ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ!

Με τους γονείς μου Σεβαστή και Απόστολο, ενώ περιμένουν στην ουρά για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα

Σα να μεγάλωσαν οι γονείς μου. Λες και μια μελαγχολία σκεπάζει την καρδιά μου. Τους βλέπω βέβαια και τους χαίρομαι, παρακαλώντας τον Θεό να τους έχει καλά, ωστόσο δεν μπορεί παρά να αναπολώ τον αστείρευτο δυναμισμό τους και την αγάπη τους με την οποία μεγάλωσαν εμένα και τ' αδέλφια μου! 
Οι γονείς και η παρουσία τους είναι καθημερινή πηγή ζωής για τα παιδιά, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Δεν μπορώ να ξεχάσω τον φίλο Γιάννη...


Δαραβίγκα όταν σπαρταρούσε στο κλάμα σαν μικρό παιδί μπροστά στο νεκρό σώμα της μάνας του. Αισθανόταν σαν ανήμπορο βρέφος που είχε ακόμη ανάγκη το μητρικό χάδι. 

Τους γονείς μας τους έχουμε πάντα ανάγκη. Τους οφείλουμε... ανεξόφλητα γραμμάτια τα οποία θα μείνουν για πάντα ανεξόφλητα. Γι' αυτό ας τους δώσουμε λίγη στοργή, ένα χαμόγελο. Τους το οφείλουμε αλλά το έχουν κι εκείνοι ανάγκη.
Αυτό που είμαστε το χρωστάμε στους γονείς μας. Ό,τι διδάγματα έχουμε πάρει, τα έχουμε λάβει από την μάνα και τον πατέρα μας. Είναι οι πρώτοι εκπρόσωποι του Θεού επί γης και έτσι πρέπει να τους βλέπουμε. 
Το ίδιο υποχρεωμένος νιώθω κι εγώ απέναντι στους δικούς μου γονείς. Στην μάνα μου Σεβαστή και στον πατέρα μου Απόστολο. 
Η μάνα μου ανέθρεψε εμένα και τα άλλα δύο μου αδέλφια, σε εποχές δύσκολες και κάτω από οικονομική ανέχεια. Πάσχιζε να κάνει το κουμάντο της ως ιδιοκτήτρια ΤΑΧΙ το οποίο εκμίσθωνε σε οδηγούς. Πόσο δύσκολο ήταν να είναι νοικοκυρά αλλά και ταυτόχρονα επαγγελματίας που έπρεπε να ελέγχει τους οδηγούς του ΤΑΧΙ της! 
Και ο πατέρας μου, υπόδειγμα έντιμου δημοσιογράφου. Από τα λαγωνικά του χώρου, που άφησε εποχή στο χώρο του ελεύθερου ρεπορτάζ και που λόγω της εντιμότητάς του δεν έκανε καμία περιουσία! Δημοσιογράφος κύρους που ανέδειξε το αποκλειστικό ρεπορτάζ σε υψηλά στάνταρντς, έτσι που το ρεπορτάζ "Απόστολου Βραχιολίδη" προσφέρεται για διδασαλία σε επίδοξους ρεπόρτερς. Είναι ο δημοσιογράφος-δάσκαλος που μού έμαθε πολλά από τα μκυστικά και πιστεύω ότι δεν τον απογοήτευσα. Ιδρυτής της εφημερίδας αυτής, πήρα από τα χέρια του την σκυτάλη και νομίζω ότι πήγα την εφημερίδα λίγο πιο ψηλά. Χωρίς όμως ποτέ να φτάσω στο δικό του υψηλό επίπεδο. 
Τους ευχαριστώ και τους δύο γονείς μου, για όλα! 
Μ.Β.