χώρα η κατάσταση με το όνομα της ακατανόμαστης γειτονικής μας χώρας να είναι η μάχη του Blackwater, στο επίπεδο της πραγματικής ζωής όμως τα πράγματα ήταν πάντα μόλις λίγο πιο δραματικά από το Gossip Girl. Eιδικά αυτές τις μέρες που η Μακεδονομαχία είναι το αγαπημένο σπορ για όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα και για διάφορους η μόνη Leonidas γραμμή είναι η στάση Καραμανλή, αξίζει να θυμηθούμε μια πολύ αστεία λεπτομέρεια που εμφανίζεται κάθε τόσο με τη μορφή της “σοκαριστικής αποκάλυψης”.
Βρισκόμαστε στο όχι πολύ μακρινό 1959, κυβέρνηση είναι η ΕΡΕ του Κώστα Καραμανλή του πρεσβύτερου (πωλείται με την ένδειξη “εθνάρχης”) και στα βόρεια η Ελλάδα συνορεύει με μια χώρα που δεν υπάρχει πια: την ενιαία σοσιαλιστική Γιουγκοσλαβία, ηγέτης της οποίας είναι ο στρατάρχης (αντάρτης του Β’ΠΠ) Γιόζιπ Μπροζ, κατά κόσμον Τίτο. Παρότι η Ελλάδα είναι στο ΝΑΤΟ, διάφοροι πολύ πραγματιστικοί λόγοι σπρώχνουν την ελληνική ηγεσία να τα βρει σε ένα βαθμό με τη σοσιαλιστική χώρα, στο έδαφος της οποίας βρισκόταν και η σημερινή Δημοκρατία της Μακεδονίας.
H πραγματικότητα αυτή (η οποία είναι ένα θέμα που δε χωράει εδώ) σφραγίζεται από μια σειρά από συμφωνίες που υπογράφει η δεξιά κυβέρνηση της Ελλάδας με τη Γιουγκοσλαβία. Μία από τις συμφωνίες ήταν η συμφωνία περί αμοιβαίων δικαστικών σχέσεων που υπογράφηκε στις 18.06.1959. Μία πολύ ευχάριστη έκπληξη καλωσορίζει τον αναγνώστη αν κοιτάξει το Άρθρο 7 της σχετικής Εφημερίδας της Κυβερνήσεως:
This text is signed by the entire cabinet of the government and of course the person - fetish of every Greek right: Konstantinos Karamanlis the 1st. We are certain that the name Republic of Macedonia (one of the states that formed the former Yugoslavia) appears in several other state documents of the next decades long before the issue is a cause of humiliation throughout the world.
Obviously, the point is not that Karamanlis betrayed / sold out / backed Greece to our backs as various experts sprayed far-right blogs specialized national think tanks, but something even more fun. The point is that on Tito, the Greek government forgot the de facto recognition of a Republic of Macedonia without much drama because it did not deserve to spoil its relations with socialist Yugoslavia for such a thing.
This is the best argument we know about the fact that the name of the neighbors is of no importance at all because, as well as we can all be friends. Of course, because nationalism is one of the best life hacks playing out there to pick up votes, in 1992 at the Thessaloniki International Fair, Karamanlis turned 180 degrees and shook with emotion when asked about the name of Macedonia.
It may have played a role when strong Yugoslavia was replaced by smaller and weaker states that were killed, one of which was the small country with Skopje capital, the one launched as a threat to the Greek border. Of course, Karamanlis could tear himself because he was also a miracle worker like the icons of the Virgin Mary.
Karamanlis and Tito
In the context of this understanding, in 1962 there was also an informal agreement between the two states to bring the whole issue to ice (naturally recognizing the substance of the name). The point is that, as Kostakis Karamanlis's uncle first proved, a little good will to exist and everything is done.
πηγή ρεπορτάζ Κώστας Αρβανίτης, ttps://luben.tv/politix/139626
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου