Η αγάπη που εισέπραξε τις τελευταίες μέρες της είναι συγκλονιστική
(Κάτι συγκλονιστικό που διαβάσαμε στις ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣτου LIFO.gr και μας δείχνει πόσο σημαντικό είναι να ζήσουμε με αγάπη και ...
Με λένε Αναστασια
Είμαι μόλις 20 ετών και το Σεπτέμβριο του 2017 έμαθα ότι έχω ένα είδος επιθετικού καρκίνου στις λεμφαδένες…
το πάλεψα πολύ αλήθεια…
όταν πια έφυγα από τα νοσοκομεία περιμένοντας να κάνω εξετάσεις ξανά…έλεγα σε όλους ότι ναι επιτέλους είμαι καλά ..επιτέλους θα ζησω γιατί έκανα μεταμόσχευση γιατι πάλεψα και γιατί δε γίνεται ο Θεός να είναι τόσο άδικος να με στερήσει από τον πατέρα μου, όπως του στέρησε τη μάνα μου με τον ίδιο ακριβώς τροπο πριν απο 16 χρόνια…
όμως δεν είμαστε πάντα τυχεροί…δεν κερδίζουμε όλοι τη μάχη με το καρκίνο..
Σεπτεμβριος 2018…πάω στο νοσοκομείο για να κάνω εξετάσεις..σίγουρη πως μετά τη μεταμόσχευση θα είμαι καλά…και τι βλέπω;; ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΌΣΟΥ ΚΑΙ ΝΕΕΣ ΕΣΤΊΕΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ…
οκ λέω θα το παλέψω ξανά…πλέον ο καρκίνος ήταν σε όλο το λεμφικό ιστο, στο πάγκρεας και στα πνευμόνια…στο 4ο στάδιο… θα το πάλευα αλήθεια και παλέψα… ακόμα παλεύω, νιώθω δυνατη.. νιώθω πως αύριο θα φύγω από δω [από το νοσοκομείο]..
Ήρθαν οι γιορτές και μετά θα έφευγα για Ελβετία για εγχείριση… στα γενέθλια της αδερφής μου ηταν η πρώτη μερα μετά από καιρό που ανέβασα πυρετό… έκτοτε δεν μου έπεσε ξανά…
2 μήνες με κορτιζόνη γιατί ο πυρετός δεν πεφτει…
και εκεί που είχαμε μείνει στο θα ζήσεις όσο αντέξει η καρδιά σου…Σήμερα ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι αυτή η εβδομάδα είναι η τελευταία εβδομάδα που θα ζήσω…
Για μένα δεν κλαίω τόσο… δεν κλαίω που δεν πρόλαβα να ζησω τίποτα, δεν κλαίω που δεν πρόλαβα να αρχίσω να δουλεύω, που δεν θα κάνω παιδιά και που σε 10 χρόνια δε θα με θυμάται κανείς…
Όμως κλαίω για αυτούς που αφήνω πίσω… Για το πατέρα μου που πριν χρόνια έθαψε τη μάνα μου που έφυγε νεότατη από την ίδια κωλοαρρωστια και με άφησε 3 χρόνων μωρό… για την αδερφη μου που δύο μήνες τώρα δεν έφυγε λεπτό από κοντά μου… πώς θα μάθει να ζει χωρίς εμένα..αυτή?? Αυτή που ήταν για μένα και μάνα ???
Ζήτω συγγνώμη για ότι έχω κάνει σε όποιον έχω κάνει και έχω πληγώσει… ζήτω συγχώρεση… και ζήτω να προσεύχεστε για μένα τώρα που φεύγω… γιατί φοβάμαι… Ευχαριστώ.
***
Ούτε 48 ώρες αργότερα, μας έγραψε η αδερφή της τα εξής:
Η εξομολόγηση της Αναστασίας μας που έγινε άρθρο…
Ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας και για την συμπαράσταση που δείξατε στην αδελφή μου,που διαδώσατε την ιστορία της και τις δυσκολίες που πέρασε.
Η αδερφη μου, η Αναστασία μου σήμερα το πρωί έφυγε… Δυστυχώς δεν κατάφερε να ανατρέψει τις προβλέψεις.
Εσβησε μόλις στα 20 χρόνια της, μας άφησε πίσω.
Δεν έγινε κανένα θαύμα…απλά έφυγε, και εγώ ήμουν εκεί, της είπα αντίο, της είπα ότι επιτέλους θα είναι με τη μητέρα μας…και χαμογέλασα… Γιατί η Αναστασία δε θυμόταν τη μάνα μας και πάντα έκλαιγε και μου έλεγε οτι λυπάται που δεν την θυμάται….. είχαν την ίδια μοίρα…
Το μόνο πράγμα που μας ζήτησε ήταν να φύγει από το νοσοκομείο, πράγμα που δεν έγινε…άδικο, πολύ άδικο… σε κανένα δεν αξίζει να φεύγει σε νοσοκομειακές συνθήκες… μη μπορώντας να δεις τους φίλους σου να πεις ένα τελευταία αντίο… είναι σεβασμός στη ζωή η ποιότητα στο θάνατο…
Το τελευταίο πράγμα που μου είπε είναι ” τώρα που θα φυγω, να προσέχεις το μπαμπά” Και έφυγε… και καθόμουν εκεί και έβλεπα τους παλμούς να πέφτουν…και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα…
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΆΝΕ ΤΟ ΊΔΙΟ ΝΑ ΝΙΚΉΣΟΥΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΡΡΏΣΤΙΑ…ΝΑ ΔΕΊΞΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΛΈΨΟΥΝ ΌΠΩΣ ΠΑΛΕΨΕ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ…
το κορίτσι μου που πάλεψε…που μέχρι το τελος χαμογελούσε…
Ας αναπαυθεί εν ειρήνη…ας βρει επιτέλους τη γαλήνη που δεν μπόρεσε να βρει εδώ…κοντά στο Θεό…και στη μητέρα μας….ΑΜΗΝ
***
Στην αρχική εξομολόγηση της Αναστασίας, πολλοί αναγνώστες της είχαν γράψει όμορφα μηνύματα. Ελπίζουμε πως πρόλαβε να διαβάσει έστω μερικά απ’ αυτά…
– Arkoudinos 22.2.2019 | 15:16
Να ξέρεις ρε συ Αναστασία, οτι κάπου υπάρχει ένας περίεργος τύπος χωμένος μέχρι το λαιμό στα βιβλία, τους αριθμούς και τη βαρετή ζωή του. Αυτός ο τύπος θυμάται πολλές βλακειες που ποτέ δεν του χρησίμευσαν σε τίποτα.
Εσένα όμως θα σε θυμάται για πάντα. Είσαι πολύ πιο πολύτιμη για εκείνον από όλη τη γνώση και τη δύναμη του κόσμου. Κι ας μη σε ξέρει, ας μη σε έχει δει ποτέ.
Και υποσχέθηκε σήμερα ότι θα κάνει ό, τι περνάει από το χέρι του για να μην υπάρξει ξανά άλλος άνθρωπος στη θέση σου.
Θα τα ξαναπούμε μικρή!
– NikosGR 23.2.2019 | 01:38
Γλυκιά μου Αναστασία, το μήνυμά σου είναι ένα μάθημα ζωής για όλους μας για να μάθουμε να εκτιμάμε όσα θεωρούμε δεδομένα σ’ αυτή τη ζωή.
Σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτό, αξίζεις να σε θυμόμαστε και να σ’ αγαπάμε όχι μόνο για 10 χρόνια αλλά για όλη μας τη ζωή. Αυτό θα κάνουμε. Εύχομαι οι γιατροί να κάνουν λάθος και να είσαι καλά για 100 χρόνια τουλάχιστον.
Όπως κι αν εξελιχτούν τα πράγματα, θα είσαι στην καρδιά μας κι ας μη σε γνωρίζουμε.
– oxi allo 22.2.2019 | 13:37
Δεν θα ξεχαστεις ποτε, θα εισαι παντα στη ζωη αυτων που σε αγαπανε, προσπαθησε να μοιραστεις με αυτους τους ανθρωπους τις στιγμες σου και να μεταφερεις τη σοφια και τη γνωση που μονο εσυ κατεχεις αυτη τη στιγμη.
Να ξερεις οτι ολοι οι ανθρωποι που σου γραφουν τωρα σου δινουμε την αγαπη μας, σε συμποναμε και σου στελνουμε οτιδηποτε θετικο εχεις αναγκη και δεν θα σε ξεχασουμε γιατι μας χαραξες.
Ζησε με γαληνη οσο μπορεις το μεγαλειο και την ιεροτητα αυτων των στιγμων σου.
– Vangelis […] 23.2.2019 | 11:14
Είμαι στην ίδια ηλικία με σένα, 20 χρονών δηλαδη.
Όπως σχεδον κάθε οικογενεια, έτσι και στη δική μου, έχουμε χάσει ένα μέλος από την εν λογω ασθένεια (συγκεκριμένα τον παππου μου).
Αν θέλεις στείλε μου μήνυμα στο μεσεντζερ να συζητήσουμε. Θα χαρώ πάρα πολύ αν στείλεις! Ελπίζω να δεις το σχολιο! Το προφίλ μου είναι όπως ακριβώς το όνομα σχολιαστή εδώ.
Σε περιμένω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου