτώ το μέλλον μιας και η υγεία με παίρνει πίσω πίσω…
ΕΡ: Τι είναι αυτό που δεν σου λείπει;
* Η αχαριστία, η απανθρωπιά…
ΕΡ: Τι σημαίνει μοναξιά;
* Να πονάς φρικτά και να είσαι αναγκασμένος, να είσαι κλειδωμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, μέρες, μήνες, χρόνια ολόκληρα, πνίγοντας τις κραυγές μου σε σιωπηλές κραυγές…
ΕΡ: Τι σου αρέσει στους άλλους ανθρώπους;
* Η αγάπη τους, η πίστη τους και η ειλικρίνεια
ΕΡ: Τι σε πληγώνει;
* Η κοινωνία
ΕΡ: Πως είναι οι φίλοι σου;
Φίλοι??? Ας το αφήσω ασχολίαστο… υπάρχει όμως η νεράιδα μου..
ΕΡ: Αγαπημένο σου χρώμα; Άρωμα;
* Αγαπημένο μου χρώμα το ροζ-φούξια, μωβ και μαύρο.. άρωμα Kenzo
ΕΡ: Αγαπημένη ώρα της ημέρας;
• Οποιαδήποτε ώρα θα είναι αυτή που θα έχω λιγότερο πόνο
ΕΡ: Τι σημαίνει δύναμη για σένα;
* Η αγάπη και η πίστη μου στο Θεο
ΕΡ: Μίλησε μου για τα δημιουργήματα σου, ποίηση και φωτογραφία;
* Ένα μεγάλο θέμα εδώ… τα δημιουργήματα μου… μμ… λατρεύω την ποίηση… λατρεύω να γράφω, αυτά που ξεγλιστράνε από τις σκέψεις μου, και να τις τυπώνω είτε με τη γραφή μου σε μια λευκή κόλλα, είτε φτιάχνοντας Φώτο με ποίηση, είτε ζωγραφίζοντας την ποίηση…
* Εκτός αυτού είμαι λάτρης της καλής φωτογραφίας… είπα πολλές φορές, σε γνωστούς και στην οικογένεια μου πως αν δεν τελείωνα ψυχολόγος (αυτό το εξάμηνο, τελειώνω και το δεύτερο πτυχίο στην ψυχολογία, και τα κάνω όλα από το σπίτι τον τελευταίο ενάμιση χρόνο), θα ασχολιόμουν αποκλειστικά με φωτογραφία και τα δημιουργήματα μου, αλλά λατρεύω και την ψυχολογία, και έτσι τα κάνω συγχρόνως
ΕΡ: Μίλησε μου για την οικογένεια σου
* Με δυο λέξεις – είναι τα στηρίγματα μου… οι ΗΡΩΕΣ ΜΟΥ
ΕΡ: Που ζεις;
* Στην Λευκωσία μαζί με την οικογένεια μου
ΕΡ: Ποιό είναι το καθημερινό σου πρόγραμμα, η ρουτίνα σου;
• Ξεκινάμε από τις 8 και μισή το πρωί – μια χούφτα από χαπάκια μαζί με μορφίνη… έπειτα προσπαθώ να ηρεμήσω και να κοιμηθώ αν είναι εφικτό… μεσημέρι, ακόμα μια χούφτα χαπάκια με ακόμα μια δόση μορφίνης… συνεχίζω να μένω στο κρεβάτι πεσμένη και αδύναμη…
• Κατά τις 7 και μισή αργά το απόγευμα, προσπαθώ σκληρά να σηκωθώ από το κρεβάτι να πάρω τα απαραίτητα φάρμακα, κάπου εκεί όσο καταφέρω να φάω, θα φάω… αν είμαι σε σταθερή κατάσταση, θα βγω έξω βόλτα, είτε στη φύση είτε ότι ανάφερα πιο πάνω… αλλιώς τις πλείστες μέρες της ζωής μου την βγάζω στο κρεβάτι, και έπειτα στον υπολογιστή όταν μπορώ διότι είναι ένα παραθυράκι με τον έξω κόσμο, μιας και ο κόσμος μου χάθηκε… μου τον σκότωσε η κοινωνία…
• Μετά τα μεσάνυχτα αφού πάρω ακόμα μια μεγαλύτερη χούφτα χαπάκια, και ακόμα μεγαλύτερη δόση μορφίνης, θα ξαπλώσω και θα σερφάρω στο φβ, και γενικά στο ιντερνέτ, (εκεί θα βρω κάποιους φίλους που με νοιάζονται στ αλήθεια).. είτε για να γράψω ποιήματα είτε για να διαβάσω για το πανεπιστήμιο μου… και από εκεί και πέρα είτε που θα καταφέρω να μείνω ήρεμη στο κρεβάτι πεσμένη, στο σκοτάδι μου, μέχρι το πρωί, είτε θα καταλήξω στο γενικό νοσοκομείο στα επείγοντα με ακόμα πιο φρικτούς πόνους, και δεισλυτουργειες σώματος, και εκει να με πετάνε σ ένα κρεβάτι, και όταν με βλέπουν λενε χαρακτηριστικά – «Ααα, εσύ είσαι κορίτσι μου?? Θα σου κάνουμε μια εκατοστάρα πεθιτίνη ένεση (είναι παρόμοιο με τη μορφίνη).. κάπου εκει ζαλίζομαι, και έρχομαι σπίτι στο κρεβατι μου…
ΕΡ: Τι θα ήθελες να πεις με όλη τη δύναμη της φωνής σου;
• Όχι άλλο πόνο.. δεν αντέχω πια… βοήθεια.. ευχαριστώ Θεέ μου που δεν με αφήνεις μόνη και είσαι πάντα μέσα μου και δίπλα μου, μαζί μου!!! ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΝΑ ΖΗΣΩ ΜΕ ΠΟΙΟΤΗΤΑ…
Οι Λογαριασμοί που μπορείτε να βοηθήσετε:
1] Αριθμός Λογαριασμού από τράπεζα Κυπρου κατάθεσης μέσω ONE BANK (όπου θα έρχονται απευθείας τα χρήματα στο λογαριασμό μου χωρίς καμία χρέωση σε σας) – είναι: 0107 – 00 – 021363 – 00 [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]
ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
2] Για τράπεζα Κύπρου πάλι αλλά σε κατάθεση σε όποιασδήποτε άλλης τράπεζας (αν δεν μπορείται στην ίδια) εχτός τράπεζας Κύπρου με ελάχιστα δικαιώματα όπως μας είπαν ο λογαριασμός είναι – IBAN: CY65 0020 0107 0000 0000 0213 6300 – Swift number (code BIC) – BCYPCY2N [Για Κυπρο και για Ελλάδα αυτός ο λογαριασμός]
Maria Demetriou (edw xreiazetai latinikous xaraktires…gi auto sou to edwsa opws exei ta onomata kai stis dyo periptwseis)
3] Ελληνική Τράπεζα: CY43005001120001121054591900 – SWIFT NUMBER: HEBACY2N (Για Ελλάδα, για Κύπρο και για εξωτερικό)
Μαρία Δημητρίου
Πληροφορίες για του λογαριασμούς εδώ
Δειτε το βιντεο της συνεντευξης της μητερας της και των γιατρων ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου