ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΥΛΛΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ! ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ- ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΠΕΙΡΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΟΥ, ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ-ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ- ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ- ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ- ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ.            

                                    ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΥΛΛΟΥΡΗ

   Το 1956, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ατνάν Μεντερές...

αποφάσισε να αναθέσει στον καθηγητή του Συνταγματικού δικαίου, Νιχάτ Ερίμ, τη σύνταξη ενός στρατηγικού σχεδίου επί του οποίου στηρίχθηκαν οι μακροχρόνιες επιδιώξεις της Τουρκίας στο θέμα της Κύπρου.        

  Τα βασικά σημεία του σχεδίου ήταν:

1.    Οι διεκδικήσεις της Κύπρου από την Τουρκία θα πρέπει να στηρίζονται σε πολιτικούς λόγους. Όμως, προκειμένου να μην δηλητηριάζονται οι σχέσεις Βρετανίας- Τουρκίας- Ελλάδας, η καλύτερη λύση είναι η μέση λύση της διχοτόμησης,

2.    Στο νησί υπάρχουν δύο διαφορετικές κοινότητες, η κάθε μια από τις οποίες έχει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Το μέλλον των δύο κοινοτήτων, των δύο λαών για  ανεξαρτησία, ένωση με την μητέρα- πατρίδα, ή  συνέχιση της βρετανικής κυριαρχίας θα αποφασισθούν κατόπιν δημοψηφίσματος ξεχωριστά σε κάθε μια.

3.    Η αρχή της αυτοδιάθεσης θα πρέπει να εφαρμοσθεί με την μετακίνηση πληθυσμού  έτσι ώστε να υπαχθούν  στη διοίκηση της αρεσκείας τους, (ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή).

4.    Η Τουρκία θα πρέπει να καθορίσει την προσφορότερη γι΄αυτήν  μορφή διχοτόμησης λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά και στρατιωτικά της συμφέροντα καθώς και τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων..

5.    Πρέπει να επιδιωχθεί η ελεύθερη μετάβαση Τούρκων προς την Κύπρο, ώστε το σύνολο του Τουρκικού  πληθυσμού  να αυξηθεί στο ποσοστό που ανερχόταν επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

6.    Η έκθεση αυτή καθόρισε ευδιάκριτους  βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους  και μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους από τους οποίους  δεν παρέκλινε η Τουρκική εξωτερική πολιτική επί του Κυπριακού. Σε αυτό συνετέλεσαν  όλες οι τουρκικές κυβερνήσεις τα τελευταία  60 έτη.  

   Η στρατηγική της Τουρκίας στο Κυπριακό, μετά το 1974, βασίζεται στην εκμετάλλευση τόσο των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων που αποκόμισε η Άγκυρα  μετά την εισβολή και στην υπεροπλία της χώρας. 

  Συγκεκριμένα η Τουρκία ακολουθεί συστηματικά την εξής στρατηγική μετά το 1974:

α) Ισχυροποιεί  τη θέση της δημιουργώντας νομικά ερείσματα, ( π.χ προσπάθεια  νομιμοποίησης της παρουσίας της στην Κύπρο, με την προσπάθεια  αναγνώρισης του ψευδοκράτους

   β) Αποδυναμώνει  την Κυπριακή Δημοκρατία υποσκάπτοντας τα νομικά της ερείσματα. ( π.χ η διαρκής αμφισβήτηση  που θέτει η Άγκυρα   τόσο κατά της νομιμότητας της  Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και κατά των επιλογών της να ασκήσει κατά καιρούς  το νόμιμο δικαίωμά της  για την άμυνα  της χώρας),

 γ) Εξαναγκάζει  την Κύπρο σε υποχωρήσεις υπό την απειλή πολέμου  ( π.χ κρίση στο θέμα των S300, όπου κατάφερε να επιβάλει την βούλησή της στην τελική απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας  με την απειλή χρήση βίας), και δ) το κόστος από ένα ενδεχόμενο πόλεμο αναμένεται να είναι μικρό για την Τουρκία διότι:

-  Η  Ελλάδα και η Κύπρος  απέτυχαν μετά το 1974 να δημιουργήσουν  ένα ισχυρό δόγμα αποτρεπτικής  στρατηγικής έναντι της τουρκικής επιθετικότητας και

- Οι συγκυρίες δημιούργησαν  ένα πλαίσιο σύγκλισης των τουρκικών  συμφερόντων με αυτά των μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ.

         

           ΑΠΟΨΕΙΣ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

  Ο Νταβούτογλου συμπυκνώνει τη στρατηγική του για την Κύπρο ως εξής: « Την Κύπρο δεν μπορεί να την αγνοήσει καμία περιφερειακή ή παγκόσμια δύναμη που κάνει στρατηγικούς υπολογισμούς στη Μ. Ανατολή, την Α. Μεσόγειο το Αιγαίο, το Σουέζ, την Ερυθρά θάλασσα και τον Κόλπο.

  Η Κύπρος  βρίσκεται  σε τόσο ιδανική απόσταση απ’ όλες τις περιοχές, που έχει την ιδιότητα μιας παραμέτρου που τις επηρεάζει όλες άμεσα.

  Με άλλα λόγια η Τουρκία καταφέρνοντας να παρουσιάσει  το πρόβλημα ως δικοινοτικό και όχι ως πρόβλημα εισβολής- κατοχής πέτυχε σταδιακά και μακροπρόθεσμα τον παραμερισμό των κανόνων δικαίου που στην περίπτωση αυτή σαφώς ευνοούσαν την ελληνική πλευρά. 

Toυρκικές επιδιώξεις

Όπως προκύπτει από τα πρακτικά της Διάσκεψης της Λωζάννης του 1922-23, σε συνδυασμό με την πάγια πολιτική που ακολούθησε έκτοτε η Τουρκία, σταθερή επιδίωξή της είναι να απαλλαγεί από όσα τότε δέχθηκε (παραμονή Ελληνισμού στην Πόλη, στην Ίμβρο και την Τένεδο, καθεστώς Στενών) και να πάρει όσα δεν έλαβε (ελληνικά νησιά Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, Δυτική Θράκη, Δωδεκάνησα, Κύπρος, Αλεξανδρέττα, Μοσούλη). Είναι ο σκληρός πυρήνας του τουρκικού αναθεωρητισμού, στον οποίο ήρθαν να προστεθούν τα νεοοθωμανικά όνειρα του Ερντογάν.

Μέσα στο γενικό αυτό πλαίσιο, τελικός στόχος της Τουρκίας είναι να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό της ολόκληρη την Κύπρο.

Ο ρόλος της Βρετανίας

 Ο στόχος της  είναι η διατήρηση των Βάσεων Ακρωτηρίου και Δεκελείας, των εγκαταστάσεων για ηλεκτρονική κατασκοπεία που βρίσκονται έξω από αυτές, όπως και των άλλων στρατιωτικής φύσης δουλειών, που περιγράφονται στα παραρτήματα της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης του 1960.                         

                                    ΟΙ ΦΕΡΟΜΕΝΕΣ  ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ

Οι συγκλίσεις που φέρονται ότι έχουν επιτευχθεί στις διακοινοτικές συνομιλίες:

Κατοχυρώνεται, η εφαρμογή των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους Κύπριους πολίτες, δηλαδή η ελεύθερη εγκατάσταση, διακίνηση, απόκτηση περιουσίας και άσκηση επαγγέλματος σε όλη την επικράτεια της Ομόσπονδης Κυπριακής δημοκρατίας, ανεξάρτητα συνιστώσας πολιτείας και καταγωγής.

ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ

Οι συγκλίσεις προνοούν δύο συνιστώσες πολιτείας, κάθε μια εκ των οποίων, θα διοικείται από την αντίστοιχη κοινότητα, θα έχει τα δικά της όργανα εξουσίας και αρμοδιότητες ταυτόσημες με εκείνες της άλλης πολιτείας, και οι δύο κοινότητες θα έχουν αποτελεσματική συμμετοχή στα όργανα και τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας.

Οι αρμοδιότητες των συνιστωσών πολιτειών θα περιορίζονται κυρίως σε θέματα παιδείας, πολιτισμού, δικαστικής εξουσίας, αυτοδιοίκησης, αστυνόμευσης, τοπικής οικονομίας και εμπορίου (λαμβάνοντας υπόψη τους κανονισμούς της Ε.Ε. στα δύο τελευταία).

   Οι συγκλίσεις προβλέπουν Προεδρικό σύστημα με την εκλογή προέδρου - αντιπροέδρου της ομοσπονδιακής Κύπρου με καθολική ψηφοφορία και με απόλυτη πλειοψηφία. Στην υλοποίηση της η αρχή αυτή, προνοεί διασταυρούμενη και σταθμισμένη ψήφο των Ε/Κ και των Τ/Κ, ώστε η μεγαλύτερη κοινότητα των Ε/Κ να μην μπορεί να εκλέγει τον Τ/Κ αντιπρόεδρο, αλλά η επιρροή της ψήφου της μίας κοινότητας στην άλλη να είναι ισότιμη αναλογικά.  Προβλέπεται η δημιουργία ως εκτελεστικού σώματος ενός Υπουργικού Συμβουλίου με 7 Ε/Κ και 4 Τ/Κ. Ανοιχτό παραμένει το θέμα της εκ περιτροπής Προεδρίας με εναλλαγή μεταξύ προέδρου – αντιπροέδρου σε αναλογία 2 προς 1 (ένα από τα βασικά θέματα που θα συζητηθεί στην Γενεύη).

 Προβλέπεται επίσης: (α) Η δημιουργία Γερουσίας (άνω Βουλής) με ίση

εκπροσώπηση των δύο συνιστωσών πολιτειών, και (β) Βουλής Αντιπροσώπων (κάτω Βουλής) με αναλογική αντιπροσώπευση όλων των πολιτών.

   Κάθε συνιστώσα πολιτεία θα έχει και τη δική της Βουλή, που θα νομοθετεί στα θέματα της αρμοδιότητας της.

Οι συγκλίσεις προνοούν κατά τα πρότυπα του συντάγματος του 1960 ότι θα

στελεχώνονται όλα τα άλλα Ομοσπονδιακά σώματα και από τις δύο κοινότητες (δικαστική εξουσία, ομοσπονδιακός κρατικός μηχανισμός, ημικρατικοί οργανισμοί, κλπ).

 Δημιουργείται μηχανισμός επίλυσης διαφορών, ώστε να μη παραλύει το

Κράτος, λόγω βέτο. Οι συγκλίσεις προνοούν την ύπαρξη ανώτατου ορίου άσκησης του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι των Ε/Κ που θα κατοικούν στην Τ/Κ συνιστώσα πολιτεία. Όσοι ξεπερνούν το όριο αυτό, θα είναι ετεροδημότες και θα ασκούν τα δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι στην Ε/Κ συνιστώσα πολιτεία.

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ

Η Κυπριακή Ιθαγένεια θα δίδεται μόνο από την Κεντρική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση. Επίσης συμφωνήθηκε ότι την ημέρα της λύσης οι Ε/Κ είναι805 χιλιάδες (όσοι δηλ. Ε/Κ είναι εγγεγραμμένοι στο αρχείο πληθυσμού) και οι Τ/ Κ θα είναι 220 χιλιάδες (με την πολιτογράφηση αριθμού εποίκων που έχουν για ανθρωπιστικούς λόγους αποκτήσει δεσμούς με την Κύπρο, πχ μικτούς γάμους με Τ/Κ).

Επίσης συμφωνήθηκε ότι στο διηνεκές η αναλογία πληθυσμού Ε/Κ και Τ/Κ θα είναι 4 προς 1. Η συμφωνία αυτή θα ισχύει για μελλοντικές πολιτογραφήσεις Ελλήνων και Τούρκων και η πρόνοια αυτή θα επεκτείνεται και στους μετανάστες από Ελλάδα και Τουρκία.

ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ Ε.Ε. - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Η Ομοσπονδιακή Κυπριακή  δημοκρατία θα συνεχίσει με όλα τα θέματα και υποχρεώσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το κεκτημένο θα  ισχύει σε όλη την επικράτεια, χωρίς εξαιρέσεις. Θα υπάρχει μία Κεντρική Τράπεζα και ένα νόμισμα (το ευρώ).

Στρατηγικές δομές: φυσικός πλούτος (στο υπέδαφος και την ΑΟΖ), το FIR, κ.ά. είναι

αρμοδιότητα της κεντρικής Κυβέρνησης. Έχει επίσης συμφωνηθεί η κατανομή των πόρων στις συνιστώσες πολιτείες.

Για το κόστος της λύσης,  η κάθε κοινότητα αναλαμβάνει τα δικά της χρέη από το 1963 και μετά, και τα 17 δις χρέος της Τ/Κ κοινότητας θα αναληφθούν από την Τουρκία, η οποία θα πρέπει να αναλάβει επιπρόσθετες δαπάνες ως η χώρα που έχει εισβάλει στην Κύπρο.

ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΘΕΜΑΤΑ

ΕΔΑΦΙΚΟ - ΧΑΡΤΗΣ: Τα ζητήματα που τώρα συζητούνται είναι «το θέμα του αριθμού των Ελληνοκύπριων προσφύγων που θα επιστρέψουν στις περιοχές της Ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού» που είναι στενά συνδεμένο με την επιστροφή περιοχών στις οποίες κατοικούσε σημαντικός αριθμός Ελληνοκύπριων (η Ε/Κ πλευρά το έχει οριοθετήσει σε 95 χιλιάδες που είναι άμεσα συνδεμένο με το κόστος της λύσης), επικεντρώνοντας πλέον στην πόλη και τις κοινότητες της Μόρφου.

ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΟ: Στις συγκλίσεις έχουν προταθεί σειρά κριτηρίων (πέραν των 20) που θα δίδουν θεραπεία στα τρία βασικά κριτήρια του περιουσιακού: επιστροφή στους νόμιμους ιδιοκτήτες, ανταλλαγή και αποζημίωση. Αυτά τα κριτήρια αφορούν στις Ε/Κ περιουσίες που παραμένουν στην υπό Τ/Κ διοίκηση συνιστώσα πολιτεία (και το αντίστροφο).

Έχει επίσης προβλεφθεί δικαστικός μηχανισμός επίλυσης διαφορών, όταν ο ιδιοκτήτης δεν θα αποδέχεται την προτεινόμενη θεραπεία.

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ: Έχει συμφωνηθεί η σύντμηση στο ελάχιστο των

χρονοδιαγραμμάτων της επιστροφής εδαφών, και ότι τα υπό προσαρμογή εδάφη θα πρέπει να ανήκουν στην ελληνοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία από τη στιγμή που θα τεθεί σε ισχύ η συνολική συμφωνία. Το ίδιο ισχύει για τις διευθετήσεις στο περιουσιακό.

.

ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ - ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ

Για τους Ε/Κ κρίσιμο σημείο είναι η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, η παρουσία ξένων στρατών και η κατάργηση των επεμβατικών δικαιωμάτων οιασδήποτε τρίτης χώρας που απορρέει από τη Συνθήκη Εγγυήσεων.

                    ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΑΣΙΜΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ

·         Με ποιο πρακτικό τρόπο κατοχυρώνονται οι βασικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους Κύπριους πολίτες ( ελεύθερη εγκατάσταση, διακίνηση, απόκτηση περιουσίας και άσκηση επαγγέλματος σε όλη την επικράτεια της Κύπρου;).

  Θα μπορούν π.χ οι ελληνοκύπριοι να έχουν ελληνικά σχολεία στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία ή θα είναι υποχρεωμένοι όσοι εγκατασταθούν να φοιτούν σε τουρκικά σχολεία;

  Υπάρχει ή δεν υπάρχει απόκλιση από το ανθρώπινο δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι για όσους θα εγκατασταθούν στην τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία;

·         Πώς θα επιτυγχάνεται ισχυρή κεντρική εξουσία του ομόσπονδου κράτους,  όταν τα συνιστώντα κράτη  ( πολιτείες) θα αποφασίζουν ξεχωριστά για την παιδεία, τον πολιτισμό, τη δικαστική εξουσία, την αυτοδιοίκηση, την αστυνόμευση, την οικονομία και το εμπόριο;

Τι απομένει για το ομόσπονδο κράτος, όταν οι ανωτέρω κύριοι θεσμοί και η οικονομία θα είναι ξεχωριστοί;

·         Συνάδει προς την έννοια της δημοκρατίας και του κοινοτικού κεκτημένου η εκ περιτροπής προεδρία ή η σταθμισμένη ψήφος;

·         Πώς εξασφαλίζεται η μετεξέλιξη και συνέχιση της κυπριακής δημοκρατίας με τη συμμετοχή του κράτους σε διεθνείς οργανισμούς, όπως η Ε.Ε και ο Ο.Η.Ε;

Εδώ και 43 χρόνια ο Ο.Η.Ε  και στη συνέχεια η Ε.Ε δεν σχημάτισαν μηχανισμούς εφαρμογής των ψηφισμάτων τους για την Κύπρο.

 Εάν υποτεθεί ότι θα επαναληφθεί η απόσχιση της « τουρκοκυπριακής πολιτείας» κατά το πρότυπο του 1963, ποια θα είναι η τύχη του ομόσπονδου κράτους όταν το ένα από τα δύο συστατικά μέρη θα αποχωρήσει;

Πώς θα επανέλθουμε στην κυπριακή δημοκρατία και ποιος διεθνής οργανισμός θα επιλύσει αυτό το αδιέξοδο; Η «τουρκοκυπριακή πολιτεία» θα παραμείνει κράτος;

·         Σε ότι αφορά στο εδαφικό, με τις μέχρι τώρα «συγκλίσεις» ένα ποσοστό  28,2 ως 29,2% του εδάφους  της κυπριακής δημοκρατίας θα αποτελεί έδαφος της συνιστώσας τουρκοκυπριακής πολιτείας.

Συνάδει προς το κοινοτικό κεκτημένο ( βλέπε απόφαση Ε.Δ.Δ.Α για την Τιτίνα Λοϊζίδου) να μην γίνεται σεβαστό το ανθρώπινο και συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας;

·         Είναι νοητό να υπογραφεί λύση χωρίς την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και να γίνεται λόγος  για χρονοδιάγραμμα πέντε  ως δεκαπέντε ετών;

Αν στα πέντε έτη δεν αποχωρήσουν, ποιο διεθνές ή ευρωπαϊκό θεσμικό όργανο θα αναγκάσει την Τουρκία να συμμορφωθεί τη στιγμή που σήμερα ο Ερντογάν αμφισβητεί τη συνθήκη της Λοζάνης;  

·         Από άποψη συνταγματικού δικαίου είναι ή δεν είναι περιορισμός της κυπριακής κυριαρχίας και μεταβολή της συνταγματικής τάξης, η σταδιακή  και όχι άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων;

                      ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Η προτεινόμενη λύση με ποιο τρόπο  διασφαλίζει με σαφήνεια τις τρεις αρχές ήτοι:

Μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια;

  Τα προβλεπόμενα δύο «συνιστώντα κράτη», παραπέμπουν σε δύο ισοκυρίαρχα μέρη. Προφανώς, δεν αντιπροσωπεύουν μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια. Αντιπροσωπεύουν ένα δικέφαλο κράτος, με διπλή κυριαρχία και τριπλή ιθαγένεια.

Η τουρκική πλευρά αξιώνει η συμφωνία για τη λύση να αποτελέσει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη συγκρούεται με τις Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Αντί δηλαδή οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ν’ αποτελέσουν το πλαίσιο και τη βάση για μια έντιμη, δίκαιη και δημοκρατική λύση του Κυπριακού, που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των Κυπρίων, χωρίς εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις, επιχειρείται το αντίστροφο.

 Διαχρονικός στόχος της Άγκυρας και των συμμάχων της ήταν και είναι η κατάλυση της  Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιχειρήθηκε το 1963-64, το 1974, το 2004, με το Σχέδιο Ανάν.

Η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως τον αποκλειστικό νόμιμο φορέα συλλογικής εκφράσεως του Κυπριακού λαού. Πέραν αυτών, είναι ενταγμένη, στο σύνολο της επικράτειάς της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αναστολή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου στα κατεχόμενα.

Οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο συντρέχουν προς την κατεύθυνση μιας σωστής και δημοκρατικής λύσεως, υπό την προϋπόθεση ότι η ίδια η Κύπρος δεν θα δεχθεί «αρχές» λύσεως, που την εξαιρούν από το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και δεν θα δεχθεί επίσης τη μετατροπή ενός θέματος εισβολής και κατοχής σε διακοινοτικό.

Η Κύπρος έχει αναβαθμισθεί γεωστρατηγικά, μετά την ανεύρεση σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου και έχει στρατηγική σύγκλιση συμφερόντων με χώρες της περιοχής, που δεν έχουν κανένα λόγο να επιθυμούν διολίσθηση της Κύπρου στον Τουρκικό γεωπολιτικό έλεγχο.

   ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΗ, ΒΙΩΣΙΜΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ    ΛΥΣΗ

Το κυπριακό πρόβλημα είναι διεθνές και όχι δικοινοτικό. Είναι πρόβλημα τουρκικής εισβολής και κατοχής κράτους μέλους του Ο.Η.Ε σε άλλο κράτος.

-       Η προτεινόμενη λύση για να είναι δίκαιη και βιώσιμη, απαιτείται να στηρίζεται στις ακόλουθες αρχές:

-       Αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων κατοχής και  εποίκων (διεθνές έγκλημα)

-       Κατάργηση εγγυήσεων ( συνθήκης εγγυήσεων) 1960

-       Εφαρμογή ευρωπαϊκού κεκτημένου, χωρίς αποκλίσεις

   Ως κοινοτικό κεκτημένο νοείται το κοινό υπόβαθρο των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέει το σύνολο των κρατών μελών ως Ευρωπαϊκή Ένωση και αποτελείται από:

·         Το περιεχόμενο, τις αρχές και τους πολιτικούς στόχους των Συνθηκών- κανόνων  του πρωτογενούς κοινοτικού δικαίου.

·         Τη νομοθεσία, που υιοθετήθηκε σύμφωνα με τις Συνθήκες και τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

·         Τις δηλώσεις και τα ψηφίσματα, που υιοθετούνται στα πλαίσια της Ένωσης,

·         Τις κοινές δράσεις, κοινές θέσεις, διακηρύξεις, συμπεράσματα και άλλες πράξεις εντός του πλαισίου της κοινής εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας,

·         Τις κοινές δράσεις, κοινές θέσεις, τις συμβάσεις που υπογράφονται, τα  ψηφίσματα, τις  δηλώσεις και άλλες πράξεις που συμφωνούνται στο πλαίσιο της συνεργασίας σε θέματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων,

·         Τις διεθνείς συμφωνίες που συνάπτει η Κοινότητα και αυτές που συνάπτουν τα κράτη μεταξύ τους αναφορικά με τις δραστηριότητες της Ένωσης.

 Η έννοια του κοινοτικού κεκτημένου είναι αυτή που επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να διατηρεί τη συνοχή της και  κάθε νέο κράτος- μέλος είναι υποχρεωμένο να  το αποδεχθεί και να το  εφαρμόσει αποτελεσματικά.

   Δεν επιτρέπεται καμία μόνιμη απόκλιση από το κοινοτικό κεκτημένο. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να συμφωνηθούν προσωρινές αποκλίσεις και μεταβατικές περίοδοι με σκοπό να επιτραπεί στο νέο κράτος- μέλος να εναρμονισθεί σταδιακά με το κεκτημένο σε τομείς, όπου αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες.

   Στην περίπτωση, όμως του κυπριακού, είναι ανεπίτρεπτη οποιαδήποτε απόκλιση από το κοινοτικό κεκτημένο, διότι όπως διαβεβαιώνει η πολιτική μας ηγεσία, το νέο ομόσπονδο κράτος, που θα προκύψει με την λύση, θα είναι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι νέο κράτος.  

Αυτή η λύση θα εξασφαλίσει  ένα ανθρώπινο μέλλον για την Κύπρο και τους νόμιμους κατοίκους της, Ελληνοκυπρίους- Τουρκοκυπρίους, Μαρονίτες, Αρμένιους και Λατίνους.