ΞΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΓΕΩΡΓΙΑ ΛΑΙΜΟΥ;ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Πως ΕΙΝΑΙ, Αλλά εμείς πρώτη φορά ακούμε το ονομά της…Και καθυβρίζει ανύποπτους χομπίστες!
Τι έκανε; Στο προπερασμένο «Κ» της Καθημερινής κάθησε κι έκανε ένα ρεπορτάζ για κάποιους άγνωστους κι αθόρυβους χομπίστες, των επιτραπέζιων wargames. Απολαμβάνουν το παράξενο χόμπυ τους, ζωγραφίζοντας στρατιωτάκια και μετά μετέχουν σε τοπικούς και διεθνιστικούς επιτραπέζιους πολέμους στρατηγικής.
Δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν-και γιατί άλλωστε;- Δεν θορύβησαν ποτέ και για τίποτε.
Η κυρία αυτή Λαιμού , προφανώς διεστραμένη τους παρουσίασε, ως φασίστες, ακροδεξιούς, αρωστημένα μυαλά… Το περίεργο δε είναι ότι η εν λόγω «δημοσιογράφος» έχει ως παρταινέρ στις αρλούμπες της τον Γρηγόρη Τασούλα,TZOBENO στα περί Τύπου… Τέλος πάντων..
Η εισαγωγή του φαιδρού δημοσιεύματος του ¨"Κ" της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ του Παπα-Χελά , συναδέλφου στη ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ του άλλου παπα- ΠΑΠΑ-ΔΗΜΟΥ!
Ούτε εμείς ούτε κι εσείς ξέρατε για τους χομπίστες του είδους επιτραπέζιων wargames.
Το ρεπορτάζ της εν λόγω δυάδας στο περιοδικό της Κυριακής της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ προκάλεσε αγανάκτηση κι αιφνιδιασμό στους οπαδούς του χόμπυ αυτού που κυρίως ασκεί τις πνευματικές ικανότητες των οπαδών του. Έτσι έφτασε στα γραφεία μας επιστολή –άρθρο από ένα μέλος της χομπίστικης αυτής οικογένειας, ο οποίος με εξαιρετική συγκρότηση και σοβαρότητα λέει τα σύκα-σύκα. Αλλά ως «φασιστοειδές» κατά την εκδοχή της φαντασιόπληκτης αυτής που υποδύεται-άγνωστον γιατί- τον δημοσιογράφο, παρέλειψε να την στείλει στο διάολο. Το κάνουμε εμείς κάθετα , διότι παράγινε πια το κακό με την κακοριζικιά των δημοσιογραφούντων που ενέσκυψαν από τη μεταπολίτευση, ίδίως και μετά…
Όσο κι αν ψάξει κανείς στο διαδίκτυο δεν μπορεί να βρεί σχεδόν τίποτε για την κ.Λαιμού, της Καθημερινής. Είναι άφαντη… Δεν αφήνει πίσω ίχνη της, όπως οι σουπιές! Σε αγγελία την ανακάλυψαν εκεί στη Μονή του πατρός Παπα-Χελά; Μπράβοοο.!
Όχι τίποτα άλλο αλλά ο τρόπος που γράφει μου είναι παντελώς αδιάφορος, μ’ αυτό το απόλυτο ύφος του ξερόλα και του ανθρώπου που θεωρεί ότι η γνώμη του έχει βαρύνουσα σημασία.
Δείτε πιο κάτω την επιστολή-άρθρο του κ. Σωτηρακόπουλου
Οι παραλογισμοί μιας γριάς. «δημοσιογραφίνας»!
“Καταρχήν θα πρέπει να αποδείξω τον τίτλο του άρθρου μου αλλά για να τα καταφέρω πρώτα πρέπει να σας δώσω να καταλάβετε ποίος είναι ο ρόλος μου στην συγκεκριμένη ιστορία!
Ονομάζομαι Σωτήρης και εδώ και 15 χρόνια κοντά ασχολούμαι με ένα χόμπι! Είναι τα παιχνίδια στρατηγικής και φαντασίας με μινιατούρες! Στην Ελλάδα υπάρχει μια πολύ μεγάλη και υγιής κοινότητα που υποστηρίζει τα παιχνίδια αυτού του τύπου! Τι είναι αυτό το χόμπι; Σε αυτό το χόμπι λοιπόν, αγοράζουμε κάποιες μινιατούρες, επικής ή επιστημονικής φαντασίας, και με αυτές δημιουργούμε στρατούς όπου πολεμάμε τον στρατό του αντιπάλου, σε μεγάλα τραπέζια με λόφους, δέντρα, βάλτους κλπ. Τα οποία φτιάχνουμε μόνοι μας! Γενικά για το χόμπι αυτό σπαταλάμε χρόνο, μεράκι και φαντασία. Βάφουμε τον στρατό μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και διαβάζουμε τους κανόνες για το πως παίζετε το παιχνίδι με την ελπίδα να διακριθεί η Ελλάδα στο εξωτερικό όπως κάνουν τόσοι συμπαίχτες μας κάθε χρόνο! Κάποιος που όλο αυτό του φαίνεται περίεργο θα ρωτήσει εύλογα “τι κερδίζεις με αυτό το χόμπι;” Ο κάθε άνθρωπος έχει εντελώς διαφορετικούς λόγους για τους οποίους ασχολείται με το κάθε χόμπι και σίγουρα ένα 10σέλιδο άρθρο δεν θα ήταν αρκετό για να αναλύσουμε όλους του λόγους. Ο βασικότερος όμως είναι να περνάμε καλά!
Έτσι λοιπόν κάθε εβδομάδα βρισκόμαστε με φίλους, παίζουμε, πάμε για καφέ, λέμε ιστορίες από τις “μάχες” και λάθη που έχουμε κάνει! Δηλαδή ότι κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με κάποιο χόμπι! Αρκετά συχνά γίνονται τοπικά, πανελλήνια και παγκόσμια τουρνουά και εκεί γνωρίζουμε νέους φίλους από όλη την Ελλάδα και όλο τον κόσμο και πάντα έχουμε ανοιχτό το μυαλό μας, τα μάτια μας και τα αφτιά μας για να μάθουμε κάτι καινούργιο!
Το βασικό που μας διέπει είναι ότι από την πρώτη στιγμή ξέραμε που είναι η γραμμή που χωρίζει τον φανταστικό κόσμο του παιχνιδιού από την πραγματικότητα! Είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό αυτό από ανθρώπους που δεν είχαν σωστές βάσεις από την οικογένεια τους και σίγουρα είχαν μικρούς ορίζοντες! Για παράδειγμα, όταν είμαστε μικροί και παίζαμε το γνωστό παιχνίδι “ναυμαχία” και χάναμε, ποτέ δεν κατεβαίναμε στο λιμάνι με μολότοφ να κάψουμε τα καράβια, γιατί ξέραμε ότι όλα αυτά είναι ένα παιχνίδι… μια φαντασία για να ξεφύγουμε από την άκομψη και δύσκολη καθημερινότητα!
Το συγκεκριμένο παιχνίδι με τις μινιατούρες, για να διευρύνει τον ορίζοντα της φαντασίας των παιχτών έχει δημιουργήσει μια ιστορία που δίνει λόγο ύπαρξης του κάθε στρατού ξεχωριστά. Η ιστορία αυτή είναι και ο λόγος που θα σε κάνει να επιλέξεις έναν στρατό από όλους τους άλλους. Ένας μύθος με δράκους, μάγους, ιππότες, δαίμονες, αγγέλους και εξωγήινους ! Αν κάποιος νομίζει ότι οι δράκοι και οι μάγοι είναι πραγματικά πλάσματα τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει πρόβλημα!
Την ανικανότητα κάποιων ανθρώπων να μπερδεύουν την φαντασία με την πραγματικότητα δεν είναι ευθύνη ενός παιχνιδιού αλλά άλλων βαθύτερων αιτιών που μόνο ένας ψυχίατρος θα έδινε λύση με κάποια φαρμακευτική αγωγή!
Την αιτία που με κάνουν να τονίζω επανειλημμένα την λεπτή γραμμή που χωρίζει την πραγματικότητα από την φαντασία θα τα καταλάβετε παρακάτω.
Μια γριούλα η οποία όταν μας συστήθηκε είπε ότι “μετέφερε λάσπη για να χτίσουν την Ακρόπολη” έγραψε ένα λίβελο ακατάσχετων ασυναρτησιών, προφανώς γιατί ποτέ δεν είχε ανοιχτό μυαλό σε νέα πράγματα,γιατί μάλλον αρχές που πήρε από το σπίτι της ήταν τρομολαγνικές καθώς και το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον!
Κάποιοι σίγουρα θα πιστέψουν ότι είναι βαρείς οι χαρακτηρισμοί μου, αλλά είναι η προσωπική μου γνώμη και για ότι πω έχω αποδείξεις!
Η γριούλα αυτή λοιπόν ανέφερε στο άρθρο σαν ρεζουμέ ότι όσοι ασχολούνται με αυτό το παιχνίδι είναι άνθρωποι που τα έχουν μπερδεμένα τα πράγματα στο κεφάλι τους καθώς και είναι μοναχικοί, ακροδεξιοί φασίστες με ισχυρή πίστη στον θεό του αίματος ή αλλιώς σατανά!
Το πως γίνεται να υπάρχουν ακροδεξιοί-ακροαριστεροί φασίστες σε μια κοινότητα που ασχολείται αποκλειστικά με ένα χόμπι και τίποτα παραπάνω, κανείς δεν θα το καταλάβει! Γιατί εμείς εδώ είμαστε για να περνάμε καλά με το χόμπι μας και να αφήνουμε κατά μέρος την αρρωστημένη καθημερινότητα που θέλει τους ακροαριστερούς να σφάζουν τους ακροδεξιούς, τους μουσουλμάνους τους χριστιανούς, τους Τούρκους τους Έλληνες και τούμπαλιν! Είμαστε χομπίστες και οι διαφορές μας καθώς και οι προσωπικές μας επιλογές μένουν εκτός του χόμπι γι’ αυτό και είμαστε υγιείς κοινότητα! Το αν κάποιος από εμάς είναι μουσουλμάνος, ορθόδοξος, καθολικός ή σατανιστής, είναι ένα δικαίωμα που δυστυχώς ή ευτυχώς μας το αναγνωρίζει το σύνταγμα στο κομμάτι της ανεξιθρησκίας! Το ίδιο ισχύει και αν είναι αριστερός, δεξιός, κεντρώος ή φασίστας! Αυτό όμως δεν διακρίνει μια ολόκληρη κοινότητα για τον ρόλο της που δεν έχει καμιά σχέση με τον φανταστικό κόσμο που έπλασε η κυριούλα αυτή! Για το μοναχικός δεν θα αναφερθώ πάλι, γιατί ήδη πιο πάνω φαίνεται ότι έχουμε φίλους όχι μόνο σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο!
Η ανόητη γιαγιά , με ρώτησε αν πιστεύω στον Θεό! Λόγο του ότι δεν είμαι καινούργιος στον χώρο των ηλίθιων ερωτήσεων των τύπων που υποδύονται τους δημοσιογράφους η απάντηση μου ήταν πονηρότερη από την ερώτηση! “Ο Θεός είναι ο δημιουργός του κόσμου, η υπέρτατη δύναμη, από εκεί που ξεκίνησαν όλα!”
Δημοσιογράφος: “Πιστεύεις στον Θεό;”
Εγώ: “Εννοείτε ότι πιστεύω, αφού έχω και τατουάζ σταυρό επάνω στο σώμα μου γιατί ο Χριστός με έχει βοηθήσει!” και ταυτόχρονα της δείχνω και τον σταυρό που φοράω μόνιμος!
Οι απαντήσεις όμως αυτές δεν βόλευαν την γιαγιάκα, γιατί το άρθρο δεν είχε σαν στόχο να παρουσιάσει ένα παιχνίδι το οποίο αναπτύσσει την νοημοσύνη των παιδιών, μια και αυτό δεν είναι καλό για τα συμφέροντα που εξυπηρετεί το σημερινό πολιτικό-οικονομικό σύστημα ! Γιατί τον Έλληνα θέλουμε να κοιμάται για να ασελγούμε στο ανόητο σώμα του! Ο στόχος του άρθρου είχε όμως εκτός των άλλων είχε και σκοπό να διαβάλλει τους ακροδεξιούς παρόλο που δεν έχουν καμιά σχέση με το χόμπι μας μια και εμείς δεν είμαστε πολιτική οργάνωση όπως ήθελε η Μαγδάλο να αναφέρει!
Ρωτήθηκα αργότερα αν έχω διαβάσει το “Ο Αγών μου” του Αδόλφου Χίτλερ! Η απάντηση μου και πάλι ήταν πονηρή: “βεβαίως και το έχω διαβάσει μια και το θεωρώ αδιανόητο να ακούω τις γνώμες των άλλων για ορισμένα πράγματα και να μην σχηματίζω την δικιά μου γνώμη”. Πάνω στο ίδιο μοτίβο ήταν και η επόμενη ερώτηση της κυρούλας: “Ποιά είναι η γνώμη σου για τον Μπουμπούκο;” εννοώντας τον Άδωνη Γεωργιάδη, για άλλη μια φορά πονηρός, είπα: “Το να κολλάμε τίτλους στον κάθε έναν άνθρωπο, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι το μόνο εύκολο, αυτό ισχύει και για κάποιον που τον αποκαλούμε,ακροδεξιό, ακροαριστερό ή φασίστα. Το δύσκολο είναι να αποδείξουμε ότι αυτός ο τίτλος είναι σωστός, γιατί αυτό απαιτεί έρευνα και όχι ότι ακούσαμε να μας λέει ο ένας και ο άλλος“ πράγμα που όπως φάνηκε από τα γραφόμενα της έκανε η ίδια! Ούτε αυτό όμως άρεσε στην κυριά, γιατί το οδήγησα διαφορετικά από αυτό που ήθελε να ακούσει.
Θέλω να σημειώσω ότι στην ερώτηση που αναφερόταν στο βιβλίο “ο Αγών μου” κατάλαβα τι στόχο είχε το άρθρο, μια και με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό θα μπορούσε να ρωτούσε αν έχουμε διαβάσει τον Μαρξ, πράγμα που δεν το έκανε!
Σε κάποιο σημείο του λίβελου, αναφέρει ότι εμείς της είπαμε πως νιώθουμε ανώτεροι από τους υπόλοιπους ανθρώπους και ότι είμαστε πολύ έξυπνοι! Αυτό το αναφέρει μόνο για έναν λόγο!!! Γιατί ήθελε να πει ότι είναι τόσο τρομακτικά έξυπνη που την έφερε στους “έξυπνους” και τους έπιασε στην φάκα! άρα είναι ανώτερη από όλους τους άλλους! Ποτέ κανένας έξυπνος άνθρωπος δεν δηλώνει με θράσος, ότι είναι έξυπνος και ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροι του! Ορισμένοι βέβαια, μπορεί να της το έλεγαν για πλάκα και είναι πολύ λογικό, γιατί οι ερωτήσεις ήταν πραγματικά κατώτερες της περιπτώσεως και δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα! Άλλωστε μας διακρίνει το χιούμορ!
Ίσως όμως και η δημοσιογράφος να έχει την ανάγκη να ξεφεύγει από την πολύ δύσκολη πραγματικότητα που η “ίδια” κατασκεύασε με τα επαναλαμβανόμενα λάθη της να χώνει στην οπή της… κάλπης ότι της ερχόταν στην στιγμή έμπνευσης και εμείς τώρα να πληρώνουμε, με χρήματα υποθηκεύοντας το μέλλον του κράτους μας στο ΔΝΤ!
Έτσι λοιπόν η γιαγιάκα αυτή μια και γνώστρια της λάσπης γιατί την μετέφερε στην Ακρόπολη όταν την χτίζανε, το έχει σαν χόμπι, τώρα στα στερνά τις καριέρας της να την πετάει όπου βρει. Έτσι θέλησε να την πετάξει επάνω μας για να στιγματίσει νέους ανθρώπους και να αμαυρώσει μια αγαπημένη τους ασχολία! Εμείς όμως την λάσπη την χρησιμοποιούμε για να φτιάχνουμε πολύ όμορφες βάσεις για της μινιατούρες των στρατών μας, οπότε λυπάμαι που θα την στεναχωρήσω, αλλά δεν μας άγγιξε!
Σίγουρα όμως στο χόμπι μας, καθώς και σε όλους τους χώρους, επαγγελματικούς και μη, υπάρχουν άνθρωποι που είναι οι λεγόμενες “μαύρες κηλίδες”. Αυτούς τους απομακρύνουμε γιατί μέχρι σήμερα είμαστε καθαροί και δεν θέλουμε κανένας να σχηματίσει άσχημη εντύπωση για το χόμπι.
Μας αρέσει να διαβάζουμε βιβλία από την ιστορία, και ειδικότερα για πολεμικές μάχες και στρατηγικές, γιατί διευρύνουν την φαντασία μας! Καθώς και βιβλία ψυχολογίας για να ξέρουμε πως θα αντιμετωπίσουμε έναν αντίπαλο και θα τον κάνουμε να περάσει καλά είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε! Όμως όλα τα βιβλία που έχουμε διαβάσει και όλες οι “μαύρες κηλίδες” που έχουμε αντιμετωπίσει στο χόμπι μας, μας έχουν διδάξει ότι υπάρχει μια μάχη που ποτέ δεν θα καταφέρουμε ποτέ να κερδίσουμε, γιατί η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΗΤΗ!
ΥΓ. Αν η κυριούλα αυτή έκανε δημοσιογραφική έρευνα θα μπορούσε να δει στο site της εφημερίδας της ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι WARHAMMER το διαφημίζουν!!!
Σωτήρης Σωτηρακόπουλος,
Μέλος Ελληνικής Κοινότητας Warhammer και Warhammer 40k
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου