Κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο ιδανική συγκυρία για να μιλήσει ανοιχτά ο πρωθυπουργός για θέματα όπως ποια συμφέροντα επιδιώκουν το αιματοκύλισμα της χώρας και την επιστροφή στην δραχμή. Θα επαναλάβει την θεωρία των δύο άκρων και μάλιστα τη μέρα που ο Τσίπρας θα βρίσκεται στο Τέξας μιλώντας για την οικονομική κρίση στην Ευρώπη και αν η οικονομία της τελευταίας θα τη σκαπουλάρει. Θα προσφέρει για μια ακόμη φορά κάλυψη στον Γιάννη Στουρνάρα με αφορμή το καυτό θέμα του ενιαίου φόρου ακινήτων; Ακόμη και για τον Πρετεντέρη είναι πολύ σημαντικό να βγάλει ειδήσεις από τον πρωθυπουργό και στη συνέχεια να επανασχεδιάσει την «Ανατροπή», την οποία κερδίζουν κατά κράτος οι εκπομπές του Χατζηνικολάου.
Από το πόσο επί της ουσίας θα είναι οι ερωτήσεις του δημοσιογράφου θα εξαρτηθεί και το αποτέλεσμα που θα εισπράξει ο θεατής. Πάντως τουλάχιστο 3 από τις ερωτήσεις του Πρετεντέρη θα είναι ενδιαφέροντος του ενός εκάστου από τους ιδιοκτήτες του Mega: Mια ερώτηση για λογαριασμό του Βαρδή, μία ερώτηση για λογαριασμό του Μπόμπολα και μία ερώτηση για λογαριασμό του Ψυχάρη.
Πολύ ενδιαφέρον θα έχει τυχόν τοποθέτηση του πρωθυπουργού για το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα αλλά και τις φιλοδοξλιες του να ηγηθεί της Κομισιόν παρότι αυτό το σενάριο ακούγεται πιο εφιαλτικό για τον Πρετεντέρη παρά για τον Σαμαρά.
Το άρθρο του που δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ την Παρασκευή με τίτλο Το Κοστούμι ήταν όλα τα (αντί-ΣΥΡΙΖΑ) λεφτά>
Πριν από έναν χρόνο τέτοια εποχή, όλες οι ξένες πρεσβείες στην Αθήνα και όλοι οι παράγοντες στην Ευρωπαϊκή Ένωση έβλεπαν τον ΣΥΡΙΖΑ περίπου σαν αμετάκλητα ανερχόμενη δύναμη. Ψάχνονταν πώς θα τα βγάλουν πέρα μαζί του.
Σήμερα, ουδείς φαίνεται να πιστεύει κάτι τέτοιο. Ακόμη χειρότερα, δεν το πιστεύει ούτε η τρόικα!
Πολλοί ερμηνεύουν τη σκληρή στάση των δανειστών με τη βεβαιότητα που έχουν αποκομίσει ότι η Ελλάδα έχει σταθεροποιηθεί και ότι ο κίνδυνος αποσταθεροποίησης που επικαλείται η κυβέρνηση (εννοώντας το ενδεχόμενο ΣΥΡΙΖΑ...) πλέον δεν είναι ορατός ούτε πιθανός.
Προφανώς, οι εκτιμήσεις αυτές μπορεί να αποδειχθούν αβάσιμες, όπως αποδείχθηκαν και οι περυσινές.
Άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε. Ένα τυχαίο γεγονός, ένα απρόβλεπτο ατύχημα μπορεί ανά πάσα στιγμή να χύσει το γάλα που μαζεύτηκε στην καρδάρα.
Επί της ουσίας, ωστόσο, όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την ευκαιρία του και τώρα απλώς αναζητά μια δεύτερη.
Γιατί την έχασε, όμως; Υποθέτω ότι η απάντηση είναι εύκολη και απλή: επειδή ουδέποτε κατάφερε να ξεπεράσει το κοστούμι του 4%.
Πάρτε ένα παράδειγμα. Όλη η πολιτική εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ακριβώς τα ίδια πρόσωπα που τον εκπροσωπούσαν και όταν πάσχιζε να μπει στη Βουλή: Τσίπρας, Σκουρλέτης, Βούτσης, Λαφαζάνης, Δραγασάκης, Παπαδημούλης, Δρίτσας, Στρατούλης...
Ούτε ένας δεν άλλαξε ούτε ένας δεν αναδείχθηκε ούτε ένας δεν προστέθηκε, εκτός ίσως από μερικά ρετάλια του χειρότερου ΠΑΣΟΚ...
Την ίδια στιγμή, όμως, το κόμμα που εκπροσωπούν εκτοξεύτηκε από το 4% στο 27%. Σε ένα μέγεθος που χρειάζεται άλλο κοστούμι και έχει άλλες απαιτήσεις.
Περίπου αυτό διαπιστώνουν ο Γλέζος και ο Αλαβάνος, ο καθένας με τον τρόπο του.
Όταν είσαι ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς μπορεί να λες ό,τι σου κατέβει στο κεφάλι. Κανείς δεν ασχολείται μαζί σου.
Όταν διεκδικείς την εξουσία οφείλεις να διαμορφώνεις σε όλα τα ζητήματα πειστικές και ρεαλιστικές απαντήσεις.
Και η γενικόλογη αριστερή μπαρούφα έχει μικρό ακροατήριο, ιδίως σε μια χώρα που έχει καεί από προεκλογικά παραμύθια του τύπου, «λεφτά υπάρχουν». Προσκολλημένος σε μια δασύτριχη ρητορική και σε μια ακραία φρασεολογία, ο ΣΥΡΙΖΑ περιόρισε μόνος το ακροατήριό του.
Συνέβη όμως και κάτι ακόμη χειρότερο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλαβε τον αναπόφευκτο έλεγχο της αξιοπιστίας του από τους αντιπάλους και τον Τύπο όχι ως κίνητρο προσαρμογής αλλά περίπου ως εχθρική πράξη.
Νόμιζε ίσως ότι δικαιούται ακόμη την επιείκεια ή την ασυλία του μικρού μεγέθους.
Και εκεί έχασε πλήρως το παιχνίδι.
Που όταν του το λένε οι άλλοι ενοχλείται. Αλλά όταν το λένε ο Γλέζος και ο Αλαβάνος...
kourdistoportokali
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου