ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΟΥΝΔΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΠΑΠΑΓΟΥ-ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ: "ΤΙΜΗΣΑΤΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΝΑ ΕΜΠΛΕΞΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΝΤ, ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΗΣ Μ. ΑΣΙΑΣ"!!! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ....

Προφανώς και θα προκαλέσει έντονες συζητήσεις η ανακοίνωση της ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΠΑΓΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ με επικεφαλής τον Γιώργο Ρεμούνδο. Εδώ, όμως δημοσιεύονται όλα...

Ιδού η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΠΑΠΑΓΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ  ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Χ.Α., ΚΑΙ ΔΗΜΑΡΧΑΙΟΙ ΤΙΜΟΥΝ

 Το σύμβολο της αιματηρής αντεργατικής πολιτικής και καταστολής,

Τον αδίστακτο αντικομμουνιστή δημιουργό του «ιδιώνυμου» των εξοριών και των φυλακίσεων,

Τον  «δημοκράτη» θαυμαστή του Μεταξά αλλα και του Μουσολίνι,

Αυτόν που  δε δίστασε να εμπλέξει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της Αντάντ, με χιλιάδες θύματα και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μ. Ασίας.

Το Μάρτιο του 1936 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έγραφε από το Παρίσι στον πατρινό πολιτικό και φίλο του Λουκά Κανακάρη Ρούφο: «Δεν είναι ανάγκη να σου πω πόσον ζωηρά είναι η χαρά μου, διότι ο Βασιλεύς απεφάσισε να πατάξη επί τέλους τας διηνεκείς παρεμβάσεις των στρατιωτικών παραγόντων, απομακρύνας από την κυβέρνησιν, μετά την τελευταίαν αυθάδειάν των, τους Παπάγον και Πλατήν, και αναθέσας το Υπουργείον των Στρατιωτικών εις τον Μεταξά ... Από μέσα από την καρδιά μου αναφωνώ: Ζήτω ο Βασιλεύς!». Λίγες μέρες αργότερα θα υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και θα πεθάνει.

 Φέτος με αφορμή τα ογδόντα χρόνια από το Θάνατό του η βουλή, οι δήμοι – μεταξύ των οποίων και ο Δήμος Παπάγου – Χολαργού -  και  άλλοι φορείς διοργανώνουν εκδηλώσεις προς τιμήν του «εθνάρχη».

Ο  ενθουσιασμός και η εμπιστοσύνη του «δημοκράτη» Βενιζέλου προς το πρόσωπο του δηλωμένου φασίστα Μεταξά δεν ήταν το μοναδικό «ατόπημα» του «σπουδαιότερου», σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψη, Έλληνα πολιτικού.

Η τελευταία κυβέρνησή του (1928-1932) κατέρρευσε κάτω από το βάρος της χρεωκοπίας και της συνεπακόλουθης νέας εξαθλίωσης που προκάλεσε, ενώ ο ίδιος δε δίστασε, προκειμένου να κρατηθεί στην  εξουσία, να υποστηρίξει αλλεπάλληλα  πραξικοπήματα.

Ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που με το περιβόητο «ιδιώνυμο» του 1929 ποινικοποίησε το φρόνημα των Ελλήνων κηρύσσοντας παράνομη την διάδοση της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Χιλιάδες άνθρωποι διώχτηκαν για τα πολιτικά τους πιστεύω. Παράλληλα, η αστυνομία, πολλές φορές και ο στρατός, δεν δίσταζε να πυροβολεί και να δολοφονεί απεργούς εργάτες, ενώ ο Βενιζέλος δήλωνε εμφατικά από το βήμα της Βουλής: «Εγώ δεν θα επιτρέψω αύξησιν ημερομισθίων... Η ικανοποίησις των αιτημάτων των εργατών σημαίνει ανατροπήν μου... Την γενική απεργίαν θα θεωρήσω ως επανάστασιν και θα την καταπνίξω δι΄ όλων των ευρισκομένων εις την διάθεσίν μου μέσων».

Μήπως τελικά ο Βενιζέλος ήταν μια αμφιλεγόμενη ιστορική προσωπικότητα;

Καθόλου!  Ήταν ο εκλεκτός της ελληνικής πλουτοκρατίας και δεν έκανε ποτέ κάτι λιγότερο από αυτό που θεωρούσε πως ήταν προς το συμφέρον της: Προκειμένου να διευρύνει τις αγορές και τα κέρδη της ελληνικής αστικής τάξης  δε δίστασε να εμπλέξει τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της Αντάντ κατά τη διάρκεια και μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και σακατεμένους και αποκορύφωμα  την τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής, το εκατομμύριο των εξαθλιωμένων προσφύγων...

Για τον ίδιο λόγο, ο Βενιζέλος  χτύπησε με λύσσα το εργατικό κίνημα που απειλούσε τα κέρδη των πλουσίων και επέλεγε τη «δημοκρατία» ή το πραξικόπημα ανάλογα με τι εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους. «Διορατικός» μέχρι το τέλος διέκρινε την προτίμηση της ελληνικής πλουτοκρατίας στο Φασισμό, για να στηρίξει τον μετά από λίγους μήνες δικτάτορα Μεταξά.

Είναι λογικό λοιπόν σήμερα 80 χρόνια από το θάνατό του η άρχουσα τάξη της χώρας μας  και σύσσωμο το πολιτικό της προσωπικό, κυβέρνηση, αστικά κόμματα, δημαρχαίοι, να τιμά τον σπουδαίο της εκπρόσωπο, Ελευθέριο Βενιζέλο.  

Τα λαϊκά στρώματα, ωστόσο, οι φτωχοί άνθρωποι του μόχθου πρέπει να κάνουν σημαία τους τις δικές τους ανάγκες για μια καλύτερη ζωή, κάτι που αντικειμενικά θα τους φέρνει σε σύγκρουση με την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς ηγέτες της, όπως ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος.                                                                               .                                               14.12.2016