ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΕ 3 ΛΕΞΕΙΣ : ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΚΟΠΟΥ !!!

Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας

Θα ήταν πράγματι ευχής έργο να μπορούσε κάποια στιγμή να προκύψει μια ελληνική κυβέρνηση εθνικού σκοπού, με στόχο την ανατροπή της υφιστάμενης πολιτικής ατζέντας και την εκ βάθρων αλλαγή της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, μέσα από ένα σύγχρονο, ρεαλιστικό και κοστολογημένο εθνικό σχέδιο θεσμικής, οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης της Πατρίδας μας. 

Και θα ήταν επίσης ευχής έργο, όλοι μαζί οι Έλληνες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, βουλευτές και δικαστές, εργαζόμενοι, άνεργοι και συνταξιούχοι, δημόσιοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι και ένστολοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιχειρηματικός κόσμος και τραπεζικό σύστημα, να αντικαταστήσουμε το δόγμα του σοκ με το δόγμα της κοινής λογικής και να ξαναγράψουμε από την αρχή το διαλυμένο πριν ακόμη από τα μνημόνια κοινωνικό συμβόλαιο.  Αυτό που καταγγέλθηκε μονομερώς μεν από την τρόικα και τις κυβερνήσεις που τη νομιμοποίησαν και την υπηρετούν, υπό την ένοχη όμως σιωπή και την ανοχή των θιγομένων μερών, δηλαδή των Πολιτών που, αντί να κάνουν αυτεπάγγελτα πράξη το άρθρο 120 του Συντάγματος, προτίμησαν να παραμείνουν αδρανείς στους καναπέδες τους, περιμένοντας κάποιον από μηχανής θεό να τους χαρίσει ξανά τη ζωή, την περιουσία και τη χαμένη τους ατομική, οικογενειακή και εθνική αξιοπρέπεια.

Για να γίνουν όμως τα ευχολόγια πράξη, πρέπει αφενός μεν οι Πολίτες να επιστρέψουν ξανά στην ενεργό δράση και την οργανωμένη, μαζική και δυναμική διεκδίκηση του αυτονόητου και της κοινής λογικής, αφετέρου δε το πολιτικό σύστημα, κυβερνητικό και αντιπολιτευόμενο, δεξιό και αριστερό, μνημονιακό και αντιμνημονιακό, γερμανόφιλο, αμερικανόφιλο, ρωσόφιλο, αγγλόφιλο και γαλλόφιλο, να υπερβεί επί τέλους τον εγωισμό, τη ματαιοδοξία και την κομματική του ιδιοτέλεια και να αποδεσμευτεί από τα διάφορα μικρά και μεγάλα συμφέροντα που εκπροσωπεί και τις ατζέντες που υπηρετεί, εντός και εκτός βουλής, προκειμένου να είναι σε θέση να διαμορφώσει, απελευθερωμένο από κάθε εξάρτηση, για πρώτη φορά από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, το μεγάλο "ελληνόφιλο" όραμα της μιας και μοναδικής ατζέντας, αυτής του εθνικού σκοπού που θα κληθεί να υπηρετήσει η συγκρότηση μιας τέτοιας κυβέρνησης.

Πριν λοιπόν μιλήσουμε για τη συγκρότηση Κυβέρνησης Εθνικού Σκοπού, πρέπει πρώτα να κοιταχτούμε όλοι στον καθρέφτη.
Πολίτες και πολιτικό σύστημα.
Και να κάνουμε όλοι μαζί την αυτοκριτική μας, αναλαμβάνοντας, ατομικά και συλλογικά, η κάθε μεριά τις δικές της ευθύνες. Και το πολιτικό σύστημα να αναλάβει τουλάχιστον το κόστος για το σύνολο των πράξεων και των παραλείψεών του, από τη μεταπολίτευση μέχρι το πρώτο μνημόνιο και από εκεί μέχρι σήμερα.
Γιατί το μνημόνιο δεν μας προέκυψε έτσι ξαφνικά, στο Καστελόριζο το 2010.
Ήταν αποτέλεσμα μακροχρόνιων διεργασιών και πολιτικών ευθυνών και προϊόν σωρείας πράξεων και παραλείψεων όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Της κυβέρνησης Σημίτη, που έβαλε πρώτη την Ελλάδα στο δρόμο για το μνημόνιο, της κυβέρνησης Καραμανλή, που διευκόλυνε με τη δραπέτευσή της την έλευσή του, της κυβέρνησης Παπανδρέου, που το συμφώνησε με τους εγχώριους και ξένους δανειστές και οργάνωσε με εγκληματικές μεθοδεύσεις την επιβολή του, καθώς και των μετέπειτα Κυβερνήσεων Βενιζέλου, με πρωθυπουργούς τους Παπαδήμο και Σαμαρά, που συνέχισαν να το υπηρετούν αβίαστα, τυφλά και αδιαπραγμάτευτα, παρά τις δια γυμνού οφθαλμού αποδεδειγμένες καταστροφικές του συνέπειες σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό ακόμη επίπεδο.

Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα στην ώρα μηδέν.
Με τους Πολίτες όμως, αφού πρώτα στις ευρωεκλογές ψήφισαν παραλία, να συνεχίζουν ως σύγχρονοι ραγιάδες να ψηφίζουν ακόμη αδράνεια, υποταγή και άρνηση στην ενεργό δράση και τη μαζική διεκδίκηση του αυτονόητου και της κοινής λογικής.
Έτσι λοιπόν οι Έλληνες, παραμένουν ακόμη και την ύστατη αυτή ώρα καθηλωμένοι στους καναπέδες τους, συνεχίζοντας να αναμένουν τον από μηχανής θεό που θα τους λυτρώσει από τις ευθύνες και τις τύψεις που τους βασανίζουν την ώρα που κοιτάνε αμήχανοι τα παιδιά τους στα μάτια ή τον εαυτό τους στον καθρέφτη, αφού είναι αυτοί οι ίδιοι που δημιούργησαν, με την αδιαφορία, την αδράνεια και την ιδιοτελή πολλές φορές ψήφο τους, από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, το γενόσημο υβρίδιο του ελαχιστότατου και κατώτερου κάθε περίστασης σημερινού πολιτικού συστήματος. Στο οποίο όμως, ενώ γνωρίζουν ότι τιτλοποίησε και ενεχυρίασε στις αγορές το μέλλον των παιδιών τους, συνεχίζουν να υποθηκεύουν ξανά και σήμερα όλες τις ελπίδες τους, για την εύρεση μιας άκοπης, βολικής και αβασάνιστης λύσης, ενός νέου από μηχανής θεού, που ακούει στο όνομα της Κυβέρνησης Εθνικού Σκοπού.

Αφού λοιπόν οι Πολίτες συνεχίζουν να αδιαφορούν και να αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ούτε ακόμη έναντι των παιδιών και των εγγονιών τους, εκχωρώντας και πάλι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους στο πολιτικό σύστημα και στο υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό της Πατρίδας μας, από το οποίο μάλιστα απαιτούν να δώσει λύσεις στα προβλήματα για τα οποία οι ίδιοι το κατηγορούν ότι ευθύνεται και δημιούργησε, τότε μοναδική περίπτωση συγκρότησης Κυβέρνησης Εθνικού Σκοπού είναι αυτή να προκύψει με τον αυτόματο πιλότο, μέσα από τη σημερινή βουλή, όπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα της "Αγοράς" του Ν. Χατζηνικολάου.
Χωρίς κόπο, αλλά με τρόπο, ώστε να ανταποκρίνεται στα σύγχρονα, μεταλλαγμένα οράματα του νεοέλληνα ραγιά, που προτιμά να αναθέσει στους άλλους, ακόμη και έναντι αμοιβής, να κάνουν την επανάσταση και να φέρουν την ανατροπή, όσο αυτός θα παίζει με το τηλεκοντρόλ του, πνευματικά αυνανιζόμενος με τα κίβδηλα πλαστικά είδωλα και τις σιλικόνες την πρωινής, της μεσημεριανής και της βραδινής ζώνης της ελληνικής τηλεόρασης της εποχής του μνημονίου.

Και εδώ γεννάται το μεγάλο ερώτημα :
Μπορεί, υπό τις εθνικές και διεθνείς γεωπολιτικές, κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές συνθήκες, υπό τους καταγραφόμενους στις δημοσκοπήσεις πολιτικούς και κομματικούς συσχετισμούς και υπό την υφιστάμενη ανθρωπογεωγραφία της βουλής, να συγκροτηθεί, μέσα από τη σημερινή βουλή, μια αληθινή Κυβέρνηση Εθνικού Σκοπού, που να έχει ως πραγματικό της στόχο την θεσμική, οικονομική, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της Πατρίδας μας ;

Μπορεί αυτό που αρνούνται τόσο επιδεικτικά να πράξουν οι ραγιάδες νεοέλληνες Πολίτες, να το πράξουν από μόνοι τους οι βουλευτές, χωρίς το εγχείρημα να καταντήσει από Κυβέρνηση Εθνικού Σκοπού σε κυβέρνηση πολιτικού αυτοσκοπού, σε κυβέρνηση διάσωσης πολιτικών πτωμάτων, σε κυβέρνηση χρονοκαθυστέρησης της παράδοσης της εξουσίας στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη και με την - για ευνόητους λόγους - συναίνεση των Συριζαίων, σε κυβέρνηση μακροημέρευσης βουλευτικών μισθών, προνομίων και κατοχύρωσης συντάξιμων βουλευτικών χρόνων, σε κυβέρνηση ξεπλύματος πολιτικών εγκλημάτων, σε κυβέρνηση νομιμοποίησης μνημονίων και δανειακών συμβάσεων και, εν τέλει, σε κυβέρνηση διάσωσης Σαμαρά, Βενιζέλου Τρόικας και Μνημονίων, με την εξασφάλιση της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ;

Η απάντηση κατά την άποψη του γράφοντος είναι απλή.
Η εξουσία είναι η πιο περιζήτητη γκόμενα, αφού έχει πάντα αφάγωτη προίκα. 
Που αντί να την αξιοποιήσει η άχρηστη οικογένεια της νύφης -  που κάθεται ακόμη στον καναπέ με το τηλεκοντρολ στο χέρι - ψάχνει πάντα να βρει ένα λαμόγιο γαμπρό, που με όχημα τον γάμο (λέγεται και μνημόνιο), αφού πρώτα πηδήξει την κόρη, θα φάει ολόκληρη την αφάγωτη προίκα.
Που μόλις φαγωθεί, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο διαζύγιο (λέγεται και τέλος των μνημονίων) και στην αναζήτηση νέου γαμπρού για την ατυχήσασα (λέγεται και έξοδος στις αγορές).  

Έτσι λοιπόν, μπορεί δεν μπορεί μια τέτοια Κυβέρνηση Εθνικού Σκοπού να εκπληρώσει τον πραγματικό της σκοπό, την αποστολή και το στόχο της, η ουσία είναι ότι αυτή, επειδή μπορεί να συγκροτηθεί αριθμητικά, έχει πολλές πιθανότητες να γίνει, έστω και αν τζογάρει τα ρέστα των ραγιάδων, που δεν λένε να ξεκολλήσουν από τους καναπέδες, στα μαθηματικά των πιθανοτήτων της πολιτικής ρουλέτας των επόμενων 16 μηνών.
Και αφού οι νεοέλληνες ραγιάδες το επιζητούν, το επιτρέπουν και το ανέχονται, ας τους τα τζογάρει τα ρέστα μια τέτοια Κυβέρνηση Εθνικού Σκοπού, αφού έτσι κι' αλλιώς δεν έχει τίποτε άλλο να χάσει, αλλά ούτε και περιμένει κάτι να κερδίσει, επειδή στη ρουλέτα, ακόμη και μιλημένος να είναι ο κρουπιέρης, κερδίζει πάντα το καζίνο - λέγε με Τρόικα.
Που στο άκουσμα της Κυβέρνησης Εθνικού Σκοπού ξεραίνεται στα γέλια, εκλαμβάνοντας το εγχείρημα ως ανέκδοτο με τρεις λέξεις, που της επιτρέπει να συνεχίσει να μαζεύει την είσπραξη και να ανοίγει σαμπάνιες στην υγειά των νεοελλήνων ραγιάδων, που ενώ παραμένουν καθηλωμένοι στους καναπέδες, διατηρούν ακόμη το δικαίωμα ψήφου και αποκαλούνται ακόμη κατά το Σύνταγμα των Ελλήνων, Πολίτες.   

http://kinima-ypervasi.blogspot.gr/2014/11/3.html