ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ, ΟΙ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΙ ΩΣ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΟΛΕΘΡΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ! ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΥ!

Η ανθελληνική πολιτική του Βερολίνου δεν είναι τωρινή ούτε συγκυριακή. Ούτε έχει να κάνει μόνο με τα πρόσωπα που σήμερα τυχαίνει να κατέχουν κορυφαία αξιώματα, όπως η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε. Στηρίζεται σε καλά εδραιωμένα στερεότυπα και αρνητικούς μύθους, που είναι διαχρονικά στην γερμανική νοοτροπία. Αυτές οι αθλιότητες που διαβάζουμε καθημερινά δεν είναι μόνο αναπαραγωγή της «Bild». Διατρέχουν απ' άκρη σ' άκρη την γερμανική κοινωνία ως καλά εδραιωμένες πεποιθήσεις. Δεν πρέπει όμως να αγνοούμε ένα σημαντικό κομμάτι της γερμανικής διανόησης που ξεχωρίζει για την κατανόηση της Ελλάδας και μας συμπαραστάθηκε μετά τα δεινά του μνημονίου.

Η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ  ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΥ, δικηγόρου, τέως προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά

«Έτσι, βρέθηκα ανάμεσα στους Γερμανούς… Βάρβαροι ανέκαθεν, έγιναν ακόμη πιο βάρβαροι με την επιμέλεια και την επιστήμη και ακόμη με την...

ίδια την θρησκεία, βαθύτατα  ανίκανοι για κάθε θεϊκό αίσθημα, χαλασμένοι ώς το μεδούλι, ανίκανοι για την ευτυχία των  ιερών χαρίτων, επιρρεπείς στην υπερβολή και στην πενιχρότητα, προσβλητικοί  για  κάθε  αγνή ψυχή, αναίσθητοι και χωρίς αρμονία σαν τα θρύψαλα ενός πεταγμένου αγγείου…    Δεν μπορώ να φαντασθώ άλλο λαό τόσο διχασμένο σαν τους Γερμανούς. Βλέπεις χειροτέχνες, αλλά όχι ανθρώπους, φιλοσόφους, αλλά όχι ανθρώπους, ιερείς, αλλά όχι ανθρώπους, αφέντες και δούλους, νέους και ηλικιωμένους, αλλά όχι ανθρώπους».

Φρήντριχ Χαίλντερλιν (1770 – 1843), Υπερίων σ. 221 – 226

«Σε όλες τις διεθνείς σχέσεις, η Γερμανία, από τις απαρχές της κιόλας, αργά και συστηματικά, έπαιζε πάντα τον ρόλο του εισβολέα, του κατακτητή, πάντα πρόθυμη να επεκτείνει στο έδαφος των γειτόνων της, την δική της θεληματική υποδούλωση και, από τότε που εδραιώθηκε σαν ενιαία δύναμη, έγινε μία  απειλή, ένας κίνδυνος για την ελευθερία ολόκληρης της Ευρώπης. Η σημερινή  Γερμανία δεν είναι άλλο παρά υποδούλωση θριαμβευτική και κτηνώδης».

Μιχαήλ Μπακούνιν (1814–1876), «ΚνουτοΓερμανική αυτοκρατορία».

Η   ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ  ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ  ΠΟΥ  ΜΑΣ  

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ  Η  ΓΕΡΜΑΝΙΑ  ΟΔΗΓΕΙ  ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ  ΚΑΤΑΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Από το 2010 και μέχρι σήμερα βρισκόμαστε κάτω από δριμεία «επιτήρηση», στην ουσία  ΚΑΤΟΧΗ τηςΓερμανικής Ευρώπης, δηλαδή της Γερμανίας. Το 1941, οι Γερμανοί μάς  κατέλαβαν στρατιωτικά μετάαπό τις νικηφόρες  μάχες σε όλα τα μέτωπα που διεξήγαγε ο  στρατός μας εναντίον των επιτιθέμενων Ιταλών συμμάχων τους. Η καταστροφή της χώρας μας  υπήρξε πλήρης. Είχαμε τα περισσότεραθύματα σε αυτόν τον πόλεμο ανάλογα με  το  πληθυσμό της χώρας, σε σχέση με άλλες χώρες  της Ευρώπης. Ουδέποτε αποζημιωθήκαμε. Ουδέποτε μας επέστρεψαν τα δάνεια, τον χρυσό και τουςαρχαιολογικούς μας θησαυρούς.  

Η παρούσα κατοχή γίνεται με άλλα μέσα, οικονομικά. Σε εξαφανίζουν από τον χάρτη χωρίς να  έχουνχάσει ούτε έναν στρατιώτη. Σε ταπεινώνουν, σε προπηλακίζουν μέσα από τα έντυπά  τους, σεστοχοποιούν ως αναξιόπιστο εταίρο, ενοχοποιούν τον λαό μας ως αργόσχολο, κλέφτη, απατεώνα, αναξιόπιστο κ.λπ. Με την  ανακάλυψη δε των υδρογονανθράκων στο Αρχιπέλαγος και του φυσικούαερίου καθώς και του  οσμίου και κόκκινου ψευδάργυρου  και  άλλων  πολύτιμων ορυκτών, έχουνεντείνει έτι περαιτέρω την επιτήρηση με βαρύτατους οικονομικούς όρους χωρίς ρήτρα ανάπτυξης,πρωτόγνωρους στα παγκόσμια  χρονικά. Με την οικονομική αφαίμαξη έρχεται και η γεωπολιτική.Ανοίγουν τον δρόμο στους παλαιόθεν συμμάχους τους. Τους Τούρκους.

Ήδη από το 1959, κατά την συζήτηση στην Βουλή του Νόμου 4016/1959 που έδινε χάρη  στονεγκληματία  πολέμου, τον περιβόητο Μέρτεν, ο υπαρχηγός του ΕΔΕΣ στην κατοχή Κομνηνός Πυρομάγλου το είχε οξυδερκέστατα επισημάνει:

«Η  Γερμανία οσάκις χάνει  έναν  πόλεμο (……. ) υπόσχεται ότι δεν θα το επαναλάβει, και  όμωςαλλάζει εντελώς τακτικήν. Επανέρχεται με άλλους τρόπους και άλλα μέσα να κατακτήσει (…… ). Επανέρχεται στην Ελλάδα διά της οικονομικής διεισδύσεως. Οι  Γερμανοί θα απομυζήσουν  τηνΕλλάδα μέχρις διαλύσεως, όπως συνέβη και με το Καμερούν (…… ). Η Ελλάς δικαιούταιαποζημιώσεων εκ των καταστροφών της Κατοχής. Εξ όλων αυτών τίποτε δεν έδωσεν, ούτε  πρόκειταινα δώσει. Απεναντίας, έρχεται να εκμεταλλευθεί και πάλιν την Ελλάδα.  Η οικονομική  εξαθλίωσιςείναι η χειροτέρα κατοχή. Και συντόμως θα υποστώμεν εκ μέρους των ιδίων εγκληματιώνπολέμου την χειροτέραν αυτήν κατοχήν».

Οι αιμοδιψείς Τεύτονες Ιππότες μετά από δύο και πλέον αιώνες κυριαρχίας τους διαμόρφωσαν αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε πρωσικό έθνος, με τις ελίτ του, γερμανικές ή εκγερμανισμένες, γαιοκτημόνων και πλουσίων εμπόρων. Αποτέλεσαν, με τις επιδρομές τους, την μεγαλύτερη πληγή για τους ορθόδοξους λαούς της Ανατολής. Τον 13ο αιώνα ο εξόριστος Ρώσσος πρίγκιπας Αλέξανδρος Νιέφσκι επιστρατεύτηκε για να αντιμετωπίσει τους Γερμανούς. Η αποφασιστική μάχη δίνεται πάνω στην παγωμένη λίμνη Πέϊπους (ρωσ. Τσούντσκογιε), στις 5 Απριλίου 1242, και καταλήγει στον θρυλικό πλέον ρωσσικό θρίαμβο. Η αφίσσα είναι από την ομώνυμη ταινία του Αϊζενστάϊν (1938) που γυρίστηκε εν' όψει του Δευτέρου Παγκοσμίου Πόλέμου προκειμένου να προετοιμάσει τον ρωσσικό λαό για την επίθεση του Γ' Ράϊχ.

Η Γερμανία γνωρίζει καλά, πως μια εξουθενωμένη χώρα, αποικία χρέους και,  πάνω απ΄ όλα,  χωρίςεθνική νομισματική πολιτική αφού επί του απροκάλυπτα φιλογερμανού Σημίτη  απωλέσαμε τηνδυνατότητα που έχει ένα ανεξάρτητο έθνος να τυπώνει το εθνικό του νόμισμα  και  ενταχθήκαμε με παραποιημένα στοιχεία στο πανάκριβο Γερμανικό ευρώ, γνωρίζει  λοιπόν  καλά η Γερμανία, πως αυτήη πλήρως αφυδατωμένη χώρα, δεν θα έχει επάρκεια αντίστασης  στον επαπειλούμενο τεμαχισμό της. Φροντίζουν γι΄ αυτό και οι εντός των τειχών «πρόθυμοι» πολιτικοί, κανάλια, τύπος, και μεγάλοποσοστό της κοινωνικοοικονομικής ελίτ, κυρίως δε οι  εθνομηδενιστές παντός τύπου, όπωςκαθηγητές, δάσκαλοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες,  κανάλια, κόμματα και κυρίως η μέγιστη πλειοψηφία των ΜΚΟ, οι  οποίοι μεθοδικά  χτυπάνε  αλύπητα τον Ελληνισμό, απονευρώνοντάς τον.

Η επίθεση εναντίον μας είναι σε πλήρη εξέλιξη από το 2010. Όχι με βομβαρδισμούς και  τανκς  όπωςσυνέβη στην γείτονα. Με κάτι ποιο έξυπνο και ποιο προσοδοφόρο. Με οικονομικό  πόλεμο. Έτσι, οιΤεύτονες «ιππότες» ενθυλακώνουν τεράστια κέρδη από τις θυσίες του  Ελληνικού λαού και κερδίζουνσε Ζωτικό Χώρο («lebenstraum») που γι΄ αυτό το άπιαστο όνειρο των Νιμπελούγκεν, κατέστρεψανολόκληρη την  ανθρωπότητα και στον Α΄ και στον Β’  Παγκόσμιο Πόλεμο. Τώρα το Δ΄ Ράιχ επελαύνειεναντίον μας, ακριβώς με την ίδια φιλοσοφία, όπως στους δύο καταστρεπτικούς πολέμους πουμακέλεψε τον μισό πλανήτη, αλλά με άλλη  τακτική. Δεν στέλνει πάντσερ και στούκας. ΣτέλνειΜνημόνια, προληπτικές γραμμές στήριξης ….. και  τον Φούχτελ. Παράλληλα, ενώ η χώρα μας είναι εταίρος υποτίθεται ισότιμος, η ισοτιμία υφίσταται μόνο για τις υποχρεώσεις μας και όχι για ταδικαιώματα. Το πιο βασικό, τα σύνορα ουδέποτε αναγνωρίσθηκαν ως σύνορα της Ευρώπης.

Εισέβαλε το BARBAROS στον θαλάσσιο χώρο της Κύπρου, όχι  της κατεχόμενης, της  ελεύθερης, και η  κυρία  Μέρκελ  ψευτοδιαμαρτυρήθηκε έτσι για τά  μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης,  η οποία έκπληκτη  παρακολουθούσε  την  εισβολή  στα ύδατα  κράτους–μέλους της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης και  οι εταίροι του σφύριζαν  αδιάφορα! Εάν εισέβαλε  εχθρικός  στρατός  στην  Γερμανία  πώς θα αντιδρούσε  η  Καγκελάριος;  Πώς θα αντιδρούσε η Γαλλία, η Αγγλία; Τι μήνυμα στέλνεις στον εισβολέα; 

Την ίδια περίοδο της εισβολής, η Ελληνική  Κυβέρνηση, μοιραία και άβουλη, μα υπάκουη  πάντα στιςυπαγορεύσεις της Καγκελαρίου και της κυβέρνησης των ΗΠΑ, υποδεχόταν - ταπεινώνοντας καιεξοργίζοντας τον Ελληνικό λαό - τον πρωθυπουργό της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου ενώ συνεδρίαζε από κοινού με το Τουρκικό υπουργικό συμβούλιο!!

Η κυβέρνηση της Ελλάδας και της Κύπρου, δεν γνωρίζουν το απλό μάθημα του διεθνούς  δικαίου καιτης διεθνούς πρακτικής, ότι ΠΟΤΕ καμμία εθνικά αξιοπρεπής χώρα και κυβέρνηση δεν συνομιλούν μετον κατακτητή.

Κολωνία. Ο ναός του Αγίου Παντελεήμονος ή Αγ.Πανταλέοντα κατά τους καθολικούς, έχει μέσα του ένα τάφο που γράφει: “DOMINA THEOPHANU IMPERATRIX” δηλαδή «ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΘΕΟΦΑΝΩ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ». Ποια ήταν η Θεοφανώ;  Ο Όθων Α’ (912-973μ.Χ) δούκας της Σαξονίας και βασιλιάς της Γερμανίας και Ιταλίας, πάντρεψε το γιο του Όθωνα Β’ τον Ερυθρό, με την Ελληνίδα πριγκίπισσα Θεοφανώ, το 972μ.Χ. Την αρχοντοπούλα συνόδεψαν στη νέα της πατρίδα άνθρωποι της εκκλησίας, των γραμμάτων και των τεχνών. Η ομορφιά, η λεπτότητα, η μόρφωση της Θεοφανούς εντυπωσίασε πολλούς. Αυτό  είχε σαν αποτέλεσμα να θέσει τα θεμέλια του πολιτισμού (έστω και προσωρινά) σ’ ένα λαό βάρβαρο και πολιτιστικά υπανάπτυκτο. Βέβαια αυτό δεν ήταν εύκολο, γιατί η Θεοφανώ βρισκόταν μέσα σ’ ένα περιβάλλον πολύ εχθρικό, ούτε φαίνεται να το εκτίμησαν ποτέ οι Γερμανοί. 

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

Το  ερώτημα ανακύπτει αβίαστα: Ήταν ανέκαθεν υβριστική και επιθετική η πολιτική συμπεριφορά τηςΓερμανίας απέναντι στην χώρα μας και εάν συνέβαινε αυτό διαχρονικά, από πότε, και ποιοι  είναι οιβαθύτεροι λόγοι αυτής της προαιώνιας αντιπαράθεσης; Η προσεκτική μελέτη της Ιστορίας δίνειαπαντήσεις που έχουν να κάνουν με την οικονομία, την γεωπολιτική, την διαφορά πολιτισμικού status, την διάσταση μεταξύ Ορθοδοξίας και Προτεσταντισμού και εν γένει στην  μεγάλη διαφορά νοοτροπίαςπου έχει να κάνει με την βαθύτερη φιλοσοφική θεώρηση των νοημάτων της ζωής των δύο λαών.

Η κύρια αρχή της αντιπαράθεσης καταγράφεται ιστορικά, όταν αυτοκράτωρ της Γερμανίας ήταν  όΌθων ο Α΄ (962 -973 ), ιδρυτής τη μετέπειτα  Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού  Έθνους, απέστειλε στην Κωνσταντινούπολη τον Λομβαρδικής καταγωγής επίσκοπο Κρεμώνας Λιουτπράνδο διά να διαπραγματευθεί με τον αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά το συνοικέσιο του  υιού του  Όθωνα τουΒ΄ με την πριγκίπισσα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Θεοφανώ. Ο Λιουτπράνδοςεξοργίστηκε για την υποβαθμισμένη υποδοχή από άποψη πρωτοκόλλου, που του επιφύλαξαν οιΒυζαντινοί, και έγραψε μία άκρως εμπαθή και υβριστική αναφορά για το ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη. 

Είναι αλήθεια πως ο Νικηφόρος Φωκάς τον είχε και περίμενε αρκετό χρόνο πριν αποφασίσει να τον δεχτεί σε ακρόαση. Αυτό, όμως, δεν έγινε χωρίς λόγο.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν τότε στην πλήρη ακμή της. Αυτοκράτωρ ήταν μόνον ένας. Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου. Οι λοιποί ηγεμόνες της Δύσης ήσαν ρηγάδες ή βασιλιάδες. Όχι αυτοκράτορες. Αυτό από τους Βυζαντινούς θεωρείτο σφετερισμός. Επομένως ο Λιουτπράνδος εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος σφετεριστού και ως τέτοιος αντιμετωπίσθηκε. Έτσι λοιπόν, ο Νικηφόρος Φωκάς -  ένας κατ’ εξοχήν επιτυχημένος αυτοκράτορας, ανίκητος στρατηγός, βαθύτατοςγνώστης της μεγάλης πνευματικότητας της Ορθοδοξίας (υπήρξε πνευματικό τέκνο του Αγίου Αθανάσιου και επιθυμούσε διακαώς να παραιτηθεί από τον θρόνο και να μονάσει δίπλα  στονιερομόναχο Αθανάσιο στο Άγιο Όρος), βρήκε την ευκαιρία που περίμενε και τον  ταπείνωσε δεόντως. Ο Λιουτπράνδος έγραψε έναν λίβελλο εναντίον του αυτοκράτορα και των Βυζαντινών με τον λατινικότίτλο «De Legatione Constantinopolitana».

Το συνοικέσιο δεν ευοδώθηκε επί Νικηφόρου Φωκά. Ευοδώθηκε επί αυτοκράτορος Ιωάννη  Τσιμισκή. Η Θεοφανώ παντρεύτηκε τον Όθωνα τον Β΄, και από τότε αρχίζει ο εκπολιτισμός των  Γερμανών αφούη Θεοφανώ έχει συμπεριλάβει στην ακολουθία της πολεοδόμους, αρχιτέκτονες, ανθρώπους των γραμμάτων, τεχνίτες, μαθηματικούς και ό,τι άλλο κάλυπτε την παιδεία των  Βυζαντινών, δηλαδήΌμηρο, Αριστοτέλη, Πλάτωνα κ.λπ.

Το προαναφερθέν κείμενο του Λιουτπράνδου, πιθανότατα δεν απηχούσε μόνο τις προσωπικές  τουαπόψεις, αλλά και τις επικρατούσες στον Δυτικό κόσμο αντιλήψεις για τους Έλληνες. Σε αυτό οιΈλληνες παρουσιάζονται ως: «Φιλάργυροι», «ψεύτες», «ανόητοι», «αναξιόπιστοι», «απατεώνες»,«δόλιοι» κ.λπ. Η αντιμετώπιση αυτή ερμηνεύεται από τα αναμφισβήτητα  «συμπλέγματακατωτερότητας» από τα οποία διακατέχονταν οι Γερμανοί και γενικότερα οι  Δυτικοί απέναντι στηνακμάζουσα ανατολική αυτοκρατορία. Συγκεκριμένα, κατά τον Λιουτπράνδο, ο Νικηφόρος είναι έναπλάσμα πραγματικά τερατώδες, πυγμαίος με τεράστιο κεφάλι, με μάτια  σαν του τυφλοπόντικα... Ολόγος του είναι θρασύς, αλλά ο νους του σαν της αλεπούς και σαν τον Οδυσσέα είναι επίορκος καιψευταράς. Επίσης είνα χωριάτης,  κατσικοπόδαρος, άξεστος, βάρβαρος, βάναυσος, κερατάς …… τσιγκούνης, πλεονέκτης, τρώει σκόρδο, κρεμμύδια και πράσα ……..και  «Ο  τσιγγούνικος δείπνος τουςαρχίζει και τελειώνει με μαρούλια, που κάποτε  έκλειναν τους δείπνους των προγόνων τους». Ηεμπάθεια και η υπερβολή είναι εμφανής. Ακόμα όμως και στους λιβέλλους τους οι Γερμανοί και οιάλλοι Δυτικοί θεωρούν ότι οι Βυζαντινοί είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και τους αντιμετώπιζανως ενιαία οντότητα.

Έναν αιώνα προ του σχίσματος του 1054, διαπιστώνεται η ύπαρξη αρνητικών στερεοτύπων  από τηνπλευρά των Δυτικών και δη των Γερμανών. Οι Έλληνες κατηγορούνται ως  «σχισματικοί». Μετά δε τηνΆλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1204 από τους Δυτικούς, οι  σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών θαεπιδεινωθούν δραματικά. Η απαξιωτική εικόνα που έχουν οι Δυτικοί για τους Έλληνες αποτυπώνεταικαι στο Χρονικό του Μορέως, κείμενο του 14^ου  αιώνος γραμμένο πιθανότατα από κάποιο γασμούλο. «Ποίος να θαρρέση είς αυτουνούς, όρκον να τους πιστέψη, αφών τον Θεόν ου σέβονται, αφέντη ούκαγαπούσιν;»…..

«Ακούσατε οι άπαντες, Φράγκοι τε και Ρωμαίοι, …..ελάτε εδώ να ακούσετε υπόθεσιν μεγάλην, τηνκακοσύνην των Ρωμαίων, την απιστίαν όπου έχουν…». Και εδώ είναι εμφανής η αντιπάθεια  τωνΔυτικών έναντι των μεσαιωνικών Ελλήνων, οι οποίοι παρ' όλα αυτά θεωρούνταν από τους  Δυτικούςως ένας λαός με μεγάλο ιστορικό βάθος. Λίγα χρόνια μετά την Άλωση της  Κωνσταντινουπόλεως απότους Οθωμανούς Τούρκους, στα τέλη του 15^ου αιώνα, ο Γερμανός  προσκυνητής μοναχός Felix Faberσημειώνει: «Οι Λατίνοι και οι Έλληνες αλληλομισούνται σε  τέτοιο σημείο, που όλες οι χριστιανικέςνίκες κατά των Τούρκων θα είναι μάταιες, αν δεν εξοντωθούν πρώτα οι Έλληνες»!

Το Β' Ράιχ (II Reich), ως διάδοχο σχήμα για το βασίλειο της Πρωσίας (Königreich Preußen), όχι μόνο ενοποιεί την Γερμανία, αλλά απλώνει τα πλοκάμια του σε όλη την Ευρώπη. Επιβεβαιώνεται ότι  «ο Πόλεμος είναι η εθνική βιομηχανία της Πρωσσίας», κατά δήλωση του Μιραμπώ από το 1788, σε γαλλική αφίσσα του 1917.

Στους αιώνες που ακολούθησαν μέχρι την Ελληνική Παλλιγεννεσία οι κάθε λογής περιηγητές και Δυτικοί  αξιωματούχοι που επισκέφτηκαν την Ελλάδα επαναλαμβάνουν τα αυτά αρνητικά μοτίβα εναντίον μας την ίδια στιγμή που οι αρχαιολάτρες «φιλέλληνες» απoψίλωναν την Ελληνική γη από τααρχαία μας! Υπήρξαν βέβαια και πραγματικοί φιλέλληνες, αλλά αυτοί αντιπροσώπευαν  έναν κλειστόκύκλο πραγματικά μορφωμένων ανθρώπων της Δύσης και δεν εκπροσωπούσαν  την κοινή γνώμη τηςεποχής. Με την εμφάνιση του Ρομαντισμού, θα αλλάξει το κλίμα. Πολλοί  δυτικοευρωπαίοι θαέρθουν στην Ελλάδα να πολεμήσουν (1821 – 1829). Δεν εξέλιπαν όμως  οι  περιπτώσεις έντονουμισελληνισμού όπως η περίπτωση του Αυστριακού διανοούμενου Jakob  Philip  Fallmerayer (1790 – 1861), ο οποίος έγινε γνωστός για τις θεωρίες του περί απουσίας οποιασδήποτε σχέσης μεταξύ των αρχαίων και των νεώτερων  Ελλήνων. Απόψεις  αυτού του κυρίου βρίσκουμε σε περιοδικό της κατάδήλωση Αριστεράς όπως επισημαίνει ο  πάντα εύστοχος Στάθης στα κείμενά του. Οι ανθελληνικέςαυτές απόψεις του Φαλμεράυερ έχουν απαντηθεί και πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων από τηνπλειοψηφία της Παγκόσμιας Ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ερώτημα τίθεται αυτοδικαίως από μόνο του. Και γιατί λοιπόν αναζωπυρώνεται η ανθελληνική και αντιεπιστημονική θεωρία του Fallmerayer από την«διανόηση της Δήθεν αριστεράς;». Ρητορική βεβαίως η ερώτηση. Γνωρίζουμε πια γιατί. 

Ο σφιχτός εναγκαλισμός μεταξύ Γερμανίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας προ και κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο δεν ήταν άσχετος με την απόλυτα αρνητική θέση του Μέττερνιχ της Ιεράς Συμμαχίας εναντίον της απελευθέρωσης των Ελλήνων από τους Τούρκους. Ό Μέττερνιχ προωθούσεπαντοίω τρόπω το δόγμα της διατήρησης της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ΟιΓερμανοί λειτουργούσαν ΠΑΝΤΑ υπέρ των Τούρκων. Με  τις πολιτικές τους εναντίον μαςΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, άνοιγαν και ανοίγουν τον δρόμο στους Τούρκους.

Ο πρώτος Αυστριακός πρεσβευτής στην Αθήνα Άντον Πρόκες φόν Όστεν (1795 -1876) το 1834 καιαπεσταλμένος της Αυστριακής κυβέρνησης για τα συμβαίνοντα στην Ελλάδα κατά τα χρόνια  τηςΕπανάστασης του ‘21 υπήρξε ο άνθρωπος του Μέττερνιχ στην Ελλάδα. Ήταν το μάτι του και  το αυτίτου. Οι δημοσιευμένες επιστολές του προς τον Ιάγο της πολιτικής της Ιερής Συμμαχίας, δεξί χέρι τουΜέττερνιχ Φρειδερίκο Γκέντς, από τον καθηγητή Ιστορίας στο πανεπιστήμιο της  Βιέννης ΠολυχρόνηΕνεπεκίδη αποδεικνύουν τα όσα παραπάνω αναφέραμε. Ενδεικτικά μόνον  θα παραθέσουμε κάποιααποσπάσματα των επιστολών του Όστεν:

«……ήταν το πρότυπο του λαού που σήμερα ατιμάζει το χώμα όπου η τέχνη και η επιστήμηανέπτυξαν την πλούσια ομορφιά τους και βρήκαν την πλήρωσή τους».

«Κατά το 1820 είχαν φθάσει οι Έλληνες της Σμύρνης στο σημείο να πάρουν στα χέρια τους σχεδόνολόκληρο το εμπόριο… Η ανεξαρτησία της Ελλάδος θα έχει σαν συνέπεια την ηγεμονία τωνΕλλήνων στο εμπόριο της Σμύρνης. Οι Έλληνες έμποροι θα παραμερίσουν για χίλιους τοπικούςλόγους τους Ευρωπαίους από την Ανατολή και μόνο το ρωσικό εμπόριο θα μπορέσει να κρατηθείδίπλα στο Ελληνικό και να επεκταθεί στον μεσογειακό χώρο...».

«Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είναι - από οποιαδήποτε πλευρά και αν την κυττάξει κανείς – η πιοατιμωτική σελίδα του θλιβερού βιβλίου της Ιστορίας… Οι αιώνες έκτοτε δεν κατόρθωσαν ακόμη ναεξαλείψουν την ηθική πανώλη από τον χαρακτήρα των επιγόνων της, ενώ και η δυναστεία του Μωάμεθ πήρε τα πιο απάνθρωπα ήθη της σαν μια κληρονομιά από την ελληνική αυτοκρατορία τωνΒυζαντινών.

Ο Πρόκες φόν Όστεν στις 20–22 Απριλίου του 1825 επισκέπτεται την Σκύρο. Γράφει: «Στο κάστροβρήκαμε μόνον ένα μαρμάρινο γείσο (θριγκό) με επιγραφή. Τα βαρβαρικά γράμματα της επιγραφήςαναφέρονται στην ελεεινή εποχή των Ελλήνων αυτοκρατόρων γι' αυτό και δεν έκανα τον κόπο να την αντιγράψω».

«….Ένας συρφετός όπως ο Ελληνικός λαός, χωρίς αγάπη για την πατρίδα, χωρίς θάρρος,  χωρίς μιαοποιαδήποτε αρετή, κομματιασμένος από το μίσος και τον φθόνο, χωρίς δικές του οικονομικές πηγέςκαι χωρίς χαρακτήρα, με την ικανότητα να χρησιμοποιεί ξένους και όχι τις δικές του δυνάμεις, καιχωρίς να έχει έναν άνδρα με άριστες ιδιότητες ……».

Παρ' όλο που γνωρίζει, ο απεσταλμένος του Μέττερνιχ, ως αυτόπτης μάρτυς τις περισσότερες  φορές, τις θηριωδίες των Τούρκων, το άνισον του αγώνα ενός καταπιεσμένου και αποφασισμένου λαού να κερδίσει την ελευθερία του, ενός λαού που σηκώνει το ανάστημά του ρακένδυτος, γενναίος και ριψοκίνδυνος και χωρίς να έχει κανέναν σύμμαχο απέναντι σε μια   αυτοκρατορία, την  Οθωμανική,δεν υπάρχει ούτε μία λέξη συμπαράστασης, έστω συγκατάβασης από τον  Όστεν. Μία λέξη, γι΄ αυτόντον λαό, μόνο και μόνο γι΄ αυτή την αποκοτιά του. Γι΄ αυτήν την Ιερή μας Τρέλλα. Αλλά τα μεγάλαπράγματα και τις μεγάλες ιδέες, μπορούν να  τα νοιώσουν μόνο μεγάλοι άνθρωποι και μεγάλοι λαοί.

Επί Βαυαροκρατίας (1833 -1862) ο Όθων και πριν ενηλικιωθεί, η αντιβασιλεία, επέβαλαν και διαμόρφωσαν τον σχεδιασμό του νέου κράτους, σύμφωνα με την ιδέα που είχαν ως Βαυαροί για τηνΓερμανική-Βαυαρική κοινωνία και διοίκηση, και όχι για την Ελληνική, και ιδίως δεν έλαβαν  καθόλουυπ΄ όψιν τους την σοφή κοινοτική  - δημοκρατική διοίκηση των σκλαβωμένων Ελλήνων  πουλειτούργησε παραδειγματικά πάνω από 350 χρόνια. Δεν κατενόησαν ή δεν ήθελαν να κατανοήσουντην ιδιαιτερότητά μας. Γι΄ αυτό, οι Έλληνες δεν νοιώθουμε το κράτος σαν κάτι δικό μας και δεν τοπροστατεύουμε αλλά επιδιώκουμε να προστατευθούμε εμείς από το κράτος. Είναι ένα κοστούμι έξωαπό τα μέτρα μας. Είναι επιβαλλόμενο έξωθεν. (Το θέμα έχει πλήρως  αναλυθεί επιστημονικά από τον καθηγητή κ. Γιώργο Κοντογιώργη).

Όταν ο δυτικός συνασπισμός εξεστράτευσε εναντίον της Ρωσίας κατά την διάρκεια του Κριμαϊκούπολέμου (1853 -1856 ), οι Έλληνες όχι μόνο δεν συμπαρατάχθηκαν με τους Δυτικούς αλλά έστειλαν και σώμα εθελοντών στο πλευρό των Ρώσων. Αυτό το γεγονός επέτεινε την αρνητική  εικόνα τωνΕλλήνων στην δυτικοευρωπαϊκή γνώμη. Ήδη από συστάσεως σχεδόν του Γερμανικού κράτουςεπί Bismarck (τέλη του 19^ου αι.), σοβαροί Έλληνες αναλυτές και  πολιτικοί κατηγορούσαν τουςΓερμανούς ότι, στο πλαίσιο των γεωπολιτικών τους φιλοδοξιών,  επιθυμούσαν να διοικήσουν τηνΕλλάδα «ως επαρχία της Βαυαρίας» υπό το δόγμα του «Deutschland uber Alles». Αυτό το ίδιο δόγμα δεν το βλέπουμε να ξεδιπλώνεται απροκάλυπτα και σήμερα ενώπιοv μας; Για τα πάντα, ακόμακαι τα πλέον επουσιώδη, όπως είναι η μείωση του ΦΠΑ στις τουριστικές περιοχές της χώρας, παρακαλούσε δουλικά η  κυβέρνηση την καγκελάριο Μέρκελ! Επετεύχθη μόνον όταν συναίνεσε ηεπικυρίαρχος.

Ο Kάιζερ Βίλχελμ Β' επισκέπτεται το μέτωπο της Καλλίπολης το 1915,
όπου τον υποδέχεται ο ένας από την τριανδρία των Νεοτούρκων, ο υπουργός Πολέμου, ο Τουρκαλβανός Εμβέρ Πασάς. Από τον Σουλτάνο, η εξουσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε περάσει πια στα χέρια της φιλογερμανικής Τριανδρίας των ντονμέδων Νεοτούρκων αξιωματικών. Με την ευκαιρία του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-18), με την ενθάρρυνση των θεωρητικών του κινήματος των  Νεο-Τούρκων,αλλά και με την τεχνογνωσία του Β' Ράϊχ, η Υψηλή Πύλη προέβη σε  ωμές αγριότητες εναντίον των μη Μουσουλμάνων υπηκόων της γερασμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΟΙ

Ο σφιχτός εναγκαλισμός μεταξύ Γερμανίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας προ και κατά την  διάρκειατου Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, δεν ήταν άσχετος με την συστηματική  εξόντωση  τουμικρασιατικού  Ελληνισμού από τον σουλτάνο και κατόπιν από τους Νεότουρκους, αφού  έγινεκατόπιν σχεδιασμών και προτροπών Γερμανών αξιωματικών-συμβούλων τους, όπως του Liman vonSanders πασά, που αποκαλούσε τους Μικρασιάτες Έλληνες «εχθρικά στοιχεία, εμπνεόμενα μεέξωθεν επαναστατικάς ιδέας», τα οποία θα έπρεπε να διωχθούν ανηλεώς. Εδώ, πρέπει ναδιευκρινισθεί το εξής: Οι Τούρκοι, διέπραξαν γενοκτονία όχι γιατί τους το συμβούλεψε ο Γερμανόςσύμμαχός τους. Το έπραξαν για καθαρά ληστρικούς λόγους και ευρύτερα  πολιτικούς. Απλώς,συνέπεσαν οι γεωστρατηγικοί και γεωπολιτικοί στόχοι εκείνη την ιστορική στιγμή της Τουρκίας και τηςΓερμανίας. Στην σκέψη των Τούρκων υπήρχε πάντα η ιδέα της γενοκτονίας. Παλιά μου τέχνη κόσκινο,όπως λέει ο σοφός λαός.

Πολύ πριν, από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ο  Κάιζερ Γουλιέλμος ο Β΄ ταξίδεψε στα εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας (έφθασε μέχρι την  Ιερουσαλήμ), και οι Γερμανοί τραπεζίτες και αξιωματικοί αύξησαν την δράση τους: Αναδιοργάνωσαν τον Τουρκικό στρατό, έκαναν επενδύσεις, καιτέλος ανέλαβαν την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινουπόλεως-Βαγδάτης! ΤοΒερολίνο διατυμπανίζει με καμάρι την πολιτική των «τριών  Βήτα»: Βερολίνο-Βυζάντιο-Βαγδάτη! Έναντι των παροχών αυτών, δωρίθηκαν στον Κάιζερ, τα ανυπέρβλητα γλυπτά της Περγάμου και πλείστα άλλα, που αποτελούν τον κυριότερο αρχαιολογικό πλούτο της Γερμανίας!

Γκραβούρα του Α' Παγκόσμιο Πολέμου: Ο Βούλγαρος, στρατιώτηςπαίζει μπαγλαμά, προς τέρψιν των συμπολεμιστών του, του Οθωμανού, του Αυστρο-Ούγγρου και του Γερμανού.

Η σημαντικότερη προσφορά των Γερμανών προς τους Τούρκους ήταν η προσπάθεια αναδιοργάνωσης του τουρκικού στρατού από τον Γερμανό αντισυνταγματάρχη Κολμάρ φόν ντέρ Γκόλτς (1843-1916), που μπόρεσε και νίκησε τον ανοργάνωτο ουσιαστικά Ελληνικό  στρατό το 1897.Ο ουσιαστικός αναμορφωτής του τουρκικού στρατού ήταν ο επίσης Γερμανός  στρατηγός Λίμαν φόνΣάντερς (1855 –1929), ο οποίος εν όψει του Μεγάλου πολέμου  παρέμεινε στην Τουρκία ως alter egoτου Τούρκου αρχιστρατήγου, ενώ γενικός επιτελάρχης του  τουρκικού στρατού διορίστηκε ο επίσης Γερμανός στρατηγός Μπρόνσαρ φόν Σέλλεντορφ. Στον Λίμαν φόν Σάντερς προσγράφεται και ηεισήγηση πλήρους διωγμού των Ελλήνων της  Μικράς Ασίας. Ωστόσο η πολιτική των γενοκτονιών είχεαρχίσει στην Τουρκία, από το 1894 με την επίθεση κατά των Αρμενίων. Από  το 1895, με εισηγήσειςΓερμανών συμβούλων, άρχισε να χτυπιέται, με ειδικούς νόμους, το επιχειρηματικό και εργατικόκεφάλαιο των Ελλήνων και να επιβάλλεται σιωπή στην πνευματική δημιουργία. Αξιόλογοι πνευματικοίάνδρες, όπως ο Βλάσσης Γαβριηλίδης, ο Κλεάνθης Τριανταφυλλόπουλος και πολλοί άλλοι, λόγω τηςαρθρογραφίας τους, διώχτηκαν από την Τουρκία.

Οι  διωγμοί πήραν βίαιο χαρακτήρα κατά τους Βαλκανικούς πολέμους1912 -1913, όταν  ολόκληραχωριά εξοντώθηκαν στο εσωτερικό και οι κάτοικοι αναζήτησαν καταφύγιο στην  παραλία. Ευτυχώς,που τότε στο τιμόνι της  Εκκλησίας τηςΣμύρνης βρισκόταν οπερίβλεπτος Χρυσόστομος Καλαφάτης,ο μετέπειτα εθνοϊερομάρτυς, ο οποίος κινητοποίησε την Ευρωπαϊκή και την διεθνή κοινή γνώμη υπέρτων σφαγιαζόμενων και καταδιωκομένων Ελλήνων. Οι Νεότουρκοι είχαν εκπονήσει πλήρες σχέδιοαφανισμού των Ελλήνων. Και οι  Γερμανοί επίσης. Έπρεπε να «καθαρίσει» η Μικρά Ασία και η Θράκη από τους Έλληνες. 

Ο αρχιτέκτων της εξόντωσης Αρμενίων και Ελλήνων ήταν ο Ταλαάτ Μπέης. Πίσω του, πάντα, βρισκόταν ο Λίμαν φόν Σάντερς, που κάποτε, τάχα έκπληκτος,όταν μαζί επισκέφτηκαν το  Αϊβαλή, ρώτησε τον Ταλαάτ: «Μπά! Υπάρχουν ακόμη Έλληνες στις Κυδωνίες;». Και ο Ταλαάτ  απαντούσε,όπως θα απαντούσαν αργότερα οι συμπατριώτες του Σάντερς: - «Ευρισκόμεθα εις την οδόν της εξοντώσεως…».

Ο τότε πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κωνσταντινούπολη Ερρίκος Μοργκεντάου,  στοβιβλίο του «Τα μυστικά του Βοσπόρου» γράφει: «Μίαν ημέρα ο πρεσβευτής της Γερμανίας Βαγκενχάιμ και εγώ, εξήλθομεν έφιπποι εις περίπατον είς τους προς βορράν τηςΚωνσταντινουπόλεως λόφους. Ο Βαγκενχάιμ ήρχισεν να μού ομιλεί περί Ελλήνων, διά τους οποίουςέτρεφε μεγάλην αντιπάθειαν. Απεριφράστως μού είπεν ότι εύρισκεν ευλόγους τους εναντίον τωνδιωγμούς των Τούρκων και την εκ του εδάφους της Τουρκίας ομαδικήν απέλασίν των, διότι αύτηαπετέλει μέρος των προπαρασκευών της Γερμανίας διά τον πόλεμον.  Αφ’ ής στιγμής ηΓερμανία, εξακολουθεί ο κ. Μοργκεντάου, κατέστρωσε τα σχέδιά της διά την κατάκτησιν της ΜικράςΑσίας, ήτο φυσικόν ότι οι Έλληνες της χώρας ταύτης αποτέλουν κώλυμα  διά την πραγματοποίησηντων παγγερμανιστικών βλέψεών της…….. εφ’ όσον η χώρα αυτή ήτο  Ελληνική, απετέλει ούτως ειπείνκώλυμα, εις την οδόν των Γερμανών προς τον Περσικόν κόλπον, ακριβώς όπως η Σερβία. ……. Ημέθοδος αύτη ήτο ο εκτοπισμός. Ο βίαιος εκτοπισμός ολοκλήρων πληθυσμών εν είδει αγέλης από τοέν μέρος  …………Μετά τρία έτη ο  Γερμανός ναύαρχος φόν Ούζεντομ, διοικητής  …..τώνΔαρδανελλίων,……με εβεβαίωσε τά  εξής: - Επιμόνως οι Γερμανοί συνεβούλευσαν ναεκτοπισθούν οι Έλληνες από τά παράλια, διά λόγους καθαρά στρατιωτικούς».

Διαπιστώνει κανείς, όχι με ιδιαίτερη έκπληξη, πώς διαμορφωνόταν και εκτελείτο η πολιτική των Γερμανών εναντίον μας.

Κατά  την Χιτλερική περίοδο, Γ΄ Ράιχ, οι Έλληνες, ως συνήθως, κατηγορούνταν ως τεμπέληδες, καφενόβιοι κ.λπ., τους οποίους οι Γερμανοί θα υποχρεώσουν να εργάζονται «όπως ξέρουν αυτοί ναβάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε». Οι αγριότητες, οι σφαγές, η πείνα που επέβαλλαν στον λαόμας, οι καταστροφές και οι κλοπές τους είναι γνωστές γιατί είναι ακόμα νωπές. Η πλήρης καταστροφή και ερήμωση της χώρας είναι γνωστή.

Όταν υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα μας ηττημένοι και θλιβεροί, άφησαν πίσω  τους,τους «συνομιλητές» τους κατά την κατοχή. Δωσίλογους τους ονομάτιζε ο λαός μας.  Προσκυνημένους,ο Κολοκοτρώνης. Ο Χριστοφοράκος και όσοι κρύπτονται στίς λίστες  δωροδοκιών της Siemens καιάλλων γερμανικών εταιρειών, είναι οι προστατευόμενοι της  Καγκελλαρίου.  

Σήμερα, 75 χρόνια μετά, το σκηνικό επαναλαμβάνεται με άλλη όμως μορφή από το Δ΄ Ράιχ. Δανείζοντάς μας, διεισδύουν οικονομικά  υπονομεύοντας την Εθνική μας κυριαρχία. Το σχέδιο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Εάν το αφήσουμε να εξελιχθεί περαιτέρω, η χώρα μας  θα έχειμεταβληθεί σε χώρο. Στο χέρι μας είναι να τους αποτρέψουμε.

*Αθηνά Κατσαφάδου, δικηγόρος, τέως πρόεδρος Δικηγόρου Συλλόγου Πειραιά.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, http://oktana-gr.blogspot.gr