Με αφορμή την είδηση ότι αθλήτρια των παραολυμπιακών αγώνων και παραολυμπιονίκης, μετά τους αγώνες του Ρίο, όπου θα συμμετάσχει, σκέφτεται να κάνει ευθανασία, είχαμε μια πολύ ωραία κουβέντα με τον διακεκριμένο ιατρό και ειδικό επί των θεμάτων ευθανασίας και μεταμόσχευσης οργάνων σώματος, κ. Κυπριανό Χριστοδουλίδη.
Ιδού τι μας είπε...
Κ. Χ.: Το ζήτημα δεν είναι ηθικό (σημ. η λέξη "ηθική" με την έννοια της αρετής) είναι ζήτημα νομιμοποίησης της ευγονικής, αλλά και της ήδη νομιμοποιημένης ευθανασίας. Μόνο που οι παραχαράκτες των λέξεων και των εννοιών τους αγνοούν πότε και πώς έγινε δεκτός ο όρος "ευθανασία".
"Σχετικά με το όρο «ευθανασία» καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι σύμφωνα με τα καθ΄ ημάς ισχύοντα, ευθανασία σημαίνει θάνατος σε στιγμές απερίγραπτης χαράς κατά το παράδειγμα αποθανόντος προγόνου. Ο οποίος πέθανε επευφημούμενος, όταν τα παιδιά του πρώτευσαν στους Ολυμπιακούς αγώνες της τότε εποχής"
Με πρωτοβουλία του δημοσιογράφου Μάκη Βραχιολίδη και των εφημερίδων "Ελεύθερη Ώρα" και "Νέοι Άνθρωποι" μου ζητήθηκε δημοσιογραφική συνέντευξη κατά τα πρότυπα της ουσιαστικής Δημοσιογραφίας. Όπου τα ερωτήματα τίθενται γραπτώς και γραπτώς απαντά εκείνος ο οποίος ερωτάται. Τους ευχαριστώ, ομοίως δε και όσα ιστολόγια έκαναν αναδημοσίευση αυτής της συνέντευξης. Το θέμα αφορά στις Μεταμοσχεύσεις, δημοσιεύθηκε στις 21/2/2014.
Αγαπητέ κύριε Βραχιολίδη,
Ευχαριστώ για την πρόσκληση και τις ερωτήσεις που θέτετε. Θα προσπαθήσω να απαντήσω, φοβάμαι όμως ότι οι απαντήσεις δεν θα είναι “τηλεγραφικού” τύπου. Είναι η φύση του θέματος τέτοια, ώστε να μην μπορώ να παρακάμψω τα λεγόμενα “αυτονόητα”. Δεν είναι καθόλου αυτονόητα καθόσον ζούμε σε μια εποχή όπου, πλέον, εφαρμόζεται πλήρως η διαστροφή των λέξεων και επακόλουθα των νοημάτων. Μας έχει επιβληθεί, με άλλα λόγια, μια άνευ προηγουμένου σύγχυση και αυτό δεν γίνεται άσκοπα. Είναι ο στόχος για την εγκαθίδρυση της λεγόμενης νέας - δεν είναι καθόλου νέα - παγκόσμιας τάξης. Οδηγούμαστε σε μια πρωτοφανή για τα ανθρώπινα σημαντική του λόγου, όπου πλέον πρέπει να ξεχάσουμε όλα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε. Η νοηματική, θέλω να πω η κριτική εννοιολογική ικανότητα που έχουμε, καλείται να υποταχθεί σε όσα μας επιβάλει η κυρίαρχη ελίτ και δεν γνωρίζω ποια θα είναι η τύχη εκείνων που θα αντισταθούν. Επί του παρόντος, οι εκούσιοι και ακούσιοι συνοδοιπόροι των διαστροφέων προτιμούν να αγνοούν όλους όσους προσπαθούν να αφυπνίσουν το ευρύ - γιατί όχι παγκόσμιο - κοινωνικό σύνολο και περιθωριοποιούν τους (κάθε άλλο από) αντιδραστικούς. Οι οποίοι μοχθούν να διαδώσουν την αλήθεια, είτε ως ορθή δόξα, είτε ως υπεύθυνη γνώμη, όχι βέβαια στηριζόμενοι σε δικές τους “προσωπικές” απόψεις. Οι άνθρωποι αυτοί επικαιροποιούν, για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη έκφραση, όλα όσα μας υποχρεώνουν να λησμονήσουμε, ή να τα αντιλαμβανόμαστε με ένα εντελώς νέο και διαφορετικό τρόπο. Ελεγχόμενο και κατευθυνόμενο. Αυτά σαν ένα μικρό εισαγωγικό σημείωμα. Ας έλθω τώρα στα ερωτήματα.
Κύριε Χριστοδουλίδη, είστε από τους ελάχιστους ιατρούς που καταγγέλλουν ως δολοφονία τη δωρεά οργάνων σώματος με το αιτιολογικό της διάγνωσης του «εγκεφαλικού θανάτου». Κατ’ αρχήν θυμίστε μας τι είναι ο εγκεφαλικός θάνατος και πώς προσδιορίζεται αυτός; Επιδιώκει η ιατρική επιστήμη να δώσει άλλον ορισμό και γιατί;
Απάντηση
Ότι είναι δολοφονία δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία. Βρισκόμαστε οι γιατροί προ μιας βαρύτατης νοσηρής κατάσταση, όπου υπάρχει σοβαρή εγκεφαλική θλάση και νωτιαία καταπληξία. Αυτός είναι ο λεγόμενος εγκεφαλικός «θάνατος». Όταν έχουμε μόνο σοβαρή εγκεφαλική θλάση ο άρρωστος επιζεί (περίπτωση της Μυρτώς στην Πάρο) ή παραμένει σε μόνιμο κώμα (περίπτωση Αριέλ Σαρόν). Όταν όμως η εγκεφαλική θλάση συνοδεύεται με νωτιαία καταπληξία ( : Διατομή του νωτιαίου μυελού στο ύψος των αυχενικών σπονδύλων, πιθανολογώ εδώ έχουμε την περίπτωση με τον οδηγό της Φόρμουλα 1 Μίκαελ Σουμάχερ) τότε τα πράγματα για τον άρρωστο είναι πολύ άσχημα. Αργά-γρήγορα θα οδηγηθεί στο θάνατο, εκτός αν θελήσουμε να ανακόψουμε την πορεία προς θάνατο και να τον κρατήσουμε στη ζωή για να του πάρουμε τα όργανα. Οπότε ο άρρωστος αποβιώνει από το χειρουργικό νυστέρι των γιατρών. Ο ορισμός που έδωσε η επιτροπή Harvard για τον εγκεφαλικό θάνατο, σκοπό είχε να περιπλέξει τα πράγματα, ειδικά τους γιατρούς, και σκόπιμα απέκρυψε τις δυο συμπαρομαρτούσες παθολογικές καταστάσεις. Δηλαδή τη σοβαρή εγκεφαλική θλάση με νωτιαία καταπληξία. Παραλείπω και δεν αναφέρω τις περιπτώσεις όπου ο εγκεφαλικός «θάνατος» οφείλεται σε λήψη ναρκωτικών φαρμάκων, όπως επίσης και όσων αυτοκτονούν πυροβολούμενοι στο κεφάλι, αλλά εξακολουθούν να ζουν «πνέοντες τα λοίσθια». Οι ασθενείς αυτής της κατηγορίας αποδεικνύουν το έγκλημα της χαριστικής βολής που του δίνεται στις Μονάδες Εντατικής, όταν στέλνονται στο Χειρουργείο για να τους αφαιρεθούν τα όργανα.
Υπάρχει παγκόσμια συνωμοσία γύρω από το θέμα του εγκεφαλικού θανάτου; Ποιος ο λόγος να μην βγαίνουν ιατρικοί σύλλογοι και οργανώσεις να καταγγείλουν αυτού τους είδους τη δωρεά οργάνων, ως δολοφονία; Οικονομικά συμφέροντα κρύβονται από πίσω; Τι παιχνίδι παίζεται τελικά;
Απάντηση
Φυσικά και υπάρχει συνωμοσία, με την έννοια ότι οι συνωμότες ομνύουν σε μια απαράδεκτη θεολογικά και φιλοσοφικά Δημιουργία, ή, για να κάνουμε τη χάρη σε μερικούς, θεογονία. Ιατρικοί Σύλλογοι και ποικίλες οργανώσεις είναι των αυτών αντιλήψεων. Συμμαχούν, άλλωστε, και οι διάφορες εκκλησίες, οι προκαθήμενοι των οποίων με αυθάδεια εκδίδουν εγκυκλίους όπου γράφεται το εξής ανήκουστο : «Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν» (Εγκύκλιος ΔΙΣ 2819, 7/7/2005). Αυτοί οι απιθάνου θεολογικής καταρτίσεως συντάκτες σε λίγο θα έρθουν να μας πουν ότι πρέπει εμπράκτως να κάνουμε αυτοευνουχισμό, όπως έκανε και ο Ωριγένης, αν θέλουμε να κερδίσουμε την βασιλεία των ουρανών (πρβλ. "καὶ εἰσὶν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτοὺς διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν". Μτ. ιθ΄ 12).
Αρνούμαι να πιστέψω ότι όλοι έχουν υποταχθεί στις επιταγές του παγκόσμιου συστήματος που θέλει τον άνθρωπο να πολτοποιείται κατ΄ αυτό τον τρόπο και να μην υπάρχουν αντιστάσεις. Η Εκκλησία για παράδειγμα, γιατί δεν φωνάζει; Γιατί δείχνει να επικροτεί τη δωρεά των οργάνων σώματος με την αιτιολογία του «εγκεφαλικού θανάτου»;
Απάντηση
Συμμερίζομαι τον προβληματισμό σας. Δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα αναστήματα, τα οποία μετά λόγου γνώσεως και γνώμης, ή δόξας, ορθής να υψώσουν τη φωνή τους εναντίον όλων αυτών που σήμερα χειραγωγούν την ανθρωπότητα. Για ποια εκκλησία να μιλήσουμε σήμερα αγαπητέ, όταν η εκκλησία αυτή αδυνατεί να αρθρώσει λόγο, λόγο που ευνουχίζει όλη αυτή την παραχάραξη της αλήθειας. Ο λόγος της Εκκλησίας ήταν πάντοτε, και είναι, λόγος που ευνουχίζει. Με αυτό, εννοήσατε, διακόπτει την αναπαραγωγή των βλάσφημων και κακόδοξων θεολογικών - αν θέλετε και φιλοσοφικών - ανοησιών. Αν ο λόγος αυτός υπήρχε - υπάρχει αλλά δεν ακούγεται - να είσαστε βέβαιος ότι δεν θα είχαμε φθάσει στο σημερινό κατάντημα. Βλέπετε όμως ότι όλοι έχουν εκχωρήσει τα πρωτοτόκια στον κυρίαρχο μαμωνά, ο οποίος φροντίζει να ικανοποιεί τις ματαιοδοξίες των επικεφαλής εκλεκτών. Οι τελευταίοι το μόνο που ζητούν είναι το "πινάκιο φακής" να είναι κατασκευασμένο από χρυσάφι. Θέλουν να εξασφαλίσουν τα γηρατειά τους και την υστεροφημία τους.
Θέλω να επιμείνω στην Εκκλησία διότι ασφαλώς θα υπάρχουν ιεράρχες ή και μοναχοί των οποίων η συνείδηση θα εξεγερθεί βλέποντας να συντελούνται δολοφονίες ανθρώπων με το πρόσχημα του εγκεφαλικού θανάτου.
Απάντηση
Ναι, υπάρχουν, αλλά έχουν συμβιβασθεί με τις απαιτήσεις των καιρών. Είναι, βλέπετε, και οι λόγοι «εθνικού συμφέροντος», που τους πληρώσαμε με τη Μικρασιατική καταστροφή, ύστερα με την αλληλοσφαγή μας, έπειτα με την Κύπρο και τώρα με τους λαθροεισβολείς, τα τζαμιά που θα τους κτίσουμε, την υποταγή μας στους διεθνείς τοκογλύφους, την πλήρη απώλεια της εθνικής μας οντότητας : και ως ανθρώπων και ως τόπου. Όταν δεν ακούστηκε ούτε ένας ψίθυρος, τότε που η Ιεραρχία εξέδωσε την Εγκύκλιο 2819 - 7/7/2005 περί Μεταμοσχεύσεων, απόσπασμα της οποίας ανέφερα πιο πάνω, τότε τι περιμένετε; Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνοι που δεν συμβιβάστηκαν, αυτοί όμως είναι όλοι τους σχισματοαιρετικοί, είναι παλαιοημερολογίτες, είναι φανατικοί, είναι ζηλωτές "ου κατ΄ επίγνωσιν". Κάποιοι από αυτούς που μας φροντίζουν, εκδίδοντας κατά καιρούς ανακοινώσεις, ώστε να μην κινδυνεύουμε από τις αιρέσεις και τα σχίσματα, μου συνέστησαν να ασχολούμαι με τα «μπεταντίν» και τα «τσιρότα», όλα δε τα άλλα να τα παρατήσω. Περιττό να πω ότι σπάνια κάνουν δεκτά αυτά που γράφω ή έγραφα. Αλλά και τώρα με το Διαδίκτυο ουδείς, πλην ελαχίστων, αναδημοσιεύει αυτά που γράφω. Βλέπετε, δεν θέλουν να δίνουν βήμα σε έναν σχισματικό παλαιοημερολογίτη, ή ενδεχομένως και πολιτικά ακραίο. Δηλαδή, φασίστα, ρατσιστή, αντισημίτη και τα τοιαύτα. Εκείνοι προτιμούν να ανάβουν την επτάφωτη λυχνία του εβραϊκού ολοκαυτώματος μαζί με σύμπασα την ανθρωπότητα. Όποιος δεν συμφωνεί, ένα παρόμοιο Ιράκ, μια Σερβία, κάτι από Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία, και τώρα Ουκρανία, τον περιμένει. Τούτο όμως δεν λέγεται φασισμός, λέγεται δημοκρατία!
Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για παράδειγμα, ή ο Επόσκοπος Θεσσαλονίκης, ή ακόμη ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων, τι λένε για το θέμα; Έχετε μιλήσει μαζί τους για το θέμα του εγκεφαλικού θανάτου;
Απάντηση
Όχι, δεν έχω μιλήσει και ποτέ δεν με κάλεσαν. Υποθέτω με γνωρίζουν από αυτά που κατά καιρούς έχω γράψει, αλλά δεν θέλουν να σπιλώσουν την καλή, από άποψη εκκλησιαστικής καινοτομίας, φήμη τους. Όταν υπάρχει υποψία εμμονής στην πατροπαράδοτη πίστη μας, τότε μπαίνει φραγή. Ο τολμητίας είναι εξ ορισμού ακατάλληλος.
Πείτε μου κάτι κ. Χριστοδουλίδη: Η Εκκλησία ποια θέση παίρνει απέναντι στην ευθανασία; Την επικροτεί; Αν όχι, τότε πώς μπορεί να συντάσσεται με την δωρεά οργάνων σώματος την ώρα που χτυπάει η καρδιά ενός ασθενούς; Με ποια επιχειρήματα βγαίνουν οι ιεράρχες να πείσουν ότι η καρδιά αυτού του ανθρώπου που χτυπάει πρέπει να μεταμοσχευθεί στον συνάνθρωπό του, γιατί στο δικό του σώμα δεν έχει προοπτική να ζήσει;
Απάντηση
Η θέση της ιεραρχίας που εκφράζει την Εκκλησία είναι αυτή που έγραψα και διατυπώθηκε στην Εγκύκλιο 2819 της 7/7/2005, αρχιερατεύοντας Χριστοδούλου, και είναι σαφώς θετική για της μεταμοσχεύσεις, άρα, και υπέρ της ευθανασίας. Το ξαναγράφω : «Ας μη λησμονούμε ότι η λατρευτική ζωή της Εκκλησίας μας στηρίζεται σε μια μεταμόσχευση Θείου σώματος και σε μια μετάγγιση Θείου αίματος εις πάντας αρμούς, εις νεφρούς, εις καρδίαν». Δεν θα αργήσει να έλθει η στιγμή, όπου μια νέα Εγκύκλιος θα μας συνιστά να κάνουμε αυτοευνουχισμό «Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ». Σχετικά με το όρο «ευθανασία» καλό είναι να γνωρίζουν οι αναγνώστες ότι σύμφωνα με τα καθ΄ ημάς ισχύοντα, ευθανασία σημαίνει θάνατος σε στιγμές απερίγραπτης χαράς κατά το παράδειγμα αποθανόντος προγόνου. Ο οποίος πέθανε επευφημούμενος, όταν τα παιδιά του πρώτευσαν στους Ολυμπιακούς αγώνες της τότε εποχής.
Προ ημερών είχαμε την περίπτωση «εγκεφαλικά νεκρής» γυναίκας που γέννησε το βρέφος που κυοφορούσε. Τι σημαίνει αυτό; Ποια επιστημονική εξήγηση δίνουν αυτοί οι οποίοι αν δεν ήταν έγκυος θα της έδιναν τα όργανα σε δότη; Με ποιο σκεπτικό αποφάσισαν να την κρατήσουν στη ζωή αφού ήταν εγκεφαλικά νεκρή;
Απάντηση
Δεν ήταν απόφαση των γιατρών να την κρατήσουν στη ζωή. Ήταν απόφαση του συζύγου της και οι γιατροί όφειλαν να παράσχουν τα διαθέσιμα υποστηρικτικά, για την περίπτωση, θεραπευτικά μέσα. Η μητέρα και το κυοφορούμενο ήταν ζώσες υπάρξεις εξ αντικειμένου. Σχολιάζοντας το θέμα έγραψα :
«Οι εγκεφαλικά διεστραμμένοι θα βγουν να μας πουν ότι, όπως τα όργανα της εγκεφαλικά "νεκρής" μητέρας έδωσαν ζωή στο κυοφορούμενο βρέφος, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τα αφαιρούμενα όργανα των άλλων "νεκρών". Δίνουν , ή μάλλον χαρίζουν, ζωή σε άλλους. Τόση είναι η διαστροφή τους. Διότι ποτέ δεν θα πουν ότι αυτή η ζωή, που προήλθε από μια εγκεφαλικά "νεκρή", δεν θα έχει στη συνέχεια ανάγκη να ζει κατόπιν λήψεως πανάκριβων φαρμάκων και συνεχών ιατρικών εξετάσεων, προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή, όπως συμβαίνει με τους μεταμοσχευμένους. Θα συνεχίσει να ζει, αφού βέβαια ξεπεράσει τα προβλήματα της πρόωρης - 28η εβδομάδα - γέννησης. Το εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου.»
Ως προς το «τι σημαίνει να γεννά ένας νεκρός», αυτό θα ήταν καλύτερο να μας το πουν οι σοφοί της επιτροπής Harvard, όπως και ο νομοθέτης, που τώρα κάνει λόγο για εικαζόμενη συναίνεση δωρεάς οργάνων. Εφόσον εικάζεται η θέλησή μας για ζωή άλλων με το θάνατό μας και μετά το θάνατό μας, για ποιο λόγο κρίνεται εν πολλοίς επικίνδυνη και εν ολίγοις φίλαυτη (εγωιστική) η εικαζόμενη θέληση όλων εκείνων, οι οποίοι προτιμούν να πεθάνουν, όπως ακριβώς γεννήθηκαν και όταν η επιστήμη δεν μπορεί τίποτα περισσότερο - εκτός από τον ιατρογενή θάνατο κατόπιν αφαίρεσης των οργάνων άλλου συνανθρώπου - να τους προσφέρει; Ποια συναίνεση από αυτές τις δυο είναι επικίνδυνη; Είναι εκείνη που θέλει να μας αποτελειώνουν οι γιατροί στο χειρουργείο ή εκείνη που θέλει να πεθαίνουμε, όπως ακριβώς ήρθαμε στη ζωή;
Γιατί κάνετε αναφορές στις περιπτώσεις του Αριέλ Σαρόν, που πέθανε μετά από 7 περίπου χρόνια σε βαθύ κώμα, και του Μίκαελ Σουμάχερ που επίσης βρίσκεται σε κώμα; Έχουν σχέση αυτές οι περιπτώσεις με τη δωρεά οργάνων σώματος;
Απάντηση
Γιατί ο κόσμος οφείλει να αντιληφθεί το μέγεθος της υποκρισίας. Ο Αριέλ Σαρόν είχε υποστεί εγκεφαλικά επεισόδια από τα οποία υπέπεσε σε κώμα και ποτέ δεν συνήλθε. Ήταν κι αυτός εγκεφαλικά «νεκρός», τούτο όμως ποτέ δεν ακούστηκε. Τον κράτησαν στη ζωή και καλά έκαναν. Με τους άλλους όμως τι γίνεται; Όσοι δεν έχουν την τύχη να λέγονται Αριέλ Σαρόν τι συμβαίνει; Βέβαια αυτό που έγινε με τον Σαρόν δεν μπορεί να γίνεται και με όλους. Λεφτά δεν υπάρχουν. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τη συντήρησή του όλα αυτά τα χρόνια - δεν θα μάθουμε ποτέ το ποσόν - πού βρέθηκαν; Κι εδώ, όπως και με τον οδηγό της Φόρμουλα 1, τίθεται ένα σοβαρό ζήτημα. Για τον Σαρόν και τον Σουμάχερ χρήματα υπάρχουν, γιατί δεν υπάρχουν για τους άλλους; Όσον αφορά στον τελευταίο, αξίζει να σημειώσουμε ότι αμέσως πληροφορηθήκαμε πως βρισκόταν σε «τεχνητό κώμα». Οποία παραπλάνηση. Σε κώμα βρισκόταν ούτως ή άλλως και υποστηριζόταν μηχανικά, προς αποφυγή διεγερτικών φαινομένων, τα οποία συχνά εμφανίζονται, όταν έχουμε σοβαρή εγκεφαλική θλάση με συνοδό νωτιαία καταπληξία. Στην κατάσταση αυτή εξακολουθεί να βρίσκεται και η πρόγνωση, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι καθόλου καλή. Τώρα, ως προς τα οικονομικά, οι Ασφαλιστικές Εταιρίες καλύπτουν τις ανάγκες αυτές. Αν όμως ο Σουμάχερ ζήσει 8 χρόνια, όπως έζησε και ο Σαρόν, τότε δεν τις βλέπω καλά. Τα έσοδά τους θα μειωθούν σημαντικά και όπως φαίνεται, κάποιο λάθος κάνουν στους υπολογισμούς τους. Αν αυξηθούν τα ασφάλιστρα, μάλιστα σε περίοδο παγκόσμιας ύφεσης, ποιος θα είναι σε θέση να κάνει ιδιωτική ασφάλεια ζωής; Και πόσο, από την άλλη μεριά, μπορούν να καλύπτουν τις δαπάνες όλων αυτών που μεταμοσχεύονται με τις ευλογίες των εκκλησιών και των φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων; Καλές βέβαια οι μεταμοσχεύσεις, όχι όμως όταν κοινωνίες και κράτη καλούνται να προσαρμοστούν (φόροι) στις επιβαλλόμενες συνθήκες αναπόφευκτης λιτότητας, όπως αυτή που όλοι εμείς εδώ βιώνουμε σήμερα. Αν μια μεταμόσχευση, γενικότερα μια σπάνια αρρώστια, στοιχίζει όσο μια «καραβιά» πατάτες, ντομάτες, κρεμμυδάκια κλπ., πώς είναι δυνατόν να αντεπεξέλθουν χώρες που ζουν από αυτό, ή άλλα παρεμφερή, εξαγωγικά προϊόντα; Με αυτά δεν αφήνω κανένα υπονοούμενο, ότι πρέπει οι γιατροί να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες βοήθειας προς τους ασθενείς. Κάθε άλλο. Οφείλουμε όμως να θυμόμαστε και τον ποιητή : "Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων. Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά". Ακόμη καλύτερο θα ήταν το «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», αλλά οι κοσμικοί ποιητές κρίνονται προτιμότεροι από τους σημερινούς νεοέλληνες-αντιγραφείς των βαρβάρων. Δεν θέλησα να τους αφήσω παραπονούμενους.
Η υπόθεση της δωρεάς οργάνων σώματος από «εγκεφαλικό θάνατο» πρέπει να την δούμε μεμονωμένη ή εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο παγκόσμιων αλλαγών στη θεώρηση της ζωής και ποιο είναι αυτό;
Απάντηση
Όχι, δεν είναι κάτι μεμονωμένο. Πρέπει να τη δούμε ενταγμένη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο παγκόσμιων αλλαγών, όπως είπατε. Τη νέα θεώρηση ζωής που καλούμαστε όλοι να αποδεχθούμε την έχει πρώτος περιγράψει «σπερματικά» ο Ωριγένης. Ο οποίος αποκατέστησε τους πάντες και τα πάντα. Έφθασε μάλιστα στο σημείο να διδάσκει ότι αιώνια Κόλαση δεν υπάρχει. Αυτός εξακολουθεί σήμερα να μας κατηχεί, αφού οι μαθητές, με τις συναφείς προεκτάσεις που έδωσαν στις διδαχές του διδασκάλου τους, έβαλαν στην άκρη - όπως και πολλά άλλα - ότι αναθεματίστηκε από Οικουμενική Σύνοδο. Η παγκόσμια αλλαγή με τις μεταμοσχεύσεις είναι η πλήρης αποδόμηση του πνευματικού πυρήνα της Χριστιανοσύνης. Όταν η Θεία Κοινωνία εξισώνεται με μεταγγίσεις αίματος και «μεταλήψεις» οργάνων, τι ανάγκη έχουμε τον πνευματικό άρτο (Σώμα), τον πνευματικό οίνο (Αίμα) και την Μετουσίωση αυτών κατά την Θεία Λειτουργία; Το βιωματικό/εμπειρικό θαύμα έχει αντικειμενοποιηθεί, έχει εντελώς εξαφανιστεί, και μόνο η οριζόντια διάσταση του Σταυρού παραμένει.
Εμείς ως Έλληνες μπορούμε να αντισταθούμε στην επιβολή της δωρεάς οργάνων σώματος και με ποιο τρόπο;
Απάντηση
Εφόσον οι μεταμοσχεύσεις ενδύονται το πέπλο «χριστιανικότητας», οφείλουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Χριστιανών Μαρτύρων. Εκείνους τότε τους πέταγαν στα θηρία, τους έκαναν αφάνταστα βασανιστήρια, αλλά δεν έπαυαν να ομολογούν Χριστό Εσταυρωμένο, αφήνοντας έκπληκτους τους βασανιστές. Οι σύγχρονοι ψυχοθεολόγοι, είμαι βέβαιος, τους έχουν κατατάξει στην κατηγορία των ακραίων ιδεοληπτικών ή ιδεοψυχαναγκαστικών. Μιλάμε δηλαδή για οριακές καταστάσεις νευρώσεων, που άπτονται βαρύτατων διαταραχών του συνειρμού (ψυχώσεις). Σήμερα οι βασανιστές μας υποβάλλουν σε νέα μαρτύρια, αφού μας φόρτωσαν με ένα σωρό αρρώστιες και ασυναρτησίες. Άλλες ιάσιμες, άλλες όχι. Εξ αυτών είναι αν θέλουμε να δεχθούμε ένα όργανο για να ζήσουμε, ή αν θέλουμε να πεθάνουμε αφού μας πάρουν τα όργανα. Η απάντηση στο δίλημμα είναι μια : Η ενυπόστατη Αλήθεια, την οποία οφείλουμε θεωρητικά να κάνουμε πράξη και πρακτικά να γίνουμε θεωροί και θεόπτες Αυτής κατά Χάριν. Τούτο δεν είναι σχήμα λόγου. «α΄21 αὐτὸς γυμνὸς ἐξῆλθον ἐκ κοιλίας μητρός μου, γυμνὸς καὶ ἀπελεύσομαι ἐκεῖ· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλατο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον εἰς τοὺς αἰῶνας.» Ιώβ. -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου