Σελίδες

Κυριακή 25 Μαρτίου 2018

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ, ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ, ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ! Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΗΜΕΡΑ! ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΜΕ...

Ἤγγειλεν Υἱὸν Ἄγγελος τῇ Παρθένῳ,
Πατρὸς μεγίστης Βουλῆς μέγαν.
Γήθεο τῇ Μαρίῃ ἔφατ' Ἄγγελος εἰκάδι πέμπτῃ.
Βιογραφία
Σήμερα η εκκλησία μας γιορτάζει το χαρμόσυνο μήνυμα...
της θείας ενσάρκωσης, που με τόσο σαφή τρόπο μας το...
παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς στο Ευαγγέλιο του (κεφ. Α' στίχ. 26-38). Την ήμερα αυτή, ο θεόσταλτος αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται ...

στην Παρθένο Μαρία, στη Ναζαρέτ και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει το Σωτήρα του κόσμου, τον Ιησού Χριστό. Και Όταν η Παρθένος αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατό να συλλάβει χωρίς άνδρα, ο αρχάγγελος της απάντησε ότι «το Άγιο Πνεύμα θα έλθει σε σένα και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει» Τότε η σεμνή κόρη, η Παρθένος Μαρία, του απάντησε ταπεινά. «Ιδού λοιπόν, η δούλη του Κυρίου. Ας γίνει το θέλημα Εκείνου». και καθώς ο Γαβριήλ εξαφανίστηκε από μπροστά της, συντελέστηκε το μεγαλύτερο μυστήριο της ανθρωπότητας. με τρόπο υπερφυσικό, η Παρθένος συνέλαβε στην άχραντη κοιλιά της, τον Υιό και Λόγο του Θεού. Εκείνον πού με την εκούσια θυσία του επάνω στο Σταυρό, έσωσε το ανθρώπινο γένος από τον αιώνιο θάνατο και την καταστροφή στην οποία είχε οδηγηθεί μετά την πτώση των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την εμφάνιση της αμαρτίας στον κόσμο.

Αξίζει, όμως, να δούμε πως οι εμπνευσμένοι υμνωδοί της Εκκλησίας μας έψαλαν το κοσμοσωτήριο άγγελμα: «Σήμερον χαράς Ευαγγέλια παρθενική πανήγυρις τα κάτω τοις άνω συνάπτεται• ο Αδάμ καινουργείται η Εύα της πρώτης λύπης ελευθερούται και η σκηνή της καθ' ημάς ουσίας τη θεώσει του προσληφθέντος φυράματος ναός Θεού κεχρημάτικεν. Ω μυστήριον! ο τρόπος της κενώσεως άγνωστος, ο τρόπος της συλλήψεως άφραστος. Άγγελος λειτουργεί τω θαύματι παρθενική γαστήρ τον Υίόν υποδέχεται, Πνεύμα άγιον καταπέμπεται Πατήρ άνωθεν ευδοκεί, και το συνάλλαγμα κατά κοινήν πραγματεύεται βούλησιν εν ω και δι' ου σωθέντες, συνωδά τω Γαβριήλ, προς την Παρθένον βοήοωμεν χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου, εξ ης ή σωτηρία, Χριστός ο Θεός ημών, την καθ' ημάς προσλαβόμενος φύσιν προς εαυτόν έπανήγαγεν». 

Οι αρχές της εορτής του Ευαγγελισμού δεν είναι επακριβώς γνωστές. Το γεγονός ότι η Αγία Ελένη έκτισε στη Ναζαρέτ βασιλική, στην οποία περιλαμβανόταν κατά παράδοση ο οίκος της Θεοτόκου, όπου αυτή δέχθηκε τον Ευαγγελισμό, επέδρασε ίσως στη σύσταση τοπικής εορτής. Οι πρώτες μαρτυρίες περί αυτής ευρίσκονται στον Άγιο Πρόκλο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, το 430 μ.Χ. και στο Πασχάλιον Χρονικόν (624 μ.Χ.), όπου χαρακτηρίζεται ως συσταθείσα στις 25 Μαρτίου από τους θεοφόρους δασκάλους. Η μεγαλοπρεπής πανήγυρη του Ευαγγελισμού ετελείτο από τους Βυζαντινούς στο ναό των Χαλκοπρατείων, όπου παρίσταντο και οι αυτοκράτορες.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’.
Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό Κεφάλαιον, καί τοῦ ἀπ᾽ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις· ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, Υἱός τῆς Παρθένου γίνεται, καί Γαβριήλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται. Διό καὶ ἡμεῖς σὺν αὐτῷ τῇ Θεοτόκῳ βοήσωμεν· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τά νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ᾽ ὡς ἔχουσα τό κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε νύμφη ἀνύμφευτε.

Κάθισμα
Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ὁ μέγας Στρατηγός, τῶν ἀΰλων ταγμάτων, εἰς πόλιν Ναζαρέτ, ἐπιστὰς Βασιλέα, μηνύει σοι Ἄχραντε, τῶν αἰώνων καὶ Κύριον· Χαῖρε, λέγων σοι, Εὐλογημένη Μαρία, ἀκατάληπτον, καὶ ἀνερμήνευτον θαῦμα, βροτῶν ἡ ἀνάκλησις.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος γ'. Τὴν ὡραιότητα.
Σήμερον ἅπασα κτίσις ἀγάλλεται, ὅτι τὸ χαῖρέ σοι φωνεῖ Ἀρχάγγελος, εὐλογημένη σὺ Σεμνή, καὶ Ἄχραντε πανάμωμε. Σήμερον τοῦ ὄφεως, ἀμαυροῦται τὸ φρύαγμα· ἀρᾶς γὰρ διαλέλυται, τοῦ Προπάτορος σύνδεσμος. Διὸ καὶ κατὰ πάντα βοῶμέν σοι· Χαῖρε ἡ Κεχαριτωμένη.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ.
Γαβριὴλ ἐξ οὐρανοῦ, τὸ Χαῖρε κράζει τῇ σεμνῇ, ὅτι συλλήψῃ ἐν γαστρί, τὸν προαιώνιον Θεόν, τὸν διὰ λόγου τὰ πέρατα συστησάμενον· ὅθεν Μαριὰμ ἀπεφθέγγετο· Ἄνανδρός εἰμι, καὶ πῶς τέξω Υἱόν; ἄσπορον γονὴν τὶς ἑώρακε; καὶ ἑρμηνεύων ἔλεγεν ὁ Ἄγγελος, τῇ Θεοτόκῳ καὶ Παρθένῳ· Ἐλεύσεταί σοι· Ἅγιον Πνεῦμα, καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ'.Αὐλῶν ποιμενικῶν.
Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἐπὶ γῆς νῦν κατῆλθεν, ὁ Ἄγγελος βοῶν, τῇ Παρθένῳ ἐπέστη· Χαῖρε Εὐλογημένη, ἡ τὴν σφραγῖδα μόνη φυλάξασα, ἐν μήτρᾳ δεξαμένη, τὸν πρὸ αἰώνων Λόγον καὶ Κύριον, ἵνα ἐκ πλάνης σώσῃ ὡς Θεός, τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Οἶκος
Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε καὶ σὺν τῇ ἀσωμάτῳ φωνῇ, σωματούμενόν σε θεωρῶν Κύριε, ἐξίστατο καὶ ἵστατο, κραυγάζων πρὸς αὐτὴν τοιαῦτα.
Χαῖρε, δι' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει,
χαῖρε, δι' ἧς ἡ ἀρὰ ἐκλείψει.
Χαῖρε, τοῦ πεσόντος , Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις,
χαῖρε τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς,
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστὴρ ἐμφαίνων τὸν Ἥλιον,
χαῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι' ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαῖρε, δι' ἧς βρεφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μεγαλυνάριον
Νῦν εὐαγγελίζεται Γαβριήλ, τὸ χαῖρε κραυγάζων, μετὰ δέους τῇ Μαριάμ. Ὢ τοῦ ξένου τρόπου! ἐν μήτρᾳ γὰρ ἀχράντῳ, συνείληπται ὁ Πλάστης σῴζων ὃν ἔπλασε.
saint.gr

1 σχόλιο:

  1. Και επειδή βέβαια δεν έχει νόημα να τιμάς τους ήρωες που κάποτε λευτέρωσαν με αίμα και θυσίες αυτή τη γη, παρά μονάχα μέσα από τις δικές τους πράξεις (και όχι με τα κούφια λόγια τα δικά μας), ας θυμίσουμε ανήμερα της μεγάλης εθνικής μας εορτής, αντί άλλης αναφοράς, και δύο γνωστά, αλλά πολύ χαρακτηριστικά και συγκινητικά περιστατικά εκείνης της εποχής.



    Αρχικά, το περίφημο εκείνο περιστατικό με τον Κωνσταντίνο Κανάρη, που εξηγώντας πολλά χρόνια αργότερα πού βρήκε το θάρρος για το μέγα τόλμημα της πυρπόλησης της τούρκικης ναυαρχίδας στη Χίο, έλεγε πως έκανε το σταυρό του κι είπε αποφασιστικά στον εαυτό του: «Κωνσταντή, απόψε θα πεθάνεις για την πατρίδα». Κι αφού πέτυχε στο μέγα εγχείρημα, το πρώτο πράγμα βέβαια που έκανε ο τεράστιος εκείνος ήρωας ήταν να πάει ξυπόλητος στον ναό του Αγίου Νικολάου στα Ψαρά και να ανάψει ένα κερί, για να ευχαριστήσει την Παναγία.

    Ένας άλλος πολύ διάσημος ήρωας ήταν ο Νικηταράς, ο οποίος έζησε στο πετσί του όλη τη χυδαία αγνωμοσύνη του δήθεν ελεύθερου ελληνικού κράτους, όπως δείχνει η «θητεία» του στο Παλαμήδι και στις φυλακές τις Αίγινας, (βάσει γελοίων κατηγοριών για δήθεν συνωμοσία εναντίον του Όθωνα), αλλά κι ένα ακόμη περίφημο περιστατικό, που επιπλέον αναδεικνύει περίτρανα το ήθος και την αξιοπρέπεια εκείνων των σπουδαίων ανθρώπων.

    Όταν αποφυλακίστηκε λοιπόν ο Νικηταράς το 1841, ήταν τόσο φτωχός που κατάντησε ζητιάνος στα σοκάκια του Πειραιά, με μια αστεία σύνταξη, που δεν έφτανε ούτε για ψωμί. Έτσι, μετά από σχετικό του αίτημα, η αρμόδια κρατική αρχή η οποία χορηγούσε θέσεις επαιτείας, του επέτρεψε (!!!) να ζητιανεύει κάθε Παρασκευή κοντά στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας!

    Όταν αυτά έφτασαν στα αυτιά του πρέσβη Μεγάλης Δύναμης, πήγε στο σημείο όπου ζητιάνευε ο μεγάλος οπλαρχηγός. Μόλις ο Νικηταράς αντελήφθη τον ξένο, μάζεψε αμέσως το απλωμένο χέρι του. «Τι κάνετε, στρατηγέ μου»; ρώτησε ο ξένος. «Απολαμβάνω λεύτερη πατρίδα» απάντησε περήφανα ο ήρωας. «Μα εδώ την απολαμβάνετε, καθισμένος στον δρόμο»; «Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά, αλλά έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πως περνάει ο κόσμος» απάντησε περήφανα ο Νικηταράς. Ο ξένος κατάλαβε και διακριτικά, φεύγοντας, άφησε να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες. Ο σχεδόν τυφλός Νικηταράς άκουσε τον ήχο, έπιασε το πουγκί και φώναξε: «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρ’ το, γιατί θα το χάσεις!». Και λίγα χρόνια αργότερα βέβαια, στις 25 Σεπτεμβρίου του 1849, ο γενναίος και έντιμος αυτός ήρωας πέθανε ξεχασμένος και πάμφτωχος.



    Δυο πολύ χαρακτηριστικές ιστορίες, από αυτές που ποτέ δεν θα διδαχθούν στη γελοία και αφελληνισμένη δημόσια εκπαίδευση του ελεεινού προτεκτοράτου. Εμείς όμως οφείλουμε να τις μελετάμε, για να θυμόμαστε ποιοι πολέμησαν κάποτε για μας, ποιοι αγνοί ήρωες έδωσαν το αίμα τους για να λευτερώσουν αυτή τη βασανισμένη και αγιοτόκο γη. Τη γη που εμείς σήμερα καθημερινά προδίδουμε, μαγαρίζουμε και ατιμάζουμε. Εθελούσιοι και τραγικοί σκλάβοι σήμερα εμείς - μιας άλλου είδους, πολύ χειρότερης και πιο ολέθριας δουλείας.
    ΚΑΛΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή