ΓΥΝΑΙΚΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ, ΜΕΙΔΙΑΜΑ ΘΕΟΥ!

από τον Γιάννη Σκουτέρη

δικηγόρο, τ. Αντιδήμαρχο Χολαργού

Καθιερώθηκε Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας η 8^η Μαρτίου, με πρόταση Γερμανίδας Βουλευτή, σε απότιση φόρου τιμής στις πρώτες υφάντριες γυναίκες της Ν .Υόρκης, που το 1857 πλήρωσαν με το αίμα τους την εξέγερση...

Στη σύγχρονη αντίληψη έχει γίνει παραδεκτό ότι ο πολιτισμός κάθε λαού, σε μια ιστορική εποχή, κρίνεται από την θέση που έχουν οι γυναίκες στο κοινωνικό και πολιτικό βίο.

Δεν υπήρξε σταθμός στην εξέλιξη της ανθρωπότητας χωρίς να μη σημειωθεί κάποια βελτίωση στη θέση της γυναίκας και η ίδια να μην επιδράσει στα πολιτικά κοινωνικά και κοσμοϊστορικά πράγματα.

Η παλαιά διαθήκη εμφανίζει τη γυναίκα ως βοηθό του άνδρα Αδάμ, για να μην μείνει μόνος του και στην συνέχεια γίνεται σύντροφος του.

Η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των Ισραηλιτών να εγκαταλείπουν πολλές φορές τον θεό τους, Αποσπαζόμενοι ειδωλολατρικούς θεούς, δημιούργησε την ανάγκη κριτών - Δικαστικών, πρόσωπα θεόπεμπτα, που είχαν δικαστική, διοικητική και στρατιωτική εξουσία.

Την πρώτη γυναίκα Κριτή - Δικαστή, σύμφωνα με ειδικούς μελετητές, βρίσκουμε σε σχετικό Κεφάλαιο της Διαθήκης, κατά τον καιρό εκείνο, που ονομάζεται Δεββώρα, προφήτης η οποία δίκαζε κάτω από έναν φοίνικα.

Αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι θεοί είχαν περισσότερη εμπιστοσύνη στις γυναίκες, λόγω της αρετής και ορθοφροσύνης των, εν σχέσει με τους άνδρες, από τους οποίους δε βρέθηκε κανείς να πάρει το χάρισμα της προφητείας.

Όμως, ο ρόλος της γυναίκας μετατρεπόταν και σε εκτελεστή, αν δεχθούμε ότι ερήμην καταδικασθείς σε θάνατο, από την Δεββώρα Σισάρα, δεν εκτελέσθηκε πανηγυρικά αλλά δόλια από άλλη γυναίκα, ονόματι Ιαήλ, η οποία του έδωσε να πιει γάλα και αφού αποκοιμήθηκε με ένα σφυρί διαπέρασε τους κροτάφους του.

Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 εκήρυξε, μεταξύ άλλων αρχών, και την απόλυτη ελευθερία εργασίας.

Αρχή, η οποία άνοιξε στις γυναίκες νέες προοπτικές για την επαγγελματική τους εξέλιξη.

Εμπόδιο όμως σ' αυτό απετέλεσε η Πρώτη Συντακτική Συνέλευση, όταν διακήρυξε τα δικαιώματα του πολίτη , η οποία απέκλεισε τις γυναίκες από κάθε είδους συμμετοχή στα δημόσια πράγματα.

Με τους αγώνες τους , στο πλευρό των ανδρών , για την επιτυχία της Επανάστασης διετύπωσαν στο Δήμο Παρισίων εκείνη τη φράση που έμεινε ιστορική στους φεμινιστικούς κύκλους, ότι « Όταν η γυναίκα έχει δικαίωμα να ανέρχεται στο ικρίωμα, πρέπει να έχει το δικαίωμα να ανεβαίνει στο βήμα ».

Ίσως πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Μεγάλος Ναπολέων, γνωστός μισογύνης, διακήρυττε πως ο ρόλος της γυναίκας είναι να είναι σύζυγος και μητέρα .Μεγαλύτερη γυναίκα θεωρούσε εκείνη «που απέκτησε πλείονα τέκνα».

Παρά ταύτα, η γυναίκα έκανε την πρώτη επαναστατική ενέργεια κατά του θεϊκού κατεστημένου, όταν συνέπραξε με τον όφι κα* έφαγε από τον απαγορευμένο καρπό.

Έτσι γεννήθηκε η πολιτική, που σημαίνει ψευδός, απάτη και μετάθεση ευθυνών .Βρίσκεται πάντα μέσα στην πολιτική δράση, όπως η Ασπασία πίσω από τον Περικλή , η Ολυμπιάδα πίσω από τον Μ. Αλέξανδρο . Η διαβόητη Αγριππίνα διηύθυνε τρεις αυτοκράτορες, η δε Θεοδώρα εξουσίαζε το πνεύμα και τη βούληση του βυζαντινού μονάρχη Ιουστιανού .

Το αυτό , περίπου , συνέβαινε και με τους Πρωθυπουργούς Χαρίλαο Τρικούπη και Ελευθέριο Βενιζέλο , στο πλευρό των οποίων ήσαν η Σοφία ( αδελφή ) του πρώτου και Έλενα ( σύζυγος ) του δευτέρου .

Ας σημειωθεί ότι οι Ελληνίδες αποκτούν δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952 , με πρώτη Ελληνίδα Βουλευτή το 1953 την Ελένη Σκούρα και το 1956 Υπουργό την Λίνα Τσαλδάρη .Από τετραετίας, όσον αφορά τους οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχει νομοθετηθεί ο αριθμός των υποψηφίων συμβούλων από κάθε φύλο να ανέρχεται σε ποσοστό ίσο τουλάχιστον με το ένα τρίτο (1/3 ) του συνολικού αριθμού των υποψηφίων κάθε συνδυασμού. Σε διαφορετική περίπτωση η δήλωση είναι απαράδεκτη.

 Βέβαια υπάρχει και άποψη που συμμεριζόμαστε, σύμφωνα την οποία η γυναίκα που ξέρει να υπακούει και χωρίς ιδιαίτερα προνόμια, γίνεται βασιλιάς του άνδρα και ότι το χέρι που λικνίζει το λίκνο είναι το χέρι που κυβερνά τον κόσμο.

Η ανατροφή και μόρφωση του παιδιού είναι η σοφία της γυναίκας, μεγαλύτερης ηρωίδας της ζωής.

Δηλαδή, τα δικαιώματα που αποκτά από την πολιτεία η γυναίκα δεν θα πρέπει να αναιρέσουν ουσιωδώς το ρόλο της όταν συμπίπτει να είναι και μάνα .Και τούτο, γιατί η σύζυγος - μάνα στέκεται πάνω στην χαραυγή της ζωής και με τα χέρια της - βρύσες χαδιών - σμιλεύει τη μορφή του κόσμου.

Ως «Μάνα - Παναγία» εμφανίζεται υπέρμαχος Στρατηγός στους πολέμους, άμισθος γιατρός στις αρρώστιες, η χαρά των θλιβομένων και η βακτηρία των τυφλών.

Πάντως, πολύ δύσκολα θα αμφισβητηθεί ότι η ωραία και καλή γυναίκα είναι μειδίαμα του Θεού.