Οι "επαναστάσεις" θέλουν χρήμα και πλάτες
γράφει ο ιατρός
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα ευφυής για να καταλάβει ότι χωρίς ισχυρές πλάτες και δίχως λεφτά, επαναστάσεις, τύπου Λιβύη, Συρία και τώρα Ουκρανία, δεν γίνονται. Ποιος είναι εκείνος, ο οποίος θα ξεσηκωθεί, θα ζωστεί με ρόπαλα, μάσκες, κράνος, βαριοπούλα, μολότοφ και ό,τι άλλο, θα βγει στους δρόμους και θα κάνει την "επανάσταση" χωρίς να πάρει δεκάρα; Το βασικότερο, χωρίς τη "ραχοκοκαλιά" κάποιου ή κάποιων διεθνών - ποιος τους έδωσε αυτό τον τίτλο ; - παραγόντων;
Το είδαμε εδώ, όταν μας προέκυψαν τα μνημόνια. Αγανακτήσαμε, βγήκαμε στους δρόμους, εισπνεύσαμε λίγο ασφυξιογόνο, δάκρυσαν τα μάτια μας και εκεί τελείωσε η ιστορία της δικής μας "επανάστασης". Α, ναι, κάηκε μια Τράπεζα και τέσσερις άνθρωποι. Είχαμε όμως κι άλλη μια. Τότε που ένας δεκαπεντάχρονος πήγε από φάλτσα σφαίρα. Τότε κάηκε η Αθήνα. Κάτι όμως είχε προηγηθεί. Ήταν τότε που ο πρωθυπουργός μας στύλωσε τα ποδάρια για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της "ματσεντόνια" και, το χειρότερο, κάποια συμφωνία έκανε με τον Πούτιν. Τότε κάηκε η Αθήνα.
Τα ίδια βλέπουμε να γίνονται τώρα στην Ουκρανία. Και πότε παρακαλώ; Όταν ο Γιαννούκοβιτς είπε όχι στις ενταξιακές διαδικασίες της Ουκρανίας με την Ευρώπη και η Μόσχα έδωσε δάνειο.
Δεν σκέφθηκε ο ευλογημένος να πει, πρώτα θα κάνω δημοψήφισμα και μετά θα δούμε αν πρέπει να προχωρήσουμε στις συζητήσεις για ένταξη. Φαίνεται, του είχαν υποσχεθεί πακτωλούς δανεικών, αλλά τους ξεπέρασε η Μόσχα. Έδωσε τα περισσότερα.
Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η "επανάσταση" στην Ουκρανία κι έτσι γίνονται όλες οι ψευτοεπαναστάσεις δια λόγους ψήφου, δημοκρατίας και, φευ, ελευθερίας. Όποιος δίνει τα περισσότερα κερδίζει, είναι λεύτερος, δεν φοβάται τίποτα. Έχει δυνατές πλάτες. Τις είχαν οι συνταγματάρχες του ΄67, τις είχε ο Σαντάμ, τις είχαμε κι εμείς μέχρι που μας βρήκαν τα Μνημόνια.
Αυτή είναι η δημοκρατία τους, αυτή και η ελευθερία τους.
γράφει ο ιατρός
Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα ευφυής για να καταλάβει ότι χωρίς ισχυρές πλάτες και δίχως λεφτά, επαναστάσεις, τύπου Λιβύη, Συρία και τώρα Ουκρανία, δεν γίνονται. Ποιος είναι εκείνος, ο οποίος θα ξεσηκωθεί, θα ζωστεί με ρόπαλα, μάσκες, κράνος, βαριοπούλα, μολότοφ και ό,τι άλλο, θα βγει στους δρόμους και θα κάνει την "επανάσταση" χωρίς να πάρει δεκάρα; Το βασικότερο, χωρίς τη "ραχοκοκαλιά" κάποιου ή κάποιων διεθνών - ποιος τους έδωσε αυτό τον τίτλο ; - παραγόντων;
Το είδαμε εδώ, όταν μας προέκυψαν τα μνημόνια. Αγανακτήσαμε, βγήκαμε στους δρόμους, εισπνεύσαμε λίγο ασφυξιογόνο, δάκρυσαν τα μάτια μας και εκεί τελείωσε η ιστορία της δικής μας "επανάστασης". Α, ναι, κάηκε μια Τράπεζα και τέσσερις άνθρωποι. Είχαμε όμως κι άλλη μια. Τότε που ένας δεκαπεντάχρονος πήγε από φάλτσα σφαίρα. Τότε κάηκε η Αθήνα. Κάτι όμως είχε προηγηθεί. Ήταν τότε που ο πρωθυπουργός μας στύλωσε τα ποδάρια για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της "ματσεντόνια" και, το χειρότερο, κάποια συμφωνία έκανε με τον Πούτιν. Τότε κάηκε η Αθήνα.
Τα ίδια βλέπουμε να γίνονται τώρα στην Ουκρανία. Και πότε παρακαλώ; Όταν ο Γιαννούκοβιτς είπε όχι στις ενταξιακές διαδικασίες της Ουκρανίας με την Ευρώπη και η Μόσχα έδωσε δάνειο.
Δεν σκέφθηκε ο ευλογημένος να πει, πρώτα θα κάνω δημοψήφισμα και μετά θα δούμε αν πρέπει να προχωρήσουμε στις συζητήσεις για ένταξη. Φαίνεται, του είχαν υποσχεθεί πακτωλούς δανεικών, αλλά τους ξεπέρασε η Μόσχα. Έδωσε τα περισσότερα.
Έτσι, λοιπόν, ξεκίνησε η "επανάσταση" στην Ουκρανία κι έτσι γίνονται όλες οι ψευτοεπαναστάσεις δια λόγους ψήφου, δημοκρατίας και, φευ, ελευθερίας. Όποιος δίνει τα περισσότερα κερδίζει, είναι λεύτερος, δεν φοβάται τίποτα. Έχει δυνατές πλάτες. Τις είχαν οι συνταγματάρχες του ΄67, τις είχε ο Σαντάμ, τις είχαμε κι εμείς μέχρι που μας βρήκαν τα Μνημόνια.
Αυτή είναι η δημοκρατία τους, αυτή και η ελευθερία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου