ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ!!! ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΛΗΣΤΕΣ.... ΜΕ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ! ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ! ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ...

 ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ!

γράφει ο Ζώης Μεταξάς (αναδημοσίευη από την εφημερίδα ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ)

Είναι ανώφελο και κοινότυπο να μιλάει κανείς συνεχώς για την κολασμένη εικόνα του κόσμου. Αυτό κά­νουν όλοι σχεδόν, χωρίς κάποια διέξοδο, χωρίς λίγο φως, μια ελπίδα χαράς.

Βολεύει αυτό τη δειλία μας, την επιμελημένη φυγή από τη θυσία. Και ο...

 ελληνικός λα­ός, και η κάθε λογής ηγεσία, προτιμά να μηρυκάζει την δυστυχία χου, να προσαρμόζεται στον εξευτελισμό και την εξαθλίωση χου. Βολεύεται με τα ξυλοκέρατα της ξέ­νης και της ντόπιας εξουσίας. Και ούτε καν διανοείται να «εγερθεί», να ανακτήσει τα λίγα έστω πού είναι ζωτικά για την ίδια την Βιολογική και ψυχική επιβίωση χου.

Αρπάζει το ξεροκόκαλο πού του πετάνε oι ληστές-με το χαμόγελο και βολεύεται μ' αυτό. Κι αν κι αυτό λείψει θά προτιμήσει να περιφέρεται με τα κουρέλια του ζήτουλας ή να προβεί στο απονενοημένο διάβημα, αντί την πάλη και τον αγώνα.

Αυτός ό νέος γραικυλισμός σφραγίζει τη Χώρα. Είναι αποτέλεσμα μακροχρό­νιας «δουλειάς» της κάθε λογής πνευματικής πολιτικής κ.λπ. ηγεσίας.

"Όλοι αυτοί καλλιέργησαν τον συμβιβασμό, την υποχωρητικότητα, υποκριτι­κά ντυμένη με τη σύνεση, την υπομονή, την μετριοπάθεια, διαστρεβλώνοντας αυτές τις αρχές μόνο και μόνο από δειλία, αντίθετα με το λόγο του Χριστού πού είπε: «Φωτιά ήλθα να βάλω στη γη. Και τί άλλο θέλω εάν τώρα άναψε ή φωτιά αυτή»; (Λουκ. 12, 49).

Είναι ή φωτιά της αλήθειας-πού αποκρύβεται ή διαστρεβλώνεται και κακοποιείται. Που την αποκρύβει εν μέρει και ο ίδιος ό άμβω­νας, όταν δεν μιλάει για την κραυγαλέα κοινωνική αδικία και ανισότητα (π.χ. 2473 δισεκατομμυριούχοι κατέχουν 7,7 τρισεκατομμύρια δολάρια!). "Όταν δεν υψώνει φωνή προφητική στην οικονομική εξόντωση του ελληνικού λαού (πού είναι και το ποίμνιο της Εκκλησίας!). Όταν δεν κη­ρύττει πνευματική αντί­σταση στην μεθοδικά εξε­λισσόμενη εκθεμελίωση σε ό,τι θυμίζει "Ελλάδα και Ορθοδοξία. Όταν ό λαός νιώθει απροστάτευτος ως ποίμνιο μη έχοντα ποιμένα και προσπαθεί αυτός ό λαός ν' ακούσει κάποιο λόγο αλή­θειας και δικαιοσύνης από κάποιες διάσπαρτες πολιτι­κές φωνές, ενώ ό φυσικός του καθοδηγητής και φωτιστής είναι ή Διοικούσα Εκκλησία, ό κλήρος όλων. των βαθμών.

Αυτονόητο είναι ότι στα παραπάνω δεν περιλαμβάνο­νται oι λίγοι ηρωικοί Ιεράρ­χες, ιερείς και μοναχοί πού με όχι μικρό κίνδυνο τολμούν με την δίστομο μάχαιρα της αλήθειας να αποκαλύπτουν το ειδεχθές έγκλημα πού δια­πράττεται σ αυτή τή Χώρα.

"Όμως οι φωνές αυτές δεν αρκούν. Αν δεν πληθύνουν και ο λαός δεν συμπορευθεί μ' αυτές, δεν θα αποφύγουμε το τραγικό άκουσμα «ή Πόλις εάλω»!

Τότε θα είναι πολύ αργά, γιατί ή μεγάλη καταστροφή θα έχει συντελεστεί. Θα έχει χαθεί κάθε ηθική αξία και αξιοπρέπεια. Τότε oι ακουσ­μένες έννοιες της δημοκρατίας, ελευθερίας, ισονομίας, ανθρωπισμού κ.λπ. θα είναι καρικατούρες των αληθινών τέτοιων εννοιών. Ή Ελλάδα θα έχει γίνει γηρασμένη χώρα, χωρίς το άνθος της νιότης και «πατούμενη υπό των εθνών» θα έχει αλλοιωθεί ανεπιστρεπτί ό πληθυσμός και ό χαρακτήρας της.

Τότε ίσως ξυπνήσουμε αλλά θα είναι αργά Γιατί τότε ο θρίαμβος του κακού θα έχει συντελεστεί.

Υπάρχει ελπίδα;

Υπάρχει ελπίδα;

Ναι! Αν γίνει γενική στράτευση. "Av oι πνευματικοί άνθρωποι βρουν τον αληθινό εαυτό χους, τον αγωνιστικό, τον μαρτυρικό, το θυσιαστικό. Τότε θα βρουν την ελευθερία τους_και τη χαρά χους.

Τελειώνοντας, αυτό που μπορώ να πω είναι να προ­σφύγουμε στη ζώσα πίστη. Ή πίστη δεν διαφέρει από την πράξη!: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε καί εΰρήσετε, κρούτετε και άνοιγήσεται  υμίν. Πας ο αιτών λαμβάνει και ευρίσκει και το κρούοντι ανοιγήσεται». (Ματθ. Ζ, 7-8)

Το αδιάψευστο στόμα του Χριστού ταυτίζει την αίτηση με την απάντηση. Την ζήτηση με το αποτέλεσμα, την πράξη! «Κρούετε και ανοιγήσετε». Τόσο άμεσα καί αποτελεσματικά!

Με όποια λίγη ή περισσότερη πίστη έχουμε, ας απευθύνλυμε από τα βάθη του είναι μας αυτή την ικεσία στον φιλάνθρωπο Χριστό και την Παναγία Μητέρα Του και τότε, σύμφωνα με τον αδιάψευστο λόγο Του, αμέσως θα  απαντήσουν.

Μια τέτοια θερμή ικεσία θα περικλείει κα την απόφαση για αγώνα, στράτευση και θυσία.

Αυτά δεν είναι άπιαστο όνειρο. Στην μαυρίλα του ξεπουλήματος των πάντων υποφώσκει το θαύμα του «Αίτεϊτε καί δοθήσεται υμίν».