Η «Αννέτα» από τη θρυλική «Στέλλα», που έβαλε τη σφραγίδα της στην ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη στο πλευρό της Μελίνας, ειδικά με την ερμηνεία της στο τραγούδι «Επτά τραγούδια θα σου πω», ταξίδεψε για τη γειτονιά των αγγέλων.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Η σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου Βούλα Ζουμπουλάκη έφυγε από τη ζωή προχτές, σε ηλικία 91 ετών. Πριν από ενάμιση χρόνο είχε υποστεί...
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Η σπουδαία ηθοποιός του θεάτρου Βούλα Ζουμπουλάκη έφυγε από τη ζωή προχτές, σε ηλικία 91 ετών. Πριν από ενάμιση χρόνο είχε υποστεί...
καρδιακό επεισόδιο και μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε δημόσιο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί έκαναν όλες τις απαραίτητες ενέργειες ώστε να διαφύγει τον κίνδυνο.
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι και το τέλος της ζωής της στάθηκαν στο πλευρό της Βούλας Ζουμπουλάκη τα οικεία της πρόσωπα, ο αδερφός της και γνωστός ζωγράφος Πέτρος Ζουμπουλάκης με τη σύζυγό του Μαίρη καθώς και ο ανιψιός της, ο κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Ζουμπουλάκης (γιος του εκλιπόντος αδερφού της Νίκου). Ο Λάκης Λαζόπουλος και η Κάτια Δανδουλάκη είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες που πάντα νοιάζονταν για το πώς εξελίσσεται η περιπέτεια της υγείας της και επικοινωνούσαν μαζί της για να μαθαίνουν νέα της. H κηδεία της σημαντικής καλλιτέχνιδας θα γίνει την Παρασκευή, στις 16.00, από το Α' Νεκροταφείο.
Από εκείνη τη στιγμή μέχρι και το τέλος της ζωής της στάθηκαν στο πλευρό της Βούλας Ζουμπουλάκη τα οικεία της πρόσωπα, ο αδερφός της και γνωστός ζωγράφος Πέτρος Ζουμπουλάκης με τη σύζυγό του Μαίρη καθώς και ο ανιψιός της, ο κριτικός κινηματογράφου Γιάννης Ζουμπουλάκης (γιος του εκλιπόντος αδερφού της Νίκου). Ο Λάκης Λαζόπουλος και η Κάτια Δανδουλάκη είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες που πάντα νοιάζονταν για το πώς εξελίσσεται η περιπέτεια της υγείας της και επικοινωνούσαν μαζί της για να μαθαίνουν νέα της. H κηδεία της σημαντικής καλλιτέχνιδας θα γίνει την Παρασκευή, στις 16.00, από το Α' Νεκροταφείο.
Η μεγάλη κυρία του θεάτρου γεννήθηκε το 1924 στο Κάιρο και σπούδασε ηθοποιός στη Δραματική Σχολή του Εθνικού, ενώ παράλληλα τελείωσε τη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Το ντεμπούτο της έγινε το 1950 στην Εθνική Λυρική Σκηνή και αμέσως μετά έπαιξε ως μέλος του θιάσου Κοτοπούλη στο έργο «Μις Μέιμπελ», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυράτ, με τον οποίο παντρεύτηκε ένα χρόνο μετά στο Κάιρο.
Στη μακρά θεατρική καριέρα της ερμήνευσε δεκάδες ρόλους του κλασικού και του σύγχρονου ρεπερτορίου έως το 1958 με τον θίασο Κοτοπούλη, από το 1959 έως το 1968 ως πρωταγωνίστρια στον θίασο του Δημήτρη Μυράτ και μετέπειτα, μέχρι τον θάνατο του συζύγου της (1990), στον θίασο Μυράτ - Ζουμπουλάκη, που στεγαζόταν στο Θέατρο Αθηνών.
Αυστηρά επιλεγμένες εμφανίσεις
Οι εμφανίσεις της στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση ήταν λίγες και αυστηρά επιλεγμένες. Μερικές από τις ταινίες που έπαιξε -εκτός, βέβαια, από την υπέροχη «Στέλλα»- είναι οι «Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Η Αθήνα τη νύχτα» (1962), «Ιλιγγος » (1963), «Διωγμός» (1964) και «Οι Αθηναίοι» (1990), για την οποία απέσπασε το βραβείο Β' γυναικείου ρόλου στα Κινηματογραφικά Κρατικά Βραβεία Ποιότητος ΥΠΠΟ. Στην τηλεόραση την είδαμε στην ιστορική σειρά του Νίκου Φώσκολου «Πορφύρα και αίμα».
Η Βούλα Ζουμπουλάκη έχει τιμηθεί με το Α' Βραβείο στο Φεστιβάλ Λισαβόνας (1964), το Α' Επαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961 και το Β' Επαθλο το 1965. Επίσης, κέρδισε Α' βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1966), ενώ το 1966 της απενεμήθη ο Χρυσός Σταυρός Εποποιίας.
Οι εμφανίσεις της στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση ήταν λίγες και αυστηρά επιλεγμένες. Μερικές από τις ταινίες που έπαιξε -εκτός, βέβαια, από την υπέροχη «Στέλλα»- είναι οι «Μόνο για μια νύχτα» (1958), «Η Αθήνα τη νύχτα» (1962), «Ιλιγγος » (1963), «Διωγμός» (1964) και «Οι Αθηναίοι» (1990), για την οποία απέσπασε το βραβείο Β' γυναικείου ρόλου στα Κινηματογραφικά Κρατικά Βραβεία Ποιότητος ΥΠΠΟ. Στην τηλεόραση την είδαμε στην ιστορική σειρά του Νίκου Φώσκολου «Πορφύρα και αίμα».
Η Βούλα Ζουμπουλάκη έχει τιμηθεί με το Α' Βραβείο στο Φεστιβάλ Λισαβόνας (1964), το Α' Επαθλο Μ. Κοτοπούλη (καλύτερης ηθοποιού) το 1961 και το Β' Επαθλο το 1965. Επίσης, κέρδισε Α' βραβείο ηθοποιίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1966), ενώ το 1966 της απενεμήθη ο Χρυσός Σταυρός Εποποιίας.
«Θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου»
Η τελευταία θεατρική εμφάνισή της ήταν το 1996 με το Μοντέρνο Θέατρο του Γιώργου Μεσσάλα στο θέατρο Αλκυονίς (φωτό δεξιά), όπου πήρε διθυραμβικές κριτικές για τον ρόλο της. «Υποδυόμαστε το αντρόγυνο στο έργο του Εντουαρντ Αλμπι, "Με θέα τη θάλασσα". Βγαίναμε χέρι χέρι στη σκηνή και η Βούλα, πάντα υπέρκομψη, φορούσε ένα ολομέταξο φόρεμα της Λουκίας -γιατί υποτίθεται πως ήμασταν στην παραλία- και μαύρα γυαλιά ηλίου του Ντιόρ. Θυμάμαι ότι κάθε βράδυ, πριν βγούμε, με ρωτούσε: "Πώς σου φαίνομαι, χρυσό μου; Είμαι κούκλα;" και της απαντούσα: "Είσαι θέα". Πραγματικά ήταν μια θεά, η τελευταία θεά του ελληνικού θεάτρου» λέει στην «Espresso» ο Γιώργος Μεσσάλας (φωτό) και θυμάται μια ατάκα που είχε πει η ίδια στη σύζυγό του Ντένη: «Εγώ, χρυσό μου, δεν αγαπάω εύκολα, αλλά όταν το κάνω αγαπάω για πάντα!» της είχε πει. «Η Βούλα θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου και ως ηθοποιός και ως φίλη της οικογένειάς μου αλλά και ως γυναίκα», τονίζει ο Μεσσάλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου