Προλογική Διακήρυξη
Ο Ελληνικός Λαός και η Πατρίδα μας, από το Μάιο του 2010, βιώνουν μια...
πρωτόγνωρη κατάσταση, τουλάχιστον για τα μεταπολιτευτικά δεδομένα: η Δημοκρατία μας, και όπως αυτή εγκαθιδρύεται με το Σύνταγμα του 1975, έχει αλλοιωθεί και αδρανοποιηθεί· τα ανθρώπινα δικαιώματα ενός ολόκληρου λαού έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Ένα εκατομμύριο τριακόσιες χιλιάδες συμπολίτες μας είναι άνεργοι. Οι εναπομείναντες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και όσοι δεν οδηγήθηκαν στην ομηρία της πρόωρης συνταξιοδότησης, έχουν υποστεί μειώσεις των εισοδημάτων τους περίπου της τάξης του 25%. Όσοι έχουν ακόμη δουλειά, πληρώνονται με πολύμηνες καθυστερήσεις, λαμβάνοντας σε πολλές περιπτώσεις “φιλοδωρήματα” αντί των δεδουλευμένων τους. Συνεχή φορομπηχτικά νομοθετήματα, ξεπούλημα του Δημόσιου Πλούτου, ποδηγέτηση και ακρωτηριασμός της δημοκρατίας, επιβάλλονται από μια Βουλή που δέχθηκε να παραδώσει την κυριαρχία της στους ξένους δανειστές, κρατώντας για τον εαυτό της μόνο την ακίνδυνη φλυαρία της. Αυτοκτονίες, άνεργοι, άεργοι, άστεγοι, πεινασμένοι, απελπισμένοι και ψυχικά πληγωμένοι συμπολίτες μας, συνθέτουν έναν νέο ζόφο που επιχειρείται να “κρυφτεί κάτω από το χαλί” όπως-όπως. Επιχειρήσεις και καταστήματα κλείνουν. Η παραγωγική δυναμική της χώρας μειώνεται και υπονομεύεται μέχρι την ολοκληρωτική εξαφάνισή της. Ο δημόσιος πλούτος ξεπουλιέται εσκεμμένα και “ασυλλόγιστα”. Το νέο και καλύτερο δυναμικό της χώρας μεταναστεύει. Μια συνεχής εξαθλίωση χωρίς τέλος, χωρίς προοπτική εξόδου, χωρίς αύριο.
Η φύλαξη της δημοκρατίας ανήκει στο Λαό
Το Σύνταγμά του 1975, θεωρείται και είναι το δημοκρατικότερο σύνταγμα που γνώρισε ο τόπος. Και αυτό οφείλεται στην εγκαθίδρυση της δημοκρατικής αρχής, που λειτουργεί ως ανάχωμα και υποτάσσει τις υπόλοιπες παραδοχές στο δικό της νόημα. Πρόκειται για μια υπέρτατη πολιτική θέση, που πλέον γίνεται αδιαπραγμάτευτη, θεσπίζεται νομικά, εξοπλίζεται με την ισχύ του υπέρτατου Νόμου, και λαμβάνει την πρωτοκαθεδρία στον κατάλογο των αξιών του. Θεμέλιο του Πολιτεύματος είναι η Λαϊκή Κυριαρχία· όλες οι εξουσίες πηγάζουν από αυτήν, υπάρχουν υπέρ αυτής, και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Και όπως, και σε συμβολικό επίπεδο, το Σύνταγμα εγκαθιδρύει τη δημοκρατική αρχή με τις πρώτες διατάξεις του, με τις ακροτελεύτιες (πλέγμα παραγράφων 2, 3 και 4 άρθρου 120) φροντίζει για την υπεράσπισή της, και μάλιστα για την υπεράσπιση της ουσίας της παραδοχής, που αναβιβάζεται έτσι σε ιστορικό ορόσημο που πρέπει να διέπει την κάθε δημοκρατία, αν πράγματι αυτή βασίζεται στην κυριαρχία του Λαού της, αλλά και υπάρχει προς χάρη του.
Κατά πρώτον, απαιτείται σεβασμός στο Σύνταγμα και σεβασμός, μόνο, στους νόμους που συμφωνούν μ’ αυτό. Νόμοι που αντιστρατεύονται το Σύνταγμα, δεν πρέπει να τηρούνται, γιατί αντίθετα οι Έλληνες οφείλουν να τηρούν το Σύνταγμα, με τον ίδιο τρόπο που εκδηλώνουν ενεργητικά τον πατριωτισμό τους. Μέχρι που φτάνει η ανυπακοή σ’ έναν τέτοιο νόμο; Μέχρι να καταστεί ανενεργός, τηρώντας ανάστροφα το μέτρο της επιθετικότητάς του με το οποίο επιχειρεί να κατισχύσει πραγματικά μέσω της θέσπισής του ως, τάχα, θετικό “δίκαιο”.
Κατά δεύτερο, οι Έλληνες έχουν δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα με τη βία. Εδώ, η άμυνα είναι απεριόριστη, αρκεί η κατάλυση του Συντάγματος να επιχειρείται με τη βία. Δεν πρόκειται τόσο για τη προστασία αυτής καθ’ αυτής της βασικής συμφωνίας Ειρήνευσης μεταξύ αντιμαχομένων δυνάμεων και συμφερόντων, γιατί το Σύνταγμα είναι και αυτό, όσο για την εξασφάλιση των βασικών Δικαίων ολόκληρου του Λαού που εγκαθιδρύονται και λειτουργούν σύμφωνα μ’ αυτήν και υπό τις εγγυήσεις της. Επιβάλλεται η προάσπισή της έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να την καταλύσει, μόνο όμως με τη βία. Η Θεμελιώδης Συμφωνία, το Σύνταγμα, πρέπει να τηρηθεί, όσο υφίσταται, μέχρι την αναθεώρησή της και κατά το μέτρο που η ίδια προβλέπει, και ενώ ουδέποτε ο Λαός απεμπολά το συντακτικό του προνόμιο: όπως ακριβώς την πρώτη φορά που θέσπισε Σύνταγμα. Βασικές αρχές και θεσμοί της που κατοχυρώνουν το μοναδικό ρόλο της λαϊκής κυριαρχίας και τα δικαιώματά της, ποτέ δεν συρρικνώνονται, μόνο διευρύνονται, κατ’ επιταγή του ίδιου του Συντάγματος.
Κατά τρίτον, όμως, η αφοσίωση στην Πατρίδα και στη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων. Πατρίδα και Δημοκρατία, αναβιβάζονται σε έννομα αγαθά ίσης αξίας, υπέρτερα όλων, και απαιτούν ίδια ποιότητα υπεράσπισης από τους Έλληνες Πολίτες. Και ναι μεν η αφοσίωση μπορεί να “μοιάζει” με ευχή που απευθύνεται στον ψυχισμό του υποκειμένου, στην πίστη του και στις ενέργειες που οφείλει βάσει αυτής, αν θέλει να είναι συνεπής με το αξιωματικό της περιεχόμενο, να μην την προδώσει, εν τούτοις, επειδή το είδος της αφοσίωσης είναι πρωταρχικό, θεμελιώδες όλων, απαντάται στον υπέρτατο επιτακτικό Νόμο που αντανακλά τη γενική βούληση, στο Σύνταγμα, και αφορά τη διατήρηση της Δημοκρατίας, αυτής που περιγράφεται στο σύνταγμα και εγκαθιδρύεται μ’ αυτό, η αφοσίωση δημιουργεί δικαίωμα και υποχρέωση ενεργητικής συμβολής σ’ αυτούς που μοναδικά ωφελεί, και από τους οποίους λαμβάνει νόημα και υπόσταση. Η Λαϊκή Κυριαρχία, ως δρώσα και ενεργή κατάσταση που καθορίζει και διατηρεί το περιεχόμενο της Ελευθερίας που επέλεξε ο Λαός, οφείλει να μείνει ζωντανή. Να συνεχίσει να είναι το Θεμέλιο και ο μοναδικός νομιμοποιητικός παράγοντας του δικαίου, η ίδια ουσιαστικός Φορέας του. Γι’ αυτό, και το συντακτικό προνόμιο ανήκει και παραμένει στο λαό, όπως την πρώτη φορά που θέσπισε Σύνταγμα, αρκεί όλες οι εξουσίες να συνεχίσουν να απορρέουν από αυτόν και να λειτουργούν μόνο για την ωφέλειά του και όπως ο ίδιος την καθορίζει.
Και οι ενέργειες που επιτρέπονται και επιβάλλονται βάσει της αφοσίωσης σ’ αυτήν τη Δημοκρατία, ίδια με την αφοσίωση στην Πατρίδα, στοχεύουν ακριβώς σ’ αυτό: στη διαφύλαξη των δικαιωμάτων της Λαϊκής Κυριαρχίας, των δικαίων της και των εξουσιών της. Στη διατήρηση της πραγματικής ισχύος τους. Οποιαδήποτε ενέργεια τρίτου, ή και οργάνων που στελεχώνουν εξουσίες της, επιχειρεί να καταλύσει, αδρανοποιήσει, αλλοιώσει την ισχύ τους, συνιστά σφετερισμό των εξουσιών της. Πρόκειται: είτε για την αντιποίηση άσκησης δικών της άμεσων εξουσιών, της ίδιας ως Φορέα, από άλλους, είτε για την άσκηση έμμεσων εξουσιών της από άλλους αντί αυτών που η ίδια επέλεξε, είτε για την άσκηση των εξουσιών της από τα ίδια τα νόμιμα όργανά της με κατάχρηση των προϋποθέσεων δράσης τους ή προς βλάβη των θεσπισμένων συνταγματικά Δικαίων της. Ο σφετερισμός της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών της με οποιονδήποτε τρόπο, αποτρέπεται πάση δυνάμει και θυσία. Όπως αντικρούεται ο ξένος εισβολέας κατά της Πατρίδας. Μιας Πατρίδας, που ταυτίζεται αξιακά με το σκληρό πυρήνα της δημοκρατίας, το λαό της και τα δίκαιά του, λειτουργεί προς χάριν του, και δεν νοείται έξω, πάνω, ή χωρίς αυτόν.
Για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και της Εθνικής Κυριαρχίας
Έχοντας επίγνωση των ευθυνών μας απέναντι στη Χώρα και στο Λαό της. Με ακλόνητη πίστη στο φυσικό δικαίωμα του Λαού μας για αυτοδιάθεση. Διακατεχόμενοι από την αγωνία της απελευθέρωσης της Πατρίδας από την ξένη Επιτροπεία, γεγονός που αναγνωρίζει το σύνολο του πολιτικού προσωπικού που “κυβερνά” από το 2010 μέχρι και σήμερα, διακηρύσσουμε και συνυπογράφουμε: Τα Μνημόνια και οι αντίστοιχες δανειακές συμβάσεις τους, έχουν συναφθεί και έχουν ισχύσει στην εσωτερική έννομη τάξη με καταφανείς αντισυνταγματικούς τρόπους, οι οποίοι στοιχειοθετούν εγκλήματα εσχάτης προδοσίας. Τα μνημόνια οι δανειακές συμβάσεις και το χρέος που με αυτές επιβλήθηκε στη Χώρα, έχουν ισχύσει de facto και κατά παράβαση του εσωτερικού δικαίου (συνταγματικού και ποινικού), του διεθνούς δικαίου και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτουργοί, συναυτουργοί, ηθικοί αυτουργοί, άμεσοι και απλοί συνεργοί των εγκλημάτων αυτών, είναι: μέλη της Βουλής του 2010, μέλη της Βουλής του 2012, μέλη της Βουλής του 2015, μέλη των κυβερνήσεων των αντίστοιχων προαναφερόμενων περιόδων, κρατικοί υπάλληλοι του ελληνικού κράτους, υπάλληλοι διεθνών και διεθνικών οργανισμών. Η μη υλοποίηση του αποτελέσματος του Δημοψηφίσματος της 05ης Ιουλίου 2015, στοιχειοθετεί επίσης περίπτωση εγκλήματος εσχάτης προδοσίας. Η παραδοχή και η δέσμευση, μέσω του 3ου Μνημονίου, ότι η Ελληνική Βουλή νομοθετεί με περιεχόμενο που εγκρίνεται από τον ΕΜΣ, επίσης. Η ίδρυση και εν συνεχεία η λειτουργία των λεγόμενων “Ανεξάρτητων Αρχών” του Ν.4389/2016 (ΦΕΚ 94 Α’ 27.05.2016), “παιδί” του 3ου Μνημονίου, υπό το συγκεκριμένο πλέγμα: άσκηση αρμοδιοτήτων που μόνο συνταγματικά όργανα μπορούν να ασκούν, αρμοδιότητες που τους παρέχει ο νόμος χωρίς νέος νόμος να μπορεί να τις πάρει πίσω (τέτοια πρόβλεψη ισχύει μόνο για τις μη αναθεωρήσιμες διατάξεις του Συντάγματος), ασυλίες, εξουσίες και εγγυήσεις καθ’ υπέρβαση του συντάγματος, επίσης, τόσο για αυτούς που τις ίδρυσαν, όσο και γι’ αυτούς που τις υπηρετούν.
Η Χώρα λειτουργεί με αλλοιωμένους και αδρανοποιουμένους Θεμελιώδεις Δημοκρατικούς Θεσμούς της. Η παράνομη “μεταβολή”, πλέον, σ’ ένα άλλο πολίτευμα απ’ αυτό που εγκαθιδρύει το Σ/75, επιχειρείται και σε δικαιικό πεδίο. Η ΑΜΥΝΑ υπέρ της Δημοκρατίας και η απελευθέρωση της Πατρίδας από του ξένους τοκογλύφους, συνιστά πατριωτικό καθήκον κάθε Έλληνα Πολίτη, μέχρι την αποκατάσταση και την ολοσχερή διαφύλαξη και των δύο εννόμων αγαθών.
H “Μήνυση – Συνηγορία για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας” που υπέβαλλε ενώπιον της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου το ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ στις 05.02.2018, δεν αφορά μόνο τη δίωξη και τον ποινικό κολασμό αυτών που αλλοίωσαν και αδρανοποίησαν Θεμελιώδεις Θεσμούς του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, αυτών που καθυπόταξαν στη μέγγενη ξένων συμφερόντων το παρόν και το μέλλον των παιδιών μας, αλλά συνηγορεί ενεργητικά υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδας, των Δικαίων του Ελληνικού Λαού και την αποκατάστασή τους.
Καλούνται όλες οι Πατριωτικές Δημοκρατικές και Αντιμνημονιακές δυνάμεις να συμπαραταχθούν στην προσπάθεια, μέσα στα πλαίσια που επιτάσσει το Σύνταγμα και οι νόμοι που συμφωνούν μ’ αυτό.
Καλούνται οι Λειτουργοί της Δικαστικής Εξουσίας να επιδείξουν το σθένος που επιτάσσει το Σύνταγμά μας κατά την υλοποίηση του δικαιοδοτικού τους έργου: γνωρίζουν ότι κατά την άσκηση των καθηκόντων τους υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους που συμφωνούν μ’ αυτό και σε καμιά περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά, ή προς, κατάλυση του Συντάγματος (άρθρα 87 παρ.2 και 93 παρ.4 Σ/75). Είναι Χρέος τους, όπως και όλων των ελλήνων πολιτών, η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των Δικαίων του Λαού μας.
ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΥΣΟΥΝ
Αθήνα 11 Φεβρουαρίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου