Γενοκτονία των Αρμενίων

Μια Επέτειος που δεν Ξεχνάμε

του

Κώστα - Πολυχρόνη Τίγκα

Αν. Καθηγητού Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και

Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης 

Αντιστρατήγου ε.α.

Δημοτικού Συμβούλου Παπάγου-Χολαργού

         Είναι βέβαιο πως άλλοι λιγότερα και άλλοι περισσότερα, όλοι οι Έλληνες έχουμε ακούσει για τη φοβερή όσο και παράλογη ενέργεια των Τούρκων κατά των Αρμενίων, τη Γενοκτονία των Αρμενίων από  τους Τούρκους, που στις 24 Απριλίου κάθε χρόνου τιμάται ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας. Για να θυμόμαστε  την εξόντωση Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του       Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ακόμη πως την κύρια ευθύνη για τις εκτεταμένες σφαγές, που έγιναν από 1908-1918, έχει το κίνημα των Νεότουρκων.

         Ήταν τότε η 24η Απριλίου του 1915, όταν 300 άτομα της πολιτικής και πνευματικής ηγεσίας των Αρμενίων συγκεντρώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη και μαζί με την ηγεσία της Αρμενικής Κοινότητας φυλακίσθηκαν και στη συνέχεια πολλοί από αυτούς απαγχονίστηκαν. Αυτό ήταν ο προπομπός όσων ακολούθησαν στα επόμενα χρόνια.  

       Κατά τους Τούρκους ο αριθμός των Αρμενίων που σφαγιάσθηκαν ήταν 600.000 έως 800.000, ενώ Αρμενικές και Δυτικές πηγές ανεβάζουν τους σφαγιασθέντες σε 1.500.000.Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «Γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε απλά «Βίαιος Εκτοπισμός» του Αρμενικού πληθυσμού. Βίαιος Εκτοπισμός... λοιπόν με 600.000 έως 800.000 σφαγιασθέντες; Δύσκολα το κατανοεί ο ανθρώπινος νους.

       Η Γενοκτονία των Αρμενίων, η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, καθώς και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

       Όμως, υπάρχει και η άλλη μελανή κηλίδα στην ιστορία των γενοκτονιών, η των Ελλήνων του Πόντου. Των 353.000 Ελλήνων που ακόμη δεν έχει δικαιωθεί. Ο Αρμενικός λαός, χάρις στον αγώνα του, αρχίζει τώρα να δικαιώνεται έστω και καθυστερημένα. Ο Ελληνισμός του Πόντου υπέστη όλες τις μορφές της γενοκτονίας από τον ίδιο στρατό που διέπραξε τη γενοκτονία των Αρμενίων, τον αφανισμό της Κουρδικής εθνότητας αλλά και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

       Η Τουρκία αρνείται να αποδεχθεί τη γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου και είναι απόλυτη σε αυτό. Έχει, δε, ποινικοποιήσει οποιαδήποτε αναφορά σε αυτές τις γενοκτονίες. Πρόσφατα, όμως, ο Νομπελίστας Ειρήνης Pamuk το 2005 και η συγγραφέας Elit Shafak το 2006 έτυχαν ποινικής δίωξης επειδή αναφέρθηκαν στη γενοκτονία  των Αρμενίων, αλλά τελικά αθωώθηκαν. Αλλά, και πρόσφατα ο Τούρκος δημοσιογράφος, αρμενικής καταγωγής, Dink δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη επειδή και αυτός αναφερόταν στη γενοκτονία των Αρμενίων.

       Οι Αρμένιοι, μετά από πενήντα (50) χρόνια, άρχισαν να γιορτάζουν την 24 Απριλίου, ημερομηνία έναρξης της σφαγής του 1915, ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των 1.500.000 Αρμενίων από τους Τούρκους. Οι Αρμένιοι της διασποράς ανήγειραν σε όλο τον κόσμο μνημεία και επιτύμβιες πλάκες με επιγραφές στη μνήμη της γενοκτονίας των Αρμενίων.

       Σήμερα, όμως, διεθνείς οργανισμοί, κράτη, Μ.Μ.Ε. και διανοούμενοι άρχισαν να προβάλουν τα θέματα για την αναγνώριση και για τη δικαίωση. Μέχρι σήμερα είκοσι τρεις (23) και πλέον χώρες έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων και αρκετές έχουν υποβάλλει επερωτήσεις στη Βουλή. Η Γαλλία, το 2001, αναγνώρισε τη γενοκτονία των Αρμενίων  και το 2006 η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ποινικοποίησε την άρνηση της αναγνώρισής της για να δικαιώσει τους απογοητευμένους Αρμένιους στη Γαλλία, απογόνους θυμάτων της γενοκτονίας των Αρμενίων.

      Αλλά, και το σημαντικότερο, τελευταία και η Ευρωβουλή κάνει μνεία για πρώτη φορά στη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων, πέραν της αναφοράς της γενοκτονίας των Αρμενίων.    

       Στο Αμερικανικό Κογκρέσο, έχουν γίνει προτάσεις για αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων, αλλά και κυβερνήτες πολιτειών στις ΗΠΑ έχουν ενεργήσει ανάλογα. Επίσης και Πρόεδροι των ΗΠΑ στο παρελθόν έχουν αναφερθεί σε αυτό το χειρότερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

      Πρόσφατα μάλιστα, πριν από λίγες ημέρες, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αποφεύγοντας να χαρακτηρίσει την πράξη ως γενοκτονία, μίλησε για την επέτειο των 96 ετών από τη γενοκτονία των Αρμενίων, λέγοντας επί λέξει:  « Η αμφισβήτηση της ιστορίας αποσταθεροποιεί το παρόν και αμαυρώνει τη μνήμη όσων χάθηκαν », ζητώντας από την Άγκυρα να αναγνωρίσει « πλήρως » τις σφαγές αυτές και να καταδικάσει     « τα τρομερά αυτά γεγονότα ». 

      Η Γενοκτονία, σαν πρωτογενές κατά της ανθρωπότητας έγκλημα, πρέπει να τιμωρείται, ώστε να προλαμβάνεται η επανάληψη της. Με τη λέξη γενοκτονία κανείς φέρνει συνειρμικά και αυτόματα στο μυαλό του τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους Νεοτούρκους και τη γενοκτονία των Εβραίων και άλλων Σλαβικών λαών το 1940 - 45 από τους Γερμανούς. Όμως, υπάρχει και η άλλη μελανή κηλίδα στην ιστορία των γενοκτονιών, η των Ελλήνων του Πόντου που ακόμη δεν έχει δικαιωθεί.

      Η Τουρκία τώρα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τη γενοκτονία των Αρμενίων αλλά και την των Ελλήνων του Πόντου και των Ασσυρίων. Μία χώρα, σαν την Τουρκία, που θέλει να ισχυρίζεται ότι αξίζει της ευρωπαϊκής πορείας, πρέπει να δείχνει ειλικρίνεια, μεταμέλεια και υπευθυνότητα. Όποιος περιφρονεί την ιστορία, αυτή τον εκδικείται. Η σημερινή Γερμανία δεν περιφρόνησε το παρελθόν της και πλήρωσε αλλά και ακόμη πληρώνει για το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Για τη μεταμέλεια αυτή και την υπεύθυνη συμπεριφορά της, είναι τώρα ένα σεβαστό, ευυπόληπτο και υπεύθυνο κράτος στο κόσμο.

      Ακόμη σε ότι μας αφορά, όσες κουμπαριές και αν κάνουμε με τους γείτονές μας, όσα ζεϊμπέκικα και αν χορέψουμε, όσο και αν τους πούμε πως ήταν και είναι εργατικοί, σε αντίθεση με το δικό μας λαό που τεμπέλιαζε και τεμπελιάζει, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως       « ο Τούρκος - Τούρκος ήτανε και Τούρκος θα παραμείνει ». Εννοείται φυσικά πως δεν έχουμε τίποτε με τον Τουρκικό λαό. Το πρόβλημά μας είναι οι Ηγεσίες του διαχρονικά, οι Ηγεσίες αυτές που τον κατευθύνουν σε λάθος πορεία απέναντι στον Ελληνισμό. 

     Τέλος δεν θα πρέπει να λησμονούμε ότι η Τουρκία δεν αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, δεν αναγνώρισε  τη Γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου και των Ασσυρίων, κάνει τα πάντα για τον αφανισμό της Κουρδικής εθνότητας και συνεχίζει ως σήμερα επί τριάντα επτά (37) χρόνια την εισβολή και κατοχή της μαρτυρικής μας Κύπρου. Σήμερα,96 χρόνια μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων,  διεκδικεί την είσοδό της στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς να έχει αναγνωρίσει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει. Αν είναι δυνατόν.