Με αφορμή το αποκλειστικό ρεπορτάζ μας για ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν πουθενά το φάρμακό τους επειδή η κυβέρνηση σταμάτησε να εισάγει σειρά φαρμάκων (λόγω ελλείψεως χρημάτων), με συνέπεια οι ασφαλισμένοι να οδηγούνται στον θάνατο (μια και σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν αντίστοιχα γενόσημα για τη θεραπεία τους), αναγνώστριά μας μάς έστειλε την απάντησ-σκο γιατί γίνονται όλα αυτά και πού υπάρχει...πάτος σε όλη αυτή την εξαθλίωση. Ιδού:
"Φίλε μου Μάκη, όταν ζεις στην Βόρεια Κορέα, ο
"ηγέτης" της δεν ζητάει...
από τους δούλους/πολίτες να προσφέρουν ένα
κιλό ρύζι κάθε μήνα κάθε οικογένεια για να γεμίσουν οι κρατικές αποθήκες! Απλά,
τους το παίρνει με το έτσι θέλω.
Ακριβώς το ίδιο λοιπόν γίνεται και στο Ελλαδιστάν. Η κυβέρνηση δεν ζητάει από τους δούλους/πολίτες της να επιδεικνύουν φορολογική ευσυνειδησία. Τους παίρνει τον μισθό και την σύνταξη προκαταβολικά. Τους βάζει φόρους αναδρομικά και τόσο μεγάλους που μοιραία οδηγούνται στην εξαθλίωση.
Όπως ο "ηγέτης" με το ρύζι.
Επομένως, ορθώς και αφήνει τους δούλους/πολίτες χωρίς φάρμακα. Τι να τα κάνουν τα φάρμακα...; Ούτε στη Βόρεια Κορέα εισάγουν φάρμακα. Ό,τι βγάζει η ντόπια βιομηχανία. Ό,τι δεν βγάζει, απλά δεν εισάγεται, γι αυτό και οι βορειοκορεάτες λιμοκτονούν και πεθαίνουν σαν τα κουνούπια. Μην κοιτάς που ποτέ δεν μαθαίνει κανείς γι αυτούς!
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν αν πρόκειται για κράτος-φονιά.
Ας αναρωτηθούμε... πού ακριβώς είναι ο πάτος.
Προσωπική μου εκτίμηση, πάτος δεν υπάρχει.
Και ας αναρωτηθούμε επίσης γιατί κοιμόμαστε όλοι όρθιοι και δεν βγαίνουμε με τα κουμπούρια και τις πέτρες.
Αυτά.
Κατά τα λοιπά, κατανοώ απόλυτα την κυρία του άρθρου, διότι δυστυχώς ανήκω και εγώ στην κατηγορία αυτών που ζουν καθημερινά με κάποιο φάρμακο.
Μ.Δ."
Ακριβώς το ίδιο λοιπόν γίνεται και στο Ελλαδιστάν. Η κυβέρνηση δεν ζητάει από τους δούλους/πολίτες της να επιδεικνύουν φορολογική ευσυνειδησία. Τους παίρνει τον μισθό και την σύνταξη προκαταβολικά. Τους βάζει φόρους αναδρομικά και τόσο μεγάλους που μοιραία οδηγούνται στην εξαθλίωση.
Όπως ο "ηγέτης" με το ρύζι.
Επομένως, ορθώς και αφήνει τους δούλους/πολίτες χωρίς φάρμακα. Τι να τα κάνουν τα φάρμακα...; Ούτε στη Βόρεια Κορέα εισάγουν φάρμακα. Ό,τι βγάζει η ντόπια βιομηχανία. Ό,τι δεν βγάζει, απλά δεν εισάγεται, γι αυτό και οι βορειοκορεάτες λιμοκτονούν και πεθαίνουν σαν τα κουνούπια. Μην κοιτάς που ποτέ δεν μαθαίνει κανείς γι αυτούς!
Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν αν πρόκειται για κράτος-φονιά.
Ας αναρωτηθούμε... πού ακριβώς είναι ο πάτος.
Προσωπική μου εκτίμηση, πάτος δεν υπάρχει.
Και ας αναρωτηθούμε επίσης γιατί κοιμόμαστε όλοι όρθιοι και δεν βγαίνουμε με τα κουμπούρια και τις πέτρες.
Αυτά.
Κατά τα λοιπά, κατανοώ απόλυτα την κυρία του άρθρου, διότι δυστυχώς ανήκω και εγώ στην κατηγορία αυτών που ζουν καθημερινά με κάποιο φάρμακο.
Μ.Δ."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου