Τό διαμερισματάκι
Διήγημα π. Σταύρου Τρικαλιώτη
Ἀκούστηκε τό χαρακτηριστικό τρίξιμο τῆς ἐδῶ καί καιρό χαλασμένης ξύλινης ἐξώπορτας. Τόν εἶδα ἀπό τό παράθυρο τοῦ σαλονιοῦ ὅπου βρίσκεται καί τό γραφεῖο μου. Ψηλός, λιγνός, γύρω στά πενήντα πέντε, μέ γκρίζα μαλλιά πού ἔχουν ἀρχίσει νά ἀραιώνουν.
Ἔριξε τό βλέμμα του στό παράθυρο. Μᾶλλον θά μέ εἶδε. Σέ λίγα ...
Ἔριξε τό βλέμμα του στό παράθυρο. Μᾶλλον θά μέ εἶδε. Σέ λίγα ...
δευτερόλεπτα ἀκούστηκε τό κουδούνι τῆς κυρίας εἰσόδου τοῦ σπιτιοῦ. Τόν ἔβαλα στό καθιστικό. Ἦταν λίγο ἀμήχανος. Τό ἴδιο κι ἐγώ. Προσπάθησα μέ κοινότυπες ἐρωτήσεις νά ἀρχίσω κάποια συζήτηση. Φάνηκε νά ἀνταποκρίνεται πρόθυμα.
Σέ δέκα λεπτά ἄνοιξε τόν φάκελο πού κρατοῦσε καί μοῦ εἶπε τήν προσφορά. Πενήντα χιλιάδες εὐρώ ἀκατέβατα. Θά τά ἔδινε μάλιστα τοῖς μετρητοῖς. Φαινόταν σκληρός διαπραγματευτής. Δέν σοῦ ἄφηνε περιθώρια γιά παζαρέματα.
Σέ λίγο ἔφερε ἡ σύζυγος τόν καφέ. Βαρύς γλυκός ἦταν ἡ ἐπιθυμία του. Βαρύ πικρό καί ἀσήκωτο τό κλῖμα στό σπίτι.
Μόλις ἄκουσε κι ἐκείνη τό ποσό κοντοστάθηκε καί κάπως σάν νά μελαγχόλησε. Ξαφνικά τήν ἄκουσα νά λέει:
-«Ἐντάξει. Ἄς βάλουμε μπρός γιά τά συμβόλαια»!
Ἡ συμφωνία κλείστηκε. Τά χρέη στήν ἐφορία πίεζαν ἀφόρητα. Κάτι ὁ ΕΝΦΙΑ, κάτι τό ἀφορολόγητο τῶν παιδιῶν πού κόπηκε, κάτι οἱ μισθοί πού πετσοκόφτηκαν, κάτι τά χρέη παρελθόντων ἐτῶν πού συσσωρεύονταν, ὅλα ἔπρεπε νά ἐξωφληθοῦν.
Οἱ ἀνάγκες τῆς οἰκογένειας δέν μποροῦσαν νά περιμένουν. Τά ἀγγλικά τῶν παιδιῶν, τά φροντιστήρια, ἡ σίτιση τῆς οἰκογένειας, οἱ λογαριασμοί, εἶχαν γίνει ἐφιάλτες. Ὅλα αὐτά ἔγειραν τήν πλάστιγγα.
Σέ μιά βδομάδα ὑπογράψαμε τήν πώληση τοῦ παλαιοῦ διαμερίσματος τῶν Ἀμπελοκήπων. ᾽Υψηλάντου 53, 3ος ὄροφος. Ἔτος οἰκοδομήσεως 1957. Ἔτος πώλησης 19 Ἀπριλίου 2015.
Πληρώθηκαν τά χρέη. Μπῆκε λίγο κρέας στήν κατσαρόλα. Τά παιδιά χαρήκανε.
Ὥς πότε; Γιά ἕνα – δυό χρόνια; Ὄμως τότε δέν θά ὑπάρχει ἄλλο διαμέρισμα πρός πώληση. Ἴσως τότε νά καταφύγουμε σέ κατοχικές ἐποχές. Πουλᾶς ὁτιδήποτε καί ὅσο ὅσο! Φτάνει νά ἀποφύγεις μέ ἀξιοπρέπεια τόν λιμό!
Ὑπάρχει ὅμως καί τό ἐνδεχόμενο τῆς ἀνάκαμψης τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Τό εἶπε καί ὁ τύπος μέ τό κασκόλ στήν τηλεόραση. «Θά βάλουν», λέει, «πλάτες καί οἱ πολιτικοί μας»!
Λέτε;
Σέ δέκα λεπτά ἄνοιξε τόν φάκελο πού κρατοῦσε καί μοῦ εἶπε τήν προσφορά. Πενήντα χιλιάδες εὐρώ ἀκατέβατα. Θά τά ἔδινε μάλιστα τοῖς μετρητοῖς. Φαινόταν σκληρός διαπραγματευτής. Δέν σοῦ ἄφηνε περιθώρια γιά παζαρέματα.
Σέ λίγο ἔφερε ἡ σύζυγος τόν καφέ. Βαρύς γλυκός ἦταν ἡ ἐπιθυμία του. Βαρύ πικρό καί ἀσήκωτο τό κλῖμα στό σπίτι.
Μόλις ἄκουσε κι ἐκείνη τό ποσό κοντοστάθηκε καί κάπως σάν νά μελαγχόλησε. Ξαφνικά τήν ἄκουσα νά λέει:
-«Ἐντάξει. Ἄς βάλουμε μπρός γιά τά συμβόλαια»!
Ἡ συμφωνία κλείστηκε. Τά χρέη στήν ἐφορία πίεζαν ἀφόρητα. Κάτι ὁ ΕΝΦΙΑ, κάτι τό ἀφορολόγητο τῶν παιδιῶν πού κόπηκε, κάτι οἱ μισθοί πού πετσοκόφτηκαν, κάτι τά χρέη παρελθόντων ἐτῶν πού συσσωρεύονταν, ὅλα ἔπρεπε νά ἐξωφληθοῦν.
Οἱ ἀνάγκες τῆς οἰκογένειας δέν μποροῦσαν νά περιμένουν. Τά ἀγγλικά τῶν παιδιῶν, τά φροντιστήρια, ἡ σίτιση τῆς οἰκογένειας, οἱ λογαριασμοί, εἶχαν γίνει ἐφιάλτες. Ὅλα αὐτά ἔγειραν τήν πλάστιγγα.
Σέ μιά βδομάδα ὑπογράψαμε τήν πώληση τοῦ παλαιοῦ διαμερίσματος τῶν Ἀμπελοκήπων. ᾽Υψηλάντου 53, 3ος ὄροφος. Ἔτος οἰκοδομήσεως 1957. Ἔτος πώλησης 19 Ἀπριλίου 2015.
Πληρώθηκαν τά χρέη. Μπῆκε λίγο κρέας στήν κατσαρόλα. Τά παιδιά χαρήκανε.
Ὥς πότε; Γιά ἕνα – δυό χρόνια; Ὄμως τότε δέν θά ὑπάρχει ἄλλο διαμέρισμα πρός πώληση. Ἴσως τότε νά καταφύγουμε σέ κατοχικές ἐποχές. Πουλᾶς ὁτιδήποτε καί ὅσο ὅσο! Φτάνει νά ἀποφύγεις μέ ἀξιοπρέπεια τόν λιμό!
Ὑπάρχει ὅμως καί τό ἐνδεχόμενο τῆς ἀνάκαμψης τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Τό εἶπε καί ὁ τύπος μέ τό κασκόλ στήν τηλεόραση. «Θά βάλουν», λέει, «πλάτες καί οἱ πολιτικοί μας»!
Λέτε;
π. Σταῦρος Τρικαλιώτης
Ἁγία Παρασκευή 15/ 03/ 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου