Ο ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ Ν.ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ...

Γράμμα σ’ έναν νεοδημοκράτη

Ούτε αποχαιρετιστήριο, ούτε χαιρετιστήριο. Ούτε πανηγυρικό, ούτε θλιμμένο. Αλλά ευθύνης και περισυλλογής. Ψήφισα «παρών». Κατά συνείδησιν. Συνεπής προς την ιστορία μου. Προς τους αγώνες που διεξαγάγαμε μαζί με τους νεοδημοκράτες. Οφείλω εισαγωγικά να πω, όχι, δεν τους διεξαγάγαμε μαζί με τον Σαμαρά και την παρέα του. Αυτοί ήσαν...

αναβάτες σαν καλικάντζαροι στην καμπούρα μας, ημών των ιδεολόγων. Ναι, των ιδεολόγων. Υπάρχουν και ιδεολόγοι. Είμαστε εμείς. Για σαράντα ή εκατόν σαράντα χρόνια στις επάλξεις. Και όχι οι τυχάρπαστοι, οι καριερίστες, οι φίλαυτοι και οι έμποροι επ’ ανταλλάγματι των «υπηρεσιών» τους. Υπηρεσιών φιλοκέρδειας προς τους ξένους, τους τραπεζίτες και τοκογλύφους δανειστές, των οποίων εγκάθετος εντολοδόχος υπήρξε αυτός που βγήκε με την υπόσχεση και την εντολή μας, της αναδιαπραγμάτευσης και της απελευθέρωσης από τον μνημονιακό ζυγό.

 

Δηλαδή, ο κ. Σαμαράς, ο οποίος από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του στην πολιτική (1976) μέχρι σήμερα, καπηλευόμενος την παράταξη και εκμεταλλευόμενος τους αγώνες, τις ιδέες και προσδοκίες των νεοδημοκρατών για μια ευημερούσα και δυνατή πατρίδα και για έναν λαό με αξίες, υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, βρέθηκε ανάμεσά μας. Και χωρίς προσπάθεια και αγώνες (π.χ. ας μας θυμίσει τις αγορεύσεις του στη Βουλή από το 1977 μέχρι το 1989) έτυχε της εύνοιας (παράξενης πανθομολογουμένως) του Κ. Μητσοτάκη και άρχισε τις «εισπράξεις» υπουργείων. Τις «εισπράξεις» τις διέκοψε η βουλιμική και αχαλίνωτη μωροφιλοδοξία και αρχομανία του για να φτιάξει την εθνικά και παραταξιακά επώδυνη ΠΟΛΑΝ, καρπό προδοσίας ενός κόσμου ολόκληρου, του νεοδημοκρατικού, που είχε υποστεί τα πάνδεινα όλα τα εννέα χρόνια της πασοκοκρατίας. Την οποία πασοκοκρατία των πρασινοφρουρών ανανέωσε πάλι ο Σαμαράς με την δεκαετία των εκσυγχρονιστών του Σημίτη. Πάλι ξύλο στην καμπούρα του νεοδημοκράτη από τους «εκσυγχρονιστές» (της ληστείας του χρηματιστηρίου, των «μιζών», των λιστών, των καταληψιών των ευγενών θέσεων του Δημοσίου και των τραπεζών, των διακομματικών νεόπλουτων κ.ο.κ.).

 

Το 2004 επανήλθε ως επαγγελματίας νομέας αξιωμάτων στην Ευρωβουλή και ύστερα στο υπουργείο πολιτισμού και αμέσως μετά αρχηγός της ΝΔ στη θέση του παραιτηθέντος (;) Κ. Καραμανλή. Ξανά έμπορος φρούδων ελπίδων ο κ. Σαμαράς. Τώρα έζησε την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του, κυβερνώντας με την ΠΟΛΑΝ φυσικά, και εμπλουτιζόμενος με τους υβριστές του (του ΛΑΟΣ) και συγκυβερνώντας με το ΠΑΣΟΚ (του συμφοιτητή του στο κολλέγιο των πλουσιόπαιδων Γ.Α.Π.) και του Ε. Βενιζέλου αλληλοδιαδόχως. Όλα στη διάθεση και στην υπηρεσία του μεγάλου γόνου και διεθνούς «λεσχόβιου» (Μπίντελμπεργκ κ.α.)!

 

Με συγχωρείς, νεοδημοκράτη, γιατί στα υπενθυμίζω. Και σε στενοχωρώ. Εγώ εσένα υπηρέτησα πάντα, με συνέπεια και με ανιδιοτέλεια. Και με συνεχή αυτοθυσία. Τιμωρούμενος από τις ηγεσίες της ΝΔ γιατί ήμουν και είμαι αφοσιωμένος σε σένα και όχι σ’ εκείνους, στα αφεντικά. Αυτή είναι η περισυλλογή που σου υποσχέθηκα να κάνω μαζί σου. 

dotnews.gr