ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΣΤΑΪΚΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ LIFO! ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΛΕΕΙ....

 

Απλώνει...τα φτερά του ο μπαμπης Στάικος εκτός Χολαργού-Παπάγου και σε περιοδικά πανελλήνιας εμβέλειας, όπως είναι το LIFO, το οποίο στο τελευταίο του τεύχος φιλοξενεί μεγάλη συνέντευξη του γνωστού αρχιτέκτονα, αλλά και συγγραφέα. Σε αυτή του την ιδιότητα έχει επικεντρωθεί το LIFO (η συνέντευξη δημοσιεύεται και στην ηλεκτρονική σελίδα του περιοδικού), με αφορμή το πρώτο του βιβλίο (βλέπε φωτό) το οποίο όπως φαίνεται έχει αποκτήσει πολλούς και φανατικούς αναγνώστες.

Δείτε τι ακριβώς λέει στη συνέντευξή του ο Μπάμπης Στάικος....

Έχοντας ζήσει ως φοιτητής Αρχιτεκτονικής στη Ρουμανία τα χρόνια του Τσαουσέσκου, ήταν ένας από τους νέους ξένους φοιτητές που επιχείρησαν να υψώσουν τη φωνή τους στο καθεστώς και συμμετείχε στην πρώτη εξέγερση στη χώρα, δέκα χρόνια πριν από την πτώση του δικτάτορα. Το αγωνιστικό του πάθος για ελευθερία και ισότητα το πλήρωσε με απέλαση κι έτσι βρέθηκε πίσω στην Ελλάδα πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του. 

Η πορεία, βέβαια, ήταν καλύτερη, γιατί συνέχισε τις σπουδές του στη σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, απ' όπου και αποφοίτησε το 1986. Τριάντα χρόνια μετά ο Λαρισαίος Μπάμπης Στάικος γράφει για την εμπειρία του στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου στο βιβλίο του ΠΟ.Σ.Μ.ΠΥ., που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γιαβριηλίδης.   

Στην Ελλάδα του σήμερα και σε κάθε δημοκρατική χώρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης. Το Διαδίκτυο και η παγκοσμιοποίηση συνέβαλαν τα μέγιστα σε αυτό. Το βιβλίο, που αποτελεί και την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια, περιγράφει την ιστορία τεσσάρων φίλων, των «ΠΟ», «Σ», «Μ» και «ΠΥ», οι οποίοι πρωτοστάτησαν σ' αυτή την εξέγερση κατά του καθεστώτος. 

Πρόκειται για μια ιστορία που βασίζεται σε αληθινό περιστατικό του 1980 στη Ρουμανία, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία και καταστάσεις που σε πολλά σημεία παίζουν με τον υπερρεαλισμό και την ποίηση. Με αφορμή το βιβλίο ΠΟ.Σ.Μ.ΠΥ. ο Μπάμπης Στάικος μιλά στη LifΟ:  

— Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με αυτό το θέμα; Υπάρχει κάποιος παραλληλισμός των γεγονότων επί Τσαουσέσκου με τη σημερινή εποχή που θέλετε να προβάλετε μέσα από το βιβλίο σας; 

Το θέμα του βιβλίου αποτελεί ένα αληθινό περιστατικό που διαδραματίστηκε στην Τιμισοάρα της Ρουμανίας το 1980, στις φοιτητικές εστίες των ξένων φοιτητών. Οι Έλληνες φοιτητές των πανεπιστημίων της Ανατολικής Ευρώπης, πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας μετά τη Μεταπολίτευση και δεν υπάρχει ουσιαστική αναφορά σε βιβλιογραφία Ελλήνων σύγχρονων συγγραφέων. Ήθελα πολύ να μοιραστώ τις προσωπικές εμπειρίες εκείνης της περιόδου. Η Ρουμανία του δικτατορικού καθεστώτος Τσαουσέσκου ήταν σκληρή και απάνθρωπη. Τεράστιες ανισότητες, μεγάλες ταξικές διαφορές και προσωποκρατικό καθεστώς, κάτι ανάλογο με το σημερινό της Βόρειας Κορέας . 

— Πώς θα περιγράφατε τους τέσσερις χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν στην ιστορία; 

Οι τέσσερις χαρακτήρες της ιστορίας είναι απλοί άνθρωποι, από διαφορετική κοινωνική τάξη ο καθένας, με τα δικά τους προσωπικά βιώματα και τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες τις οποίες διηγούνται σαν μια μικρή αυτοβιογραφία πριν από το τελικό γεγονός της εξέγερσης. Οι ευαισθησίες, οι πρώτοι έρωτες, οι πρώτες απογοητεύσεις, ξεδιπλώνουν τον χαρακτήρα των δεκαοκτάρηδων της Μεταπολίτευσης που έζησαν στα νεανικά τους χρόνια την εμπειρία της δικτατορίας στην Ελλάδα, βίωσαν την αποτυχία των εισαγωγικών εξετάσεων και προσπάθησαν να βρουν μια καλύτερη πανεπιστημιακή πορεία στη Ρουμανία. 

— Ποιες οι ομοιότητές σας με τον χαρακτήρα του Πυρηνικού; Εσείς, προσωπικά, συνδέεστε και αν ναι, πώς, με το περιστατικό που αποτελεί τον κορμό της ιστορίας; 

Ουσιαστικά, ο χαρακτήρας του Πυρηνικού είναι μια αυτοβιογραφική περιγραφή του συγγραφέα, και κυρίως των παιδικών χρόνων στην επαρχία. Μετά την αποτυχία μου στις εισαγωγικές εξετάσεις για το Πολυτεχνείο αποφάσισα ότι ήθελα πολύ να προσπαθήσω να σπουδάσω Αρχιτεκτονική στη Ρουμανία. Η επιλογή της συγκεκριμένης χώρας έγινε για αποκλειστικά οικονομικούς λόγους, αφού τα δίδακτρα ήταν τα μισά απ' αυτά που χρειαζόταν κανείς για να σπουδάσει στην Ιταλία ή σε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης και τα οικονομικά της οικογένειας ήταν περιορισμένα. Μετά την εξέγερση, βέβαια, η οποία ήταν η πρώτη, και μάλιστα από ξένους φοιτητές, δέκα χρόνια πριν από τη μεγάλη εξέγερση στην ίδια πόλη που οδήγησε στην ανατροπή του Τσαουσέσκου, επήλθε η απέλαση και η επιστροφή στην Ελλάδα. Το θετικό και το αισιόδοξο είναι ότι μετά την επιστροφή και οι τέσσερις ήρωες της ιστορίας πέτυχαν τον επόμενο χρόνο την εισαγωγή τους σε ελληνικά πανεπιστήμια.

— Στην Ελλάδα του σήμερα αλλά και στην παγκόσμια κοινωνία σε ποιο βαθμό υπάρχει ελευθερία έκφρασης και πραγματική δημοκρατία και πόσο λειτουργούν πια τα αντανακλαστικά της κοινωνίας απέναντι σε ό,τι την καταπιέζει;

Στην Ελλάδα του σήμερα και σε κάθε δημοκρατική χώρα δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης. Το Διαδίκτυο και η παγκοσμιοποίηση συνέβαλαν τα μέγιστα σε αυτό. Οτιδήποτε συμβαίνει παγκόσμια γίνεται πλέον γνωστό σε δευτερόλεπτα, προκαλώντας ανάλογες κριτικές και αντιδράσεις. Η οικονομική κρίση, η ανέχεια, το άγχος για το αύριο και η αβεβαιότητα δημιούργησαν ένα είδος παθητικής ανοχής σε ό,τι μας καταπιέζει τα τελευταία χρόνια. Η αδυναμία επίλυσης βασικών και ουσιαστικών προβλημάτων του μέσου πολίτη από το πολιτικό σύστημα με την αναξιοπιστία που το διακρίνει τις τελευταίες δεκαετίες μαζί με την έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάθε εξαγγελία ελπίδας και βελτίωσης της καθημερινότητας δημιούργησαν ένα είδος πολιτικής αποχαύνωσης, μηδενίζοντας σχεδόν τις όποιες προσπάθειες αντίδρασης.

Ενώ βλέπουμε ότι σε άλλες χώρες η κοινωνική αντίδραση σε πολύ ηπιότερα μέτρα φτάνει στο ζενίθ, στη χώρα μας η κοινωνική διαμαρτυρία περιορίζεται σε χλιαρές και μεμονωμένες διαμαρτυρίες και σε καυστικά σχόλια στα μέσα κοινωνική δικτύωσης. Σημεία των καιρών, δυστυχώς, καθώς η μακρά περίοδος του τέλους της Μεταπολίτευσης θα διαρκέσει για πολύ ακόμη.

Πηγή: www.lifo.gr

To άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη LIFO.