"Θρηνώ γιατί θα ψηφίσω μέτρα που δεν θέλω, αλλά δεν έχω άλλη εναλλακτική για την πατρίδα".
Γ. Δημαράς ο κλαψιάρης του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα τα πολιτικά σκύβαλα, όλα τα ξετιλισμένα πολιτικά υποκείμενα μαζεύτηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ; Αυτός που βλέπετε δήθεν θρηνεί (όπως και ο δήμιος που αποκεφαλίζει τον καταδικασθέντα), αλλά δεν βρίσκει άλλη...
λύση για την πατρίδα. Και ο δήμιος δεν βρίσκει άλλη λύση για να επιβιώσει!
Διαβάζουμε σο δημοσίευμα από τοteleytaiaexodos.blogspot.gr:
Μια σφουγγαρίστρα! Γρήγορα μια σφουγγα-ρίστρα να σκουπίσουμε τα δάκρυα από το θρήνο του Δημαρά, αλλιώς... θα πνιγούμε.
Λοβέρδος Νούμερο 2! "Νούμερο" με όλη τη σημασία της λέξης. Ως και σ' αυτό copy paste; Να αντιγράψετε τους προηγούμενους και σ' αυτή ακόμα τη γελοιότητα; Νισάφι!
Μην κλαις και μας σπαράζεις την καρδιά. Σκέψου την καρέκλα, το μισθό του βολεμένου κηφήνα, τα προνόμια και κάνε την καρδιά σου πέτρα. Δεν θα την κάνει φυσικά. Αφού δεν διαθέτουν, ούτε καρδιά, ούτε μυαλό.
"Για την πατρίδα"! Αμάρτησαν για την πατρίδα τους, λυπηθείτε τους! Πάλι όμως είπαν σχήμα λόγου. "Για την παρτίδα" είναι το σωστό, για την πάρτι τους, τον εαυτούλη τους, το τομάρι τους. Τέτοια παλιοτόμαρα πως να μην ψηφίσουν μνημόνιο;
"Η πατρίδα" το αιώνιο άλλοθι του πολιτικού απατεώνα, του κάθε δικτάτορα ή προδότη. Όλα για την πατρίδα τα κάνει! Αυτή που ξεπουλάει; Που χαρίζει τα καλύτερα κομμάτια στους ξένους τοκογλύφους;
Τι είν' πατρίδα μας; Ρωτάει ο ποιητής; Εξαρτάται ποιον ρωτάς. Αν ρωτούσες μια μεγάλη διάνοια, όπως τον Σοφοκλή, θα σου έλεγε "ὡς εἴπερ ἄρξεις τῆσδε γῆς, ὥσπερ κρατεῖς, ξὺν ἀνδράσιν κάλλιον ἢ κενῆς κρατεῖν, ὡς οὐδέν ἐστιν οὔτε πύργος οὔτε ναῦς ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντωνἔσω". Πράγματι, η αξία μιας χώρας είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι. Δεν είναι τα χρέη ούτε οι τόκοι προς τα όρνεα των αγορών. Γι’ αυτό η Τραγωδία διδάσκονταν στο δημοκρατικό πολίτευμα, ενώ λογοκρίθηκε την εποχή της χούντας.
Όταν ξεπουλάν τα πάντα ,ακρογιαλιές, νησιά, αεροδρόμια, δάση, υπηρεσίες... βλάπτοντας έτσι τους ανθρώπους, βλάπτουν την πατρίδα, όποια σημασία κι δώσουμε στον ορισμό. Δεν πουλάνε δικά τους, αλλά του λαού. Μάλιστα πουλάν τον ίδιο τον κόσμο. Και αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν. Είναι χρέος μας να τους σταματήσουμε. Όσο για εναλλακτική πρόταση έχω το ίδιο τους το σύνθημα, πριν γίνουν κυβέρνηση. "Πουλάτε τα νησιά, πουλάτε τα λιμάνια, πουλήστε και τη μάνα σας και φύγετε τσογλάνια".
Αλλά υπάρχουν ακόμα χειρότεροι υποκριτές. Η αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση, που ψηφίζει με χαρά τα χειρότερα μέτρα από αυτά, που θα τα ψήφιζε όλα κι ακόμα περισσότερα (άλλωστε το έχει κάνει ήδη πολλές φορές), αν κάθονταν η ίδια στην καρέκλα της εξουσίας. Μας λένε ακόμα πιο υποκριτικά, μόνο και μόνο για να βρουν μια διαφορά, ότι τάχα το πρόβλημα δεν είναι το ξεπούλημα αυτό καθ' αυτό, αλλά ότι την Δημοσία περιουσία θα τη διαχειρίζονται ξένοι, λες κι άμα τη διαχειρίζονται τα ντόπια λαμόγια, οι Έλληνες Κεφαλαιοκράτες, θα άλλαζε κάτι. Λες κι αν δώσεις πχ το δάσος στον Έλληνα καρχαρία, θα το σεβαστεί. Όσο το σεβάστηκε ο Μπόμπολας στις Σκουριές...
Όταν μάλιστα οι ίδιοι οι πλούσιοι συνεργάζονται άνετα με ξένες εταιρίες όποτε τους συμφέρει. Η ΝΔ βέβαια φροντίζει τους πελάτες της: Την ντόπια μεγαλοαστική τάξη.
Το πόσο "πατριώτες" είναι οι Έλληνες κροίσοι το βλέπουμε από κει που έχουν τους λογαριασμούς τους. Γιατί όπως έλεγαν οι Αρχαίοι "οι πλούσιοι πατρίδα θεωρούν την περιουσία τους". Ζητούν προκλητικά από τους φτωχούς να θυσιαστούν, ενώ δρέπουν όλους τους καρπούς των κόπων τους.
Η μοναδική αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης αντιπολίτευσης είναι ποιος δωσίλογος θα αρπάξει τα περισσότερα λάφυρα από το λεηλατημένο πτώμα της Οικονομίας. Ποιός είναι ο καταλληλότερος για να εκτελέσει τις εντολές των δανειστών.
Υπάρχει στην πραγματικότητα μόνο μια χώρα, μόνο μια "Πατρίδα", αυτή των φτωχών, των θυμάτων της άγριας εκμετάλλευσης. Αυτή τη χώρα των αδυνάτων πρέπει να την υπερασπιστούμε από τις ληστρικές επιδρομές των πλουσίων καθαρμάτων και των υπηρετών τους. Και αυτό θα κάνουμε.
Τα ίδια έλεγε και εκείνη η έτερη πολιτική προσωπικότητα διαμετρήματος... η πώς την λένε... δεν θυμάμαι, από Τρίκαλα, Καρδίτσα, κάτι τέτοιο... μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, πέρσι, η οποία αναρωτιόταν "πώς θα σηκώσει αυτό το ηθικό βάρος".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ αυτούς, ταιριάζει η ρήση που λέει "Η πολιτική θέλει θυσίες. Των άλλων, φυσικά."
Μ.Δ.