ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ!
Ο αρμόδιος κρατικός φορέας, ο ΙΦΕΤ (Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Έρευνας και Τεχνολογίας) σταμάτησε να εισάγει συγκεκριμένα φάρμακα (προφανώς λόγω ελλείψεως χρημάτων), με συνέπεια ασθενείς να οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στον θάνατο!
Το χειρότερο όλων είναι ότι υπάρχουν φάρμακα τα οποία δεν έχουν...
αντίστοιχα γενόσημα, έτσι που οι ασθενείς να μην παίρνουν καθόλου τα απαραίτητα για τη ζωή τους φάρμακα, που τους έχει συνταγογραφήσει ο γιατρός!!!
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της 56χρονης Αθηνάς Κ. η οποία επικοινώνησε με την εφημερίδα μας και με απελπισμένη φωνή μάς είπε: "Πρόσφατα παρουσίασα καρδιακή αρρυθμία και ο γιατρός μού συντογράφησε το φάρμακο Librex. Όμως, το φάρμακο αυτό δεν υπάρχει πουθενά, όπου και να έψαξα. Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει αντίστοιχό του γενόσημο, με αποτέλεσμα να σύρομαι στον θάνατο! Το κράτος έχει σταματήσει να εισάγει το φάρμακο, γιατί όπως μου είπαν δεν υπάρχουν χρήματα, άδειασαν τα ταμεία του. Εγώ θέλω το φάρμακο και είμαι διατεθειμένη να το πληρώσω, δεν ζητώ ελεημοσύνη. Πληρώνω το κράτος και τους φόρους μου και ζητώ μια περίθαλψη. Είναι έγκλημα αυτό που γίνεται. Μας αφήνουν να πεθαίνουμε;"!
Επικοινωνήσαμε με τον φαρμακοποιό Χάρη Γεωργακόπουλο ο οποίος μας επιβεβαίωσε το γεγονός: "Πράγματι, το συγκεκριμένο φάρμακο Librex δεν έχει εισαχθεί από τον ΙΦΕΤ τους τελευταίους 6-7 μήνες. Δεν είναι ακριβό, ωστόσο όταν πρόκειται να γίνουν μεγάλες παραγγελίες, φαίνεται πως ο κρατικός φορέας δεν έχει τα χρήματα για να πληρώσει και γι' αυτό δεν κάνει εισαγωγές"!
Άρα, μιλάμε για κράτος-φονιά!!!
Ρε βδελυροί, ζητάτε από τον πολίτη να επιδεικνύει φορολοφική ευσυνειδησία, έχετε ξεσκίσει τους Έλληνες στους φόρους και τώρα δολοφονείτε εν ψυχρώ τον λαό;
Φίλε μου Μάκη, αναρωτιέμαι για ποιον λόγο αναρωτιέσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς, αναρωτιέσαι ρητορικά! Διότι όταν ζεις στην Βόρεια Κορέα, ο "ηγέτης" της δεν ζητάει από τους δούλους/πολίτες να προσφέρουν ένα κιλό ρύζι κάθε μήνα κάθε οικογένεια για να γεμίσουν οι κρατικές αποθήκες! Απλά, τους το παίρνει με το έτσι θέλω.
Ακριβώς το ίδιο λοιπόν γίνεται και στο Ελλαδιστάν. Η κυβέρνηση δεν ζητάει από τους δούλους/πολίτες της να επιδεικνύουν φορολογική ευσυνειδησία. Τους παίρνει τον μισθό και την σύνταξη προκαταβολικά. Τους βάζει φόρους αναδρομικά και τόσο μεγάλους που μοιραία οδηγούνται στην εξαθλίωση.
Όπως ο "ηγέτης" με το ρύζι.
Επομένως, ορθώς και αφήνει τους δούλους/πολίτες χωρίς φάρμακα. Τι να τα κάνουν τα φάρμακα...; Ούτε στη Βόρεια Κορέα εισάγουν φάρμακα. Ό,τι βγάζει η ντόπια βιομηχανία. Ό,τι δεν βγάζει, απλά δεν εισάγεται, γι αυτό και οι βορειοκορεάτες λιμοκτονούν και πεθαίνουν σαν τα κουνούπια. Μην κοιτάς που ποτέ δεν μαθαίνει κανείς γι αυτούς!
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν αν πρόκειται για κράτος-φονιά.
Ας αναρωτηθούμε... πού ακριβώς είναι ο πάτος.
Προσωπική μου εκτίμηση, πάτος δεν υπάρχει.
Και ας αναρωτηθούμε επίσης γιατί κοιμόμαστε όλοι όρθιοι και δεν βγαίνουμε με τα κουμπούρια και τις πέτρες.
Αυτά.
Κατά τα λοιπά, κατανοώ απόλυτα την κυρία του άρθρου, διότι δυστυχώς ανήκω και εγώ στην κατηγορία αυτών που ζουν καθημερινά με κάποιο φάρμακο.
Μ.Δ.