"ΑΝΤΙΟ ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ
ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ"
γράφει ο δημοσιογράφος-εκδότης Κώστας Δεληγιάννης
Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ο Γιώργος, ο φίλος,
ο αγωνιστής της ζωής, ο πολυπράγμων, ο σπουδαίος δημοσιογράφος έφυγε από κοντά
μας. Τον γνώρισα όταν ήρθε από τα Χανιά για να σπουδάσει στη Νομική σχολή. Όμως,
το πάθος του για την αθλητική δημοσιογραφία τον...
έφερε στην μεγάλη σχολή, που ήταν
τότε η “Αθλητική Hχώ”. "Μπορώ
να κάνω τα πάντα" είχε πει τότε στον αείμνηστο διευθυντή Σταμάτη Γρατσία. Η
τύχη τότε τον έστειλε δίπλα μου, που είχα την επιμέλεια της δεύτερης σελίδας.
Ήταν δραστήριος, έβγαζε ειδήσεις, ήταν προσηλωμένος
στη δουλεία του και έψαχνε πάντα την εγκυρότητα της είδησης.
Κάποια στιγμή διαπιστώσαμε
μαζί με τον Παύλο Γερακάρη και τον Γιάννη Θεοδωρακόπουλο ότι κάτι δεν πήγαινε καλά
με την υγεία του. Δεν μας άκουσε όταν τον παροτρύναμε να πάει για εξετάσεις. Μια
μέρα τον πήραμε με το ζόρι και τον πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί διέγνωσαν
νεφρική ανεπάρκεια και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα. Δότης του συμβατού νεφρού ήταν
η μητέρα του. Δυστυχώς, το μόσχευμα το απέβαλε ο οργανισμός του και από τότε άρχισε
η αιμοκάθαρση. Πάνω από τριάντα χρόνια κράτησε αυτό. Το Λαϊκό νοσοκομείο ήταν
το δεύτερο σπίτι του. Αμέσως όταν διαπιστώθηκε ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν
μη αναστρέψιμη έγραψε το περίφημο βιβλίο "Θέλω να ζήσω" το οποίο τυπώθηκε
σε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα που μοιράστηκαν δωρεάν με τη βοήθεια χορηγών σε όλη
την Ελλάδα. Ο Γιώργος δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Έγινε πρόεδρος του συλλόγου νεφροπαθών,
εξελέγη επανειλημμένα δημοτικός και περιφερειακός σύμβουλος, υποψήφιος βουλευτής
Β’ Αθήνας.
Μέλος της ΕΣΗΕΑ και του ΠΣΑΤ. Και όλα αυτά ενώ καθημερινά
έδινε τη μάχη για τη ζωή του. Αντίο φίλε Γιώργο και να ξέρεις ότι όσοι σε γνωρίσαμε
και υποκλιθήκαμε στο θάρρος σου, την ευγένειά σου και το μεγαλείο της ψυχής
σου, δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου