πηγή: koutipandoras.gr
Αν η Ελλάδα είχε πριν τρία χρόνια απειλήσει έστω με στάση πληρωμών, θα είχε πετύχει αναδιάρθρωση του χρέους χωρίς να βάλει σε υποθήκη την εθνική της υπόσταση. Αυτό το σενάριο δεν εξετάστηκε ποτέ από αυτούς που επέλεξαν τον αδιέξοδο δρόμο. Αντιθέτως προσευχήθηκαν στις αγορές και ευθυγραμμίστηκαν με τους δανειστές σαν να εκπροσωπούσαμε τα ίδια συμφέροντα.
Στις 29 Απριλίου του 2011 η εκπρόσωποι της τρόικας φτάνουν για πρώτη φορά στην Αθήνα. Φέρνουν μαζί τους την δανειακή σύμβαση που πρέπει να υπογράψει η Ελλάδα. Το Σάββατο 1 Μαΐου, στο υπουργείο Οικονομικών φτάνουν δύο έμπιστοι άνθρωποι του Γιώργου Παπανδρέου, ο Χάρης Παμπούκης και ο διευθυντής του πρωθυπουργικού γραφείου Νίκος Αθανασάκης. Σκοπός τους είναι να ελέγξουν την δανειακή συμφωνία, 3.000 σελίδων. Μέσα σε ένα απόγευμα υποτίθεται πως διαβάζουν το κείμενο και κάνουν και τις αναγκαίες τροποποιήσεις. Λίγο αργότερα η ελληνική Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει το κείμενο για το οποίο ο Χρυσοχοίδης ατυχώς, αλλά αληθώς, είπε πως δεν διάβασαν.
Με την ίδια προχειρότητα, αλλά πάντα μέσα από μια αόριστη απαίτηση στο όνομα του «μόνου δρόμου» έγιναν τα πάντα. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν ήταν πρόχειρο. Απλώς είχαν παραδώσει την τύχη της χώρας στον αυτόματο πιλότο του ΔΝΤ και της Γερμανίας.
Σε ένα κομμάτι μια συνέντευξης του Στρος Καν σε γαλλικό κανάλι το οποίο δεν έπαιξε (και στην Ελλάδα μεταδόθηκε από τον Λάκη Λαζόπουλο) ο πρώην ισχυρός άντρας του ΔΝΤ είναι αποκαλυπτικός: «Δεν έγιναν όλα σε 15 μέρες όπως φάνηκε. Δουλέψαμε επί μήνες με τις ελληνικές Αρχές, αν και ο Παπανδρέου για πολιτικούς λόγους δεν το έλεγε στο λαό. Αλλά από την αρχή με είχε πάρει τηλέφωνο, από πολύ νωρίς, από τον Νοέμβριο του 2009». Ο Φίλιππος Σαχινίδης ο οποίος έπαιξε ρόλο αρκετά σημαντικό αν και όχι εμφανή στην πορεία για το ΔΝΤ (όπως και ο σύμβουλος του Παπανδρέου, Θέος) σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ θα πει με ειλικρίνεια της οποίας δεν θα καταλάβει το κόστος: «Όταν ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, διαπίστωσε πως η μόνη εναλλακτική επιλογή ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ. Η πρώτη επιλογή και μόνη μετά τις 5 Οκτωβρίου (εκλογές)».
Ο Στρος Καν σε συναντήσεις του με τον Παπανδρέου το καλοκαίρι του 2009 ακόμη, είχε συζητήσει την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Πριν προκύψει οποιοδήποτε θέμα με το έλλειμμα και το κλείσιμο του δανεισμού της Ελλάδας από άλλες πηγές.
Η επιλογή του ΔΝΤ για την Ελλάδα ήταν ένας «ευρωπαϊκός» σχεδιασμός ετών, τον οποίο υπηρέτησε η ελληνική κυβέρνηση. Σε μια ομιλία του, που ελάχιστοι θυμούνται, ο Κώστας Σημίτης στις 18 Οκτωβρίου του 2008, είναι ξεκάθαρος: «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν… Απλά, τους κορόιδεψε. Η Ελλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό…Στην περίπτωση που παρουσιαστούν δυσκολίες δανεισμού του ελληνικού Κράτους θα έχει δοθεί η αφορμή να διατυπωθεί η υπόδειξη, ότι η λύση του προβλήματος θα πρέπει να επιζητηθεί μάλλον με προσφυγή στο Δ.Ν.Τ». Ο πρώην πρωθυπουργός, δεν ήταν προφήτης, απλώς γνώστης του τι έχει σχεδιαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου