ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΟΣ Ο ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟ: "Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΒΙΓΛΑΤΟΡΑ"!!!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

του  Βύρωνα Γ. Πολύδωρα

σχετικά με το τελευταίο του βιβλίο

«Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΒΙΓΛΑΤΟΡΑ»

(Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ)

Κυκλοφορεί από τις 10.6.2015, από τις Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, το νέο βιβλίο του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΒΙΓΛΑΤΟΡΑ». Η αξία του...

εν λόγω βιβλίου έγκειται μάλλον στο γεγονός ότι είναι «γραφή εν θερμώ». Χρονο­γραφηματική, χωρίς το εύθυμο του είδους αλλά και ταυτόχρονα χωρίς θυμό. «Γραφή εν θερμώ», λόγω των ημερών οργής (dies irae), και ταυτόχρονα νηφάλια και υποδεικτική. Ο συγγραφέας κάτι υπεδείκνυε, κάτι πρότεινε πάντα. Ήταν δύσκολο να γράφει κανείς καθημερινά και να πε­ριγράφει συνθήκες πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές, που ορίζο­νταν σαν συνθήκες ανθρωπιστικής και «αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης», διατηρώντας την «αντικειμενικότητά» του. Ο Βύρων Γ. Πολύδωρας έγραψε 222 πολιτικά και οικονομικά άρθρα στην Kontra news. Γράφοντας 6 ημέρες την εβδομάδα, από τις 9.3.2014 μέ­χρι την 1.1.2015, στη στήλη του «Η Φωνή του Βιγλάτορα», υποκειμενικά και μεροληπτικά. Με τον νου και την ψυχή του. Έτσι απλά.

Όπως άλλωστε επισημαίνει ο ίδιος ο συγγραφέας στον πρόλογο του βιβλίου του:

«Τα κείμενα του «Βιγλάτορα» εν τέλει ήταν γραφή μάχης. Και μια πηγαία και ενστικτώδης απόρριψη του κακού, όπως και μια συνειδητή και ορθολογική επιλογή του καλού. Που απέβη νικηφόρα, με την ήττα της ΝΔ και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, και τον σχηματισμό της κυβέρ­νησης με τους ΑΝΕΛ. Αυτό είναι η δικαίωση του αγώνα. Κατά του μνη­μονίου και της τρόϊκας. Κατά των εθελόδουλων κυβερνώντων, που είχαν επιλέξει τον ηθικά και εθνικά απαράδεκτο ρόλο του «φοροεισπράκτο­ρα», του «ανθύπατου» ή του «αρμοστή» άλλων εποχών. Αλήθεια, πώς νό­μισαν πως ένας τέτοιος ρόλος θα ήταν επιτρεπτός ή ανεκτός; Πότε πα­ρεγράφη η καθολική απαξία του;». ­

Το βιβλίο κλείνει με ένα προφητικό και συνάμα ευκτικό προς τους κυβερνώντες μήνυμα:

«…η νέα πολιτική, καθ’ υπαγόρευση των ιστορικών ανα­γκαιοτήτων, πρέπει σήμερα να οικοδομηθεί πάνω στα «ερείπια» του άπληστου νεποτισμού και της αδίσταχτης ολιγαρχίας, τα οποία επιβάλ­λεται να γκρεμισθούν. Αυτός ο «δίκλιτος» ειδωλολατρικός ναός που κτί­ζεται ή επισκευάζεται εδώ και διακόσια χρόνια για να τον προσκυνούν και να τον διακονούν οι εθελόδουλοι και οι «νεοραγιάδες» της κάθε επο­χής, από την εποχή των «Βαυαρών» μέχρι σήμερα, την εποχή των «Ευ­ρωτευτόνων», πρέπει να κατασκαφθεί εκ θεμελίων. Αλλιώς η κοινωνία δεν ηρεμεί και η πολιτική δεν αποκαθίσταται, δεν αναγεννάται. Αυτά εί­ναι τα νέα καθήκοντά μας. Η νέα ιεραποστολή. Άλλωστε, αν μελετήσου­με προσεκτικά και κριτικά τη «διαπλοκή» –τι «ευγενική» και κατ’ ευφη­μισμόν όντως λέξη και αυτή, αντί της άλλης και ταιριαστής, δηλαδή, της εγκληματικής οργάνωσης και της τοξικής ελίτ, όπως θα ’πρεπε να λέγε­ται–θα δούμε τη σιαμαία σχέση της πολιτικής και του νεποτισμού με την εγχώρια και εξωχώρια οικονομική ολιγαρχία. Και θα βγάλουμε τα ασφαλή συμπεράσματά μας περί του πρακτέου. Εκείνα που θα ευχό­μουν να τα εννοήσει και να τα συμμερισθεί και η νέα ελληνική κυβέρ­νηση».