ALTER SUMMIT: ΤΟ ΜΑΙΝΙΦΕΣΤΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Στις 7 & 8 Ιουνίου 2013, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (στο ολυμπιακό ποδηλατοδρόμιο στο ΟΑΚΑ), η Εναλλακτική Σύνοδος των Ευρωπαϊκών Κινημάτων “ALTER SUMMIT” ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχονται οι  εργαζόμενοι /-ες και οι λαοί της Ευρώπης.

Η Σύνοδος είχε σαν στόχο τη συνδιαμόρφωση ενός Μανιφέστου των Ευρωπαϊκών κινημάτων για να μας συντονίσει, συνενώσει και εμπνεύσει, προτείνοντας μια κοινή ατζέντα δράσεων.

Το Δίκτυο Πολιτών Χολαργού-Παπάγου, στήριξε και συμμετείχε στη Σύνοδο των Ευρωπαϊκών Κινημάτων - ALTER SUMMIT, και συνυπέγραψε το τελικό μανιφέστο.

Ιδού το "Μανιφέστο των Λαών" του "Alter Summit" στην Αθήνα.

 

Οι άμεσες κοινές προτεραιότητές μας για μία δημοκρατική

κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική Ευρώπη

ΑΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ ΑΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Η Ευρώπη στέκεται στην άκρη του γκρεμού, αντικρίζοντας την άβυσσο. Οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν τους λαούς της Ευρώπης στη φτώχεια, περιορίζουν τη δημοκρατία και κατεδαφίζουν το κοινωνικές πολιτικές. Οι διευρυνόμενες ανισότητες βάζουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή. Η οικολογική καταστροφή χειροτερεύει, ενώ οι οξείες ανθρωπιστικές κρίσεις ρημάζουν τις χώρες που πλήττονται πιο έντονα.

Η ευρωπαϊκή ολιγαρχία χρησιμοποιεί όλο και πιο αυταρχικές μεθόδους για να στηρίξει ένα αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο σύστημα - παρόλη την διάχυτη αντίσταση και διαμαρτυρία. Η δημοκρατία και η ειρήνη βρίσκονται υπό απειλή. Οι διακρίσεις με βάση τη θρησκεία, το ρατσισμό, την ομοφοβία ή το σεξισμό και τον εθνικισμό αναπτύσσονται και η κρίση βαθαίνει καθημερινά. Η ίδια η ύπαρξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σήμερα σε κίνδυνο, ενώ οι τρέχουσες πολιτικές αδυνατίζουν την αλληλεγγύη μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών.

Η πιο επείγουσα προτεραιότητά μας, είναι να οικοδομήσουμε την Ευρώπη στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης και της αυθεντικής δημοκρατίας. Οι Ευρωπαικοί θεσμοί και οι κυβερνήσεις εξυπηρετούν τώρα τα συμφέροντα των χρηματοπιστωτικών αγορών, χωρίς σεβασμό για την λαϊκή κυριαρχία. Πρέπει να τεθούν υπό δημοκρατικό έλεγχο, ακριβώς όπως και το δημόσιο συμφέρον πρέπει να κατισχύσει και να αντιμετωπιστούν οι οικολογικές και κοινωνικές ανάγκες. Βασίζουμε τις απαιτήσεις μας για μία δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική Ευρώπη σε αυτές τις αρχές, σε αλληλεγγύη με τους λαούς του κόσμου.

Ι) Να τερματίσουμε τη σκλαβιά του χρέους

Το δημόσιο χρέος προέρχεται από οικονομικές και πολιτικές επιλογές που βρίσκονται ακόμη στην ατζέντα των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Δεκαετίες οπισθοδρομικών φορολογικών πολιτικών έχουν συνειδητά οδηγήσει στον υπερβολικό πλουτισμό μιας μικρής μειοψηφίας, ενώ τα δημόσια έσοδα έχουν μειωθεί και δημόσιοι οργανισμοί χρησιμοποίησαν το δημόσιο χρήμα για να σώσουν χρεοκοπημένες τράπεζες. Οι πολιτικές λιτότητας, έχουν «στεγνώσει» το είσοδημα των νοικοκυριών και των μικρών επιχειρήσεων, και έχουν χειροτερέψει την ύφεση. Η κερδοσκοπία με τα κρατικά ομόλογα είναι συνήθης για τις ιδιωτικές τράπεζες , ενώ η δημόσια χρηματοδότηση στιγματίστηκε από τη διαφθορά και τη διαπλοκή μεταξύ των εκλεγμένων εκπροσώπων και των ιδιωτικών συμφερόντων.

Επιπλέον, σε πολλές χώρες, το ιδιωτικό χρέος σε αντίθεση με το κρατικό, οφείλεται στο δανεισμό των νοικοκυριών, που προωθήθηκε επιθετικά από τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τις κυβερνήσεις, προκειμένου να αντισταθμιστεί η στασιμότητα των πραγματικών μισθών την ώρα που ανέβαιναν οι τιμές.

Τα μέτρα που πάρθηκαν από τους Ευρωπαικούς θεσμούς και τις κυβερνήσεις, είναι σχεδιασμένα για να αναγκάσουν το λαό να πληρώσει αυτό το χρέος. Και όμως, σε μεγάλο βαθμό αυτό το χρέος μπορεί να θεωρίεται παράνομο, αφού έχει συσσωρευθεί χωρίς να έχει γνώμονα το κοινό καλό. Είναι τώρα ξεκάθαρο ότι πολλές χώρες δεν θα είναι ποτέ σε θέση να ξεπληρώσουν το χρέος τους.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να είναι πάνω από την εξυπηρέτηση του χρέους και οι ανθρώπινες ανάγκες πάνω από τα κέρδη! Επειγόντως απαιτούμε πανευρωπαϊκά μέτρα που θα ελευθερώσουν τους λαούς από την πίεση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις πολιτικές λιτότητας. Πρέπει ν’ αλλάξουν οι δημοσιονομικές, φορολογικές και νομισματικές πολιτικές ώστε να εξουδετερωθεί η παγίδα του χρέους. 

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:

1.    Άμεση ακύρωση των «μνημονίων» που έχουν επιβληθεί από την τρόικα στις υπερχρεωμένες χώρες. Επίσης επιλεκτική ακύρωση μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους, χωρίς να πληγούν τα συμφέροντα των μικρών ομολογιούχων και καταθετών και των συνταξιούχων. Οι τράπεζες και ο χρηματοπιστωτικός τομέας πρέπει να αναλάβουν το δικό τους μερίδιο απωλειών. Τα ποσά που πρέπει να ακυρωθούν πρέπει να καθοριστούν δημοκρατικά. Σε αυτό το πλαίσιο, ο λογιστικός έλεγχος του χρέους από οργανώσεις πολιτών μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο.

2.    Να ανασταλούν οι αποπληρωμές μέχρι που οι πληθυσμοί να προστατεύονται ενάντια στη φτώχια και την απασχόληση που χειροτερεύουν και μέχρι που να διασφαλιστεί η οικονομική ανάπτυξη και η οικολογική μετάβαση, η ενίσχυση των δημόσιων υπηρεσιών και η διασφάλιση των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων.

3.    Πρέπει να θεσπιστεί ένας εφάπαξ φόρος πλούτου για το πλουσιότερο τμήμα του πληθυσμού.

4.    Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – και άλλα δημόσια ευρωπαϊκά τραπεζικά ιδρύματα – πρέπει να εντέλλονται και να υποχρεούνται να δανείζουν απευθείας σε κράτη με χαμηλό επιτόκιο και υπό δημοκρατική επιστασία, χωρίς τους όρους που επιβάλλονται από νεοφιλελεύθερα προγράμματα «μεταρρυθμίσεων».

ΙΙ) Προς μια οικολογική και κοινωνική Ευρώπη: ανατροπή της λιτότητας!

Σε όλη την Ευρώπη, ιδιαίτερα στα νότια και ανατολικά άκρα της, έχουν επιβληθεί σκληρές πολιτικές λιτότητας, δήθεν για την αποπληρωμή και τη μείωση του χρέους. Ολόκληροι πληθυσμοί είναι υπερχρεωμένοι, οι δημόσιες δαπάνες περικόπτονται δραματικά σε ουσιώδεις τομείς, ενώ υποβαθμίζονται πολύτιμες επενδύσεις στον τομέα της έρευνας ή βιομηχανικής δραστηριότητας που θα μπορούσαν να συμβάλουν προς μια κοινωνική και οικολογική μετάβαση.

Αυτές οι πολιτικές λιτότητας που επιβάλλονται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις κυβερνήσεις δημιουργούν ένα καθοδικό σπιράλ, συμβάλλουν στα ελλείμματα, τα χρέη, την ανεργία και τη φτώχια και εντείνουν την οικολογική κρίση και τη λεηλασία του περιβάλλοντος. Στο μεταξύ, μια μικρή μειοψηφία συνεχίζει να πλουτίζει.

Σήμερα, περισσότερο από το μισό του ευρωπαϊκού πλούτου ανήκει στο 10% του πληθυσμού. Οι παρούσες πολιτικές είναι συνειδητά σχεδιασμένες για τη τη διατήρηση των ανισοτήτων αυτών, καθώς και του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, το οποίο καταστρέφει τον πλανήτη και υπονομεύει τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Διεκδικούμε την πλήρη αντιστροφή αυτών των πολιτικών, και ένα διαφορετικό κοινωνικό μοντέλο που θα διασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα, την ΔΙΚΑΙΗ κατανομή του πλούτου, την οικολογική βιωσιμότητα και την προστασία των κοινών αγαθών.

 

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:

1.    Ανατροπή της λιτότητας τώρα: οδηγεί την Ευρώπη βαθύτερα στην ύφεση. Ακύρωση ή άσκηση βέτο στις συνθήκες και στους κανονισμούς που τη στηρίζουν, όπως το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας, το Σύμφωνο-Έξι, το Σύμφωνο-Δύο ή το Σύμφωνο για την ανταγωνιστικότητα που βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση. Οι εμπορικές ανισορροπίες μέσα στην Νομισματική Ένωση πρέπει να μειωθούν με την ρύθμιση της πολιτικής των πλεονασματικών χωρών και όχι με την επιβολή λιτότητας στις ελλειμματικές χώρες. Η δημοσιονομική πολιτική θα πρέπει να παραμείνει μια δημοκρατική επιλογή.

2.    Διασφάλιση της φορολογικής δικαιοσύνης με ένα δίκαιο, σταθερό και προοδευτικό σύστημα φορολόγησης των εισοδημάτων, του πλούτου και των κερδών των επιχειρήσεων, με κατώτερα ποσοστά που θα τηρούνται αποτελεσματικά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Να παγώσει η αύξηση των φόρων κατανάλωσης (ΦΠΑ, κλπ ...) και να μειωθεί δραστικά στα βασικά αγαθά.. Να απαγορευτούν οι φορολογικοί παράδεισοι και να ενισχυθούν τα μέτρα κατά της φορολογικής απάτης, της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής

3.    Να αναπτυχθούν δημόσια και ευρωπαϊκής κλίμακας επενδυτικά προγράμματα με κοινωνικό έλεγχο, για την κοινωνική και οικολογική μετάβαση. Η μετάβαση αυτή πρέπει να βασίζεται σε μια βιομηχανική και αγροτική πολιτική που αντιμετωπίζει την οικολογική κρίση, καθώς και την ανάγκη να δημιουργηθούν εκατομμύρια ποιοτικές θέσεις εργασίας και πρέπει να βασίζεται σε οικολογικά βιώσιμες και κοινωνικά χρήσιμες δραστηριότητες με βάση το δημόσιο συμφέρον. Μεταξύ αυτών πρέπει να περιλαμβάνονται αύξηση επενδύσεων για την εκπαίδευση, την ενεργειακή μετάβαση, μέσα μαζικής μεταφοράς, διατροφική κυριαρχία. Παράλληλα απαιτείται η μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών και δαπανών που είναι κοινωνικά και οικολογικά βλαβερές. Οι προϋπολογισμοί της Ε.Ε. και των εθνικών κρατών θα πρέπει να αναπροσανατολιστούν επίσης προς αυτή την κατεύθυνση.

4.    Ενίσχυση και ανάπτυξη των κοινωνικών και οικολογικών αγαθών, επαναπροσδιορισμός και επέκταση των δημόσιων υπηρεσιών συμπεριλαμβανομένων της υγείας, της επιστημονικής έρευνας, της εκπαίδευσης, της φροντίδας των μικρών παιδιών, των μεταφορών και της ενέργειας, του νερού, της πληροφορίας και του πολιτισμού, της κατοικίας με ευθύνη του δημοσίου και λοιπά. Να σταματήσει κάθε ιδιωτικοποίηση αυτών των υπηρεσιών, και να κατοχυρωθεί δημόσια ή συνεργατική ιδιοκτησία και δημοκρατική διεύθυνσή τους.

ΙΙΙ) Δικαιώματα για όλους και όλες: όχι στη φτώχια και την επισφάλεια!

Οι πολιτικές λιτότητας αποτελούν μια επίθεση στα οικονομικά και κοινωνικά μας δικαιώματα και αποδομούν την κοινωνική προστασία. Οδηγούν σε πτώση του βιοτικού επιπέδου, και σε ορισμένες χώρες σε οξεία ανθρωπιστική υποβάθμιση. Οι συνέπειες είναι μαζική ανεργία καθώς και σοβαρή υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας. Με τη σειρά τους, οδηγούν σε απαράδεκτες αυξήσεις της φτώχιας: σήμερα, 120 εκατομμύρια άνθρωποι στην ΕΕ είναι φτωχοί.

Στο σημερινό πλαίσιο της κρίσης, αυτά τα μέτρα προχωρούν ακόμα περισσότερο. Επιτίθενται στα εργασιακά δικαιώματα και στο ρόλο των συνδικάτων, στον οποίο περιλαμβάνεται η ικανότητα τους να οργανώνονται και να διαπραγματεύονται συλλογικά. Επιβάλλουν την ανταγωνιστικότητα ως αρχή για να διασπούν το λαό, αυξάνουν τα κέρδη, μειώνουν τους μισθούς, και εμπορευματοποιούν τη φύση και τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι συνθήκες του ελευθέρου εμπορίου επίσης υποθάλπουν το κοινωνικό, οικολογικό και δημοσιονομικό ντάμπινγκ.

Πλήττονται περισσότερο αυτοί που ζουν σε συνθήκες επισφάλειας, όπως εργάτες και άνεργοι, ανάπηροι και πολλοί συνταξιούχοι. Μεταξύ αυτών, οι γυναίκες, οι νέοι και νέες και οι μετανάστες είναι πρώτοι στη γραμμή. Οι γυναίκες ιδιαίτερα πλήττονται από τις επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα, ενώ επίσης υποχρεώνονται να αναπληρώνουν την κατεδάφιση των δημοσίων υπηρεσιών με απλήρωτη εργασία φροντίδας. Οι μετανάστες στερούνται βασικών δικαιωμάτων, ενώ μια ολόκληρη γενιά νέων στην Ευρώπη υφίσταται πρωτοφανή ανεργία και κοινωνικό μαρασμό.

Απαιτούμε κάθε άνθρωπος να απολαμβάνει αποτελεσματικά δημοκρατικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και κοινωνικά δικαιώματα. 

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:

1.        Επαναφορά του δικαιώματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης και το δικαίωμα της συλλογικής δράσης. Αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων που απειλούνται από τα πακέτα λιτότητας. Εγγύηση της δημοκρατίας μέσα στο χώρο εργασίας, ως θεμελιώδους εργασιακού δικαιώματα. Σεβασμός στα κριτήρια της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Χάρτας, που πρέπει να εφαρμόζονται σε όλους τους εργαζόμενους και εργαζόμενες, περιλαμβανομένων των μεταναστών. Να σταματήσει η επισφαλής εργασία.

2.        Να τερματιστεί το κοινωνικό και μισθολογικό ντάμπινγκ στην Ευρώπη και στον κόσμο. Να δημιουργηθεί κοινό έδαφος για τις συλλογικές εγγυήσεις στην Ευρώπη, που να διασφαλίζει υψηλού επιπέδου συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και οικονομικά δικαιώματα, περιλαμβανομένων αυτών που προβλέπουν οι διεθνείς συμφωνίες.

3.        Αύξηση των μισθών, θέσπιση ενός επαρκούς ελάχιστου μισθού για κάθε εργαζόμενο, που θα καθορίζεται από το νόμο ή δεσμευτική συλλογική σύμβαση σε κάθε χώρα και ελάχιστου εισοδήματος που να εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση. Μείωση των ωρών εργασίας χωρίς μείωση των μισθών και εξασφάλιση της δίκαιης μοιρασιάς της απλήρωτης εργασίας φροντίδας. Προώθηση της ποιοτικής και αειφόρου απασχόλησης για όλους και όλες, με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Να μειωθεί δραστικά η διαφοροποίηση μισθών στην ίδια επιχείρηση.

4.        Να προστατεύεται το δικαίωμα στην αξιοπρεπή στέγαση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και γενικά για όλους τους ανθρώπους. Να διασφαλιστεί η αποτελεσματική πρόσβαση στην προληπτική ιατρική και στην ποιοτική ιατρική φροντίδα για όλους και όλες.

5.        Επιβολή ισότητας στους μισθούς, στις συντάξεις και στην εξέλιξη της σταδιοδρομίας των γυναικών και των ανδρών και απαγόρευση των διακρίσεων στο χώρο εργασίας λόγω φύλου, εθνοτικής καταγωγής, εθνικότητας ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Να υπάρχει δυναμική αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.

6.        Να ενισχυθεί η κοινωνική και πολιτική ένταξη των μεταναστών και μεταναστριών. Να υπάρξει αντίδραση στην πολιτική της εγκληματοποίησης μεταναστών και προσφύγων. Να διασφαλιστούν ίσα δικαιώματα για τους μετανάστες και η παροχή ασύλου, να κλείσουν τα στρατόπεδα κράτησης, να καταργηθεί η Φρόντεξ και οι επιχειρήσεις της στα σύνορα των κρατών της ΕΕ. 

IV) Για μια δημοκρατική οικονομία: οι τράπεζες να τεθούν στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος

Η κατάρρευση του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος το 2008 δεν ήταν ένα ατύχημα, αλλά αντίθετα μια άμεση συνέπεια της χρηματοδότησης που εξυπηρετεί αποκλειστικά τους μετόχους και τους κερδοσκόπους εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Τις τελευταίες δεκαετίες, οι κυβερνήσεις έχουν επιτρέψει και ενθαρρύνει αυτό το σύστημα με το να συναινούν σε κάθε απαίτηση της χρηματιστικής βιομηχανίας. Πολλά δημόσια ή συνεταιριστικά πιστωτικά ιδρύματα, που είχαν παλιότερα προχωρήσει στη χρηματοδότηση χρήσιμων περιφερειακών δραστηριοτήτων, έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Στο μεταξύ, η απουσία ρυθμίσεων έχει επιτρέψει σε εγκληματικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο να ξεπλένουν χρήμα και να επενδύουν ελεύθερα τα τεράστια κέρδη τους.

Η ανταπόκριση των κυβερνήσεων στην κρίση ήταν να εισφέρουν δισεκατομμύρια ευρώ για διασώσεις τραπεζών σε βάρος των φορολογούμενων και προσέφεραν στην χρηματιστική βιομηχανία εγγυήσεις χωρίς όρους, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τις ιδιωτικές τράπεζες ακόμη περισσότερο.

Για να υπηρετεί στο εξής η χρηματιστική βιομηχανία το δημόσιο συμφέρον, την κοινωνία και το περιβάλλον, πρέπει να περικοπεί η δυσανάλογη δύναμη των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μέσω αυστηρής ρύθμισης και δημοσίου και δημοκρατικού ελέγχου των τραπεζών.

Τα κοινά και επείγοντα αιτήματά μας:

1.        Να αναθεωρηθούν οι δυσανάλογες εγγυήσεις που χορηγήθηκαν στην ιδιωτική χρηματοδότηση και να ασκηθεί δημόσιος έλεγχος στις πτωχεύσεις τραπεζών, για να αποφευχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις στην κοινωνία. Οι μερισματούχοι των χρεοκοπημένων τραπεζών καθώς και οι πιστωτές, πρέπει να αναλάβουν το μερίδιό τους στις απώλειες. Οι τράπεζες που διασώζονται πρέπει να κοινωνικοποιούνται.

2.        Επιβολή ισχυρών και εκτελεστών ρυθμίσεων στις τράπεζες και άλλα χρηματιστικά ιδρύματα. Να επιβληθεί πλήρης διαχωρισμός των εμπορικών και επενδυτικών τραπεζών. Να απαγορευτούν οι φορολογικοί παράδεισοι και οι άτυπες οικονομικές δραστηριότητες. Να καταργηθούν οι κανόνες μυστικότητας των τραπεζών. Να φορολογηθούν οι τραπεζικές συναλλαγές και να αποκατασταθεί ο έλεγχος στις εισροές και εκροές κεφαλαίων. Να διαχωριστούν οι τράπεζες που είναι «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν»..

3.        Να επιβληθεί δημοκρατική επιτήρηση των τραπεζών και των χρηματιστικών ιδρυμάτων. Να κατευθύνεται η πίστη προς δραστηριότητες δημιουργίας θέσεων εργασίας που ενθαρρύνουν την κοινωνική και οικολογική ανάπτυξη. Να δοθεί προτεραιότητα και κίνητρα για πιστωτικά συστήματα που θα είναι δημόσιας και συλλογικής ιδιοκτησίας. 

Ξεσηκωθείτε για την δημοκρατία!

Οι τρέχουσες εξελίξεις στην Ευρώπη αποτελούν μια κατηγορηματική άρνηση της δημοκρατίας. Όχι μόνο φιμώνεται η δημοκρατική αντιπαράθεση, αλλά αυξάνεται η καταστολή ενάντια στα κοινωνικά κινήματα και ενθαρρύνονται οι διαιρέσεις μεταξύ του λαού και μεταξύ των χωρών. Το προβλέψιμο αποτέλεσμα είναι η άνοδος ρατσιστικών, δεξιών ή φασιστικών κινημάτων, καθώς η πικρία κατευθύνεται εν μέρει ενάντια στους μετανάστες, τους φτωχούς, τις μειοψηφίες, τους ξένους, και/ή άλλους ευρωπαϊκούς λαούς. Ο καλύτερος τρόπος να αναχαιτιστούν αυτά τα κινήματα είναι να τερματιστεί η λιτότητα.

Εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν : Ευθύνη μας είναι να αλλάξουμε τον συσχετισμό δύναμης ώστε να τις εφαρμόσουμε και να οικοδομήσουμε γνήσια πολιτική, κοινωνική και οικονομική δημοκρατία στην Ευρώπη.

Γιατί αρνούμαστε να μας κυβερνά μια αυτοδιορισμένη ευρωπαϊκή ολιγαρχία

Γιατί αρνούμαστε την εκμετάλλευση του λαού και της φύσης στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Γιατί αρνούμαστε τη συμβολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συγκρούσεις και μιλιταρισμό

Γιατί θέλουμε το τέλος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των γυναικών

και τη ρήξη με το πατριαρχικό σύστημα

Γιατί θέλουμε αληθινή δημοκρατία, αληθινή συμμετοχή και λαϊκή κυριαρχία

Γιατί θέλουμε μια κοινωνία που δίνει προτεραιότητα στις οικολογικές και κοινωνικές ανάγκες

Οικοδομούμε ένα ενωμένο κίνημα για μια δημοκρατική, κοινωνική, οικολογική και φεμινιστική Ευρώπη!

Υποστηρίζουμε και ενισχύουμε αμοιβαία τους αγώνες

Υποσχόμαστε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αγωνιστούμε μαζί για να κάνουμε πραγματικότητα τις διεκδικήσεις μας, μέσα από δράσεις ανά χώρα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο