ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΦΙΑ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ!

Σχόλιο δικό μας: Έχουμε ξανατονίσει ότι σε αυτή την εφημερίδα δημοσιεύονται όλα τα επώνυμα άρθρα. Με τις απόψεις που εκφράζει ο Διαμαντής Καρασούλας στο συγκεκριμένο άρθρο διαφωνούμε ριζικά, ωστόσο το δικαίωμα στην ελεύθερη διατύπωση της άποψής του, το υποστηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις μας, γι' αυτό και του δίνουμε το βήμα:

Από τον ΕΝΦΙΑ στον εφιάλτη

του Διαμαντή Καρασούλα

Η σύντομη προεκλογική περίοδος τελειώνει την Κυριακή, όχι όμως και τα τεράστια προβλήματα της Χώρας και της κοινωνίας κατ' επέκτασιν. Αυτά θα υπάρχουν και την Δευτέρα και σίγουρα θα γιγαντωθούν ανεξαρτήτως του εκλογικού αποτελέσματος.  Όπως σε κάθε εκλογική μάχη έτσι και αυτή την φορά τίθενται στο λαό διάφορα διλήμματα. Αυτές τις ημέρες ακούσαμε πολλά τέτοια. "Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο", "ευρώ ή δραχμή", "δεξιά ή αριστερά". Για να δει όμως...

ξεκάθαρα ο λαός το πραγματικό δίλημμα, πρέπει να αντιληφθεί καταρχήν ότι το μνημόνιο δεν αποτελεί την αρχή του κακού αλλά την αναπόφευκτη κατάληξη μιας καταστροφικής πολιτικής διαχείρισης, σχεδόν σαράντα ετών. Μόνο αν δούμε κατάματα αυτήν την αλήθεια θα αντιληφθούμε ότι το πραγματικό δίλημμα της Κυριακής είναι "μπροστά ή πίσω". Θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά ή θα γυρίσουμε πίσω στο χθες, παρασυρόμενοι από κούφιες και ανέξοδες υποσχέσεις και νοοτροπίες που μας έφεραν στην χρεοκοπία; 

Είναι γεγονός ότι η κοινωνία μας είναι καταπονημένη από την πενταετή πολιτική της λιτότητας και της βαριάς φορολόγησης. Ταυτόχρονα είναι απογοητευμένη από την αίσθηση ότι οι θυσίες της δεν πιάνουν τόπο, δεν οδηγούν σε διαφαινόμενη έξοδο από το τούνελ. Είναι επόμενο λοιπόν για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας να υπερισχύσει μπροστά στην κάλπη ο θυμός και η τιμωρητική διάθεση από την σύνεση και την λογική επεξεργασία. Στις εκλογές όμως δεν καταψηφίζουμε, ούτε τιμωρούμε. Επιλέγουμε πρόσωπα και υπερψηφίζουμε πολιτικές που κατά την γνώμη μας θα οδηγήσουν την Χώρα μας με σταθερότητα και ασφάλεια στην ευημερία. Θα ψήφιζε κανείς στις δημοτικές εκλογές τον τρελό του χωριού για να τιμωρήσει τον δήμαρχο; Ασφαλώς όχι. Πώς μπορούμε λοιπόν να κάνουμε κάτι αντίστοιχο σε εθνικό επίπεδο; 

Θα ήταν ευχής έργο να έχουμε απέναντί μας μια πολιτική δύναμη που θα έρθει να υλοποιήσει ταχύτερα τις μεταρρυθμίσεις και τις αλλαγές που έχει ανάγκη η Χώρα, να προχωρήσει πιο γρήγορα τις αποκρατικοποιήσεις, την μείωση του δημοσίου τομέα, την προσέλκυση ξένων επενδύσεων, να διορθώσει τα λάθη και τις παραλήψεις την παρούσας κυβέρνησης. Αντ' αυτού όμως, έχουμε ένα πολιτικό μόρφωμα που προσπαθεί να ενώσει ετερόκλητες συνιστώσες της άκρας αριστεράς κάτω από μια ηγεσία που έχει παντρέψει τον εξτρεμισμό των Εξαρχείων με τον πολιτικαντισμό του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Ένα πολιτικό μόρφωμα που έχει ως πρόγραμμα του την συνταγή που οδήγησε την Χώρα στην καταστροφή.

Και το ερώτημα είναι: Αυτό έχει ανάγκη σήμερα η Ελλάδα; Toυς πειραματισμούς και τον τσαμπουκά απέναντι στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ; Τα οικονομικά πρότυπα της Βενεζουέλας και της Λατινικής Αμερικής; Tην επιστροφή στον κρατισμό, την επαναπρόσληψη των απολυμένων στο δημόσιο και την υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων; Tο άνοιγμα των συνόρων και την νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών; Το κλείσιμο των φυλακών υψίστης ασφαλείας, τον αφοπλισμό της αστυνομίας, την κατάργηση των ΜΑΤ, την χορήγηση φοιτητικών αδειών σε τρομοκράτες; Tην κατάργηση των πανελληνίων εξετάσεων και την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου; 

Την μείωση των αμυντικών δαπανών και την αποδοχή των επεκτατικών βλέψεων των γειτόνων εις βάρος μας; 

Tην υποβάθμιση του εθνικού ρόλου της Εκκλησίας και της Ορθοδοξίας και το χτίσιμο τζαμιών για τους μουσουλμάνους; Αυτό είναι ένα βήμα μπροστά ή χιλιάδες βήματα πίσω;

Aς τα δούμε όλα αυτά λοιπόν με ψυχραιμία και σύνεση κι ας μην πάμε την Κυριακή στην κάλπη με το μυαλό μας στον ΕΝΦΙΑ αλλά στο εθνικό συμφέρον και το μέλλον των παιδιών μας. Γιατί είναι πολύ εύκολο απ' τον ΕΝΦΙΑ να πάμε στον εφιάλτη...