ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΠΟΛΑΚΗΣ! ΙΔΟΥ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ, ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ! ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ! Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΩΣ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ! ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ!

από τον Μάκη Βραχιολίδη

Οι δηλώσεις Πολάκη ότι «μεγάλη μερίδα των δικαστών είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα του παρόντος ή του παρελθόντος» ξεσήκωσαν θύελλα, ωστόσο από μέρους του υπήρξε σιωπή στη συνέχεια.

Λέτε ότι ο κόσμος, ο μέσος συνετός πολίτης έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και στις αποφάσεις της; Ε λοιπόν, όχι. Και ας μην κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν στη Δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας τον Πολάκη. 
Ιδού τα ντοκουμέντα-κόλαφος για την ελληνική Δικαιοσύνη και τις αποφάσεις της:

Η Ελληνική Δικαιοσύνη...

δεν έβγαλε ότι ο το Μνημόνιο είναι νόμιμο και μάλιστα ότι «οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις δικαιολογούνται δεδομένου της οικονομικής κρίσης»; Υπηρέτησε το κοινόν περί Δικαίου αίσθημα αυτό ή τα συμφέροντα της δωσίλογης κυβέρνησης Παπανδρέου και τα συμφέροντα των τοκογλύφων που ήθελαν να τσακίσουν τον λαό και να αρπάξουν τον δημόσιο πλούτο της χώρας;

Θυμίζουμε ότι ο κ. Πικραμένος που ηγείτο του ΣτΕ δεν βρήκε κανένα ίχνος αντισυνταγματικότητας στο Μνημόνιο, η δε Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας απεφάνθη ότι η δανειακή σύμβαση που είχε υπογράψει η Ελλάδα… «τηρεί το γράμμα του νόμου και του Συντάγματος, οι δε περικοπές σε μισθούς και συντάξεις δικαιολογούνται δεδομένου της οικονομικής κρίσης»!!!

Αποτελεί αυτό δίκαιη δικαστική απόφαση ή μήπως δικαστικό έγκλημα; Θυμίζουμε ότι ο κ. Πικραμένος μετά από λίγο διάστημα από την απόφασή του εκείνη επιβραβεύθηκε ως…υπηρεσιακός Πρωθυπουργός (από τις 16 Μαΐου 2012 έως τις 20 Ιουνίου 2012)!

Πάμε παρακάτω. Οι δικαστές δεν απεφάνθησαν ότι η κλοπή των ομολογιούχων από την κυβέρνηση Παπαδήμου, με τις υπογραφές των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, ήταν νόμιμη ενέργεια; Το ελληνικό δημόσιο το οποίο είχε εγγυηθεί τη διασφάλιση των αποταμιεύσεων των ομολογιούχων, άρπαξε τους κόπους μιας ζωής των ομολογιούχων για να τους καταθέσει στους τοκογλύφους της Γερμανίας, της Ολλανδίας κ.λ.π. και η ελληνική Δικαιοσύνη ήρθε να επικυρώσει το έγκλημα, με μία εκτρωματική απόφαση, σύμφωνα με την οποία η αρπαγή των χρημάτων των ομολογιούχων αποτελούσε νόμιμη πράξη! Πώς το δικαιολογούσε; Πάλι ότι αποτελούσε αναγκαία πράξη χάριν του…δημοσίου συμφέροντος!

Η ελληνική Δικαιοσύνη ήταν αυτή που φόρτωσε στις πλάτες του λαού (παρανόμως) 50 δις ευρώ χρέους των τραπεζών! Με άλλα λόγια επιβάρυναν με εγκληματικό τρόπο το δημόσιο χρέος με ένα ιδιωτικό χρέος. Συγκεκριμένα, «οι δικαστές που αποφάσισαν ότι είναι νόμιμο το μνημόνιο, μέσα στο χρέος που υπαγόρευε αυτά τα καταιγιστικά μέτρα,  βάλανε και 50 δισεκατομμύρια ευρώ που πήραν οι συστημικές τράπεζες για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, το δημόσιο χρέος περιλάμβανε και οφειλές των τραπεζών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε τρεισήμισι γραμμές έλεγαν ότι θα έπρεπε να προστατευτούν και οι συστημικές τράπεζες. Για τα 50 δις ευρώ που ήταν ένα υπέρογκο ποσό στο δημόσιο χρέος που φορτώθηκε στις πλάτες του λαού, οι δικαστές σιώπησαν»!

Αυτά δεν τα λέμε εμείς, ούτε ο Πολάκης, που μόλις πέταξε τις «ρουκέτες» του κρύφτηκε στο πολιτικό του λαγούμι. Τα λέει ένας πρώην δικαστικός, ο πρώην Εισαγγελέας κ. Σακκάς.

Δείτε λοιπόν τι άλλα μας είπε ο κ. Σακκάς σε αποκλειστική του συνέντευξη που μας είχε δώσει ο έντιμος δικαστής στις 27 Ιουλίου 2014 και είχε δημοσιευθεί στην ‘Ελεύθερη Ώρα» (δείτε και εδώ:

http://indobserver.blogspot.gr/2014/07/blog-post_58.html).

Ας μην κάνουν λοιπόν οι δικαστές ότι δεν καταλαβαίνουν και εξανίστανται σε όσα είπε ο Πολάκης, λες και τα ακούν για πρώτη φορά:

Κύριε Σακκά έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη του, όχι μόνο προς τους πολιτικούς αλλά και προς τη Δικαιοσύνη. Όταν η Δικαιοσύνη βγάζει το μνημόνιο νόμιμο και συνταγματικό ή την κλοπή των ομολογιούχων νόμιμη και μάλιστα υπέρ του εθνικού συμφέροντος, τότε ο πολίτης πού θα βρει το δίκιο του;

Σακκάς: Η πτώση της εμπιστοσύνης του πληθυσμού στην ελληνική Δικαιοσύνη έχει και λογική και κοινωνική και νομική βάση. Όταν λέμε ελληνική Δικαιοσύνη αναφερόμαστε σε ένα περίπλοκο θέμα. Όταν πρόκειται για ποινικό θέμα ξεκινά από τους εισαγγελείς πρώτου βαθμού και φτάνει μέχρι τους εισαγγελείς τελευταίου βαθμού, σε δικαστικό συμβούλιο ή σε δικαστήριο. Αντίστοιχα, στην αστική Δικαιοσύνη ή στα Διοικητική Δικαιοσύνη ξεκινά από πρωτοδίκες διοικητικού δικαστηρίου, μέχρι δικαστές του Συμβουλίου Επικρατείας.   Όπως επίσης για τα συνταξιοδοτικά και οικονομικά του κράτους και Ελεγκτικό Συνέδριο. Επομένως, η Δικαιοσύνη είναι ένα περίπλοκο θέμα.  Όλοι αυτοί οι δικαστές, ναι μεν έχουν δώσει τον όρκο τους ότι θα υπηρετούν το Σύνταγμα και θα συμμορφώνονται με τους νόμους που συμφωνούν με το Σύνταγμα, αλλά θα πρέπει να διερωτηθούμε πώς αντιλαμβάνονται αυτή τη συμμόρφωση. Έχουμε διαπιστώσει από τα ίδια Δικαστήρια ότι πολλές διατάξεις νόμων έχουν κριθεί αντισυνταγματικές, έχουμε ένα συνονθύλευμα δικαστών όπου οι μικροί δικαστές  φοβούνται να βγάλουν μια διάταξη αντισυνταγματική. Αφήνουν να κρίνουν την αντισυνταγματικότητα ανώτεροι δικαστές. Δεν υπάρχει τόλμη στην κρίση αντισυνταγματικότητας.

Αντίστοιχος φόβος μήπως υπάρχει στους μεγάλους δικαστές απέναντι στην εκτελεστική εξουσία;

Σακκάς: Εκεί υπάρχει  ένας άλλος προβληματισμός. Έναντι συμφερόντων, πιέσεων και όπως εννοούν πολλοί δικαστές αυτό το περιβόητο «δημόσιο συμφέρον». Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια οι κυβερνώντες έδιναν πολλές υποσχέσεις σε αρεοπαγίτες ή σε άλλους ότι θα τους κάνουν προέδρους ή αντιπροέδρους και αν θυμάστε δεν είχαν τηρήσει την υπόσχεσή τους.

Αυτό τι σημαίνει;

Σακκάς: Σημαίνει παρεμβατισμός της εκτελεστικής εξουσίας μέσα στη δικαστική εξουσία και όσο αυτή η δικαστική εξουσία μπορεί και επεμβαίνει σε κατώτερους δικαστές δημιουργεί και μια μορφή παρέμβασης και σε αυτό το επίπεδο. Σε ό,τι αφορά στο μνημόνιο ότι βγήκε νόμιμο: Πρόκειται για την απόφαση 668/2012 για την οποία είχα πει ότι  μας «έκλεψε στη ζυγαριά της Δικαιοσύνης». Και όταν λέμε κάτι τέτοιο, η Δικαιοσύνη συνυπολόγισε στη ζυγαριά της διάφορες διατάξεις της ΕΕ περί δημοσίου συμφέροντος, ότι δεν προσβάλλεται ο πυρήνας  του συνταγματικού δικαιώματος της μισθοδοσίας, της σύνταξης ή η υπερβολική φορολόγηση την επιτηδευματιών, διότι όλα αυτά εξυπηρετούσαν τις ταμειακές  ανάγκες της χώρας και ως εκ τούτο ήταν «νόμιμο το μνημόνιο» (!). Η προστασία δηλαδή της ταμειακής ρευστότητας αποτελούσε έκφραση δημοσίου συμφέροντος  και αυτή έπρεπε να προστατευθεί με όλο αυτό τον καταιγισμό σε βάρος του λαού!

Τις τράπεζες τις βάλανε μέσα σε αυτή την ιστορία των περικοπών;

Σακκάς: Εδώ είναι το μεγάλο κόλπο. Οι δικαστές που αποφάσισαν ότι είναι νόμιμο το μνημόνιο, μέσα στο χρέος που υπαγόρευε αυτά τα καταιγιστικά μέτρα,  βάλανε και 50 δισεκατομμύρια ευρώ που πήραν οι συστημικές τράπεζες για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Με άλλα λόγια, το δημόσιο χρέος περιλάμβανε και οφειλές των τραπεζών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Είναι οι περιβόητες εγγυήσεις που πήραν από το ελληνικό δημόσιο και τα πήραν σε ρευστό από την ΕΚΤ για να τα χρεώσουν μετά όλα στον ελληνικό λαό.

Οι δικαστές δηλαδή τι είπαν στην απόφασή τους;

Σακκάς: Σε τρεισήμισι γραμμές έλεγαν ότι θα έπρεπε να προστατευτούν και οι συστημικές τράπεζες. Για τα 50 δις ευρώ που ήταν ένα υπέρογκο ποσό στο δημόσιο χρέος που φορτώθηκε στις πλάτες του λαού, οι δικαστές σιώπησαν! Και αυτό το τεράστιο χρέος το προκαλούσαν 4 1/2 ιδιώτες και όχι τα 11 εκατομμύρια πολίτες! Γιατί λοιπόν οι δικαστές δεν μας εξηγούν γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η ανισότητα υπέρ των 4 1/2 ιδιωτών και σε βάρος του λαού;

Αυτό και μόνο γεννά αμέσως τη δυσπιστία του πολίτη απέναντι στη Δικαιοσύνη!

Σακκάς: Αυτό γεννά μια φοβερή δυσπιστία προς τη Δικαιοσύνη. Θυμίζω ότι το ΣτΕ είναι μια μορφή συνταγματικού Δικαστηρίου. Γιατί το ανώτατο δικαστήριο της χώρας έκανε αυτή τη λοξοδρόμηση και σιώπησε υπέρ της εύνοιας και μεροληψίας των συστημικών τραπεζών; Με ένα ποσό που δεν χρωστά ούτε η Αργεντινή!

50 ή 233 δις δις ευρώ φορτώθηκαν τελικά στις πλάτες του λαού από τις τράπεζες;

Σακκάς: Τα 233 δις ευρώ ή τα 303 δις ευρώ που βγάζω εγώ, προέρχονται από τη νομοθεσία επί εποχής Αλογοσκούφη και τους μετέπειτα νόμους, που δώσανε με το πρόσχημα της ανάπτυξης της χώρας. Και αυτά, πράγματι, φορτώθηκαν όλα στον ελληνικό λαό. Η ΕΚΤ κράτησε τις εγγυήσεις, τα ομόλογα δηλ. του ελληνικού δημοσίου και για τα οποία δεν δέχεται hair cut. Και στο περιβόητο PSI με δική τους βούληση δεν δέχτηκαν «κούρεμα». Οι Έλληνες όμως ιδιώτες που είχαν αγοράσει ελληνικά ομόλογα διά μέσου τραπεζών, που είχαν πουλήσει περιουσίες για να αγοράσουν ομόλογα του Δημοσίου με την εγγύηση των τραπεζών, τούς έκαναν hair cut με αποτέλεσμα να καταστραφούν. Οι ξένοι ιδιώτες όμως δεν θέλησαν να υποστούν το hair cut. Και εδώ είναι το έγκλημα: εν καιρώ Δημοκρατίας έρχεται ο υπουργός Οικονομικών Βενιζέλος και με κρατική βία θεσπίζει νόμο να «κουρεύονται» και τα ομόλογα που είχαν οι Έλληνες ιδιώτες.

Και το ΣτΕ νομιμοποίησε την κρατική βία ως εθνικό καθήκον;

Σακκάς: Ακριβώς αυτό έκανε το ΣτΕ. Με υπογραφή του το ΣτΕ παραβίασε και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και βασικές αρχές του Ελληνικού Δικαίου. Η Ελληνική Δικαιοσύνη λοιπόν έναντι του ελληνικού λαού έχασε για δεύτερη φορά την αξιοπιστία της. Ενώ με την ευρωπαϊκή νομοθεσία ο Έλληνας πολίτης είναι Ευρωπαίος πολίτης και προστατεύεται στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων του, έρχεται ένας νόμος λες και είναι «αναγκαστικός» επί χούντας ή επί φεουδαρχίας και του λέει «σου κουρεύω τα ομόλογά σου, θα πάρεις αυτό και μετά από 40 χρόνια θα πάρεις ένα άλλο μέρος». Δηλαδή επεμβαίνει η πλειοψηφία της Βουλής στην περιουσία του Έλληνα Ευρωπαίου πολίτη και αυτή τη νομοθεσία που είναι κόντρα στις βασικές αρχές της ευρωπαϊκής νομοθεσίας και στη διακίνηση κεφαλαίων, έρχεται και τη δικαιώνει το ΣτΕ με το αιτιολογικό ότι ήθελε να προστατευθεί η ταμειακή ευχέρεια του ελληνικού κράτους!

Οι κρίνοντες κρίνονται;

Σακκάς: Και βέβαια κρίνονται. Να θυμίσω από εποχής Αλέξανδρου Μαγκάκη, που ήταν υπουργός Δικαιοσύνης επί ΠΑΣΟΚ και καθηγητής ποινικού δικαίου είπε αυτή την αλησμόνητη φράση «και οι κρίνοντες κρίνονται». Αλλά μην ξεχνάτε ότι και στα νομικά περιοδικά, όλες αυτές τις αποφάσεις διάφοροι νομικοί τις κρίνουν.

Αντίστοιχες τραγελαφικές αποφάσεις έχει πάρει και ο Άρειος Πάγος. Όπως για παράδειγμα, έκρινε ότι χάριν εθνικού συμφέροντος οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών έπρεπε να απολυθούν. Και την ίδια ώρα ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι αντισυνταγματικώς περικόπηκαν οι μισθοί των δικαστικών.

Σακκάς: Αν θυμάστε οι δικαστές διαμαρτυρόμενοι για τις περικοπές των μισθών τους κατέβαιναν και από τις έδρες. Στο ισόγειο του Αρείου Πάγου είχε συγκεντρωθεί και η Ένωση Δικαστών και η Ένωση Εισαγγελέων και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών και η Ένωση Δικαστών του ΣτΕ και στηριζόμενοι στο άρθρο 87-88 του Συντάγματος, που λέει ότι το μισθολόγιο των δικαστών είναι με ειδικό νόμο και οι απολαβές τους είναι ανάλογες του λειτουργήματος.

Ενώ η απόλυση των καθαριστριών ήταν συνταγματική;

Σακκάς: Ήταν υποδεέστερες οι διατάξεις που δεν είχαν το νομικό κύρος της συνταγματικής διάταξης στην οποία στηρίζονταν οι δικαστές για να υποστηρίξουν την αντισυνταγματικότητα της περικοπής των μισθών τους. Ενώ, οι αποδοχές των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων δεν προστατεύονται από το Σύνταγμα άμεσα. Βέβαια, ο μισθός του δημοσίου και ιδιωτικού υπαλλήλου προστατεύεται με ρητή διάταξη, στο πλαίσιο ότι πρέπει να είναι τέτοιος ώστε ο υπάλληλος να ζει αξιοπρεπώς. Προστατεύεται εμμέσως και με άλλα άρθρα του Συντάγματος, όπως το άρθρο 2 που λέει ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι πρωταρχική υποχρέωση του κράτους. Όταν λοιπόν εργάζεσαι συνέχεια και οι αποδοχές σου δεν επαρκούν για να πληρώσεις λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ και δεν έχεις ν’ αντιμετωπίσεις τα βασικά προς το ζην, τότε για ποια αξιοπρέπεια μιλάμε; Γιατί λοιπόν το ΣτΕ, ο Άρειος Πάγος που έκριναν μισθολόγια δημοσίου και ιδιωτικού τομέα αντίστοιχα, δεν ασχολήθηκαν και με την αξιοπρέπεια και το περίφημο άρθρο 2 του Συντάγματος, τη στιγμή μάλιστα που ο κ. Σαμαράς ως αντιπολίτευση γαύγιζε περί της αξιοπρέπειας για να κερδίσει ψήφους; Ο κ. Σαμαράς τότε έβγαζε ότι ο μισθός έπρεπε να είναι στα 2.200 ευρώ. Και όμως, ήρθε η Δικαιοσύνη να αποφανθεί ότι η μείωση των μισθών και οι φόροι είναι συνταγματικοί! Δεν μας είπε λοιπόν το ΣτΕ ότι αυξανομένων των φόρων αυξάνονται κι θάνατοι! Να σας θυμίσω κάτι: Η αμερικάνικη επανάσταση ξεκίνησε από την αύξηση των φόρων και τα μέτρα λιτότητας που επέβαλαν οι Άγγλοι στους Άγγλους μετανάστες στην Αμερική.   

Επίσης, η κατάργηση του αφορολόγητου από την κυβέρνηση δεν είναι αντισυνταγματικό μέτρο;

Σακκάς: Βεβαίως. Το άρθρο 4 του Συντάγματος προβλέπει ότι η φοροδοτική ικανότητα του φορολογούμενου είναι ανάλογη με τις δυνατότητές του. Που σημαίνει ότι όταν έχεις ένα κατώτατο εισόδημα που σου επαρκεί ίσα-ίσα για να ζεις, δεν μπορείς να το φορολογείς και από πάνω. Διότι όταν καταργείς το αφορολόγητο, τότε δεν είσαι κράτος κοινωνικό. Είσαι κράτος φεουδάρχης, τύραννος! Αυτό που έλεγε ο Αριστοτέλης, ότι οι τύραννοι επιβάλλουν φόρους για να ζει το περιβάλλον τους και αδιαφορούν αν θα ζήσει ο πληθυσμός.