OI ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΣΚΕΨΕΙΣ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ & ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ Γ. ΣΥΛΛΟΥΡΗ

 γράφει ο Γιώργος Συλλούρης

 Πρόεδρος του συλλόγου γονέων 2^ου Λυκείου Χολαργού και της Ένωσης Γονέων Παπάγου-   Χολαργού

Οι προβληματισμοί, σκέψεις και απόψεις που ακολουθούν διατυπώθηκαν σε σειρά συσκέψεων γονέων του 2^ου λυκείου Χολαργού, των τελευταίων ετών αλλά και από μαθητές.

  Όπως είναι γνωστό στη σχολική κοινότητα, οι καταλήψεις είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, τις τελευταίες δεκαετίες, κατά τους πρώτους δύο- τρεις  μήνες έναρξης της σχολικής χρονιάς.

   Η άποψη των μαθητών που πρωτοστατούν ή συμμετέχουν στις καταλήψεις, είναι ότι αποτελούν μια μορφή αντίδρασης, αγώνα και διεκδίκησης επίλυσης προβλημάτων και αιτημάτων τους.

   Φέτος τα κύρια αιτήματα που πρόβαλαν αφορούσαν στην αντίθεσή τους στον εκφασισμό της κοινωνίας, στο νέο λύκειο  και στις απολύσεις καθηγητών και φυλάκων.

   Από την πλευρά των γονέων μορφοποιήθηκαν δύο ομάδες. Από την μια οι γονείς, που είναι αντίθετοι με τις καταλήψεις και από την άλλη οι γονείς που ανέχονται  ή και συνηγορούν άμεσα ή έμμεσα υπέρ των καταλήψεων.

            

                              ***************************

   Τα κυριότερα επιχειρήματα που προβάλλει η πρώτη ομάδα είναι τα ακόλουθα:

    Το δημόσιο σχολείο ως γνωστό, πράγματι έχει προβλήματα, αλλά με τις καταλήψεις ουδέποτε λύθηκε κάποιο πρόβλημα. Αντίθετα οι καταλήψεις δημιουργούν προβλήματα, διότι το ανοιχτό σχολείο, έστω και με ελλείψεις, είναι προφανώς καλύτερο, από το κλειστό, που το αποδυναμώνει περισσότερο.

    Τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια, χωρίς καμία εξαίρεση, θλιβερή συνέπεια των καταλήψεων είναι οι υλικές ζημίες και πολλές φορές οι διαρρήξεις και κλοπές στο κυλικείο και  περιουσιακών στοιχείων του σχολείου (ηχεία, ηλεκτρονικούς υπολογιστές κ.λ.π).

    Σε όλες τις καταλήψεις παρεισφρύουν εξωσχολικοί , οι οποίοι πρωτοστατούν στους βανδαλισμούς,  στις ζημιές πολλών χιλιάδων ευρώ, στην καταστροφή των τοίχων του σχολείου με υβριστικά συνθήματα και στις κλοπές.

    Κάθε χρόνο, επισημαίνεται στους εκπροσώπους των μαθητών, που κάνουν τις καταλήψεις, ότι δεν μπορούν να περιφρουρήσουν τους εξωσχολικούς. Οι μαθητές κάθε χρόνο « εγγυώνται» ότι θα κάνουν περιφρούρηση και ότι δεν θα επιτρέψουν ζημιές, πλην όμως  πάντοτε αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποσχέσεις τους. Ως εκ τούτου,  καθίστανται συνυπεύθυνοι, για τις ζημιές και τις κλοπές.

    Η κατάληψη είναι παράνομη, ποινικά κολάσιμη  αλλά και κοινωνικά άδικη  πράξη, αφού στερεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση  των μαθητών, που θέλουν να κάνουν μάθημα. 

    Αποστερεί από τους καθηγητές το δικαίωμα της εργασίας και τους αποβάλλει από το χώρο εργασίας τους.

    Αποστερούν από τους συμμαθητές τους που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν φροντιστήρια, το  δικαίωμα να προετοιμαστούν για τις πανελλαδικές εξετάσεις, από την μόνη πηγή εκπαίδευσης που τους απομένει, το δημόσιο σχολείο.

                       

                            ************************

    Η δεύτερη ομάδα γονέων προβάλλει τα ακόλουθα επιχειρήματα:

    Η κοινωνία στην οποία ζούμε δεν είναι κοινωνικά δίκαιη και δεν δίνει προοπτική για τα παιδιά μας.

     Το επίπεδο του δημόσιου σχολείου έχει ελλείμματα και παρουσιάζει προβλήματα. Δεν είναι ελκυστικό για τα παιδιά και πολλοί καθηγητές είναι ξεκομμένοι από τους μαθητές τους.

     Τα παιδιά δικαιολογημένα είναι θυμωμένα, αντιλαμβανόμενα ότι λαμβάνονται μέτρα από τις κυβερνήσεις που οδηγούν σε οικονομική εξαθλίωση την κοινωνία και διαμορφώνουν  ένα δυσοίωνο μέλλον γι’ αυτά.

     Κάποιοι από τους  καθηγητές, είναι ανεπαρκείς στο μάθημά τους ή εμφανίζουν πρόβλημα στην επικοινωνία με τα παιδιά.

     Τα πιο πάνω δεδομένα δικαιολογούν την αγανάκτηση των παιδιών και την αντίδρασή τους σε αυτές τις κοινωνικές αδικίες και προβλήματα, που τους οδηγούν στις καταλήψεις.

     Τα παιδιά έχουν την ωριμότητα και ευαισθησία να καταλαβαίνουν την κοινωνική πραγματικότητα και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους για ένα καλύτερο μέλλον.

                               

                             ***********************

     Σε πρόσφατη ευρεία σύσκεψη γονέων, παρά τις διαφωνίες μας, καταλήξαμε σε δύο αποδεκτά συμπεράσματα:

Α) Ότι οφείλουμε ως γονείς να έρθουμε πιο κοντά στα παιδιά και να αναπτύξουμε ένα συνεχή διάλογο ώστε να αισθανθούν ότι είμαστε μαζί τους, συμμέτοχοι στα προβλήματά τους και όχι απέναντι. Την ίδια σκέψη πρέπει να ακολουθήσουν και οι καθηγητές τους.

Β) Ότι το σχολείο πρέπει να μένει πάντα ανοιχτό και μέσα από το σχολείο να συζητούνται τα προβλήματα και να καταλήγουμε σε λύσεις και τρόπους διεκδίκησης.

                               **************************

  Καταλήγοντας αισθάνομαι την ανάγκη και την υποχρέωση να παραθέσω την προσωπική μου άποψη ως πατέρας και ως πολίτης, η οποία είναι ανεξάρτητη από όποια θέση θα λάβει ο σύλλογος και η ένωση γονέων.

   Ως γονείς θα πρέπει να μεταδίδουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι οφείλουν  να εσωτερικεύσουν τις έννοιες της κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπό τους και της συμμετοχής σε κοινωνικούς αγώνες με στόχο την βελτίωση των θεσμών και των κοινωνικών συνθηκών διαβίωσης.

   Δεν θέλουμε τα παιδιά μας, αδιάφορους πολίτες, «πολίτες του καναπέ», αλλά κοινωνικά δραστήριους και ευαίσθητους πολίτες, που θα διεκδικούν τον σεβασμό από την εκάστοτε κυβέρνηση, των οικουμενικά αναγνωρισμένων ανθρωπίνων κοινωνικών δικαιωμάτων.

    Από τις εν λόγω σκέψεις και θέσεις όμως, πιστεύω ότι η εθιμική πρακτική των καταλήψεων απέχει. Η εν λόγω διαπίστωση δεν είναι αυθαίρετη αλλά εδράζεται σε  πραγματικά και αδιαμφισβήτητα  περιστατικά, που είναι οι συνέπειες και τα αποτελέσματα των καταλήψεων των τελευταίων τουλάχιστον 20 ετών, που συμμετέχω στην εκπροσώπηση των γονέων.

    Οι όποιες ιδεολογικές και φιλοσοφικές σκέψεις και τοποθετήσεις, δοκιμάζονται στην πράξη, η οποία είτε τις επαληθεύει και τις αναδεικνύει, είτε τις διαψεύδει και τις απαξιώνει.

     Η πρακτική των καταλήψεων, εξ αποτελέσματος, είναι πρακτική που απέτυχε και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί τους ανωτέρω στόχους, αλλά αντίθετα πλήττει τον αυτοσεβασμό των καλοπροαίρετων  μαθητών, που προσκρούει και εξουθενώνεται στις πάγιες συνέπειες των καταλήψεων. Δηλαδή στην εν τέλει  ποδηγέτηση  από τους «εξωσχολικούς» και στις αναπότρεπτες ζημιές, καταστροφές ή κλοπές.

    Εμείς προτείνουμε στα παιδιά, όταν έχουν συγκεκριμένα αιτήματα να συμπαραταχθούμε μαζί τους, να συνδιοργανώσουμε όλη η σχολική κοινότητα ενωμένη, μαθητές, γονείς και καθηγητές, τον τρόπο διεκδίκησης.

     Να οργανώσουμε πορείες στο δήμο, στο υπουργείο ή όπου αλλού σκεφτούμε.

      Να προγραμματίσουμε μαζικές πολιτιστικές εκδηλώσεις όλα τα σχολεία της περιοχής, ώστε να προσελκύσουμε μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέσα από τα οποία θα γίνουν γνωστά στην κοινή γνώμη τα αιτήματά μας.

     Όλοι μαζί οφείλουμε να βοηθήσουμε στην αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου και όχι στην περεταίρω απαξίωσή του, που οδηγεί στην άνθιση των φροντιστηρίων και των ιδιωτικών σχολείων.

    Να ακούσουμε απόψεις , προτάσεις και νέες ιδέες από μια νέα γενιά. Όλοι μαζί ενωμένοι, μπορούμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα από το γερασμένο και αναποτελεσματικό έθιμο των καταλήψεων

                                                           

                                             Με συναγωνιστικούς χαιρετισμούς

                                                         Γιώργος Συλλούρης

                    Πρόεδρος του συλλόγου γονέων 2^ου Λυκείου   

       Χολαργού και της Ένωσης Γονέων Παπάγου-   Χολαργού