ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ: ΔΕΝ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΟΙ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΑΙΟΙ! ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΚΡΟΤΗΣ ΔΙΚΗΣ! ΟΣΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΔΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΤΟΥΣ "ΑΦΕΝΤΑΔΕΣ" ΑΓΓΛΟΥΣ! ΑΥΤΟΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ....

Γράφει ο Άγγελος Μπελιτσάκος (πρώην δημοτικός Σύμβουλος Παπάγου-Χολαργού)

Προς εφημερίδα Παρατηρητής Χολαργού.

Κύριε διευθυντά. Το φύλο της εφημερίδας σας διάβασα το ολοσέλιδο άρθρο του κ. Θ Αποστολόπουλου με τίτλο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ. 

Σε αυτό το άρθρο όμως δεν γράφετε η Ιστορική αλήθεια, για τον Καποδίστρια και κυρίως για την δολοφονία του, όπου τα γραφόμενα είναι από την παρα μυθολογία, του συμβάντος. Επιτρέψτε μου να ανασκευάσω τα γραφόμενα του εντίμου καθηγητού. Όπως γράφει στην Ιστορία του ο...

Μακρυγιάννης:   «Σε δύο τρεις ημέρες ήρθε ο Κυβερνήτης… ορκίστη να φυλάξει τους νόμους της πατρίδος και μ’ αυτούς να μας κυβερνήσει.  Δύο χρόνια κοντά μας κυβέρνησε αγγελικά. Και μας γύμναζε και την οικονόμιαν. Οτι κι’ ο κυβερνήτης μας μίαν κόττα έτρωγε τέσσερες ημέρες…. Φωνάζει τους βουλευτές και τους λέγει να διαλυθούν… ορκίστη κι αυτός να κυβερνήσει εφτά χρόνια. Δεν θυμήθη ο Κυβερνήτης όταν ορκίστη δια επτά χρόνια, ορκίστη στο σύνταγμα- κι αυτός τα χάλασε…Ρώτησαν τον Κυβερνήτη «Διατί χάλασες τους νόμους και το Βουλευτικόν;»Είπε «Δεν το ΄θελε η Ευρώπη» Κι αν ήταν ΄λικρινής άνθρωπος, να έλεγε των Ευρωπαίων ότι: «Εγώ δεν πάγω εις την πατρίδα μου να γενώ επίγιορκος, να τους χαλάσω εκείνο οπού απόχτησαν με ποταμούς αίματος.»  

«Από τον Ισθμόν της Κόρθος και μέσα έμενε η Εξοχότης του ένας πρίτζηπας κι’ ο Κολοκοτρώνης αρχηστράτηγος και τ’ αδέλφια τού Κυβερνήτη μας και οι φίλοι του Κολοκοτρώνη δικαιοκράτες, και τότε η πατρίδα λάμβανε την τύχη της εις αυτό. Οι Έλληνες, ραγιάδες αυτεινών κι αυτεινοί αφεντάδες. Δι’ αυτούς κάψαμε τα σπίτια μας, δι’ αυτούς χάσαμε τους ανθρώπους μας, δι’ αυτούς σκοτωθήκαμεν».

  «Πάει στον Καποδίστρια ο Παπαπολίτης και του ζητά να απελευθερώσουν την Ρούμελη.

   του είπε ο Κυβερνήτης μας ότι η Ρούμελη δεν μπορεί να ελευθερωθή, και τι την θέλουμεν; Όσοι Έλληνες μείναν ζωντανοί χωρούνε εις την Πελοπόννησο.»  ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ

        Κατήργησε το πιο δημοκρατικό σύνταγμα της Ευρώπης και κυβέρνησε μετά τον τρίτο χρόνο, όπου έδιωξε από κοντά του τους αγωνιστές της επανάστασης και πήρε κοντά του τα αδέρφια του, ως δικτάκτορας. Συνεχίζει ο Μακρυγιάννης απευθυνόμενος στον ίδιο τον Καποδίστρια, κατά πρόσωπο:« Όλα τα είχαμεν, σπιγούνους δεν είχαμεν, τώρα έγιναν οι περισσότεροι Έλληνες, και δεν έγιναν μόνοι τους, τους κάνεις η Εξοχότη σου, ο Βιάρος, ο Αγουστίνος, δίνοντας τους βαθμούς, θέσεις, χρήματα, βαργειές πλερωμές ανθρώπων όπου δεν έχουν δικαιώματα. Των αγωνιστών πολλών, τους λέτε: « Σύρετε διακονέψετε». Τότε όλοι θα γενούν σπιγούνοι, κι’ αυτό το σκολείον θα φάγη την λευτεριά μας, κι  αυτείνη την λευτεριάν, Κυβερνήτη μου, δεν την ηύραμεν εις το σοκάκι και δεν θα μπούμεν εύκολα πίσου εις του αυγού το τζόφλιο, ότι δεν είμαστε πουλάκι να χωρέσουμεν πίσου, εγίναμεν πουλί και δεν χωρούμεν»

  Αλλά ας παραμερίσω πολλά γραφόμενα στο άρθρο και ας φτάσω στην δολοφονία του. Για να δούμε ότι η δολοφονία του ήταν προδιαγεγραμμένη πριν ακόμα του τεθεί το αίτημα από τους Έλληνες παραθέτω τμήμα επιστολής του Ζαϊμη, φίλου του Αγγλόφιλου Μαυροκορδάτου, στον Δεληγιάννη το 1823, αφού κατηγορεί τον Κολοκοτρώνη λέει ότι: «πρέπει μαζί να φροντίσωμεν να έλθη απ’ έξω άνθρωπος Κυβερνήτης, να μας διοικήση προσωρινώς και ακολούθως να ζητήσωμεν Βασιλέα δια να σωθή ο τόπος, άλλως εχάθημεν.»   

Ιστορία  ΦΩΤΑΚΟΥ

      Γράφει ο αρθρογράφος ότι περίπου 100 έως 150 μέτρα πριν την εκκλησία, οι Μαυρομιχαλαίοι προσπερνούν τον Κυβερνήτη, τον χαιρετούν και παν στην εκκλησία και τον περιμένουν ο μεν Κωνσταντίνος απ’ έξω, ο δε Γεώργιος στην πόρτα. Πριν παραθέσω το κείμενο που έγραψε η εφημερίδα της κυβέρνησης, δηλαδή του Καποδίστρια, να πω ότι το σημείο που συναντήθηκαν ήταν σκοτεινό, και δεν τους έβλεπε κανείς. Άρα θα τον σκότωναν και δεν θα μάθαινε κανείς ποιο το έκανε.

  Να γράψουμε ότι ο γιατρός του Καποδίστρια που τον εξέτασε νεκρό μπροστά στην εκκλησία

1 )  Επί της κατ΄ινίον χώρας μάλλον προς τα δεξιά πατά προς τα αριστερά τραύμα στρογγυλόν εισδυτικόν, πλατύ και επτά μέχρις οκτώ  εκατοστομέτρων, κατενεχθέν δια πυροβόλου όπλου, κατευθυνόμενον  εκ των προς τα αριστερά και εκ των κάτω προς τα άνω και  καταλήγει εις την εξωτερικήν γωνίαν του λοβού του αριστερού

ώτος χωρίς να θίγη τα εξωτερικά πτερύγια.          

  2) Εις το ανώτερον μέρος της ιδίας χώρας έτερον τραύμα όχι εισδυτικόν τριγωνικόν

κάθετον γενομένην από όπλον κοφτερόν και οξύ, της οποίας το μήκος       

  3) Εις την δεξιάν κοιλιακήν χώραν τραύμα δια μεταλλίνου όπλου,  τέμνοντος και αιχμηρού, μήκους οκτώ μέχρις εννέα  εκατοστομέτρων και βάθους ενός ποδός.

    Δηλούμεν ότι κατ’ ανωτέραν διαταγήν μας απηγορεύθη εξακρίβωσις      

     περισσότερον προσεκτική επί των τραυμάτων.

     Εν  τούτης και εκ μόνης της ερεύνης, την οποίαν εκάναμεν δυνάμεθα

     να βεβαιώσωμεν ότι ο θάνατος της Εξοχότητος του προήλθεν εκ των

      αναφερθέντων τραυμάτων.  

      Εκδίδομεν το παρόν εν πλήρει συνειδήσει.

      Εν Ναυπλίω την 27^ην  Σεπτεμβρίου 1831  

                                          Οι Ιατροί  

                                        Σ. ΚΑΡΒΕΛΑΣ 

Δ. Κόκκινος «Η Ελληνική Επανάστασις», τόμος 6^ος , σελ.684)

 Ο Καποδίστριας τραυματίστηκε στον σβέρκο και από κάτω προς τα επάνω, και η πληγή του ήταν 8 (οκτώ) εκατοστά διάμετρος, και εξ επαφής. Τραύμα και στην κοιλιά από μεταλικό όπλο. Το τραύμα ήταν μήκους 8-9 εκατοστών και βάθους 33 ετατοστών (= ένα πόδι). Οι σωματοφύλακες του Καποδίστρια ήσαν 3-4 βήματα πίσω του. Άρα θα είδαν ποιος μπήκε ανάμεσά τους και πυροβόλησε στον σβέρκο τον Κυβερνήτη, όπως και ποιος τον χτύπησε με την χατζάρα. Οι σωματοφύλακες ήσαν ο μονόχειρας Γεώργιος Κοζώνης και ο ΛΕΩΝΙΔΗΣ:

Από την εφημερίδα της Κυβερνήσεως αντιγράφουμε τις καταθέσεις τους.                                                                       

              Κατάθεση ΛΕΩΝΙΔΗ, στρατιώτης σωματοφύλακας Καποδίστρια:

              «Ευρέθην δύο βήματα όπισθεν του Κυβερνήτου.  Ο Κωνσταντίνος                 

              Μαυρομιχάλης με το μπουρνούζι του, είδα ότι εστέκετο έξω                    

             της πόρτας, από το μέρος του ιερού. Αντίκρυ κατά την  βρύσιν, ήτον               

             ένας στρατιώτης.  Καθώς επροχώρησεν ο  μακαρίτης να έμβει  εις την               

              εκκλησίαν, είδα τον Κωνσταντίνον, με το αριστερόν χέρι να κρατεί το              

             φέσι του και με το δεξιόν κεκρυμμένον, έρριψε την πιστόλαν επάνω             

             εις τον Κυβερνήτη, και ήκουσα συγχρόνως δύο κτυπήματα μπιστολών,                                                                                                                                                                                 

             είδα ότι βάρεσε με πιστόλαν και ο στρατιώτης όστις  ήταν αντίκρυ…Μετά                  

            τον φόνον  είδα ένα μαχαίρι μαυρομάνικον και χαρακωτόν με λούκια, και                 

             οπίσω εις το άκρον μ’ένα ασπράδι, ριγμένον  κατά γη…Αμέσως αφού

             έπεσαν αι πιστόλαι, ο Μπεϊζαδές Γεώργιος με τους δύο στρατιώτες του                

             άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος Βουλευτικού..»                                          

                                                                                                                                                      

                Κατάθεση ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΖΩΝΗ: Μονόχειρα σωματοφύλακας του

        Καποδίστρια:  « Εις τας 6και 35 λεπτά προ μεσημβρίας της 27

        Σεπτεμβρίου εβγήκαμεν από το παλάτιον και επήγαμεν εις την εκκλησίαν.  

        Φθάνοντες προς τον Άγιον Σπυρίδωνα, ήτον ο Κωνσταντής Μαυρομιχάλης                     

        σκεπασμένος μ’ ένα μπουρνούζι και είχεν ακουμπισμένην την κεφαλήν του                  

        εις τον τοίχον της  εκκλησίας, κ΄είχε το πρόσωπον του προς το σπίτι του                     

        Ροδίου, και πλησιάσας ο Κυβερνήτης προς αυτόν,  έστρεψε τότε ο                              

         Κωνσταντίνος κ’ έβαλε το αριστερόν του χέρι εις το φέσι, κ’ ευθείς ήκουσα                 

         εξαίφνης κτύπον πιστόλας, κ’ ευθύς ο Κυβερνήτης  εξαπλώθει κατά γης.                     

         Τότε έκαμα μιαν δρασκελιάν, και είδον εμπρός μου κατά γης ένα μαχαίρι                        

         μαύρον… Και  ευθύς είδον τον Κωνσταντίνον Μαυρομιχάλην όπου έτρεξε                  

         τον ανήφορον, προς τον οποίον και  ετράβηξα.»                                                       

  Βλέπουμε στις δύο αυτές καταθέσεις ότι ο Κωνσταντίνος ήταν πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κυβερνήτη, ότι σε καμία στιγμή δεν τον αγκάλιασε για να τον πυροβολήσει, ότι έριξε από εκεί που καθόταν. Από εκεί όμως που καθόταν κι αν ακόμα πυροβόλησε δεν ήταν δυνατόν να τον χτυπήσει στον σβέρκο. Βλέπουμε ακόμη ότι ο Γεώργιος δεν υπάρχει στο σκηνικό. Δεν τον βλέπουν. Τότε ποιος μαχαίρωσε τον Καποδίστρια; Το μαυρομάνικο μαχαιράκι που αναφέρουν ήταν 9 εκατ. Μήκος και 3 εκατ. Πλάτος. Η μαχαιριά στην κοιλιά ήταν 33εκατ. Μήκος και 9 εκατ. Βάθος.

Σεβόμενος τον χώρο σας κύριε διευθυντά, θα τελειώσω με το τι είπε ο εισαγγελέας στην δίκη του Γεώργιου σε κάποιο σημείο: «Αν πιστέψουμε τον Γεώργιο, τότε ούτε ο Κωνσταντίνος, χτύπησε τον Κυβερνήτη»

       Οι Μαυρομιχαλαίοι, είναι αθώοι της δολοφονίας. Όποιος δε γράφει για το θέμα είναι φρόνιμο να διαβάζει τις Ιστορικές πηγές, και όχι τι εγγράφει μετά 50 ή 150 χρόνια για να δικαιολογήσουν οι του λεγομένου Ελληνικού κράτους,  την δολοφονία των αφεντάδων τους Άγγλων, και δια αυτής την επιβολή του πιο βίαιου κατακτητή του Ελληνικού λαού, του λεγόμενου Ελληνικού κράτους, μαριονέτας των Ρότσιλντ

Ο Ιμπραήμ ηττήθηκε στην Μάνη από τους Μανιάτες, σε τρεις μάχες την Βέργα, στον Δυρό, στον Πολυάραβο. Στον Δυρό μάλιστα ηττήθηκε από γυναίκες με δρεπάνια. Έτσι έφυγε ντροπιασμένος.

Βιβλιογραφία:

Ιστορία Μακρυγιάννη

Ιστορία Φωτάκου

Ιστορία Κόκκινου

Φοβερά ντοκουμέντα Φυτράκη