ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ-ΣΟΚ! ΣΑΛΟΣ ΜΕ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΤΟΥΣ, ΟΠΟΥ… ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΤΑΙ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ Η ΜΗ ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ GAY!

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΟΘΗΚΕ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ! Ο ΔΗΜΟΣ ΤΙ ΛΕΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ; ΕΓΚΡΙΝΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ;

Αμηχανία από τον Λυκειάρχη ο οποίος δηλώνει ότι δεν γνώριζε σε όλη του την έκταση το περιεχόμενο της παράστασης. 

«Αν το γνώριζα θα έβαζα φραγμούς»!

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΑΡΜΟΔΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ «Ο.Κ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ! ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

 Έγινε  και αυτό και άνοιξε η κερκόπορτα στα Λύκεια της χώρας. Με την έγκριση των καθηγητών, μαθητές του 1^ου Λυκείου Χολαργού έπαιξαν παράσταση όπου παρουσιαζόταν ως κοινωνικός ρατσισμός η μη αποδοχή της υιοθεσίας παιδιών από gay γονείς.

Το θεατρικό σκετς στο οποίο πρωταγωνιστούσαν μαθητές-μαθήτριες του Λυκείου έδειχνε ένα ζεύγος φυσιολογικό (άνδρας-γυναίκα) και ένα ζεύγος gay! Προσέρχονται σε ένα ίδρυμα υιοθεσίας παιδιών, όπου ο επικεφαλής του ιδρύματος δυσκολεύεται να αποφασίσει σε ποιους θα δώσει το παιδί για υιοθεσία. Ο λόγος δίνεται στο ίδιο το παιδί το οποίο βρίσκεται σε μια τέτοια ηλικία που μπορεί να αποφασίσει. Τελικά αποφασίζει να το υιοθετήσουν οι  gay, διότι κοντά σε αυτούς θα έχει καλύτερη ασφάλεια για τη ζωή του!!!

Απίστευτα, προκλητικά μηνύματα τα οποία περνούν με την έγκριση των καθηγητών. Η κερκόπορτα άνοιξε και δύσκολα κλείνει.

Προσέξτε τι μας είπε η αρμόδια καθηγήτρια κ. Φραντζεσκάκη αλλά και ο ίδιος ο Λυκειάρχης κ. Διαμαντόπουλος.  

Λυκειάρχης Διαμαντόπουλος: Ήξερα ότι υπήρχε ένα project για τον ρατσισμό και τη διαφορετικότητα, αλλά λόγω της προετοιμασίας των πανελλαδικών εξετάσεων δεν κατάφερα να είμαι από την αρχή ως το τέλος ώστε να έχω πλήρη γνώση του τι παίχθηκε στην παράσταση.

Καθηγήτρια: Το θέμα του ρατσισμού και της διαφορετικότητας το  αγγίξαμε από πολλές πλευρές. Από το θέμα της θρησκείας κυρίως, αλλά και ως κοινωνικό, οικογενειακό ρατσισμό. Τα ίδια τα παιδιά μού πρότειναν να παίξουμε ένα θεατρικό σκετσάκι. Τελικά οριστικοποιήθηκε να είναι αυτό: δηλ. ένα κανονικό ζευγάρι και ένα ζευγάρι gay που πάνε σε ένα ίδρυμα για να υιοθετήσουν ένα παιδάκι, αλλά ο υπεύθυνος του ιδρύματος όσο και το κοριτσάκι που θα υιοθετείτο και ερωτήθηκε γιατί –υποτίθεται- ήταν μεγάλο σε ηλικία και είχε άποψη, έκρινε ότι μεγαλύτερη ασφάλεια για τη ζωή του, θα είχε αν υιοθετείτο από το ζευγάρι των gay. Ως εκεί ήταν το θέμα, τίποτε παραπέρα. Δεν ειπώθηκε από μέρους μας ότι είμαστε υπέρ του φαινομένου.

--Εσείς δηλ. πώς αντιλαμβάνεστε το μήνυμα που θέλησε να περάσει η θεατρική αυτή παράσταση;

Καθηγήτρια: Ότι πρέπει να σεβόμαστε τη διαφορετικότητα.

-- Επειδή κι εγώ τελείωσα το σχολείο όπου εσείς διδάσκετε. Θέλω να μου πείτε, επειδή εγώ και οι τότε μαθητές δεν διδαχτήκαμε αυτά τα πράγματα, ήμασταν οπισθοδρομικοί και τώρα εσείς ανακαλύψατε την αλήθεια; Ότι δηλ. είναι κοινωνικός ρατσισμός αν δεν αποδεχτούμε τους gay ως διαφορετικούς και είναι ρατσισμός αν τους αρνηθούμε να υιοθετήσουν παιδιά;

Καθηγήτρια: Σας είπα, εμείς δώσαμε έμφαση στο θέμα του να μην έχουμε στην Ελλάδα φαινόμενα σαν τους ταλιμπάν. Δηλ. φαινόμενα ακραία επειδή δεν δεχόμαστε το διαφορετικό.

--Εσείς όμως θίξατε το θέμα της υιοθεσίας των παιδιών από τους gay. Περνάτε το μήνυμα δηλαδή ότι τα παιδιά που ανατρέφονται από ζευγάρι gay είναι νορμάλ και φυσιολογικά, τόσο αυτά όσο και το γεγονός αυτό καθ’ αυτό, να μεγαλώνουν παιδιά με gay γονείς!

Καθηγήτρια: Ακούστε, δεν ήθελα να βάλω φραγμό στα παιδιά στον τρόπο που θα εκφραστούν. Απλά το θίξανε ότι μπορεί να συμβαίνει και αυτό.

--Αυτό προφανώς έγινε με τη συναίνεση και των καθηγητών.

Καθηγήτρια: Αυτό έγινε στα παιδιά της ομάδας μας, στο project το δικό μου.

--Αυτό όμως σε κάποιους μαθητές φάνηκε άσχημο, γι’ αυτό άλλωστε διαμαρτυρήθηκαν μέσω της εφημερίδας μας.  

Καθηγήτρια: Και μένα με παραξένεψε αλλά είπα ότι δεν μπορώ να κλείσω τους ορίζοντες. Θέλησαν να γνωστοποιήσουν ότι υπάρχει και αυτό…

--Και θεωρείται κοινωνικός ρατσισμός αν δεν υιοθετούνται παιδιά από γονείς gay; Αυτό μου λέτε τώρα.

Καθηγήτρια: Κύριε Βραχιολίδη, εγώ δεν έφτασε ως εκεί…

--Μα, αυτό το μήνυμα δεν πέρασε η παράσταση;

Καθηγήτρια: Δεν νομίζω ότι πέρασε αυτό το μήνυμα.

--Τι μου λέτε τώρα; Την υιοθεσία των παιδιών μπορούν άνετα να την αναλάβουν και gay γονείς. Αν δεν το αποδεχτείς αυτό, είναι κοινωνικός ρατσισμός. Αυτό είναι το μήνυμα της παράστασης των μαθητών σας.

Καθηγήτρια: Ο καθένας έχει την άποψή του. Εμείς αυτό θέλουμε: η άποψη του καθενός να είναι σεβαστή.

--Αν αυτή η άποψη είναι διαστροφική για τα παιδιά μας, είναι σεβαστή; Αν η άποψη που περνά από το σχολείο σας διαστρέφει την αντίληψη περί σωστής παιδείας, πρέπει να την περάσουμε; Ή μήπως έτσι ανοίγετε μια κερκόπορτα;

Καθηγήτρια: Εμείς δεν το είδαμε έτσι. Το είδαμε ότι είναι κάτι το διαφορετικό. Ακόμη κι εγώ είχα λίγες αμφιβολίες γι’ αυτό, αλλά επειδή είπα ότι είναι των παιδιών γνώμη και θέληση…

--Αυτών που συμμετείχαν στην παράσταση, όχι όλων. Διότι όπως σας είπα υπήρξαν αντιδράσεις από μαθητές, γι’ αυτό σας τις μεταφέρω.

Καθηγήτρια: Το τμήμα μας είναι το Β1. Το ήξεραν όλοι οι μαθητές το περιεχόμενο της παράστασης. Τα άλλα τμήματα δεν το ξέρανε. Ήρθανε παιδάκια από άλλα τμήματα που δεν ήξεραν το περιεχόμενο της παράστασης.

Ο διάλογος συνεχίζεται με τον Λυκειάρχη κ. Διαμαντόπουλο:

--Ανοίγονται θέματα πολλά με την παράστασή σας αυτή. Διότι αν τα παιδιά έχουν αυτή την άποψη και τη δείχνουν ως θεατρική παράσταση, νομίζω ότι πρέπει να υπάρχει και ένας λόγος από τους καθηγητές. Ένας φραγμός, κάτι που δεν υπήρξε από μέρους σας.  Ανοίγετε κερκόπορτα...

Λυκειάρχης: Επειδή μίλησα με πολλούς καθηγητές, το πνεύμα ήταν, όχι εμείς ως καθηγητές να προτείνουμε κάτι αναφορικά με το τι θα γίνει στην κοινωνία ή στις κοινωνίες, αλλά θέλαμε να παρουσιάσουν οι μαθητές μια πραγματικότητα, χωρίς να πάρουμε θέση.

--Δηλ. τα παιδιά παρουσιάσανε το γεγονός ότι οι gay υιοθετούν τα παιδιά αλλά χωρίς να πάρουνε θέση;

Λυκειάρχης: Να σας πω την αλήθεια, επειδή κι εγώ δεν γνώριζα το θέμα σε όλη του την έκταση... Αν το γνώριζα ίσως έβαζα κάποιους φραγμούς.

--Αν τα παιδιά αποφασίζανε να κάνουν μια παράσταση με ζωντανό σεξ πάνω στη σκηνή, θα το επιτρέπατε αυτό;

Λυκειάρχης: Προφανώς όχι.

--Γιατί όμως δεν κάνατε το ίδιο και δεν είπατε «παιδιά, εδώ μπαίνει stop»;

Λυκειάρχης: Σας είπα, αν το ήξερα σε όλη του την έκταση το γεγονός, θα είχα βάλει κάποιους φραγμούς!