Ο Δημήτρης Μπάρδης δεν είναι πια μαζί μας. Και όμως, στην πραγματικότητα είναι.
Ο Μάκης Βραχιολίδης, φίλος και συμμαθητής του εκλιπόντα εκφώνησε τον παρακάτω επικήδειο, εξηγώντας πώς και γιατί ο Δημήτρης Μπάρδης δεν έφυγε. Είναι και θα είναι μαζί μας...
Ο ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ
Βαρύς ο πόνος για τους φίλους και
τους συγγενείς του Δημήτρη. Ένας ακόμη
φίλος φεύγει νωρίς από κοντά μας. Μετά τον Μάκη Κατημερτζή, τον Χάρη Καραγεωργάκη,
τον Τηλέμαχο Μαγγανά, την Έρη Κόλτηρη, αποχαιρετούμε
τον Δημήτρη.
Πολλοί, μέσα στον πόνο τους ίσως μιλήσουν για αδικία, ίσως άλλοι...
για τη ματαιότητα της ίδια της ζωής.
Όχι όμως, τίποτε δεν είναι μάταιο και
δεν πάει χαμένο, ειδικά σε αυτό τον τόπο και σε αυτό τον λαό. Οι Έλληνες
δίδαξαν το ήθος, την αρετή, τη γενναιοδωρία, τη σωφροσύνη, τη δικαιοσύνη,
εξύμνησαν τη φιλία. Ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ηράκλειτος και ατελείωτοι
άλλοι εξακολουθούν και ζουν ανάμεσά μας. Η δική τους πνευματική σπορά διδάσκεται
καθημερινά σε χιλιάδες ανά τον κόσμο σχολεία και Πανεπιστήμια. Το ίδιο και οι άγιοι της Εκκλησίας μας αλλά
και οι ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για το ιδανικό της Ελευθερίας και για να
κρατήσουν ελεύθερο αυτό τον τόπο. Όλοι
ζουν και υπάρχουν. Μετέχουν στα της ζωής μας κι εμείς αντίστοιχα μετέχουμε στα
της Πολιτείας τους. Ως συνεχιστές της δικής τους σποράς μετέχουμε στο «είναι»
της ζωής. Το απέδειξε και ο Δημήτρης ότι είναι άξιος συνεχιστής των Ελλήνων και
αυτού του μοναδικού σχολείου. Η σημερινή παρουσία των φίλων και των συμμαθητών του δείχνει την άσβεστη φλόγα της φιλίας που υπάρχει ανάμεσά μας. Και ο
Δημήτρης κρατά μαζί μας αυτή τη φλόγα. Δίδαξε
και ο ίδιος την αξία της φιλίας. Αποδεικνύεται σήμερα πόσο ακέραια και ακλόνητη παραμένει, σχεδόν 35
χρόνια μετά το τέλος του Λυκείου.
Γι’ αυτό λοιπόν ο Δημήτρης ζει και θα ζει ανάμεσά μας, η παρουσία του είναι και θα παραμείνει για
πάντα ζωντανή.
Μια και αναφέρθηκα στο «είναι» της ζωής. Ο Παρμενίδης είχε πει ότι
το είναι, το ον δηλαδή, δεν χάνεται ποτέ. Υπάρχει και θα υπάρχει πάντα, ακόμη
και μετά θάνατον. Κυρίως ο Χριστός μας,
η ελπίδα και η παρηγοριά μας κατέδειξε ότι ο άνθρωπος μπορεί και τον θάνατο να
νικήσει.
Εγώ προσωπικά εύχομαι ο Θεός να
κατατάξει τον Δημήτρη στους εκλεκτούς του. Ας είναι μαλακό το χώμα που θα τον
σκεπάσει. Αιωνία του η μνήμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου