Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ-ΚΑΤΑΠΕΛΤΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΣΩΜΑΤΟΣ!



serafeim
"Η λήψη ὀργάνων γιὰ μεταμόσχευση ἀπὸ τοὺς «ἐγκεφαλικὰ νεκρούς», ακόμη και με τη συγκατάθεση των συγγενών, ἀποτελοῦν ἐνεργητικὴ πρόκληση θανάτου"
Η συνέντευξη του γιατρού Κυπριανού Χριστοδουλίδη στον Μάκη Βραχιολίδη έχει δημιουργήσει "σεισμικές δονήσεις". Ο Μητροπολίτης Πειραιώ εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση-καταπέλτη με την οποία καταδικάζει την μεταμόσχευση οργάνων.

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ
Μέ τόν Νόμο 3984/27.6.2011 πού ἐψηφίσθη ἀπό τήν Βουλή τῶν Ἑλλήνων ρυθμίζεται, μέ ἀρχές πού ἀπάδουν στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ Γένους μας καί τήν ἱερότητα τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, τό πολυσήμαντο θέμα τῆς δωρεᾶς καί μεταμοσχεύσεως τῶν ἀνθρωπίνων ὀργάνων. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὑπέβαλε κατά τήν διαβούλευση τοῦ εἰρημένου Νόμου θέσεις Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιαστικῆς βιοηθικῆς οἱ ὁποῖες προδήλως περιφρονήθησαν καί ἑπομένως διά τό μέγιστο αὐτό θέμα καθηκόντως ὀφείλομε νά ἐνημερώσωμε τούς πάντας καί νά καταδείξωμε οἱ Ἱεράρχαι τήν καταφανῆ διάστασι τοῦ ψηφισθέντος Νόμου μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία, τήν ὀρθόδοξη θεολογία καί τήν θεόσδοτη ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Ἐν συνεχείᾳ τῇ συμβολῇ τῆς ἐργασίας εἰδικῶν, ἤτοι τῶν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου-Ἰατροῦ Λουκᾶ Τσιούτσικα, Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεβυτέρου Στεφάνου Στεφοπούλου καί Πανοσιολ. Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου παρατηροῦμεν ὅτι:
 «Α'. Θεολογία - Ἀνθρωπολογία
1. Κατ τ διδασκαλία τς κκλησίας νθρωπος κατ τν φύση το εναι σύνθετο, μεικτό, ν. Πλάσθηκε κατ’ εκόνα κα μοίωσιν το Θεο κα ποτελεται π τν ψυχή, πο συνιστ τ πνευματικ μέρος το νθρώπου κα τν ντάσσει στν πνευματικ κόσμο, κα π τ σμα, μ τ ποο ντάσσεται στν λικό, ασθητ κόσμο. Εναι μείξη κα κράση πνεύματος κα λης, «σύνδεσμος τς ρατς κα οράτου φύσεως». Κα τ μν σμα εναι λικό, σύνθετο κα φθαρτό, δ ψυχ εναι «οσία ζσα, πλή, σώματος, σωματικος φθαλμος κατ' οκείαν φύσιν όρατος, λογικ τ κα νοερά, σχημάτιστος... θάνατος» (Ἅγ. ωάννης Δαμασκηνός). πομένως ψυχ το νθρώπου δν εναι πλ βιολογικ νέργεια το σώματος, πως εναι τν ζώων, τ ποία γι τν λόγο ατ εναι θνητόψυχα, δν πιβιώνουν μετ τν σωματικ θάνατο, λλ εναι κτιστή, οσία θάνατη μ δική της νέργεια. θάνατος δν εναι παντελς ξαφάνιση το λου νθρώπου, λλα χωρισμς τς ψυχς π τ σμα, τ ποο στ συνέχεια, φθείρεται κα διαλύεται, ν ψυχ ξακολουθε ν πάρχει κα ν νεργε· «Οὐχ ψυχ στιν ποθνήσκουσα, λλ δι τν ταύτης ναχώρησιν ποθνήσκει τ σμα» (Μ. θανάσιος).
 2. Σχετικ μ τν χρόνο τς νώσεως τς ψυχς κα το σώματος κκλησία δέχεται τι δημιουργονται συγχρόνως· «μα δ τ σμα κα ψυχ πέπλασται, ο τ μν πρτον, τ δ στερον» (γ. ωάννης Δαμασκηνός). Ατ σχύει κα γι τν πλάση κάθε νέου νθρώπου· τ σμα κα ψυχ συνυπάρχουν «ξ κρας συλλήψεως». Συνεπς τ μβρυο εναι πλήρης νθρωπος, κ ψυχς κα σώματος, κα πρν π τν σχηματισμ κα τ λειτουργία το γκεφάλου. Ατ καταδεικνύει τι, χι μόνο γκεφαλικς θάνατος λλα κα παντελς λλειψη το γκεφάλου δν συνεπάγονται τι εὑρισκόμενος στς καταστάσεις ατς νθρωπος παύει ν εναι μψυχο κα ζωνταν ν.
 3. Σχετικ μ τ πο βρίσκεται κα πς νεργε ψυχ ο Πατέρες τς κκλησίας διδάσκουν τι ψυχ δν δρεύει σ συγκεκριμένο ργανο, λλ ερίσκεται σ λα τ σημεα το σώματος, ζωοποιοσα κα κινοσα τ μέλη. Κατ τν γιο Γρηγόριο Παλαμᾶ ψυχ «συνέχουσα τ σμα, ὅ κα κτίσθη, πανταχο το σώματος στίν, οὐχ ς ν τόπω οδ' ς περιεχομένη, λλ' ς συνέχουσά τε κα περιέχουσα κα ζωοποιοσα τοτο, κατ' εκόνα κα τούτ' χουσα Θεο», κατ δ τν γιο ωάννη Δαμασκην «ργανικ κεχρημένη σώματι κα τούτῳ ζως αξήσεως τ κα ασθήσεως κα γεννήσεως παρεκτική».
 4. Βιολογικ ζω χωρς τν παρξη τς ψυχς μέσα στ σμα δν νοεται. Στν περίπτωση ποκοπς, καταστροφς νεκρώσεως νς ζωτικο ργάνου, ποτε νθρωπος πιβιώνει μ ποστηρικτικς νέργειες, ξακολουθε ψυχ ν παραμένει συνδεδεμένη μ τ σμα κα ν νεργε σ λλα σωματικ ργανα. Στν κατάσταση το γκεφαλικο θανάτου ατρικ κατορθώνει μ τ βοήθεια τς τεχνολογίας ν διατηρε τ βιολογικ ζωή, φο πόλοιπος ργανισμός, πλν το γκεφάλου, λειτουργε. διατήρηση τς βιολογικς ζως προϋποθέτει τν παρξη τς ψυχς μέσα στ σμα κα δείχνει τι δν λύθηκε κόμη μεταξύ τους δεσμός, δν πισυνέβη δηλαδ ριστικς κα καθ' λοκληρίαν θάνατος. Συνεπς διακοπ τς ποστηρικτικς λειτουργίας, κόμη κα μ τν συγκατάθεση το σθενος, πολ περισσότερο λήψη ργάνων γι μεταμόσχευση π τος «γκεφαλικ νεκρούς», ποτελον νεργητικ πρόκληση θανάτου, ποία κατ τν κανονικ παράδοση τς κκλησίας σοδυναμε μ φόνο, κα μάλιστα σθενος κα νυπερασπίστου νθρώπου κατ' ναλογίαν πρς τν κτρωση τν μβρύων.
5. Εδικώτερα, κατ τν γιο Μάξιμο τν μολογητή, ψυχ φανερώνεται μ τ ν νεργε πάνω στ μέλη το σώματος, νάλογα μ τν δυνατότητα πο χουν. Κάθε σωματικ ργανο δέχεται κείνη τν ψυχικ νέργεια, τν ποία κ φύσεως χει τ δύναμη ν κφράσει. ταν δ κάποιο ργανο ποστε βλάβη, πλς παύει ν κφράζεται ντίστοιχη λειτουργία τς ψυχς. τσι, ταν στν γκεφαλικ θάνατο τ νευρικ σύστημα, σ ποικίλο βαθμό, δν λειτουργε, δν μπορομε βέβαια ν ντιληφθομε τς σκέψεις τ συναισθήματα, ατ μως δν ποκλείει τν παρξή τους στ χρο τς ψυχς. Τ περιεχόμενο τς συνείδησης παραμένει, στω κα ν πάρχει δυναμία ν κφρασθε. Στν «γκεφαλικ νεκρ» καταργεται μν προφορικς λόγος, χι μως νδιάθετος, οτε ο δηλοι λόγοι. Μ λλα λόγια, συνεχίζει ν «ργάζεται» νοερ του νέργεια.
 6. Κατ τν γιο ωάννη Δαμασκην μέρος τς ψυχς, «τ καθαρώτατον», εναι νος, το ποίου μν οσία ερίσκεται στν σαρκικ καρδιά, χωρς ν περικλείεται π ατν σν σ γγεο, οτε πολ περισσότερο ν ταυτίζεται μ ατήν, λλ πλς τν χρησιμοποιε ς ργανο κα χημα, νέργειά του μως στν πεπτωκότα νθρωπο ερίσκεται στν γκέφαλο· στν κατ φύσιν νθρωπο πρέπει ν πανέλθει νέργεια το νο στν οσία της, στν καρδιά, στε ν παύσει διάχυση, ν νοποιηθε νθρωπος, γι ν μπορέσει ν νωθε μ τ Θεό.
 7. Ατ πνευματικ καρδιά, « κρυπτός της καρδίας νθρωπος» (Ἀπ. Πέτρος), εναι χρος στν ποο ναπτύσσεται λη πνευματικ ζω το νθρώπου, κε νοικε Χάρις το Θεο, δι ν τν καταστήσει «ναν το γίου Πνεύματος» (Ἀπ. Παλος). κε οσιώνεται κα ποστασιοποιεται τ νθρώπινο πρόσωπο, τ ποο λοκληρώνεται,  ταν νθρωπος φθάσει στ «καθ' μοίωσιν». Εναι προφανές, τι σωτερικ ατ πνευματικ ζω το νθρωπίνου προσώπου, ζω συνειδητ κα χαρισματική, μπορε ν εναι νεξάρτητη π τν γκέφαλο κα τς λειτουργίες του.
 8. πρς τος νθρώπους χριστιανικ γάπη εναι νιδιοτελής, συνειδητή, κα χει τν χαρακτήρα τς θυσίας. Δν κτιμται μ τν ντικειμενικ ξία το προσφερομένου μ τν ξία πο χει ατ γι τος ποδέκτες του, λλ μ τ πόσο στοιχίζει στν δότη προσφορά του, σύμφωνα κα μ σα διδάσκει Χριστς γι τ δίλεπτο τῆς χήρας, μ τ ἐὰν δηλαδ στερεται κανες κάτι πο το εναι χρήσιμο, ἐὰν θυσιάζει κάτι χρήσιμο ατός, γι ν φεληθε λλος. Ἐὰν μως «γκεφαλικ νεκρς» εναι νεκρός, προσφορ τν ποιωνδήποτε ργάνων του στερεται το χαρακτήρα τς γάπης, φ' σον ατ δν το στοιχίζει τίποτε, γιατί προσφέρει χρηστα γι' ατν ργανα, δν στερεται οτε θυσιάζει κάτι χρήσιμο γι τν αυτό του. Πρόκειται γι πράξη συμφεροντολογική, διοτελ κα γωιστική, διότι περιμένει κανες μοιβς κα νταπόδοση κ μέρους το Θεο, χωρς ν στερηθε ν θυσιάσει κάτι π τν αυτό του. ντίθετα ο ρετς τς θυσίας κα τς γάπης πρς τν πλησίον φαρμόζονται πόλυτα στν προσφορ ργάνων π ζντες δότες, ταν πρόκειται γι διπλ ργανα κα στούς ὅπως καί στήν αἱμοδοσία. Προσφέρουν τότε θυσιάζοντες κα λαττούμενοι.
 9. Δν πάρχει μέχρι σήμερα πόλυτη μοφωνία τν ατρν διεθνς γι τν «γκεφαλικ θάνατο». Πολλο ατρο χουν ναπτύξει γκυρη κα συγκροτημένη πιχειρηματολογία, περ το τι «γκεφαλικς θάνατος» δν συνιστ τν βιολογικ θάνατο. μπορε κανες ν ποκαταστήσει τ θέλημα το Θεο ν παρεμποδίσει τν θαυματουργικ πέμβαση τν γίων πρς πανόρθωση κα θεραπεία ποιασδήποτε σωματικς βλάβης, κόμη κα γκεφαλικς; Θ δεχθε κα θ νομιμοποιήσει κκλησία ναν διαφορετικ θάνατο π ατν πο διδάσκει π αἰῶνες, στηριζόμενη στν γία Γραφ κα στν Πατερικ Παράδοση, παρασυρόμενη π πισφαλες παραδοχς κα προσβάλλουσα τ «φοβερώτατον μυστήριον το θανάτου»; Θά κλείσωμε τά μάτια μας μπροστά στίς καταγεγραμμένες διεθνῶς ἀνανήψεις θεωρουμένων ὡς ἐγκεφαλικά νεκρῶν;
 10. Χριστιανικ θική, δεχόμενη τν λήθεια τι κύριος τῆς ζως κα το θανάτου εναι μόνον Θεός, παινε κάθε ατρικ προσπάθεια, πρ τς θεραπείας τν πάσης φύσεως σθενειν· πιστεύουσα τι ζω εναι γαθ πέρτατης ξίας, περιμένει π τος ατρος ν ργάζωνται μέχρι τέλους πρς διάσωση τς ζως κάθε νθρώπου, στω κα νιάτως πάσχοντος κα ποφέροντος π τος πόνους, στω κα ἐὰν χουν νεκρωθε ζωτικά του ργανα, πως γκέφαλος. σθένεια κα πόνος παίζουν σπουδαο παιδαγωγικ κα σωτηριώδη ρόλο κα πρέπει ν ντιμετωπίζωνται μ πομον κα μπιστοσύνη στ θέλημα το Θεο.
 11. ννοια τς «εκαζομένης συναινέσεως» το σθενος πού ἐφευρίσκεται μέ τόν νέο νόμο καί εἰσάγεται κατά πρόδηλο παράβαση τῶν ἄρθρων 2 παραγρ. 1 καί 5 παραγρ. 1 τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος τίθεται σέ ἰσχύ ἀπό 1/6/2013 καί ποτελε αθαίρετη κατάλυση τς λευθερίας το νθρωπίνου προσώπου. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση βρίσκεται σέ ἀπόλυτη ἀντίθεση μέ τήν δωρεά ὀργάνων ἡ ὁποία εἶναι αὐτόβουλη πράξη πού δέν εἰκάζεται ὅπως δέν εἰκάζεται καί ἡ συναίνεση. Ἡ εἰκαζομένη συναίνεση ἑστιάζεται στόν λήπτη καί ἀδικεῖ τήν πράξη τοῦ δότη τόν ὁποῖο μεταμορφώνει ἀπό πρόσωπο πού ἀβίαστα δωρίζει σέ ἄτομο ἀπό τό ὁποῖο αὐθαίρετα ἀφαιροῦμε καί ὁδηγεῖ σέ τραγική κκοσμίκευση πού θ διευκολύνη σέ περαιτέρω μφισβήτηση τν θικν φραγμν, σ σχετικοποίηση τν φθάρτων κα αωνίων ληθειν μ τν θεοποίηση τς πιστημονικς ρευνας κα σ ποκατάστα-ση τς ρθόδοξης π τν «μηχανιστικ νθρωπολογία».
 Β' ατρικς θέσεις
1. ννοια το γκεφαλικο θανάτου, ποία τ πρτον εσήχθη στν ατρικ ρολογία κα πρακτικ τ 1968 π τν πιτροπ το Harvard, (Χάρβαρντ) κα τ κριτήρια διαγνώσεώς του εναι μεταβαλλόμενα μ τάση περιορισμο τους. τσι ρχικ περιελάμβανε τν κατάπαυση τν λειτουργιν λου του νευρικο συστήματος, κεντρικο κα περιφερικο. Τ 1981 πιτροπ μπειρογνωμόνων  του   Προέδρου τν ΗΠΑ μ τν νιαο ρισμ το θανάτου περιόρισε τν ννοιά του στ μ ναστρέψιμη παύση λων τν λειτουργιν τοῦ γκεφάλου, ν π τ 1973 στ Μ. Βρετανία κα π τ 1985 στν λλάδα γίνονται ποδεκτ τ κριτήρια τς Minnesota (Μιννεσότα), μ τ ποία γκεφαλικς θάνατος περιορίζεται στ μ ναστρέψιμη βλάβη το γκεφαλικο στελέχους.
2. Ο λόγοι ντικαταστάσεως τν κλασικν κριτηρίων προσδιορισμο το θανάτου, πο ἦσαν μ ναστρέψιμη διακοπ τς ναπνευστικς κα καρδιακς λειτουργίας, μ τ κριτήριο το γκεφαλικο θανάτου μολογεται περίφραστα π τν πιτροπ το Harvard πς ταν
α) τι ο γκεφαλικς νεκρο σθενες ποτελον «φορτίο» γι τος οκείους κα τ νοσοκομεα κα
β) τι ἐὰν ξακολουθοσαν ν σχύουν τ παλαι κριτήρια το ρισμο το θανάτου, θ ταν δύσκολη πόκτηση ργάνων γι μεταμοσχεύσεις γιατί τά ὄργανα εἶναι ἄχρηστα μετά τήν παύση τῆς καρδιακῆς λειτουργίας τοῦ δότη.
3. ννοια κα τ κριτήρια το γκεφαλικο θανάτου ρίζονται αθαίρετα· αθαίρετη εναι πίσης κα διάγνωσή του, κα πολλς φορς πισφαλής, μ ποτέλεσμα περιπτώσεις σθενν πο χαρακτηρίστηκαν γκεφαλικς νεκρο ν ποδειχθε κ τν στέρων τι δν ταν τέτοιοι στν πραγματικότητα καί νά ἀνανήψουν.
4. Σ γκεφαλικς νεκρος πιτελονται πολλς λειτουργίες, πως· α) καρδι πάλλει ατομάτως, β) ο πνεύμονες νταλλάσσουν τ ὀξυγόνο κα τ διοξείδιο τοῦ ἄνθρακος, γ) συνήθως πάρχει παρκς γγειακς τόνος, δ) μερικς φορς χορηγούμενη τροφ πέπτεται π τ γαστρεντερικ σύστημα, ε) τ κύτταρα φομοιώνουν τς θρεπτικς οσίες, στ) τ αμα κυκλοφορε κα πομακρύνει τ μεταβολικ προϊόντα π τ κύτταρα, ζ) τ παρ ποτοξινώνει τ αμα, η) ο νεφρο διατηρον τ σοζύγιο τν γρν κα τν λεκτρολυτν, θ) τ νοσοποιητικ σύστημα καταπολεμε τς λοιμώξεις, ι) ρισμένοι νδοκρινες δένες ξακολουθον ν λειτουργον. λα ατ καθς κα περίπτωση τν μβρύων, στ ποα δν χει κόμη σχηματισθε γκέφαλος, δείχνουν, σαφς τι κα χωρς τν γκέφαλο τ σμα μπορε ν εναι ζωντανς βιολογικ ργανισμός.

 5. συνείδηση (μ τν ατρικ ννοια) διακρίνεται στν γρήγορση κα στ περιεχόμενό της, λαττωμένη δ γρήγορση μποδίζει τν κτίμηση το περιεχομένου τς συνείδησης. πομένως στς περιπτώσεις γκεφαλικο θανάτου, στς ποες χει κατασταλε γρήγορση, δν μπορε ν λεχθε (τουλάχιστον πρς τ παρν) τίποτε γι τ περιεχόμενο τς συνείδησης. Τ ν θεωρονται δ νεκρο ατο πού ερίσκονται σ θεωρούμενη μόνιμη πώλεια τς συνείδησης, θ μποροσε ν δηγήσει στν φρικτ κατάσταση, τέτοιοι νθρωποι ν θάπτονται ν καίγονται, ν ναπνέουν μ τ δική τους ατόματη ναπνευστικ λειτουργία.
 Ἑπομένως κα μ βάση τ σα προαναφέρθηκαν:
 α) Διαπιστώνουμε τι «γκεφαλικς θάνατος» πού ὁρίζει ὁ νέος Νόμος ὡς θάνατο γιά τήν λήψι τῶν σωματικῶν ὀργάνων εναι μία κατάσταση ννοιολογικς κα διαγνωστικς ρευστή, λο δ κα περισσότερο μφισβητούμενη. Μλλον πρόκειται γι κλινικ κατασκεύασμα πο ξυπηρετε τν ποσυμφόρηση τν μονάδων ντατικς θεραπείας κα τν πόκτηση ργάνων γι μεταμόσχευση.
 β) Κα ν κόμη μποροσε ν διαγνωσθε ναμφισβήτητα λοσχερς καταστροφ το γκεφάλου, ατ δν ταυτίζεται μ τν σωματικ θάνατο ἀφοῦ πάλλεται ἡ καρδιά.
 γ) φ' σον σωτερικ συνειδητ ζω κα τ πρόσωπο διατηρονται, πως ο Χριστιανο πιστεύουμε, κα μετ τ θάνατο το συνόλου σώματος, δν χουμε κανένα λόγο ν δεχθομε τι ατ παύουν ν πάρχουν π νεκρώσεως μόνο το γκεφάλου (γκεφαλικο θανάτου).
 δ) πομένως π γκεφαλικο θανάτου δν τίθεται θέμα συνειδητς ζως κα προσώπου λλ τ μόνο θέμα εναι ἐὰν ξακολουθε ν πάρχει συνάφεια ψυχς κα σώματος ποία μως (διατήρηση τς συνάφειας) καταδεικνύεται π τ ζω το πολοίπου σώματος.
 ε) Γενικς ὡς φιλόστοργος μητέρα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρ τν μεταμοσχεύσεων ὅπως καί ὑπέρ τῆς αἱμοδοσίας, μάλιστα στήν Μητροπολή μας λειτουργεῖ τράπεζα αἵματος μέ 600 φιάλες αἵματος προσφερόμενο δωρεάν σέ ἔχοντας σχετική ἀνάγκη. πειδ μως θεωρομε τος εὑρισκομένους στν κατάσταση το «γκεφαλικο θανάτου» σθενες κα χι νεκρούς, σεβόμενοι πλήρως τν ερότητα, σως κα κρισιμότητα γι τ αώνιο μέλλον, τν τελευταίων στιγμν τς ντεθεν τοῦ τάφου ζως των, δν μπορομε ν συμφωνήσουμε μ τν π ατος φαίρεση πρς μεταμόσχευση τν ζωτικν τους ργάνων καθ’ ἥν στιγμήν πάλλεται ἡ καρδία των. μόνη θικ κα κοινωνικ διάβλητη περίπτωση δωρες ργάνων γι μεταμόσχευση εναι π γιες δότες μεταμόσχευση στν νς π τ διπλ ργανα, ἤ μυελοῦ τῶν ὀστέων προκειμένου δ περ σθενν τραυματιν δοτῶν μεταμόσχευση σων μπορον ν μεταμοσχευθον μετ τν μόνιμη παύση τς καρδιοαναπνευστικς λειτουργίας».
Συνεπῶς ἡ ἀπαράδεκτος νομοθετική πρωτοβουλία τῆς Κυβερνήσεως πού δέν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν αὐτῆς τά ἀνωτέρω καί πού εἰσαγάγει τήν λειτουργία ἰδιωτικῶν συμφερόντων Κέντρων Μεταμοσχεύσεων, μέ ὅ,τι ἰδιοτελές αὐτό συνεπάγεται μᾶς ὑποχρεώνει νά προτρέψωμεν τό πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, πρός διασφάλισι τῆς ἱερότητος τῆς ζωῆς του νά προβῆ στίς σχετικές δηλώσεις στά ἁρμόδια Κέντρα Ἐξυπηρετήσεως Πολιτῶν (Κ.Ε.Π.) ὅτι δέν συναινεῖ διά τήν ἐφαρμογή σ’αὐτό τοῦ σχετικοῦ Νόμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου